Zaterdag 18/07
We hebben besloten om toch nog maar een paar dagen bij de familie Garcia te blijven en we vertrekken maandag. De Josmobiel is klaar voor vertrek maar wij nog niet, het is hier gezellig en de Garcia’s zijn een beetje familie van ons geworden. Gustavo maakt ’s avonds een grote zalm klaar op de barbecue, het smaakt geweldig en om 11 uur is het nog zalig om buiten te zitten, wat een winter hier. Eten daar kennen ze hier in Santa Cruz wat van, ze eten ’s morgens vroeg een ontbijt, om 10 uur soep, om 2uur warm eten, rond een uur of 4 koffie met cake of brood en ’s avonds om 9 of 10 uur weer warm eten , er zijn redelijk veel dikke Bolivianen maar dat kan niet anders.
Zondag 19/07
’s Morgens moet Gustavo naar het ziekenhuis want Fabian, een van zijn mannen, is gisterenavond van een ladder gevallen terwijl hij een camion aan het kuisen was. Zijn twee polsen zijn gebroken en hij moet geopereerd worden. ’s Namiddags gaan we met heel het gezin eten in een hotel, het is er druk en het eten is super. Als we tegen Gaby zeggen dat het een mooi hotel is en dat de Jos er binnen zou kunnen zegt ze dat we er nog niet aan mogen denken, voor ons is er in Santa Cruz maar één adres en dat is in Casa Gaby. We beginnen onze weg al goed te kennen in de restaurants in Santa Cruz maar als de Gustavo ’s avonds pizza gaat halen passen wij, we hebben de laatste dagen echt veel te veel gegeten. Het is onze laatste avond hier en de kinderen zijn een beetje stil omdat we morgen vertrekken.
Maandag 20/07
We hebben afscheid genomen van de Familie Garcia, we zullen ze missen het zijn echt ongelooflijk toffe mensen maar we zijn weer op weg, we rijden op ons gemakske richting Argentinië. In Camiri, een 250 km voor de Argentijnse grens zetten we ons bij een benzinestation waar je kan overnachten, er staan een hoop camions en we parkeren de Josmobiel er netjes tussen. Morgen gaan we de grens over naar Argentinië.
Dinsdag 21/07
Vandaag rijden we van Camiri naar de Argentijnse grens hopelijk valt het mee aan de grens want het is hier in Zuid Amerika altijd een heel gedoe. Als we aan de grens komen ga ik eerst naar de Boliviaanse immigratie voor een uitreisstempel, dat gaat heel vlotjes dan naar de Boliviaanse douane om de auto uit te voeren daarna naar de Argentijnse immigratie voor de nodige stempels en dan nog eens naar de Argentijnse douane om de auto in te voeren, nog even langs de Gendarmeria National voor wat stempels en daarna moet de Josmobiel door een scanner. Omdat we uit Bolivia komen wordt heel de auto gescand voor drugscontrole maar na 10 minuutjes mogen we verder, ze hebben niks gevonden. Het is hier wel heel anders aan de grens als in Europa maar na een tijdje ken je dat en ik heb er geen enkel probleem mee, vrouwen mogen hier altijd voorgaan en als ik zeg dat mijn man in een rolstoel zit krijg ik zonder problemen de nodige stempels. We hebben echt genoten van Bolivia, een prachtig land, de natuur is nog ongerept en we zijn op veel plaatsen geweest waar normaal geen toeristen komen, we hebben veel gepraat met de Bolivianen en we weten nu hoe het hier in mekaar zit. Als je naar Bolivia wilt ga dan zeker niet dit jaar in december want dan zijn er verkiezingen en dan zit het er hier serieus tegen, Evo Morales wordt zeker weer president want die laat mensen stemmen die al 10 jaar dood zijn dan wint ge natuurlijk altijd maar dat verloopt niet zonder de nodige rellen. Wij zijn weer terug in Argentinië, er is nog zo veel dat we niet gezien hebben hier maar er zijn ook plaatsen waar we terug naartoe willen.
Woensdag 22/07
Vandaag rijden we van Tartagal naar het Parque Nacional Calilegua, we weten niet wat dat is maar als het meevalt blijven we daar twee dagen. In het park is een campingplaats, het ziet er rustig uit er staan twee tentjes. Tegen de avond begint het te regenen en het heeft heel de nacht geregend, als het morgen nog zo is rijden we verder.
Donderdag 23/07
Het regent nog altijd en we besluiten verder te rijden. Het is hier wel een stuk kouder dan in Bolivia maar in de auto is het lekker warm. Onderweg zien we een paar gaucho’s die op bedevaart zijn of zo, ze hebben in ieder geval één of ander heiligenbeeld bij. Wij beginnen aan de lange, saaie weg tussen Salta en Corrientes, er zijn geen campings dus gaan we bij een benzinestation slapen, we moeten toch dringend tanken ook maar dat blijkt niet zo eenvoudig pas bij het 4de benzinestation hebben ze diesel, we blijven hier dan overnachten met onze Josmobiel tussen de grote camions.
Vrijdag 24/07
Gelukkige verjaardag Sonnhild.
Vannacht heeft het gevroren en omdat het ’s morgens nog koud is ontbijten wij in de veranda, dat is voor in de auto lekker achter het glas. We willen vandaag tot in Parque Nacional de Chaco rijden dat is bijna 500 km van hier maar de weg is goed en gaat kaarsrecht door de pampa. In het Nationaal Park is een camping, er zijn warme douches, je kan er water tanken en er is elektriciteit voor de auto, als ik vraag wat het kost zeggen ze dat ik niets moet betalen omdat er een rolstoel bij is. We zetten ons op de camping en er staat nog een mobilhome, het zijn Walter en Bettina, een Duits koppel, we hebben hen vorig jaar in Peninsula Valdes leren kennen dat moet toch wel lukken dat we die hier in een uithoek in de Chaco tegen komen. Omdat we veel bij te praten hebben besluiten Walter en Christa hier ook nog een paar dagen samen met ons te blijven.
Zaterdag 25/07
Onze Koen wordt 27 jaar. Gelukkige Verjaardag Koentje.
Vanmorgen heb ik natuurlijk eerst onze Koen proberen te bellen maar zoals gewoonlijk is hij niet bereikbaar, jammer ik had hem graag efkes gesproken toch zeker op zijn verjaardag, dat zijn zo van die momenten dat je liever thuis zou zijn.
Vandaag heeft de Jos zijn bike uit de koffer gehaald en willen we wat in het bos gaan wandelen, we vinden een redelijk vlakke weg toch is er nog heel wat duw- en trekwerk nodig om de Jos door het bos te krijgen maar waar een wil is, is een weg zegt de Jos altijd. We babbelen nog wat met Walter en Christa en kruipen op tijd in ons bed.
Zondag 26/07
Omdat het vandaag zonnig en lekker warm is willen we samen met Walter en Christa een barbecue doen, we starten al in de namiddag want tegen de avond wordt het koud en het is vroeg donker hier. ’s Avonds maken we een kampvuur en daar zitten we nog laat te babbelen met een flesje wijn binnen handbereik. Morgen rijden we verder, we gaan niet naar Iguazu maar naar de Rio Parana naar Paso de la Patria.
Maandag 27/07
We hebben afscheid genomen van Walter en Christa en in september zien we mekaar waarschijnlijk terug in Peninsula Valdes daar stikt het dan van de Europeanen. We rijden naar de Rio Parana, we hebben van verschillende Europeanen het adres gekregen van een zekere Esteban in Paso de la Patria, hij heeft daar een jachthaven en verhuurt er huizen en de Europeanen mogen bij hem gratis en zo lang ze willen verblijven, zijn vader is een Belg en ze zijn Franstalig. We hebben de plaats al snel gevonden en het is echt knap, een jachthaventje, een grote villa met een privéstrand aan de Rio Parana hier willen we wel een paar dagen blijven. Esteban komt ons begroeten en we mogen daar parkeren en de badkamer gebruiken en we hebben elektriciteit en water. We babbelen wat met hem en we vragen hem waar zijn familie in België vandaan komt, tot onze grote verbazing is hij bijna een buurman van ons. Zijn naam is niet Esteban maar Jozef Verellen en hij is een zoon van Emiel Verellen van Gooreind van het sigarenfabriek maar hij spreekt geen Nederlands ze zijn Franstalig opgevoed. Zijn vader is zo’n 50 jaar geleden naar Argentinië getrokken en het jachthaventje heet hier : “Port d’ Anvers” en bij het huis hangt een origineel straatnaambord van Gooreind : Emiel Verellenlaan. Dat is toch straf ge hier in Argentinië terechtkomt bij iemand afkomstig van Gooreind, we staan hier in ieder geval heel goed, in een prachtige tuin met zicht op de Rio Parana en ik ga hier seffens eens een lekker warm bad pakken.
dinsdag 28 juli 2009
vrijdag 17 juli 2009
Bij de familie Garcia
Maandag 13/07
We hebben telefoon gehad van Gustavo, hij en zijn gezin zijn terug thuis in Santa Cruz dus morgen vertrekken we hier. Hier op de camping zijn ondertussen een hele groep Engelse jongeren aangekomen, er wordt hier een schooltje gebouwd in de bergen en ze komen daarbij helpen. Voor de rest van de dag zitten we een beetje in de zon en tegen de avond hebben we onze barbecue aangestoken.
Dinsdag 14/07
Voor we vertrekken naar Santa Cruz zijn we uitgebreid gaan ontbijten hier op de camping, toen we onderweg naar Santa Cruz waren ontdekten we dat we ons ontbijt niet betaald hadden. De vrouw van Pieter was gelukkig in Santa Cruz en iemand die voor Gustavo werkt is met het geld voor het ontbijt naar haar hotel gegaan. Het weerzien met de familie Garcia was super en ze hebben een geweldige vakantie gehad in Bariloche. Het was de eerste keer dat de kinderen sneeuw zagen en de oudste, Thiago, heeft zelfs leren skieën. Wij zitten dus weer in ons luxe hotel, vanavond doet Gustavo een asado, voor degenen die het kennen, met matambre, mmmm lekker.
Woensdag 15/07
Vandaag wordt er gewerkt aan de Josmobiel, omdat we een lek hebben aan de watertank halen de mannen van Gustavo de tank onder de auto uit en dat is echt niet simpel maar het lukt hen toch, er wordt wat gelast aan de tank en de Jos gebruikt veel Tec 7 maar de tank is dicht nu de nieuwe versnellingsbak er nog onder dat zal iets voor morgen worden. Het eten ten huize Garcia is weer superlekker, Gaby kan gerust een restaurant beginnen in België, het zou er druk zijn.
Donderdag 16/07
We hebben weer goed geslapen bij de Garcia’s en vertrekken naar Gustavo’s bedrijf om aan de auto te werken. Ik ga de auto van binnen eens helemaal uitkuisen er zit overal zand, in alle kasten en hier heb ik de kans om alles eens goed onder handen te nemen. Wilson hangt de nieuwe versnellingsbak onder de auto en plaats ook nog een nieuwe mazoutfilter en Fabian kuist de Josmobiel van buiten. Tegen de auto hebben we weer een nieuwe auto en wij gaan met Gustavo en zijn gezin eten bij een goei Italiaans restaurant hier in Santa Cruz.
Vrijdag 17/07
Onze laatste dag ten huize Garcia, al onze was is gewassen en netjes gestreken, we krijgen hier twee keer per dag veel te veel warm eten, eigenlijk zijn we zot dat we vertrekken maar we willen verder reizen. We gaan naar Gustavo’s bedrijf om alles terug in de Josmobiel te laden en nog een beetje op te ruimen en vanmiddag blijf ik bij Gaby om wat met de kinderen te spelen, die hebben normaal hier in juli twee weken vakantie, de grote vakantie is hier in november, december en januari omdat het dan zomer is maar nu zijn hier de scholen een week of twee langer gesloten omdat er hier A griep is en het is te gevaarlijk voor de kinderen om naar school te gaan. Volgend jaar willen we van Argentinië verder naar het Noorden rijden, tot Mexico en we hebben Gustavo beloofd dat we zeker langs Santa Cruz komen, we laten de oude versnellingsbak hier op het bedrijf, die pikken we volgend jaar weer wel op, dat is nu allemaal extra bagage en we zullen tegen volgend jaar wel een beetje plaats maken.
We hebben telefoon gehad van Gustavo, hij en zijn gezin zijn terug thuis in Santa Cruz dus morgen vertrekken we hier. Hier op de camping zijn ondertussen een hele groep Engelse jongeren aangekomen, er wordt hier een schooltje gebouwd in de bergen en ze komen daarbij helpen. Voor de rest van de dag zitten we een beetje in de zon en tegen de avond hebben we onze barbecue aangestoken.
Dinsdag 14/07
Voor we vertrekken naar Santa Cruz zijn we uitgebreid gaan ontbijten hier op de camping, toen we onderweg naar Santa Cruz waren ontdekten we dat we ons ontbijt niet betaald hadden. De vrouw van Pieter was gelukkig in Santa Cruz en iemand die voor Gustavo werkt is met het geld voor het ontbijt naar haar hotel gegaan. Het weerzien met de familie Garcia was super en ze hebben een geweldige vakantie gehad in Bariloche. Het was de eerste keer dat de kinderen sneeuw zagen en de oudste, Thiago, heeft zelfs leren skieën. Wij zitten dus weer in ons luxe hotel, vanavond doet Gustavo een asado, voor degenen die het kennen, met matambre, mmmm lekker.
Woensdag 15/07
Vandaag wordt er gewerkt aan de Josmobiel, omdat we een lek hebben aan de watertank halen de mannen van Gustavo de tank onder de auto uit en dat is echt niet simpel maar het lukt hen toch, er wordt wat gelast aan de tank en de Jos gebruikt veel Tec 7 maar de tank is dicht nu de nieuwe versnellingsbak er nog onder dat zal iets voor morgen worden. Het eten ten huize Garcia is weer superlekker, Gaby kan gerust een restaurant beginnen in België, het zou er druk zijn.
Donderdag 16/07
We hebben weer goed geslapen bij de Garcia’s en vertrekken naar Gustavo’s bedrijf om aan de auto te werken. Ik ga de auto van binnen eens helemaal uitkuisen er zit overal zand, in alle kasten en hier heb ik de kans om alles eens goed onder handen te nemen. Wilson hangt de nieuwe versnellingsbak onder de auto en plaats ook nog een nieuwe mazoutfilter en Fabian kuist de Josmobiel van buiten. Tegen de auto hebben we weer een nieuwe auto en wij gaan met Gustavo en zijn gezin eten bij een goei Italiaans restaurant hier in Santa Cruz.
Vrijdag 17/07
Onze laatste dag ten huize Garcia, al onze was is gewassen en netjes gestreken, we krijgen hier twee keer per dag veel te veel warm eten, eigenlijk zijn we zot dat we vertrekken maar we willen verder reizen. We gaan naar Gustavo’s bedrijf om alles terug in de Josmobiel te laden en nog een beetje op te ruimen en vanmiddag blijf ik bij Gaby om wat met de kinderen te spelen, die hebben normaal hier in juli twee weken vakantie, de grote vakantie is hier in november, december en januari omdat het dan zomer is maar nu zijn hier de scholen een week of twee langer gesloten omdat er hier A griep is en het is te gevaarlijk voor de kinderen om naar school te gaan. Volgend jaar willen we van Argentinië verder naar het Noorden rijden, tot Mexico en we hebben Gustavo beloofd dat we zeker langs Santa Cruz komen, we laten de oude versnellingsbak hier op het bedrijf, die pikken we volgend jaar weer wel op, dat is nu allemaal extra bagage en we zullen tegen volgend jaar wel een beetje plaats maken.
zondag 12 juli 2009
Door de bergen terug naar Samaipata
Woensdag 08/07
Toen we gisterenavond een slaapplaats zochten zijn we hier in de bergen bij een gezin terechtgekomen, we konden de mensen niet verstaan want ze spraken de plaatselijke taal, chiquitana of guarani, maar ze maakten ons duidelijk dat we naast hun huis konden parkeren. De vrouw des huizes was buiten op een houtvuurtje aan het koken en de kinderen bleven op een afstandje naar ons kijken. Toen ik de kinderen een doos Pringels chips gaf pakten ze dat heel voorzichtig aan en zeiden heel stilletjes gracias, ze hebben eerst de doos goed bestudeerd en later roken en voelden ze aan de chips maar na een tijdje begonnen ze er toch van te eten, dat was volgens mij de eerste keer dat ze chips aten. De vader was niet zo verlegen want die kwam direct naar mij om sigaretten, ik heb de mens een heel pakje gegeven en hij heeft heel de avond buiten staan smoren. Wij hebben er in ieder geval goed geslapen. Vandaag willen we doorrijden tot de Rio Grande, de weg is redelijk goed wel een beetje een “Camino de la Muerte”, smal en een diepe ravijn langs een kant maar het is hier niet druk en het is echt mooi. Als we tegen de avond bij de Rio Grande aankomen zien we dat we niet met de auto tot bij de rivier kunnen dus we parkeren bij de brug en gaan hier overnachten.
Donderdag 09/07
Gelukkige verjaardag Thorsten
We geraken niet met de auto bij de Rio Grande als er ergens een weggetje was zou de Jos dat zeker proberen maar het lukt niet dus we besluiten verder te rijden. We moeten volgende week terug in Santa Cruz zijn om onze onderdelen voor de auto op te halen en er zijn twee mogelijkheden om daar te geraken, helemaal terug de smalle weg door de bergen of terug via Samaipata, er zijn hier in Bolivia niet zoveel wegen. De Jos heeft niet veel goesting om die smalle weg door de bergen nog eens te doen, hij wil terug via Samaipata. De weg door de bergen was fantastisch, het was weer een heel ander Bolivia, ongerept en nergens toeristen maar de Jos wil weer wel eens een goeie Bife Chorizo eten en dat kan perfect in Samaipata. Onderweg, in de bergen, heeft het geregend en dan veranderen de wegen direct in een modderpoel, de weg is vettig en glad, het is voor de Jos een hele job om de Josmobiel op de weg te houden Onderweg pikken we een Frans koppeltje op, ze zijn zwaar beladen met rugzakken en ze zouden normaal met een camion meerijden maar omdat het regent zitten ze liever binnen in de Josmobiel. We willen nu een paar dagen in Samaipata blijven en dan terug naar de Gustavo rijden. Samaipata betekent “hoogte om uit te rusten” en dat gaan we hier doen na al dat gecross door de bergen.
Vrijdag 10/07
Vandaag gaan we eerst onze auto nog eens laten wassen want de mensen beginnen om te kijken als wij er langs rijden. Bij de plaatselijke car wash hebben ze hun handen vol aan de Josmobiel maar ze krijgen hem redelijk proper. Ik weet inmiddels dat je in dit deel van Bolivia nooit mag zeggen dat La Paz de hoofdstad van Bolivia is, hier zeggen ze dat Sucre de hoofdstad is en dat maken ze redelijk duidelijk door dat overal op te schilderen. Bij La Vispera is inmiddels een heel gezelschap Duitsers aangekomen, ze reizen rond met een Mercedes camion, Kondor Tours, waar een grote opbouw opgemaakt is, ze hebben alles bij : tafels, stoelen enz… en ze slapen allemaal in tentjes. Er zijn mensen bij van 75 en die trekken mee rond en slapen zonder problemen in een tent, knap zenne.
Zaterdag 11/07
Omdat Pieter van “La Vispera” hier een healing center wil beginnen lopen er hier nogal wat kinesisten rond en de Jos heeft met een van hen een afspraak gemaakt, met de jongste en de knapste natuurlijk, het is een Nederlandse vrouw en ze schijnt heel goed te zijn. Na anderhalf uur is de Jos een heel ander mens, het heeft hem echt goed gedaan. De Jos had de kinesiste niet verteld waar hij altijd pijn heeft en terwijl ze hem masseerde drukte ze precies op die plek en ze zei “daar zit iets niet goed”, dat is toch wel straf vind ik. Het is in ieder geval spijtig dat ze vandaag terug naar La Paz vertrekt. Vandaag was het koud maar ja het is ook putje winter hier en het kan zelfs hier wel eens een dagje frisser zijn.
Zondag 12/07
De Jos heeft gisteren heel de dag en de nacht geen pijntje gevoeld, die behandeling heeft hem duidelijk goed gedaan, volgens de kinesiste hier zit er iets in zijn heup gekneld en daar komt volgens haar alle pijn vandaan. Het is te hopen dat ze gelijk heeft dan is er in ieder geval iets aan te doen. De groep Duitsers vertrekt vandaag naar de Pantanal, het zal een stuk rustiger zijn hier, ge zult toch maar met zo een reisgezelschap rond moeten trekken, volgens de Jos was er een broer van Hitler bij. Seffens gaan we hier nog eens eten bij “Tierra Libre”, als je ooit in Samaipata komt moet je daar zeker gaan eten, het is de moeite en het kost niks.
Toen we gisterenavond een slaapplaats zochten zijn we hier in de bergen bij een gezin terechtgekomen, we konden de mensen niet verstaan want ze spraken de plaatselijke taal, chiquitana of guarani, maar ze maakten ons duidelijk dat we naast hun huis konden parkeren. De vrouw des huizes was buiten op een houtvuurtje aan het koken en de kinderen bleven op een afstandje naar ons kijken. Toen ik de kinderen een doos Pringels chips gaf pakten ze dat heel voorzichtig aan en zeiden heel stilletjes gracias, ze hebben eerst de doos goed bestudeerd en later roken en voelden ze aan de chips maar na een tijdje begonnen ze er toch van te eten, dat was volgens mij de eerste keer dat ze chips aten. De vader was niet zo verlegen want die kwam direct naar mij om sigaretten, ik heb de mens een heel pakje gegeven en hij heeft heel de avond buiten staan smoren. Wij hebben er in ieder geval goed geslapen. Vandaag willen we doorrijden tot de Rio Grande, de weg is redelijk goed wel een beetje een “Camino de la Muerte”, smal en een diepe ravijn langs een kant maar het is hier niet druk en het is echt mooi. Als we tegen de avond bij de Rio Grande aankomen zien we dat we niet met de auto tot bij de rivier kunnen dus we parkeren bij de brug en gaan hier overnachten.
Donderdag 09/07
Gelukkige verjaardag Thorsten
We geraken niet met de auto bij de Rio Grande als er ergens een weggetje was zou de Jos dat zeker proberen maar het lukt niet dus we besluiten verder te rijden. We moeten volgende week terug in Santa Cruz zijn om onze onderdelen voor de auto op te halen en er zijn twee mogelijkheden om daar te geraken, helemaal terug de smalle weg door de bergen of terug via Samaipata, er zijn hier in Bolivia niet zoveel wegen. De Jos heeft niet veel goesting om die smalle weg door de bergen nog eens te doen, hij wil terug via Samaipata. De weg door de bergen was fantastisch, het was weer een heel ander Bolivia, ongerept en nergens toeristen maar de Jos wil weer wel eens een goeie Bife Chorizo eten en dat kan perfect in Samaipata. Onderweg, in de bergen, heeft het geregend en dan veranderen de wegen direct in een modderpoel, de weg is vettig en glad, het is voor de Jos een hele job om de Josmobiel op de weg te houden Onderweg pikken we een Frans koppeltje op, ze zijn zwaar beladen met rugzakken en ze zouden normaal met een camion meerijden maar omdat het regent zitten ze liever binnen in de Josmobiel. We willen nu een paar dagen in Samaipata blijven en dan terug naar de Gustavo rijden. Samaipata betekent “hoogte om uit te rusten” en dat gaan we hier doen na al dat gecross door de bergen.
Vrijdag 10/07
Vandaag gaan we eerst onze auto nog eens laten wassen want de mensen beginnen om te kijken als wij er langs rijden. Bij de plaatselijke car wash hebben ze hun handen vol aan de Josmobiel maar ze krijgen hem redelijk proper. Ik weet inmiddels dat je in dit deel van Bolivia nooit mag zeggen dat La Paz de hoofdstad van Bolivia is, hier zeggen ze dat Sucre de hoofdstad is en dat maken ze redelijk duidelijk door dat overal op te schilderen. Bij La Vispera is inmiddels een heel gezelschap Duitsers aangekomen, ze reizen rond met een Mercedes camion, Kondor Tours, waar een grote opbouw opgemaakt is, ze hebben alles bij : tafels, stoelen enz… en ze slapen allemaal in tentjes. Er zijn mensen bij van 75 en die trekken mee rond en slapen zonder problemen in een tent, knap zenne.
Zaterdag 11/07
Omdat Pieter van “La Vispera” hier een healing center wil beginnen lopen er hier nogal wat kinesisten rond en de Jos heeft met een van hen een afspraak gemaakt, met de jongste en de knapste natuurlijk, het is een Nederlandse vrouw en ze schijnt heel goed te zijn. Na anderhalf uur is de Jos een heel ander mens, het heeft hem echt goed gedaan. De Jos had de kinesiste niet verteld waar hij altijd pijn heeft en terwijl ze hem masseerde drukte ze precies op die plek en ze zei “daar zit iets niet goed”, dat is toch wel straf vind ik. Het is in ieder geval spijtig dat ze vandaag terug naar La Paz vertrekt. Vandaag was het koud maar ja het is ook putje winter hier en het kan zelfs hier wel eens een dagje frisser zijn.
Zondag 12/07
De Jos heeft gisteren heel de dag en de nacht geen pijntje gevoeld, die behandeling heeft hem duidelijk goed gedaan, volgens de kinesiste hier zit er iets in zijn heup gekneld en daar komt volgens haar alle pijn vandaan. Het is te hopen dat ze gelijk heeft dan is er in ieder geval iets aan te doen. De groep Duitsers vertrekt vandaag naar de Pantanal, het zal een stuk rustiger zijn hier, ge zult toch maar met zo een reisgezelschap rond moeten trekken, volgens de Jos was er een broer van Hitler bij. Seffens gaan we hier nog eens eten bij “Tierra Libre”, als je ooit in Samaipata komt moet je daar zeker gaan eten, het is de moeite en het kost niks.
dinsdag 7 juli 2009
Terug richting Santa Cruz
Maandag 29/06
We slenteren vandaag wat door San Ignacio door de “winkelstraat”, het ene winkeltje naast het andere alles zit buiten op de stoep getast, grote zakken met bloem, suiker, rijst……., er is een goeie markt met groenten en fruit maar vlees durven we hier echt niet kopen als je ziet hoe dat daar hangt en hoe ze dat vervoeren, gelukkig zit onze diepvriezer nog goed vol. Het is echt wel eens de moeite om voorbij al die winkeltjes te wandelen. Als we ’s avonds met Andrej en Anita op een terrasje zitten is er nog maar eens een processie, ge kunt ’s avonds niet op het plein komen of er is een of andere processie, volgens mij hebben ze hier veel heiligen.
Dinsdag 30/06
We rijden vandaag naar San Miguel, San Rafael en Santa Ana, dan hebben we alle Jezuietenmissies gehad, het is mooi maar de wegen zijn weer slecht. Santa Ana is een klein, rustig plaatsje, Andrej en Anita blijven daar slapen, wij rijden terug naar San Ignacio en gaan nog een nachtje bij Selva en Milton slapen. Als we terugkomen in San Ignacio is er een wonder gebeurd, ineens verkopen ze overal brood en dat is al dagen geleden waarschijnlijk komt dat door al die processies. Bij Selva zijn er nog zes Duitsers aangekomen dus het is een hele drukte daar. Het Oosten van Bolivië is zeker niet de mooiste streek qua natuur maar ik heb nog nergens ter wereld zo’n vriendelijke, open mensen ontmoet, ze hebben gene overschot, integendeel, maar ze zijn altijd opgewekt en eerlijk gezegd zijn ze ook superlui, er is hier in het Oosten een spreekwoord dat zegt : “Er is nog nooit iemand gestorven van teveel rust”. Ze zitten op hun gat in het zand te kijken naar de putten in hun slechte wegen en in het begin zegden wij : “doe toch iets aan die weg in de plaats van op uw lui gat te zitten” maar na een tijd wordt je dat gewoon en je gaat er gewoon bij zitten, dat is veel plezanter.
Woensdag 01/07
We hebben afscheid genomen van Selva en Milton en rijden naar Conception maar eerst moeten we de was ophalen, bij de lavanderia vragen ze ons om een paar uurtjes te wachten want de was hangt nog op de draad en is nog niet droog. Twee uurtjes later ligt de was netjes opgevouwen klaar en kunnen we weg. Een eind voor Conception komen we Andrej en Anita weer tegen en we besluiten samen een plaats te zoeken voor de nacht, iets voorbij Conception vinden we een schitterend plekje, bij een meertje en daar parkeren we onze Sprinters.
Waypoints laguna Conception
S 16° 08’04.4” W 062°02’28.3”
Donderdag 02/07
Vandaag willen we tot San Javier rijden, dat is een 65 km verder. Andrej en Anita gaan Conception bezoeken en wij gaan onze auto eens wat uitmesten, het is dringend nodig. We hebben ook nog een lange telefoon gedaan met ons Liesbeth, de Koen nam niet op dus dat gaan we morgen nog eens proberen, met de Weking heb ik van de week ook nog eens lang gebeld, het doet toch altijd goed om iets van het thuisfront te horen, we genieten echt van onze reis maar we missen onze familie toch wel, vooral ik mis Liesbeth, Koen en Weking, binnenspringen bij ons moeder, koffiedrinken met Vera en kletsen met Winde en nog zoveel dingen meer maar langs de andere kant beleven en zien we hiezoveel, dat pakken ze ons nooit meer af. Tegen de avond rijden we, samen met Andrej en Anita, naar een lagune in San Javier. Het is een mooi plekje en de mensen die daar wonen komen ’s avonds naar de lagune met zeep en shampoo voor hun dagelijkse wasbeurt, ze hebben hier echt geen douche nodig alles gebeurd in open lucht.
Waypoints Laguna San Javier : S 16° 15’24.8” W 062° 31’34.0”
Vrijdag 03/07
We vertrekken vandaag terug richting Santa Cruz, volgende week is Gustavo terug thuis van wintersport en dan gaan we nog eens bij hen langs want er is een onderdeel voor onze auto bij hem aangekomen. We nemen afscheid van Andrej en Anita die gaan een andere kant uit, het was gezellig zo een paar dagen samen reizen. Als we vlakbij Santa Cruz zijn besluiten we nog eens een nachtje naar Colpa Carranda te gaan, we zijn daar al eens geweest en het is er super. Als we daar aankomen worden we als oude vrienden verwelkomd en een beetje later komen ze met een tafel en stoelen naar onze auto en op de tafel leggen ze een mooi tafelkleedje. Morgenvroeg wordt het ontbijt bij onze auto geserveerd, de tuinslang ligt klaar om onze auto van water te voorzien en we kunnen aansluiten op de elektriciteit, dat is hier een service ongelooflijk. We wilden hier eigenlijk maar een nacht blijven maar dat kunnen we niet maken nu ze ons hier zo in de watten leggen. Ik heb onze Koen ook te pakken gekregen en er eens goed mee gebabbeld dus ik ben weer supercontent.
Zaterdag 04/07
Nog een dagje lekker relaxen in Colpa Carranda, we wandelen hier wat rond en de Jos zit heel de dag met zijn verrekijker naar de vogels te kijken, ineens duiken er een stel apen op boven onze kop, we hebben geprobeerd om er foto’s van te maken maar dat zwiert van de ene boom naar de andere,ik heb er in ieder geval een paar foto’s van. We eten ’s avonds een grote Pacu, dat is een vis met tandjes zoals een pirana, we proberen altijd de plaatselijke specialiteiten te eten en meestal valt dat goed mee.
Voor de andere travellers :
Colpa Carranda is 25 km ten Noorden van Santa Cruz vlak voor Warnes links af.
S 17° 31’54.6 W 063° 13’17.4
Zondag 05/07
Na een stevig ontbijt verlaten we Colpa Carranda, we willen een weekje de bergen in trekken, ten Zuiden van Santa Cruz. In Santa Cruz springen we binnen in de Hypermaxi om wat voorraad in te slaan en dan rijden we een stukje naar het Zuiden. Tegen de avond stoppen we bij een café met een grote parking waar we vragen om te overnachten, we mogen achter hun huis parkeren daar staan we veilig. We gaan daar natuurlijk ook iets drinken en we babbelen wat met de camion chauffeurs die daar op het terras zitten, zo komen we te weten dat er volgende zondag in Camiri één of ander traditioneel feest is. Als we terugkomen uit de bergen willen we toch eens gaan zien in Camiri misschien is het wel de moeite, volgens die mannen in ieder geval wel.
Maandag 06/07
Proficiat Liesbeth en Weking zijn 2 jaar getrouwd
We rijden verder de bergen in, de ripio is redelijk goed dus de Bolivianen vliegen erover, volgens de Jos zou je geen ene Boliviaan een rijbewijs mogen geven maar misschien hebben ze dat ook wel niet. Om een uur of half vier is de Jos moe en we zoeken een plekje voor de nacht. We zien een wei naast twee huisjes, ik ga efkes met die mensen praten en het is ok, ik doe nog een was en we kruipen op tijd in ons bed.
Dinsdag 07/07
Hip Hip Hoera Jos, Weking en Kristel
Een hele gelukkige verjaardag alledrie
Vanmorgen hebben we eerst met de Weking gebeld maar zijne verjaardag was al bijna om als die van de Jos nog serieus moest beginnen. De Weking was taart gaan kopen, daar heb ik nu goesting in dat hebben ze hier echt niet, alleen van die witte taarten met knalgroene en knalroze creme maar wij gaan dan maar pannekoeken bakken, dat is ook lekker. We weten nog niet waar we vandaag gaan terechtkomen dat zullen we vanavond wel zien.
We slenteren vandaag wat door San Ignacio door de “winkelstraat”, het ene winkeltje naast het andere alles zit buiten op de stoep getast, grote zakken met bloem, suiker, rijst……., er is een goeie markt met groenten en fruit maar vlees durven we hier echt niet kopen als je ziet hoe dat daar hangt en hoe ze dat vervoeren, gelukkig zit onze diepvriezer nog goed vol. Het is echt wel eens de moeite om voorbij al die winkeltjes te wandelen. Als we ’s avonds met Andrej en Anita op een terrasje zitten is er nog maar eens een processie, ge kunt ’s avonds niet op het plein komen of er is een of andere processie, volgens mij hebben ze hier veel heiligen.
Dinsdag 30/06
We rijden vandaag naar San Miguel, San Rafael en Santa Ana, dan hebben we alle Jezuietenmissies gehad, het is mooi maar de wegen zijn weer slecht. Santa Ana is een klein, rustig plaatsje, Andrej en Anita blijven daar slapen, wij rijden terug naar San Ignacio en gaan nog een nachtje bij Selva en Milton slapen. Als we terugkomen in San Ignacio is er een wonder gebeurd, ineens verkopen ze overal brood en dat is al dagen geleden waarschijnlijk komt dat door al die processies. Bij Selva zijn er nog zes Duitsers aangekomen dus het is een hele drukte daar. Het Oosten van Bolivië is zeker niet de mooiste streek qua natuur maar ik heb nog nergens ter wereld zo’n vriendelijke, open mensen ontmoet, ze hebben gene overschot, integendeel, maar ze zijn altijd opgewekt en eerlijk gezegd zijn ze ook superlui, er is hier in het Oosten een spreekwoord dat zegt : “Er is nog nooit iemand gestorven van teveel rust”. Ze zitten op hun gat in het zand te kijken naar de putten in hun slechte wegen en in het begin zegden wij : “doe toch iets aan die weg in de plaats van op uw lui gat te zitten” maar na een tijd wordt je dat gewoon en je gaat er gewoon bij zitten, dat is veel plezanter.
Woensdag 01/07
We hebben afscheid genomen van Selva en Milton en rijden naar Conception maar eerst moeten we de was ophalen, bij de lavanderia vragen ze ons om een paar uurtjes te wachten want de was hangt nog op de draad en is nog niet droog. Twee uurtjes later ligt de was netjes opgevouwen klaar en kunnen we weg. Een eind voor Conception komen we Andrej en Anita weer tegen en we besluiten samen een plaats te zoeken voor de nacht, iets voorbij Conception vinden we een schitterend plekje, bij een meertje en daar parkeren we onze Sprinters.
Waypoints laguna Conception
S 16° 08’04.4” W 062°02’28.3”
Donderdag 02/07
Vandaag willen we tot San Javier rijden, dat is een 65 km verder. Andrej en Anita gaan Conception bezoeken en wij gaan onze auto eens wat uitmesten, het is dringend nodig. We hebben ook nog een lange telefoon gedaan met ons Liesbeth, de Koen nam niet op dus dat gaan we morgen nog eens proberen, met de Weking heb ik van de week ook nog eens lang gebeld, het doet toch altijd goed om iets van het thuisfront te horen, we genieten echt van onze reis maar we missen onze familie toch wel, vooral ik mis Liesbeth, Koen en Weking, binnenspringen bij ons moeder, koffiedrinken met Vera en kletsen met Winde en nog zoveel dingen meer maar langs de andere kant beleven en zien we hiezoveel, dat pakken ze ons nooit meer af. Tegen de avond rijden we, samen met Andrej en Anita, naar een lagune in San Javier. Het is een mooi plekje en de mensen die daar wonen komen ’s avonds naar de lagune met zeep en shampoo voor hun dagelijkse wasbeurt, ze hebben hier echt geen douche nodig alles gebeurd in open lucht.
Waypoints Laguna San Javier : S 16° 15’24.8” W 062° 31’34.0”
Vrijdag 03/07
We vertrekken vandaag terug richting Santa Cruz, volgende week is Gustavo terug thuis van wintersport en dan gaan we nog eens bij hen langs want er is een onderdeel voor onze auto bij hem aangekomen. We nemen afscheid van Andrej en Anita die gaan een andere kant uit, het was gezellig zo een paar dagen samen reizen. Als we vlakbij Santa Cruz zijn besluiten we nog eens een nachtje naar Colpa Carranda te gaan, we zijn daar al eens geweest en het is er super. Als we daar aankomen worden we als oude vrienden verwelkomd en een beetje later komen ze met een tafel en stoelen naar onze auto en op de tafel leggen ze een mooi tafelkleedje. Morgenvroeg wordt het ontbijt bij onze auto geserveerd, de tuinslang ligt klaar om onze auto van water te voorzien en we kunnen aansluiten op de elektriciteit, dat is hier een service ongelooflijk. We wilden hier eigenlijk maar een nacht blijven maar dat kunnen we niet maken nu ze ons hier zo in de watten leggen. Ik heb onze Koen ook te pakken gekregen en er eens goed mee gebabbeld dus ik ben weer supercontent.
Zaterdag 04/07
Nog een dagje lekker relaxen in Colpa Carranda, we wandelen hier wat rond en de Jos zit heel de dag met zijn verrekijker naar de vogels te kijken, ineens duiken er een stel apen op boven onze kop, we hebben geprobeerd om er foto’s van te maken maar dat zwiert van de ene boom naar de andere,ik heb er in ieder geval een paar foto’s van. We eten ’s avonds een grote Pacu, dat is een vis met tandjes zoals een pirana, we proberen altijd de plaatselijke specialiteiten te eten en meestal valt dat goed mee.
Voor de andere travellers :
Colpa Carranda is 25 km ten Noorden van Santa Cruz vlak voor Warnes links af.
S 17° 31’54.6 W 063° 13’17.4
Zondag 05/07
Na een stevig ontbijt verlaten we Colpa Carranda, we willen een weekje de bergen in trekken, ten Zuiden van Santa Cruz. In Santa Cruz springen we binnen in de Hypermaxi om wat voorraad in te slaan en dan rijden we een stukje naar het Zuiden. Tegen de avond stoppen we bij een café met een grote parking waar we vragen om te overnachten, we mogen achter hun huis parkeren daar staan we veilig. We gaan daar natuurlijk ook iets drinken en we babbelen wat met de camion chauffeurs die daar op het terras zitten, zo komen we te weten dat er volgende zondag in Camiri één of ander traditioneel feest is. Als we terugkomen uit de bergen willen we toch eens gaan zien in Camiri misschien is het wel de moeite, volgens die mannen in ieder geval wel.
Maandag 06/07
Proficiat Liesbeth en Weking zijn 2 jaar getrouwd
We rijden verder de bergen in, de ripio is redelijk goed dus de Bolivianen vliegen erover, volgens de Jos zou je geen ene Boliviaan een rijbewijs mogen geven maar misschien hebben ze dat ook wel niet. Om een uur of half vier is de Jos moe en we zoeken een plekje voor de nacht. We zien een wei naast twee huisjes, ik ga efkes met die mensen praten en het is ok, ik doe nog een was en we kruipen op tijd in ons bed.
Dinsdag 07/07
Hip Hip Hoera Jos, Weking en Kristel
Een hele gelukkige verjaardag alledrie
Vanmorgen hebben we eerst met de Weking gebeld maar zijne verjaardag was al bijna om als die van de Jos nog serieus moest beginnen. De Weking was taart gaan kopen, daar heb ik nu goesting in dat hebben ze hier echt niet, alleen van die witte taarten met knalgroene en knalroze creme maar wij gaan dan maar pannekoeken bakken, dat is ook lekker. We weten nog niet waar we vandaag gaan terechtkomen dat zullen we vanavond wel zien.
Abonneren op:
Posts (Atom)
