Dinsdag 23/06
Vandaag slenteren we wat door het dorpje Chapada, we zitten wat in een internet cafe, doen een terrasje en voor de rest zitten we op de camping bij de Fransen, die willen alles weten over Bolivië, ze zijn er nooit geweest dus alle informatie is welkom. He is zalig weer vandaag, je kunt tot laat in de avond buiten zitten en er zijn geen muggen.
Woensdag 24/06
We blijven hier nog een dagje langer omdat het hier zo rustig is, dat dachten we toch maar tegen de middag stopt er een bus van een universiteit en er komen 30 jonge gasten aan op de camping. Een uurtje later staan er zeventien tenten en is er een hoop lawaai maar dat kan ook gezellig zijn, we blijven in ieder geval vannacht hier.
Donderdag 25/06
Vandaag willen we naar een meer hier in de buurt, het is een prachtig meer maar je kan er niet bij geraken, volgens de Jos kon je vroeger gemakkelijker in Oost-Berlijn binnen dan in Brazilië bij een meer. Wij wilden hier eigenlijk overnachten en er zijn mooie plekjes maar we mogen nergens staan, aan een haventje hebben ze plaats genoeg maar ze zeggen nee, aan een watervalletje is ook een mooi plekje maar daar zeggen ze ook nee. Uiteindelijk vinden we een camping en daar overnachten we dan maar.
Vrijdag 26/06
Jos en ik zijn tot het besluit gekomen dat Brazilië niks voor ons is en we gaan terug naar Bolivia. In Brazilië hebben ze goeie wegen, je kan er alles kopen maar de prijzen zijn bijna Europees en de Brazilianen zijn, in vergelijking met de rest van de Zuid Amerikanen, arrogant. Onze reisplannen zijn dus veranderd, de weg dwars door het Amazonewoud hadden we al geschrapt omdat we van verschillende mensen, die hem gedaan hebben, gehoord hebben dat het een vreselijk saaie en slechte weg is en je ziet niks dan bomen. Ook zijn we door verschillende andere reizenden gewaarschuwd voor de veiligheid in Brazilië, als je van hotel naar hotel reist is er geen enkel probleem maar als je, zoals wij, met een mobilhome reist zou het gevaarlijk zijn. Er worden veel overvallen gemeld en de Brazilianen zijn serieus bewapend. We hoorden ook van andere reizenden dat de Braziliaanse kust volgebouwd is en dat er veel stranden in privé bezit zijn van hotels en dat het binnenland niet echt de moeite is. Dus we hebben alles eens op een rijtje gezet en we gaan terug naar Bolivia, we weten wel dat Bolivia arm en soms vuil is, dat ze slechte wegen hebben en je niet alles kan kopen maar Bolivia is zo mooi, zo puur en ongerept en de Boliviaantjes zijn vriendelijke, grappige mensen. We gaan hier in Brazilië eerst nog eens goed eten in een vleesrestaurant, die heb je hier hele goeie met geweldige porties dan kunnen we er weer efkes tegen, nu nog langs de supermercado voor wat voorraad en dan naar de Boliviaanse grens. Tegen de avond bereiken we de Boliviaanse grens, op 5 minuten zijn de formaliteiten in orde en zijn we Bolivia binnen. In San Mattias, waar we gaan overnachten, staat een Duitse Mercedes Sprinter, het is een koppel uit Dresden ze zijn ook veertien dagen in Brazilië geweest en ze zijn er vertrokken om dezelfde reden als wij. We willen nu naar het Zuiden van Bolivia rijden en dan naar Argentinië en misschien ook nog wel naar Uruguay, we zien wel waar de wind ons naartoe blaast.
Zaterdag 27/06
Vandaag rijden we verder Bolivia in, tot San Vicenze, we weten daar een heel mooi plekje om te overnachten, vlakbij een haciënda. Andrej en Anita uit Dresden rijden dezelfde richting uit en ze willen daar samen met ons overnachten maar ze moeten heel traag rijden want hun bladveren zijn niet goed meer en ze moeten het uithouden tot Santa Cruz. Half namiddag zetten we ons bij de haciënda en een paar uur later komen de Duitsers ook aan. Er zitten hier evenveel beesten als in de Pantanal, we zien ook krokodillen en capibari’s dus als we ’s avonds buiten zitten schijnen we af en toe met ons pillamp om te zien of ze niet te dichtbij komen.
Zondag 28/06
We gaan een paar dagen samen met Andrej en Anita reizen, het is een heel tof koppel en het is wel prettig om samen te reizen. Onderweg horen we ineens psssss en we zien dat onze achterband lek is, gelukkig zitten de Duitsers een eindje achter ons dat is toch gemakkelijker voor mij, een half uurtje later kunnen we weer verder, we beloven de Duitsers een flinke pint vanavond. In San Ignacio de Velasco worden we met open armen ontvangen, ze zijn blij dat we weer terug zijn. We gaan hier een paar dagen relaxen en de buurt wat verkennen. ’s Avonds zitten we met zijn allen rond een tafel met een hoop bier en dan komen de verhalen, vooral de Bolivianen willen ons alles vertellen over de Boliviaanse politiek en dat je hier een auto kunt kopen met of zonder papieren, no problema
maandag 29 juni 2009
dinsdag 23 juni 2009
Pantanal - muggenparadijs
Woensdag 17/06
Vanmorgen ging er een groep Amerikaanse toeristen met bootjes de rivier op allemaal in Kuifje-outfit, kaki broeken en hemden en een grote hoed op, camera’s met statieven en een fleske muggenspray in hun zak. Die Amerikanen toch, ge kunt ze van heel ver herkennen. Wij zijn vertrokken voor weer een dagje Pantanal, we zien vandaag niet zoveel vogels maar ongelooflijk veel krokodillen, ze liggen langs de kant vlakbij de weg dus als je uit de auto stapt moet je een beetje zien waar ge uw voeten neerzet. ’s Namiddags duiken er ineens een hoop Capibari’s op, als je er langs rijdt gaan ze met hun rug naar de weg zitten waarschijnlijk denken ze dat wij ze dan niet zien. In Porte Joffre, aan de rivier, zien we een camionneke met een Nederlandse nummerplaat staan en daar zetten we ons bij, de koffie en de reisverhalen komen op tafel en we besluiten hier ook te blijven overnachten.
Donderdag 18/06
We blijven vandaag samen met de Nederlanders, Ton en Anneke, in Porte Joffre. Hier stopt de Transpantaneira aan de rivier, vroeger kon je met een boot naar het Zuiden maar de eigenaar van de boot is gestorven en dus is het gedaan met varen. We hebben heel de dag wat zitten kletsen met Ton en Anneke, die hebben ook al flink wat reiservaring en het is altijd interessant om die reisverhalen te horen en in je eigen taal (ongeveer) te kunnen praten. Het is hier wel verschrikkelijk heet, je kan echt niet in de zon zitten en het is vochtig, niet echt een aangenaam klimaat en dan hebben we nog geluk dat het hier winter is.
Vrijdag 19/06
Proficiat Sarah en Pieter met de geboorte van je dochtertje Nore.
We vertrekken terug langs dezelfde weg als we gekomen zijn, er is maar één weg door de Pantanal maar dat is niet erg er is altijd wel iets te zien. Ton en Anneke vertrekken ook maar die zien we vandaag of morgen nog wel eens terug. We rijden tot Rio Claro en daar zetten we ons bij de rivier in de hoop dat het wat gaat waaien, het is echt bloedheet, zo’n 35°, gelukkig hebben ze hier een zwembad met koud water. Als het begint te schemeren vallen de muggen aan dus vluchten we binnen maar als het echt donker worden de muggen wat kalmer en kunnen we terug buiten zitten.
Zaterdag 20/06
We zijn vanmorgen uitgebreid gaan ontbijten bij Rio Claro en dan vertrekken we naar camping Portal Paraiso, die hebben een fantastisch zwembadje waar de Jos gemakkelijk in kan. Als we op de camping aankomen staan Ton en Anneke daar ook en ze blijven hier ook twee dagen. Als ik de was op de draad heb hangen duiken we zo snel mogelijk in het zwembad en voor de rest kletsen we gezellig met Ton en Anneke. Rond zonsondergang vallen de muggen weer even aan maar we hebben toch heel de avond buiten gezeten zonder al te veel beten.
Zondag 21/06
Terwijl we vanmorgen aan het ontbijt zaten zetten de muggen gelijk de aanval in dus ik ben al van ’s morgens vroeg gewapend met muggenspray. Het is hier weer verschrikkelijk heet, we duiken in het zwembad en ik denk dat we daar het grootste deel van de dag zullen blijven. Morgen vertrekken we uit de Pantanal, we hebben het gezien, onze ijskast begint leeg te geraken en hier is niks te koop dus moeten we naar een stadje hier vlakbij. Vanavond hebben we nog even buiten gezeten maar de muggen jagen ons terug in de warme mobilhome.
Maandag 22/06
We verlaten de Pantanal, het was echt mooi, je ziet overal dieren en buiten een paar haciënda’s en lodges woont er niemand maar we rijden naar de bewoonde wereld voor de broodnodige boodschappen. We rijden een stukje verder naar het noorden naar Chapada de Guimares, een Nationaal Park, het is er iets frisser en hopelijk zijn er minder agressieve muggen. In Chapades vinden we een kleine, rustige camping vlakbij het dorpje, er zitten nog twee Franse jongens. Hier willen we een paar dagen blijven, wat bekomen van de hitte en de muggenbeten.
Vanmorgen ging er een groep Amerikaanse toeristen met bootjes de rivier op allemaal in Kuifje-outfit, kaki broeken en hemden en een grote hoed op, camera’s met statieven en een fleske muggenspray in hun zak. Die Amerikanen toch, ge kunt ze van heel ver herkennen. Wij zijn vertrokken voor weer een dagje Pantanal, we zien vandaag niet zoveel vogels maar ongelooflijk veel krokodillen, ze liggen langs de kant vlakbij de weg dus als je uit de auto stapt moet je een beetje zien waar ge uw voeten neerzet. ’s Namiddags duiken er ineens een hoop Capibari’s op, als je er langs rijdt gaan ze met hun rug naar de weg zitten waarschijnlijk denken ze dat wij ze dan niet zien. In Porte Joffre, aan de rivier, zien we een camionneke met een Nederlandse nummerplaat staan en daar zetten we ons bij, de koffie en de reisverhalen komen op tafel en we besluiten hier ook te blijven overnachten.
Donderdag 18/06
We blijven vandaag samen met de Nederlanders, Ton en Anneke, in Porte Joffre. Hier stopt de Transpantaneira aan de rivier, vroeger kon je met een boot naar het Zuiden maar de eigenaar van de boot is gestorven en dus is het gedaan met varen. We hebben heel de dag wat zitten kletsen met Ton en Anneke, die hebben ook al flink wat reiservaring en het is altijd interessant om die reisverhalen te horen en in je eigen taal (ongeveer) te kunnen praten. Het is hier wel verschrikkelijk heet, je kan echt niet in de zon zitten en het is vochtig, niet echt een aangenaam klimaat en dan hebben we nog geluk dat het hier winter is.
Vrijdag 19/06
Proficiat Sarah en Pieter met de geboorte van je dochtertje Nore.
We vertrekken terug langs dezelfde weg als we gekomen zijn, er is maar één weg door de Pantanal maar dat is niet erg er is altijd wel iets te zien. Ton en Anneke vertrekken ook maar die zien we vandaag of morgen nog wel eens terug. We rijden tot Rio Claro en daar zetten we ons bij de rivier in de hoop dat het wat gaat waaien, het is echt bloedheet, zo’n 35°, gelukkig hebben ze hier een zwembad met koud water. Als het begint te schemeren vallen de muggen aan dus vluchten we binnen maar als het echt donker worden de muggen wat kalmer en kunnen we terug buiten zitten.
Zaterdag 20/06
We zijn vanmorgen uitgebreid gaan ontbijten bij Rio Claro en dan vertrekken we naar camping Portal Paraiso, die hebben een fantastisch zwembadje waar de Jos gemakkelijk in kan. Als we op de camping aankomen staan Ton en Anneke daar ook en ze blijven hier ook twee dagen. Als ik de was op de draad heb hangen duiken we zo snel mogelijk in het zwembad en voor de rest kletsen we gezellig met Ton en Anneke. Rond zonsondergang vallen de muggen weer even aan maar we hebben toch heel de avond buiten gezeten zonder al te veel beten.
Zondag 21/06
Terwijl we vanmorgen aan het ontbijt zaten zetten de muggen gelijk de aanval in dus ik ben al van ’s morgens vroeg gewapend met muggenspray. Het is hier weer verschrikkelijk heet, we duiken in het zwembad en ik denk dat we daar het grootste deel van de dag zullen blijven. Morgen vertrekken we uit de Pantanal, we hebben het gezien, onze ijskast begint leeg te geraken en hier is niks te koop dus moeten we naar een stadje hier vlakbij. Vanavond hebben we nog even buiten gezeten maar de muggen jagen ons terug in de warme mobilhome.
Maandag 22/06
We verlaten de Pantanal, het was echt mooi, je ziet overal dieren en buiten een paar haciënda’s en lodges woont er niemand maar we rijden naar de bewoonde wereld voor de broodnodige boodschappen. We rijden een stukje verder naar het noorden naar Chapada de Guimares, een Nationaal Park, het is er iets frisser en hopelijk zijn er minder agressieve muggen. In Chapades vinden we een kleine, rustige camping vlakbij het dorpje, er zitten nog twee Franse jongens. Hier willen we een paar dagen blijven, wat bekomen van de hitte en de muggenbeten.
dinsdag 16 juni 2009
Brazilie en de Pantanal
Donderdag 11/06
We zijn gisterenmiddag toch nog doorgereden tot San Ignascio de Velasco,we hebben geslapen bij een hostel, er was geen plaats meer voor de Josmobiel maar aan de overkant woont een broer van hen en daar konden we perfect staan. Inmiddels weten we zowat alles over de Boliviaanse politiek want die mens hier heeft heel de avond bij ons gezeten en we hebben echt geen woord moeten zeggen, er was geen speld tussen te krijgen. Vanmorgen was er hier een processie en daarna zijn we de kerk gaan bekijken, ook weer zo’n typisch kerkje van de Jezuïetenmissies. Hier in het hostel is het gezellig, er staan Fransen met hun jeep en er is juist een koppeltje van Ekeren aangekomen, dat is toch wel eens plezant met andere mensen in het Vlaams babbelen. Ze trekken voor een half jaar door Zuid Amerika met de rugzak en ze doen alles met het openbaar vervoer. Morgenvroeg willen we doorrijden tenminste als mijne was droog is, de vrouw van het hostel heeft alles voor mij gewassen en heel de tuin hangt vol was van ons.
Vrijdag 12/06
De was is droog dus we kunnen vertrekken, het koppeltje van Ekeren stapt op de bus en wij gaan de andere kant op richting Brazilië. Als we vertrekken zien we dat er een achterband plat staat dus moeten we eerst een gomeria zoeken maar die zijn er hier heel veel, dat is nodig ook. Een kwartiertje later is het in orde en we kunnen weg. We willen vandaag tot in San Vicente rijden dan zijn we nog een 250 km van de Braziliaanse grens. Onderweg komen we een enorme kudde koeien tegen en de mannen die de kudde drijven laten speciaal voor ons hun zwepen extra hard knallen, echt showgasten. In San Vicente vinden we een slaapplaats gewoon bij mensen in hun tuin en het ziet er hier allemaal rustig uit. Onze achterband is nog niet goed en de zoon van de mensen waar we slapen neemt ons mee naar Felipe, die zal het wel repareren zegt hij. Feilipe is een vriendelijke man met een hele dikke kaak vol cocabladeren, ge verstaat geen woord van wat hij zegt maar hij begint direct aan onze band. Serieus gereedschap heeft hij niet en omdat het al donker is moeten we er met twee met een pillamp bijstaan maar hij repareert onze band, hopelijk is het nu in orde. Morgen proberen we in San Mattias te geraken dat is aan de Braziliaanse grens.
Zaterdag 13/06
We hebben prima geslapen en voor we vertrekken krijgen we nog een kom met goeie straffe koffie van de vrouw hier dus we zijn ineens wakker. De weg naar San Mattias valt mee maar we zijn al wat gewoon en daarom zijn we al gauw content. Onderweg zien we steeds meer vogels en bomen met prachtige bloemen. ’s Namiddags zien we onze eerste alligator maar hij was weg voor ik er een foto van kon maken. In San Mattias moeten we morgen de grens over dus proberen we de grensformaliteiten aan de Boliviaanse kant in orde te krijgen. De uitreisstempel in onze paspoorten was geen enkel probleem, de politie was er niet maar de vrouw die daar aan het kuisen was zette vlotjes een stempel in ons paspoort. De douane dat is een ander verhaal, die werken op zaterdag en zondag niet dus eigenlijk moeten we wachten tot maandag. Nadat ik wat van mijn oren gemaakt had tegen die mannen zegden ze dat we gewoon Brazilië binnen kunnen morgen zonder douanestempels, we gaan dat wel proberen en als ze ons terugsturen wachten we gewoon tot maandag. We staan hier nu bij een politiepost om te overnachten. Ze raden ons af om op de Plaza te gaan staan niet omdat het gevaarlijk is voor overvallers maar zaterdagavond is het hier overal feest en de Bolivianen drinken grellig veel. Volgens de politie rijden ze hier ’s nachts stomdronken rond terwijl ze met hun pistolen in de lucht schieten en ze rijden overal bovenop, dus we staan hier veilig een eind van de weg, de muziek klinkt langs alle kanten en het klapt hier overal, de zaakjes die vuurwerk verkopen doen goeie zaken hier.
Zondag 14/06
De politie heeft goed op ons gepast deze nacht en ze hebben zelfs iemand opgebeld van de douane om onze papieren voor de auto in orde te maken dus we kunnen naar Brazilië. De eerste post die we tegenkomen is voedselcontrole, we wisten wel dat je geen groenten of fruit van Bolivië naar Braziliê mag meenemen maar ze hebben heel ons ijskast leeggehaald. Ik had gerookte hesp en gerookt spek, luchtdicht verpakt, en lekkere kipfilets maar ik heb alles af moeten geven aan een dikke Braziliaan dus morgen moeten we eerst serieus gaan winkelen. De rest van de grensformaliteiten moeten gebeuren in Caceres, 80 km verder. Als we 300 meter over de grens zijn begint de asfaltweg al, het verschil met Bolivië is enorm. In Caceres is het nog even zoeken naar de immigratiedienst maar ik ben daar op 10 minuten terug buiten. We rijden vandaag tot Pocone en morgen rijden we de Transpantaneira op door de Pantanal. We overnachten op de binnenplaats van een hotelleke, de poorten gaan hier ’s nachts dicht dus wij staan veilig.
Maandag 15/06
We zitten op de Transpantaneira, we zijn van zin van dat op ons gemakske te doen want er zitten hier zoveel vogels en de Jos wilt die allemaal rustig bekijken. Tegen de middag zien we een camping en daar zetten we ons onder een boom. We zijn nog maar 17 km op de Transpantaneira maar het is geweldig en van hier op de camping zie je overal vogels. We zijn nog maar even op de camping als ik al een paar fotos kan maken van een toekan en van een grote ara. Ze hebben hier een zwembadje en de Jos besluit een duik te nemen met wat hulp van mijne kant geraakt hij vlotjes in het water, het doet hem echt goed. Tegen de avond vluchten we in de auto voor de muggen, die zijn er jammer genoeg ook veel.
Dindsdag 16/06
Vandaag willen we een 20 km verder rijden tot de volgende camping, onderweg stoppen we verschillende keren om fotos te maken, vooral van krokodillen er zitten er echt verschrikkelijk veel en ze zien er vals uit. Rond de middag zijn we aan de andere camping en hier gaan we overnachten, er is hier ook weer een zwembadje en de camping is gelegen aan een rivier maar daar zwem je best niet, het zit vol krokodillen. Van de Brazilianen verstaat ge nu echt geen woord, het Portugees is zo een verschrikkelijk vierkante taal, ik denk soms dat ze Russisch praten.
We zijn gisterenmiddag toch nog doorgereden tot San Ignascio de Velasco,we hebben geslapen bij een hostel, er was geen plaats meer voor de Josmobiel maar aan de overkant woont een broer van hen en daar konden we perfect staan. Inmiddels weten we zowat alles over de Boliviaanse politiek want die mens hier heeft heel de avond bij ons gezeten en we hebben echt geen woord moeten zeggen, er was geen speld tussen te krijgen. Vanmorgen was er hier een processie en daarna zijn we de kerk gaan bekijken, ook weer zo’n typisch kerkje van de Jezuïetenmissies. Hier in het hostel is het gezellig, er staan Fransen met hun jeep en er is juist een koppeltje van Ekeren aangekomen, dat is toch wel eens plezant met andere mensen in het Vlaams babbelen. Ze trekken voor een half jaar door Zuid Amerika met de rugzak en ze doen alles met het openbaar vervoer. Morgenvroeg willen we doorrijden tenminste als mijne was droog is, de vrouw van het hostel heeft alles voor mij gewassen en heel de tuin hangt vol was van ons.
Vrijdag 12/06
De was is droog dus we kunnen vertrekken, het koppeltje van Ekeren stapt op de bus en wij gaan de andere kant op richting Brazilië. Als we vertrekken zien we dat er een achterband plat staat dus moeten we eerst een gomeria zoeken maar die zijn er hier heel veel, dat is nodig ook. Een kwartiertje later is het in orde en we kunnen weg. We willen vandaag tot in San Vicente rijden dan zijn we nog een 250 km van de Braziliaanse grens. Onderweg komen we een enorme kudde koeien tegen en de mannen die de kudde drijven laten speciaal voor ons hun zwepen extra hard knallen, echt showgasten. In San Vicente vinden we een slaapplaats gewoon bij mensen in hun tuin en het ziet er hier allemaal rustig uit. Onze achterband is nog niet goed en de zoon van de mensen waar we slapen neemt ons mee naar Felipe, die zal het wel repareren zegt hij. Feilipe is een vriendelijke man met een hele dikke kaak vol cocabladeren, ge verstaat geen woord van wat hij zegt maar hij begint direct aan onze band. Serieus gereedschap heeft hij niet en omdat het al donker is moeten we er met twee met een pillamp bijstaan maar hij repareert onze band, hopelijk is het nu in orde. Morgen proberen we in San Mattias te geraken dat is aan de Braziliaanse grens.
Zaterdag 13/06
We hebben prima geslapen en voor we vertrekken krijgen we nog een kom met goeie straffe koffie van de vrouw hier dus we zijn ineens wakker. De weg naar San Mattias valt mee maar we zijn al wat gewoon en daarom zijn we al gauw content. Onderweg zien we steeds meer vogels en bomen met prachtige bloemen. ’s Namiddags zien we onze eerste alligator maar hij was weg voor ik er een foto van kon maken. In San Mattias moeten we morgen de grens over dus proberen we de grensformaliteiten aan de Boliviaanse kant in orde te krijgen. De uitreisstempel in onze paspoorten was geen enkel probleem, de politie was er niet maar de vrouw die daar aan het kuisen was zette vlotjes een stempel in ons paspoort. De douane dat is een ander verhaal, die werken op zaterdag en zondag niet dus eigenlijk moeten we wachten tot maandag. Nadat ik wat van mijn oren gemaakt had tegen die mannen zegden ze dat we gewoon Brazilië binnen kunnen morgen zonder douanestempels, we gaan dat wel proberen en als ze ons terugsturen wachten we gewoon tot maandag. We staan hier nu bij een politiepost om te overnachten. Ze raden ons af om op de Plaza te gaan staan niet omdat het gevaarlijk is voor overvallers maar zaterdagavond is het hier overal feest en de Bolivianen drinken grellig veel. Volgens de politie rijden ze hier ’s nachts stomdronken rond terwijl ze met hun pistolen in de lucht schieten en ze rijden overal bovenop, dus we staan hier veilig een eind van de weg, de muziek klinkt langs alle kanten en het klapt hier overal, de zaakjes die vuurwerk verkopen doen goeie zaken hier.
Zondag 14/06
De politie heeft goed op ons gepast deze nacht en ze hebben zelfs iemand opgebeld van de douane om onze papieren voor de auto in orde te maken dus we kunnen naar Brazilië. De eerste post die we tegenkomen is voedselcontrole, we wisten wel dat je geen groenten of fruit van Bolivië naar Braziliê mag meenemen maar ze hebben heel ons ijskast leeggehaald. Ik had gerookte hesp en gerookt spek, luchtdicht verpakt, en lekkere kipfilets maar ik heb alles af moeten geven aan een dikke Braziliaan dus morgen moeten we eerst serieus gaan winkelen. De rest van de grensformaliteiten moeten gebeuren in Caceres, 80 km verder. Als we 300 meter over de grens zijn begint de asfaltweg al, het verschil met Bolivië is enorm. In Caceres is het nog even zoeken naar de immigratiedienst maar ik ben daar op 10 minuten terug buiten. We rijden vandaag tot Pocone en morgen rijden we de Transpantaneira op door de Pantanal. We overnachten op de binnenplaats van een hotelleke, de poorten gaan hier ’s nachts dicht dus wij staan veilig.
Maandag 15/06
We zitten op de Transpantaneira, we zijn van zin van dat op ons gemakske te doen want er zitten hier zoveel vogels en de Jos wilt die allemaal rustig bekijken. Tegen de middag zien we een camping en daar zetten we ons onder een boom. We zijn nog maar 17 km op de Transpantaneira maar het is geweldig en van hier op de camping zie je overal vogels. We zijn nog maar even op de camping als ik al een paar fotos kan maken van een toekan en van een grote ara. Ze hebben hier een zwembadje en de Jos besluit een duik te nemen met wat hulp van mijne kant geraakt hij vlotjes in het water, het doet hem echt goed. Tegen de avond vluchten we in de auto voor de muggen, die zijn er jammer genoeg ook veel.
Dindsdag 16/06
Vandaag willen we een 20 km verder rijden tot de volgende camping, onderweg stoppen we verschillende keren om fotos te maken, vooral van krokodillen er zitten er echt verschrikkelijk veel en ze zien er vals uit. Rond de middag zijn we aan de andere camping en hier gaan we overnachten, er is hier ook weer een zwembadje en de camping is gelegen aan een rivier maar daar zwem je best niet, het zit vol krokodillen. Van de Brazilianen verstaat ge nu echt geen woord, het Portugees is zo een verschrikkelijk vierkante taal, ik denk soms dat ze Russisch praten.
woensdag 10 juni 2009
Colpa Carranda en Conception
Zaterdag 06/06
Ons laatste ontbijt ten huize Garcia en dan gaan we weer op pad, als we vertrekken is Thiago, de oudste, een beetje stil en triest, hij is de beste maat van de Jos en hij kijkt enorm tegen hem op, hij vindt zelfs dat de Jos goed kan zingen, dat is er echt over zenne. Gustavo heeft ons een plaatsje aangewezen een 30 km voorbij St.Cruz, aan een laguna, en daar rijden we vandaag naartoe. De laguna blijkt een echt paradijsje te zijn, normaal is hier geen camping, alleen cabanas, maar de eigenaar wijst ons een mooi plaatsje vlakbij de laguna. De planten die hier in het wild groeien zie je bij ons als kamerplanten, er groeien hier zelfs sanseveria’s. Een grappig detail is dat het plaatsje bij de laguna La Belgica heet. We gaan hier twee nachten blijven, het is hier mooi en rustig en de Garcia’s komen ons hier morgen opzoeken.
Zondag 07/06
We zijn vanmorgen wakker geworden met een stralende zon en een prachtig uitzicht over de laguna. Rond een uur of 10 komt het gezin Garcia hier aan, de kinderen amuseren zich hier goed en Thiago zijn dag kan helemaal niet meer stuk als de Jos mee in een kano de laguna opgaat. Als het gezin Garcia ’s avonds terug naar St. Cruz gaat zegt Gaby dat ze het bed beneden laten staan voor als we terugkomen van de Pantanal, we moeten dan weer een paar dagen bij hen logeren. Het is ongelooflijk hoe een goede vrienden we geworden zijn op zo een korte tijd. Als we hier ’s avonds nog wat buiten zitten horen we een hoop vreemde geluiden als we omhoog kijken zien we dat er kleine apen in de bomen zitten. Normaal wilden we morgen doorrijden maar de eigenaar hier heeft een boerderij vlakbij en hij heeft ons uitgenodigd om morgen een dag met zijn familie op de boerderij door te brengen. De mensen hier in Santa Cruz zijn ongelooflijk warme en gastvrije mensen.
Maandag 08/06
Marco, de eigenaar van de Eco lodge, komt ons ’s morgens ophalen om de haciënda van de familie te bezoeken. De haciënda is heel oud en er is een hoop restauratiewerk aan maar het is prachtig. Het ontbreekt hen alleen aan de nodige financiën om alles te restaureren, in de tuin staan bomen met appelsienen, citroenen, limoenen, papaya, mango, bananen en ananas, voor de rest hebben ze vooral koeien en 800 hectaren land met vooral suikerriet. We hebben kennis gemaakt met zijn moeder en die heeft ons rondgeleid in de haciënda, we zijn overal geweest van de keuken tot de slaapkamers (9) en badkamers. De Eco lodge is normaal alleen in het weekend open, er komen dan veel mensen van Santa Cruz, maar wij mogen hier blijven logeren en er blijven een paar bediendes van Marco om voor ons te koken, van service gesproken. De Jos zit heel de namiddag al met zijn verrekijker bij de laguna, hij heeft 7 capibari’s ontdekt, een soort waterzwijnen, en voor de rest stikt het hier van de vogels.
Dinsdag 09/06
Vandaag rijden we richting Conception, naar de Jezuitenmissies, er is ons verteld dat de weg daarheen goed is. De weg valt inderdaad mee tot we ineens aan een rivier staan en daar moeten we met een veerpont over, eigenlijk een houten wrak maar het is gelukt. De mannen van de boot vragen veel te veel voor de overzet maar we kunnen niks anders doen dan betalen want het is twee tegen een man of tien, en het zijn er 10 dikke. Een 20 km voor Conception is er een camping, dat is al de 3de die we vinden in Bolivia, camping Las Piedras, weer supermooi gelegen aan een klein watertje.
Woensdag 10/06/09
We rijden naar Conception over een goeie weg, het uitzicht is geweldig overal palmbomen en tropische bloemen. In Conception hebben we een bezoekje gebracht aan de Jezuitenkerk, die kerken zijn helemaal uit hout, het houtsnijwerk is echt de moeite. Voor de rest is Conception een slaperig plaatsje, wij blijven hier op de Plaza overnachten, het is hier op de dag al stil dan zal het ’s nachts ook wel meevallen, trouwens de politie zit hier ook op de Plaza, en in Bolivia pakken die mannen een pintje aan tijdens hun diensturen, tenminste van mij toch:
Ons laatste ontbijt ten huize Garcia en dan gaan we weer op pad, als we vertrekken is Thiago, de oudste, een beetje stil en triest, hij is de beste maat van de Jos en hij kijkt enorm tegen hem op, hij vindt zelfs dat de Jos goed kan zingen, dat is er echt over zenne. Gustavo heeft ons een plaatsje aangewezen een 30 km voorbij St.Cruz, aan een laguna, en daar rijden we vandaag naartoe. De laguna blijkt een echt paradijsje te zijn, normaal is hier geen camping, alleen cabanas, maar de eigenaar wijst ons een mooi plaatsje vlakbij de laguna. De planten die hier in het wild groeien zie je bij ons als kamerplanten, er groeien hier zelfs sanseveria’s. Een grappig detail is dat het plaatsje bij de laguna La Belgica heet. We gaan hier twee nachten blijven, het is hier mooi en rustig en de Garcia’s komen ons hier morgen opzoeken.
Zondag 07/06
We zijn vanmorgen wakker geworden met een stralende zon en een prachtig uitzicht over de laguna. Rond een uur of 10 komt het gezin Garcia hier aan, de kinderen amuseren zich hier goed en Thiago zijn dag kan helemaal niet meer stuk als de Jos mee in een kano de laguna opgaat. Als het gezin Garcia ’s avonds terug naar St. Cruz gaat zegt Gaby dat ze het bed beneden laten staan voor als we terugkomen van de Pantanal, we moeten dan weer een paar dagen bij hen logeren. Het is ongelooflijk hoe een goede vrienden we geworden zijn op zo een korte tijd. Als we hier ’s avonds nog wat buiten zitten horen we een hoop vreemde geluiden als we omhoog kijken zien we dat er kleine apen in de bomen zitten. Normaal wilden we morgen doorrijden maar de eigenaar hier heeft een boerderij vlakbij en hij heeft ons uitgenodigd om morgen een dag met zijn familie op de boerderij door te brengen. De mensen hier in Santa Cruz zijn ongelooflijk warme en gastvrije mensen.
Maandag 08/06
Marco, de eigenaar van de Eco lodge, komt ons ’s morgens ophalen om de haciënda van de familie te bezoeken. De haciënda is heel oud en er is een hoop restauratiewerk aan maar het is prachtig. Het ontbreekt hen alleen aan de nodige financiën om alles te restaureren, in de tuin staan bomen met appelsienen, citroenen, limoenen, papaya, mango, bananen en ananas, voor de rest hebben ze vooral koeien en 800 hectaren land met vooral suikerriet. We hebben kennis gemaakt met zijn moeder en die heeft ons rondgeleid in de haciënda, we zijn overal geweest van de keuken tot de slaapkamers (9) en badkamers. De Eco lodge is normaal alleen in het weekend open, er komen dan veel mensen van Santa Cruz, maar wij mogen hier blijven logeren en er blijven een paar bediendes van Marco om voor ons te koken, van service gesproken. De Jos zit heel de namiddag al met zijn verrekijker bij de laguna, hij heeft 7 capibari’s ontdekt, een soort waterzwijnen, en voor de rest stikt het hier van de vogels.
Dinsdag 09/06
Vandaag rijden we richting Conception, naar de Jezuitenmissies, er is ons verteld dat de weg daarheen goed is. De weg valt inderdaad mee tot we ineens aan een rivier staan en daar moeten we met een veerpont over, eigenlijk een houten wrak maar het is gelukt. De mannen van de boot vragen veel te veel voor de overzet maar we kunnen niks anders doen dan betalen want het is twee tegen een man of tien, en het zijn er 10 dikke. Een 20 km voor Conception is er een camping, dat is al de 3de die we vinden in Bolivia, camping Las Piedras, weer supermooi gelegen aan een klein watertje.
Woensdag 10/06/09
We rijden naar Conception over een goeie weg, het uitzicht is geweldig overal palmbomen en tropische bloemen. In Conception hebben we een bezoekje gebracht aan de Jezuitenkerk, die kerken zijn helemaal uit hout, het houtsnijwerk is echt de moeite. Voor de rest is Conception een slaperig plaatsje, wij blijven hier op de Plaza overnachten, het is hier op de dag al stil dan zal het ’s nachts ook wel meevallen, trouwens de politie zit hier ook op de Plaza, en in Bolivia pakken die mannen een pintje aan tijdens hun diensturen, tenminste van mij toch:
vrijdag 5 juni 2009
St. Cruz - Familia Garcia
Zaterdag 30/05
We zitten weer op camping « La Vispera », ik doe de was hier zoals de Bolivianen in een badje met koud water maar het ziet er toch weer een beetje proper uit, voor de rest doen we niet zoveel, het is rustig hier er zijn weinig andere gasten.
Zondag 31/05
Gelukkige verjaardag Siegbert
We beginnen terug in te pakken want morgen gaan we naar Santa Cruz en we hopen dat we Gustavo kunnen bereiken want het is niet zo simpel hier in Bolivië iemand te vinden die iets van onze auto weet. We gaan nog maar eens eten bij de Tierra Libre en we kruipen op tijd in ons bed.
Maandag 01/06
Gelukkige verjaardag Elin. (Jos zijn petekindje)
We zijn op weg naar Santa Cruz, de weg is of was geasfalteerd maar het heeft hier een paar dagen serieus geregend en er is een hoop weggespoeld, ik weet niet of dat ooit in orde komt met de Boliviaanse wegen. Als we in Santa Cruz aankomen zetten we ons op een parking van een supermarkt en bellen Gustavo. Een half uurtje later is hij ter plaatse en neemt ons mee naar zijn transportbedrijf, hij heeft een paar mekaniekers in dienst en hij wil het bij hem repareren want de Mercedes garage in Santa Cruz schijnt niet veel te zijn. Jos en ik willen een hotel opzoeken maar we moeten mee naar zijn huis en naar zijn familie. Zijn vrouw en zijn 3 zoontjes staan ons al op te wachten, wat er dan gebeurt zul je niet gauw meemaken in Europa. Gustavo en Gabriëlla gaan naar boven, breken daar een 2-persoonsbed af en vijzen dat beneden terug in mekaar, de beste lakens worden uit de kast gehaald en wij moeten bij hen blijven logeren. Omdat Jos niet in de WC kan worden de kastdeuren van het badkamermeubel eraf gevezen, no problema zegt Gustavo. Ze leggen uit waar alles staat en ligt en we mogen nemen wat we nodig hebben, ongelooflijk. ’s Avonds gaan we met zijn allen eten in een heel goei restaurant, we komen hier niks tekort.
Dindsdag 02/06
We hebben goed geslapen, de twee oudste jongens, 9 en 7, zijn al naar school en Gabriëlla heeft voor ons een superontbijt klaar staan. We rijden met Gustavo door Santa Cruz op zoek naar onderdelen voor de auto en we hebben al wel iets gevonden maar het probleem is nog niet opgelost. ’s Middags gaan we terug naar hun huis waar Gabriëlla het eten kaar heeft, lekker kip met aardappeltjes en sla en vanavond gaat Gustavo een asado doen, hij is tenslotte een echte Argentijn he. Het is wel vervelend dat ik niks mag helpen, ze hebben een meid in huis dus ik mag niks doen, alleen met de kinderen spelen en daar leer ik enorm veel Spaans van, dat zal wel moeten ook want niemand spreekt hier een woord Engels. De asado ’s avonds is echt Argentijns, veel te veel lekker vlees en goeie Argentijnse wijn, Gustavo en Gabriëlla hebben geen familie in Bolivië en zijn dat we er zijn, de kleinste zoon is 2 jaar en kruipt altijd bij mij op de schoot, echt een schat van een manneke.
Gustavo is ooit een keer in Rotterdam geweest om 2de handstrucks te kopen en hij heeft daar een hoop foto’s van, hij is ook met de trein van Amsterdam naar Parijs geweest, terwijl we de foto’s aan het bekijken zijn vertelt hij dat hij vanuit de trein een hoop foto’s genomen heeft maar hij weet niet of dat Holland of België is. Tot onze grote verbazing heeft hij een foto genomen in Essen van de Handelsstraat en de Spoorwegstraat, de Roxy staat er nog juist bij op, dat is toch straf he, zit je hier in Bolivië en dan hebben ze hier een foto in de kast liggen van Essen.
Woensdag 03/06
Weer goed geslapen in ons 5 sterren hotel, ik begin het hier al gewoon te geraken, zo ’s morgens lekker op het terras bij het zwembadje. We rijden terug naar de zaak van Gustavo om te kijken hoe het met de Josmobiel is, ze hebben inmiddels de tussenboite (4x4 en veldvitesse) eronder uit gehaald en zijn die open aan het vijzen, we zullen wel zien hoe het afloopt. Het blijkt dat er een tandwiel in de tussenboite kapot is, er zijn 3 stukken afgebroken. We hebben Weking gebeld en hij gaat die bij Sturm in Roosendaal bestellen en ze per koerier naar Santa Cruz sturen, intussen repareren ze hier in Bolivië het kapotte onderdeel zodat we naar de Pantanal in Brazilië kunnen. Als we terugkomen van de Pantanal zal de nieuwe tussenboite er wel zijn en die wordt dan gemonteerd door de mecaniekers van Gustavo. Het is ongelooflijk wat die mensen hier voor ons doen, we komen hier kilo’s bij van het lekkere eten en we voelen ons hier al helemaal thuis. ’s Namiddags ga ik met Gaby en met de kinderen de stad bezoeken en wat winkels kijken.
Donderdag 04/06
De tussenboite is gerepareerd door een Boliviaanse mekanieker, ze ziet er uit als nieuw. Hier in Bolivië worden nog veel onderdelen gerepareerd, in Europa wordt alles direct vervangen door nieuwe onderdelen. Als we de auto testen blijkt hij perfect te werken en iedereen in de garage is gelukkig. Gustavo heeft nog een paar keer met Weking gebeld want die spreekt toch nog altijd beter Spaans dan ik, het is toch wel heel gemakkelijk zo een schoonzoon die vanuit België een hoop kan regelen, Weking nog maar eens hartelijk bedankt he jongen. Nu we toch bezig zijn vervangen we ineens de schokdempers van voor aan de auto, die kosten hier maar 50 € per stuk en passen precies. ’s Avonds gaan we met het gezin Garcia eten in Santa Cruz in een Italiaans restaurant.
Vrijdag 05/06
We logeren nu al een week bij de familie Garcia en we zijn het nog niet beu hier, het zijn fantastische mensen. De Josmobiel wordt helemaal gekuist en opgeblonken door zijn personeel en morgen willen we vertrekken. We zullen ze missen en we hopen dat ze ooit eens naar België komen, ik zal ze dan nogal in de watten leggen want zo een gastvrijheid ben ik zelden tegengekomen.
MUCHAS MUCHAS GRACIAS GUSTAVO Y GABY.
We zitten weer op camping « La Vispera », ik doe de was hier zoals de Bolivianen in een badje met koud water maar het ziet er toch weer een beetje proper uit, voor de rest doen we niet zoveel, het is rustig hier er zijn weinig andere gasten.
Zondag 31/05
Gelukkige verjaardag Siegbert
We beginnen terug in te pakken want morgen gaan we naar Santa Cruz en we hopen dat we Gustavo kunnen bereiken want het is niet zo simpel hier in Bolivië iemand te vinden die iets van onze auto weet. We gaan nog maar eens eten bij de Tierra Libre en we kruipen op tijd in ons bed.
Maandag 01/06
Gelukkige verjaardag Elin. (Jos zijn petekindje)
We zijn op weg naar Santa Cruz, de weg is of was geasfalteerd maar het heeft hier een paar dagen serieus geregend en er is een hoop weggespoeld, ik weet niet of dat ooit in orde komt met de Boliviaanse wegen. Als we in Santa Cruz aankomen zetten we ons op een parking van een supermarkt en bellen Gustavo. Een half uurtje later is hij ter plaatse en neemt ons mee naar zijn transportbedrijf, hij heeft een paar mekaniekers in dienst en hij wil het bij hem repareren want de Mercedes garage in Santa Cruz schijnt niet veel te zijn. Jos en ik willen een hotel opzoeken maar we moeten mee naar zijn huis en naar zijn familie. Zijn vrouw en zijn 3 zoontjes staan ons al op te wachten, wat er dan gebeurt zul je niet gauw meemaken in Europa. Gustavo en Gabriëlla gaan naar boven, breken daar een 2-persoonsbed af en vijzen dat beneden terug in mekaar, de beste lakens worden uit de kast gehaald en wij moeten bij hen blijven logeren. Omdat Jos niet in de WC kan worden de kastdeuren van het badkamermeubel eraf gevezen, no problema zegt Gustavo. Ze leggen uit waar alles staat en ligt en we mogen nemen wat we nodig hebben, ongelooflijk. ’s Avonds gaan we met zijn allen eten in een heel goei restaurant, we komen hier niks tekort.
Dindsdag 02/06
We hebben goed geslapen, de twee oudste jongens, 9 en 7, zijn al naar school en Gabriëlla heeft voor ons een superontbijt klaar staan. We rijden met Gustavo door Santa Cruz op zoek naar onderdelen voor de auto en we hebben al wel iets gevonden maar het probleem is nog niet opgelost. ’s Middags gaan we terug naar hun huis waar Gabriëlla het eten kaar heeft, lekker kip met aardappeltjes en sla en vanavond gaat Gustavo een asado doen, hij is tenslotte een echte Argentijn he. Het is wel vervelend dat ik niks mag helpen, ze hebben een meid in huis dus ik mag niks doen, alleen met de kinderen spelen en daar leer ik enorm veel Spaans van, dat zal wel moeten ook want niemand spreekt hier een woord Engels. De asado ’s avonds is echt Argentijns, veel te veel lekker vlees en goeie Argentijnse wijn, Gustavo en Gabriëlla hebben geen familie in Bolivië en zijn dat we er zijn, de kleinste zoon is 2 jaar en kruipt altijd bij mij op de schoot, echt een schat van een manneke.
Gustavo is ooit een keer in Rotterdam geweest om 2de handstrucks te kopen en hij heeft daar een hoop foto’s van, hij is ook met de trein van Amsterdam naar Parijs geweest, terwijl we de foto’s aan het bekijken zijn vertelt hij dat hij vanuit de trein een hoop foto’s genomen heeft maar hij weet niet of dat Holland of België is. Tot onze grote verbazing heeft hij een foto genomen in Essen van de Handelsstraat en de Spoorwegstraat, de Roxy staat er nog juist bij op, dat is toch straf he, zit je hier in Bolivië en dan hebben ze hier een foto in de kast liggen van Essen.
Woensdag 03/06
Weer goed geslapen in ons 5 sterren hotel, ik begin het hier al gewoon te geraken, zo ’s morgens lekker op het terras bij het zwembadje. We rijden terug naar de zaak van Gustavo om te kijken hoe het met de Josmobiel is, ze hebben inmiddels de tussenboite (4x4 en veldvitesse) eronder uit gehaald en zijn die open aan het vijzen, we zullen wel zien hoe het afloopt. Het blijkt dat er een tandwiel in de tussenboite kapot is, er zijn 3 stukken afgebroken. We hebben Weking gebeld en hij gaat die bij Sturm in Roosendaal bestellen en ze per koerier naar Santa Cruz sturen, intussen repareren ze hier in Bolivië het kapotte onderdeel zodat we naar de Pantanal in Brazilië kunnen. Als we terugkomen van de Pantanal zal de nieuwe tussenboite er wel zijn en die wordt dan gemonteerd door de mecaniekers van Gustavo. Het is ongelooflijk wat die mensen hier voor ons doen, we komen hier kilo’s bij van het lekkere eten en we voelen ons hier al helemaal thuis. ’s Namiddags ga ik met Gaby en met de kinderen de stad bezoeken en wat winkels kijken.
Donderdag 04/06
De tussenboite is gerepareerd door een Boliviaanse mekanieker, ze ziet er uit als nieuw. Hier in Bolivië worden nog veel onderdelen gerepareerd, in Europa wordt alles direct vervangen door nieuwe onderdelen. Als we de auto testen blijkt hij perfect te werken en iedereen in de garage is gelukkig. Gustavo heeft nog een paar keer met Weking gebeld want die spreekt toch nog altijd beter Spaans dan ik, het is toch wel heel gemakkelijk zo een schoonzoon die vanuit België een hoop kan regelen, Weking nog maar eens hartelijk bedankt he jongen. Nu we toch bezig zijn vervangen we ineens de schokdempers van voor aan de auto, die kosten hier maar 50 € per stuk en passen precies. ’s Avonds gaan we met het gezin Garcia eten in Santa Cruz in een Italiaans restaurant.
Vrijdag 05/06
We logeren nu al een week bij de familie Garcia en we zijn het nog niet beu hier, het zijn fantastische mensen. De Josmobiel wordt helemaal gekuist en opgeblonken door zijn personeel en morgen willen we vertrekken. We zullen ze missen en we hopen dat ze ooit eens naar België komen, ik zal ze dan nogal in de watten leggen want zo een gastvrijheid ben ik zelden tegengekomen.
MUCHAS MUCHAS GRACIAS GUSTAVO Y GABY.
Abonneren op:
Posts (Atom)
