donderdag 31 december 2009

Villa General Belgrano 2009

Dinsdag 22/12


's Morgens ga ik eerst een beetje winkelen in Mina Clavero. Ik heb wat zomerkleding nodig en dat is hier echt een pak goedkoper dan in België. Tegen de middag vertrekken we en rijden door de Quebrada del Condorito, een Nationaal park. Hier boven in de bergen is het een stuk koeler maar dat is niet zo erg, we kunnen wel wat afkoeling gebruiken. In het Nationaal Park zelf vinden we geen plaats om te overnachten en omdat we morgen toch in Cordoba moeten zijn, rijden we alvast die kant op. In Carlos Paz vinden we een camping met een groot zwembad, met water, dat is echt een uitzondering hier want meestal is er wel een groot, leeg zwembad.


Woensdag 23/12


Als we Cordoba binnen rijden lijkt het wel of we in Europa komen, politie overal, strenge controles en snelheidscontroles. We hebben in de rest van Argentinië wel eens controle gehad maar dat was meer om te buurten, een sigaretje te roken en eens in de Josmobiel kijken maar hier is het serieus. We rijden tegen 10 uur naar Gibert Cars, de mobilhomebouwer. We hebben het een en ander nodig, het raampje boven onze douche moet vervangen worden en we willen ook een dakluik laten maken. Bij Gibert Cars worden we ontvangen als oude vrienden en we moeten alles over onze reis uit de doeken doen want hij heeft de foto's op onze website wel gevolgd maar hij verstaat natuurlijk niks van de verhalen die erop staan. 6 januari moeten we terug zijn bij Gibert Cars en dan worden de nieuwe ramen geplaatst dus dat is weeral geregeld. Omdat het sneller gegaan is dan verwcht besluiten we maar ineens naar Villa General Belgrano te rijden. Als we daar aankomen is de Juan zijn bike-shop nog gesloten en we gaan dan maar een ijsje eten, we zijn nog maar een uurtje in Belgrano als we de Fridi tegen het lijf lopen, hij had de Josmobiel zien staan en was op zoek naar ons. We waren heel blij om mekaar terug te zien en we hebben direct een terras opgezocht om eens goed bij te babbelen. In Belgrano heeft het de dag voor onze komst keihard geregend, alles zit onder het slijk maar het is gelukkig terug droog. Tegen de avond zijn we naar de Juan zijn nieuwe huis gerden, de Josmobiel een plekje gegeven en tot een stuk in de nacht blijven kletsen.


Donderdag 24/12


De Juan wil dat we Kerstavond met zijn familie doorbrengen dus ik ga eerst wat cadeautjes kopen voor Mica. Met Kerstavond komt de Kerstman hier voor de kinderen, Sinterklaas kennen ze hier niet. De Fridi heeft ondertussen Sudoku boekjes en een paar leesboeken gebracht zodat ik er weer efkes tegen kan. Tegen de avond komen de ouders van de Juan en zijn zussen eraan en het Kerstfeest kan beginnen. Het verloopt wel anders dan bij ons, we zitten heel de avond buiten op het terras en doen een grote asado, alles verloopt heel chaotisch en rommelig maar het is supergezellig en wij voelen ons echt op ons gemak en echt welkom bij de Juan en zijn familie. Het is natuurlijk een stuk gemakkelijker nu omdat we al een beetje Spaans spreken, ik maak nog een hoop fouten maar daar trekt geen mens zich iets van aan, Argentijnen vinden het fantastisch dat je moeite doet om hun taal te spreken en Engels is hier niet bepaald populair. Na het eten lokken we de kinderen even weg en als ze terug komen ligt alles vol pakjes, vreugde alom. Rond een uur of 1 kunnen we terug bewegen na de overvloedige maaltijd en kruipen in ons bed.


Vrijdag 25/12

Feliz cumpleaños Nico Garcia.


Als we 's morgens naar het dorp rijden komen we de Fridi al tegen, hij was op weg naar ons en we gaan samen in het dorp een koffie drinken en wat mensen kijken. We rijden met de Fridi naar zijn moeder want die verwacht ons met Kerstmis. We blijven heel de namiddag bij Birgid babbelen en daarna rijden we terug naar de Juan, we moeten de overschot van gisteren opeten, er is nog ongeveer 10 kilo worst over. Fede, een vriend van Juan, en zijn zussen komen helpen en een beetje later is er niks meer over, we blijven natuurlijk weer veel te lang hangen op de Juan zijn terras maar het is er zo gezellig dat van vroeg gaan slapen niks in huis komt.


Zaterdag 26/12


Gelukkige Verjaardag Annemie


We zijn op tijd uit ons bed want we moeten bij Birgid gaan ontbijten, na een uitgebreid ontbijt bij Birgid rijden we naar het Lago Los Molinos, we weten daar een heel mooie camping en daar willen we een paar dagen blijven. Het campingske ligt aan het meer en we kunnen de Josmobiel vlakbij het meer parkeren. 's Middags wordt de lucht pikzwart en iedereen is bang dat het weer zal gaan stortregenen, het blijft gelukkig bij een paar druppels en wat wind. Het is niks koud hier maar wel dikwijls bewolkt en het regent regelmatig maar December is hier de regenmaand. Het lijkt nu een beetje op een warme, Belgische zomer.


Zondag 27/12


Vanmorgen was het weer zwaar bewolkt en winderig, het wordt drukker en drukker op de camping, er komen hier 's zondags veel mensen een asado doen en ook vissen. 's Middags klaart de lucht helemaal op en ineens is het warm genoeg om een duik in het meer te nemen. Het is een drukte op het meer, jet-ski's, waterskiërs, vissers en een soort boten die je alleen hier ziet, het lijken wel varende containers. We vervelen ons in ieder geval niet met al die mensen om ons heen, er is altijd wel iets te zien. Morgen rijden we terug naar Belgrano om het een en ander te regelen voor de Josmobiel.


Maandag 28/12


We zijn weer aangekomen ten huize Rapisarda, ik heb een sleutel van de Juan zijn huis en zet direct de wasmachine in gang. De Jos voelt zich niet goed en hij kruipt in zijn bed maar een paar uur later heeft hij flinke koorts, we zijn er bijna zeker van dat hij een blaasontsteking heeft en halen onze voorraad antibiotica boven. Terwijl de Jos slaapt zwem ik hier wat rondjes in het zwembad en zit wat op het terras te niksen. Omdat Naty naar Buenos Aires is met haar vader, kook ik vandaag voor de Juan, hij is nu twee dagen alleen thuis en heeft alleen nog maar thee gemaakt. Ik dacht dat ik veel te veel eten had maar de Juan was duidelijk uitgehongerd, de Jos heeft er minder smaak van en hij voelt zich echt niet goed maar hopelijk gaat het morgen beter.


Dindsdag 29/12


Gelukkige verjaardag Sarah


De Jos heeft goed geslapen en voelt zich een stuk beter, de antibiotica werkt duidelijk heel goed. We blijven vandaag op ons gemakske bij de Juan. 's Middags komt de Fridi langs en hij blijft heel de dag bij ons hangen. De Juan belt om te zeggen dat ik niet moet koken want er is vanavond weer een asado bij hem thuis, zijn vrienden van de fietsclub komen eten. Tegen 10 uur komen de fietsers eraan en ik maak gauw een paar salades, veel moet dat niet zijn want ze eten hier toch voornamelijk vlees. De Jos voelt zich goed genoeg om een berg vlees te verslinden, hij wil op tijd gaan slapen maar het is te gezellig op de Juan zijn terras.


Woensdag 30/12


Juan vertrekt vandaag naar Buenos Aires voor de eindejaarsfeesten en daarna gaat hij een paar dagen met Naty en Mica naar de zee, hij heeft er weinig zin in want hij haat strandliggen. De Jos en de Fridi gaan heel de dag aan de auto werken, de lift loopt op haar laatste benen en we kunnen die echt niet missen. Fridi rijdt naar het dorp om onderdelen en voor de rest van de dag zijn die twee aan het sleutelen en vor zover ik kan horen schijnen ze het heel plezant te vinden. Ik laat mij in het dorp afzetten en als ik boodschappen gedaan heb, kom ik met een taxi terug naar huis, dat is gemakkelijk en het kost niks hier.


Donderdag 31/12


Vandaag oudjaar, geen zingende kindjes hier in Belgrano, het is ook te warm hier om met een volle zingzak rond te zeulen. We gaan vanavond niks speciaal doen gewoon op ons gemakske in een restaurant eten, het zal wel knallen hier vannacht want ze zijn heel de week al aan het oefenen, het knalt hier overal. We zitten hier echt wel goed, de Josmobiel staat naast het huis geparkeerd en ik kan binnen, bij de Juan, koken en douchen. Dikke luxe camping Rapisarda. Mensen geniet van de feesten en tot volgend jaar.

dinsdag 22 december 2009

Naar Mina Clavero

Woensdag 16/12


We rijden eerst naar St. Rafaël om boodschappen, we vinden een supermarkt waar ze alles verkopen dat is altijd gemakkelijk en daarna rijden we richting Mendoza. Het is weer heet vandaag en de weg tussen St. Rafaël en Mendoza is kaarsrecht en saai. Omdat het zo warm is besluiten we nog niet naar Mendoza stad te rijden maar de bergen in te trekken. We bestuderen efkes de kaart en we zien een klein plaatsje, Manzano Historico, vlakbij de Chileense grens en daar gaan we eens kijken. Het is een mooie vallei naar Manzano en in het dorpje vagen we aan een paar mensen of we hier ergens kunnen overnachten, ze sturen ons nog een beetje verder de bergen in, naar de rivier. Aan de rivier zien we een mooi plekje en daar pakken we onze barbecue uit en trekken een fleske wijn open, we zijn tenslotte vlakbij Mendoza, de wijnstreek van Argentinië.


Donderdag 17/12


We hebben supergoed geslapen hier in de bergen en we rijden richting Mendoza, we willen eerst even gaan kijken bij Potterillos, daar is een klein meer en het is 30 km van Mendoza. Potterillos is een grote tegenvaller, het is er bloedheet en langs het meer staat nergens één boom, er staan een hoop buitenverblijven van de mensen van Mendoza , buitenverblijven is een groot woord het is echt een zooitje ongeregeld dus we rijden naar Mendoza stad. Volgens een Duitser, die we tegenkwamen, is er een camping vlakbij de stad en na even zoeken hebben we de camping gevonden. De mensen van de camping zijn supervriendelijk en alles is hier dik in orde, de douches zijn proper, we hebben elektriciteit en als we naar de stad willen, bellen zij een taxi voor ons. Het is wel bloedheet hier, de mensen van Mendoza klagen ook over de warmte en de droogte, het heeft hier al vier maanden gen druppel geregend. Ik zit tot 1 uur ’s nachts buiten in mijn bikini pas dan wordt het een beetje draaglijk om te slapen.


Vrijdag 18/12


We blijven nog een dagje in Mendoza, de mensen van de camping bellen voor ons een taxi en wij stappen in het zwart-gele gevaar (de taxi) richting stad. De taxirit duurt ongeveer een kwartier maar het is heel slecht voor ons hart, de taxichauffeur heeft ambras met een andere auto en hij zet de achtervolging in, midden in het centrum. Hij rijdt tussen twee rijvakken in, vloekt, toetert en ondertussen doet hij een hele uitleg tegen ons maar hij zet ons tenslotte veilig af midden in de stad. Mendoza is één groot winkelcentrum, voor sommige mensen zal dat wel geweldig zijn maar ik heb een hekel aan winkelen dus we zoeken al snel een schaduwrijk terras uit. Tegen de avond rapen we al onze moed bijeen en pakken weer een taxi naar de camping, toen de taxichauffeur zag dat de Jos in een rolstoel zat wilde hij dichter bij de stoep parkeren en hij knalde volop tegen een andere taxi aan. We zijn veilig op de camping en daar is het inmiddels een stuk drukker geworden, het weekend is begonnen en de Argentijnen gaan massaal barbecuen. Het is echt mooi om te zien en te horen, hele families samen aan de Asado, ze applaudisseren als het vlees klaar is en iets later zijn ze met zijn allen aan het zingen, als ik dat hoor en zie mis ik mijn familie echt heel hard. We zitten buiten tot 1 uur ’s nachts en dan wordt het weer iets frisser.


Zaterdag 19/12


We vertrekken uit Mendoza en rijden naar San Luis, we zijn nog nooit in de Provincie San Luis geweest en we willen langs daar naar Cordoba rijden. We doen eerst nog wat boodschappen en rijden dan tussen de wijngaarden door naar San Luis, er zijn hier immens grote wijngaarden, de provincie Mendoza is bijna even groot als heel Frankrijk en het is hier één grote wijngaard. De wijnen van Mendoza zijn trouwens echt lekker, ze kunnen gemakkelijk concurreren met de Franse wijnen en ze zijn een stuk goedkoper. Vlakbij San Luis is er een klein meertje en daar gaan we overnachten, we bellen nog even met het thuisfront want bij ons moeder is het vanavond Kerstfeest, ik heb een beetje last van heimwee want ons moeder is echt een chef-kok en het is altijd een heel gezellig feest maar dat halen we wel in.


Zondag 20/12/09


Liesbethje en Weking, een supergoeie reis gewenst en geniet van je verblijf in de States.


We rijden door de provincie San Luis richting provincie Cordoba, het stuk van San Luis waar wij doorrijden is niet echt spectaculair maar de wegen zijn super. In San Luis ligt het vol autostrades, heel vreemd want er is praktisch geen verkeer, we zijn bijna alleen op de autostrade. We denken dat er in Argentinië ooit een minister van verkeer geweest is die van San Luis kwam, in ieder geval het is weer zo’n typisch voorbeeld van pure geldverspilling en dat zie je hier wel meer : grote rotondes midden in de woestijn, een nieuwe brug naast een brug die nog prima in orde is, een nieuwe weg naast een bestaande enz…… Rond een uur of drie komen we bij Merlo, een mooi plaatsje in de bergen vlakbij de provinciegrens met Cordoba en daar vinden we een camping met een groot zwembad, we blijven hier overnachten en zo rap ik kan duik ik het zwembad in.


Maandag 21/12


We trekken vanuit Merlo de bergen in, we willen naar Mina Clavero vandaag. In Mina Clavero is het ook bloedheet en we geven eerst onze was af en doen wat boodschappen. We kijken links en rechts voor een camping maar ineens komen we aan de rivier en daar zijn mooie plekjes om te staan. We zetten ons bij de rivier en 10 minuten later lig ik al in het water, er staat weinig water in de rivier, het heeft hier al lang niet meer geregend maar er is juist genoeg water om je te verfrissen. De Jos heeft inmiddels een mooi plekje onder een boom gevonden dus ik kan hier lekker in het water blijven liggen. Het blijft heel de dag warm en rond 11 uur ’s avonds begint het af te koelen, het is goed te doen in de Josmobiel.

woensdag 16 december 2009

Door de canyon de Atuel

Dinsdag 08/12


We zijn terug in Chos Malal op het campingske, de zon schijnt en het aangenaam warm hier. Omdat ze hier op de camping zelfs buiten aan de wasbakken warm water hebben besluit ik de was maar eens te doen en mijn haar te verven want de kapster in Esquel was hier en daar wat vergeten te kleuren. ’s Namiddags wandelen we naar het dorpje en het valt ons op dat echt alles gesloten is, een beetje later weten we waarom. Het is vandaag Fiesta de la Virgen en daar hoort natuurlijk een processie bij. Ze trekken door de straten met een Mariabeeld, overdadig versierd met knalrode en –roze plastieken bloemen ondertussen zingen ze en roepen keihard “Viva Maria”. Achter het Mariabeeld rijdt een pick-up en daarachter op zit een non, met een micro vast, keihard te zingen. De stoet wordt gevolgd door een hoop ruiters te paard en daarachter nog een sliert toeterende auto’s. Wij zitten op ons gemakske aan de kant te kijken en het is echt de moeite om die totale chaos gade te slaan. We trekken terug naar de camping en zitten heel de avond buiten te genieten van het goeie weer.


Woensdag 09/12


We blijven nog een dagje in Chos Malal. Het is hier de tijd dat ze met de dieren terug de bergen in trekken en overal zie en hoor je kuddes, vooral geiten. In deze streek zie je meer geiten dan koeien en het wordt hier ook veel gegeten. Ze trekken met hun dieren dwars door het dorp, over de brug, naar de bergen en zoals alles hier verloopt dat ook redelijk chaotisch, het ligt niet aan de gauchos maar aan de auto’s die niet even kunnen wachten om de dieren te laten passeren. Ze rijden recht in die kudde en dan lopen die geiten van hier naar ginder, de gauchos gaan er met hun zweep achter en terwijl toeteren de auto’s lustig verder. Wij kunnen het van op de camping volgen en het is echt een grappig schouwspel. Inmiddels is het drukker geworden op de camping, er zijn drie oude,afgebrakte autobussen aangekomen met zigeuners, ik denk dat het vier gezinnen zijn, ze hebben Shetland pony’s bij en daar trekken de mannen mee naar het dorp en voor een paar Peso mogen de kinderen er op rijden en de vrouwen verkopen dekens en spreien enz… Als ik aan het douchen ben komen de zigeunerinnen binnen en trekken het gordijn van de douche open om wat met mij te buurten, dan staat ge daar ook niet echt comfortabel maar zij hebben er geen enkel probleem mee en tateren lustig verder, eigenlijk zijn wij inmiddels ook zigeuners geworden en dat leventje bevalt ons wel.


Donderdag 10/12


Vandaag vertrekken we uit Chos Malal maar terugkomen doen we zeker, Chos Malal is één van mijn favoriete plaatsjes in Argentinië. De omgeving is prachtig en in het dorpje lopen geen hordes toeristen uit Buenos Aires rond en er zijn geen souvenirwinkeltjes zoals in Bariloche, Villa La Angostura, Belgrano enz… hier ben je echt in Argentinië. Wij hebben weer een alternatieve route gevonden voor de Ruta 40 maar na een paar uur zijn we blij dat we de asfalt van de 40 onder onze wielen voelen, de weg was mooi maar verschrikkelijk slecht. Omdat het echt warm is vandaag stoppen we rond een uur of drie, een stukje voorbij Barrancas vinden we een plaatsje langs de 40 en morgen gaat het verder Noordwaarts.


Vrijdag 11/12


We hebben goed geslapen hier in de bergen en rijden richting Malargue, het is nog maar 160 km tot Malargue en we nemen de Ruta 40. Als we een half uurtje aan het rijden zijn stopt plotseling de asfaltweg en het wordt ripio maar dan echte ripio, het is het slechtste stuk dat we in weken gereden hebben. Gelukkig is de omgeving prachtig, dat scheelt een stuk dan vergeet je de slechte weg een beetje. In Malargue ga ik even langs de toeristische dienst want ik heb een goeie computer, een printer en een scanner nodig om wat officiële papieren te regelen, de mannen bellen wat rond en een beetje later zit ik achter de computer om alles door te sturen. In Malargue gaan we naar de camping Municipal, dat zijn kleine campings van de gemeente en bijna elk plaatsje heeft er één, ze zijn goedkoop en meestal goed in orde. Morgen moet ik nog even met ons Liesbeth bellen of al de papieren goed doorgekomen zijn en dan kunnen we verder, waarschijnlijk trekken we hier rond Malargue de bergen in.


Zaterdag 12/12


Er zit een vervelende, zwarte vlek op de lens van mijn camera en ze wordt steeds groter, de Jos heeft geprobeerd de lens te openen en dat is mislukt dus we gaan hier op zoek naar een nieuwe camera. Na wat rondgevraagd te hebben vinden we in Malargue een winkel waar ze digitale camera’s verkopen, we belanden bij “La casa por su casa” en daar hebben ze van alles, vooral de kerstversiering lijkt hier in de aanbieding. Nooit of van mijn leven zag ik zo’n kitscherige kerstversiering bij mekaar, lichtjes en slingers in alle kleuren en zelfs roze en lichtblauwe kerstbomen volgens mij zou Tove hier wel genoten hebben van al die glitter. We kopen hier een camera, de zoom is wel niet zo goed als mijn vorige maar ik kan er mee verder. Een camera kopen is hier geen probleem maar afrekenen dat is wat anders, ik beland in een file voor de kassa en ze komen wel drie keer vragen of ik de camera in één keer of in zes keer wil betalen. De mensen voor mij komen kerstversiering kopen en betalen allemaal cuotas, dus wat slingers en een kerstboom wordt in zes keer betaald. Terwijl ik in de winkel ben heeft de Jos gezelschap gekregen van een man die in Argentinië geboren is maar perfect Engels spreekt, zijn ouders waren Engelsen. Hij is 85 jaar oud maar nog heel vlot en hij geeft ons zijn e-mail adres zodat we contact op kunnen nemen als we nog eens in Malargue komen. We spreken hier steeds meer met de mensen en het begint ons wel op te vallen dat wij veel meer van Argentinië weten en gezien hebben dan de meeste Argentijnen zelf, de meesten zijn nooit uit hun provincie geweest maar vinden het geweldig dat wij overal geweest zijn en er hun over vertellen. Met een nieuwe camera op zak vertrekken we uit Malargue en we rijden even tot Las Lenas maar we vinden daar niet echt een goeie plek voor de nacht, een paar km van de Ruta 40 zien we een wegwijzertje naar “Laguna Blanca” en het blijkt een fantastisch plekje te zijn, we bakken er onze biefstuk en genieten van de zonsondergang, het lijkt wel of de lucht in brand staat.


Zondag 13/12


Voor we naar Mendoza rijden maken we een omweg richting San Rafaël, we hadden van Gustavo een tip gekregen dat we zeker langs El Nihuel naar Vallegrande moesten rijden en dat gaan we dan maar doen ook. In El Nihuel stoppen we even bij een camping maar ze vragen schandalig veel voor een plaats dus wij rijden verder. In het dorpje ontmoeten we twee Belgen, ze werken in Mendoza en zijn voor het weekend in El Nihuel, ze willen nog wat door Argentinië reizen en ze zijn blij met onze informatie en tips. Van El Nihuel rijden we door de canyon de Atuel en dat is een prachtig stukje natuur, in de canyon vinden we een plekje en besluiten hier ineens te blijven om te overnachten. ’s Namiddags barst er een onweer los, daar is de streek rond St. Rafaël voor bekend, en dat klinkt enorm hier in de canyon maar een half uurtje later schijnt de zon weer volop.


Maandag 14/12


We zijn al op tijd gewekt door de zon en we rijden verder de canyon in. Het landschap is adembenemend, we weten echt niet waar we eerst moeten kijken en we stoppen bijna om de 5 minuten. Ik had zoiets hier in de streek nooit verwacht, op geen enkele kaart staat de canyon aangeduid en de geen enkele reisgids vermeld de canyon. Foei, Dominicus en Trotter dat is echt een grove nalatigheid, ik denk dat ik zelf een reisgids over Argentinië ga schrijven want we zijn op zoveel fantastische plekjes geweest die in geen enkele gids staan. Uiteindelijk komen we bij Embalse de Valle Grande, een felblauw meer met hier en daar wat eilandjes in, het is zo mooi dat we er gewoon stil van worden. In Valle Grande besluiten we een camping op te zoeken want we moeten onze watertank dringend vullen, we zien een camping aan de rivier en omdat het zo’n goei weer is blijven we hier morgen ook nog. De mensen van de camping zijn heel de tijd al naar ons aan het kijken en even later komen ze aan mij vragen of ik toch echt geen hulp nodig heb met de Jos, ik bedank ze heel vriendelijk en zeg dat het wel gaat maar toch houden ze ons goed in de gaten. Dat is echt typisch aan de Argentijnen, als we ergens in een dorpje zijn en de Jos moet op een stoep dan staan ze direct met vijf man rond ons om te helpen, ze zijn ook heel direct want in de plaats van opzij te kijken als wij voorbij komen, stappen ze recht op ons af om te vragen waarom de Jos in een rolstoel zit en ze willen heel het verhaal horen.


Dinsdag 15/12


Ons aankleden was vanmorgen geen groot werk want meer dan een bikini of zwembroek kan je echt niet verdragen, het is niet warm maar heet hier. We zitten aan de rivier en je zou er zo inspringen maar het water stroomt zo hard dat het een beetje gevaarlijk is, het is trouwens verboden om hier te zwemmen. We brengen de dag door in onze luie stoel en houden de rafters in de gaten die hier regelmatig voorbij komen. ’s Middags hebben we even met ons Liesbeth en Weking gebeld, voor hun bouwvergunning was het een belangrijke dag en ze hadden goei nieuws en wij zijn weer gelukkige mensen en als we iets later onze Koen ook nog te pakken krijgen is onze dag compleet. Als de Jos uit zijn luie stoel wil komen gaat er iets grondig fout, zijn rolstoel rijdt bergaf, richting rivier. Hoe hard ik ook spurt, de rolstoel gaat de snelstromende rivier in, maar gelukkig zijn de jongens van de camping in de buurt en ze duiken onmiddellijk het water in. Het was even spannend maar iets later hebben ze de rolstoel, zijn kussen en zijn rugzak uit het water gehaald, toch goed dat ze ons een beetje in de gaten houden. We zitten heel de avond buiten te genieten van het warme weer en morgen rijden we naar St. Rafaël voor de broodnodige boodschappen.

dinsdag 8 december 2009

Chos Malal en omgeving

Dinsdag 01/12


We hebben Zwitsers Argentinië achter ons gelaten en we rijden Noordelijker. Het landschap wordt droger en de zon schijnt, zelfs de pampas zijn mooi nu want alles staat in bloei, nooit geweten dat er zoveel bloemen bloeiden in de pampas. Omdat we de Ruta 40 al gedaan hebben zoeken we een andere route. We vinden een weg die door de bergen gaat niet ver van de Chileense grens en we hopen dat het een mooie route is. De ripio is heel goed berijdbaar en het landschap is fenomenaal, we hebben nog geen seconde spijt gehad dat we weg zijn uit het merengebied. We willen tot Laguna Blanca rijden en daar overnachten maar dat is redelijk hoog gelegen en de wind giert langs de auto dus zoeken we een ander plekje. In Mairiano Moreno zien we een plekje bij de rivier, dit wordt onze slaapplaats.


Woensdag 02/12


De zon schijnt al van ’s morgens vroeg en we besluiten vandaag niet te ver te rijden en te genieten van het goeie weer. We zoeken op de kaart een alternatieve route voor de Ruta 40 en we zijn weer weg. De weg is goed en het landschap prachtig, we denken dat er in Argentinië nog duizend en één mooie wegen zijn die we nog niet kennen. Een 100 tal km verder in Caviahue stoppen we bij een laguna en bakken daar een paar reuze biefstukken. Een paar uurtjes later rijden we verder maar na 2 km zien we een kleine camping, ze is zo mooi gelegen dat we hier stoppen voor vandaag. We zitten weer vlakbij de Chileense grens maar we willen er geen één van tweeën over, normaal wilden we door Argentinië naar het Chileense merengebied rijden maar we hebben geen goesting om Argentinië te verlaten. In Januari gaan we wel terug naar Chili om onze papieren in orde te houden maar voorlopig blijven we bij de Argentijnen, het is hier gezelliger, het weer is goed en het eten lekker. Chili is een mooi land maar de mensen zijn er kil en de Jos zegt dat ze hunne slechte biefstuk zelf op mogen eten.


Donderdag 03/12


We willen vandaag eens naar de Termas van Copahue gaan kijken, de weg ernaar toe is schitterend. Het water van de Termas komt van een vulkaan en we zien ze al van ver roken, uit elke spleet in de rotsen komt rook echt een ongelooflijk zicht. Als we uitstappen bij de Termas ruiken we ze al van ver alles ruikt hier naar zwavel, ruiken kun je dat niet noemen want het stinkt echt. De Termas zijn baden met grijs water dat borrelt, recht vanuit de vulkaan, ze zeggen dat het heel gezond is maar ik heb geen zin om in die blubber te zitten en we rijden verder. ’s Middags eten we juist buiten een piepklein bergdorp, El Chollar, we zitten er nog maar juist als we bezoek krijgen van de plaatselijke politie. Ze vragen waar we naartoe rijden en als we zeggen dat we naar Chos Malal rijden, zeggen ze dat er in het dorpje ook een camping is, even mooi dan die van Chos Malal en dat er twee jaar geleden nog een toerist uit Frankrijk geweest is, een internationale camping dus. Als ik zeg dat we in Chos Malal willen gaan winkelen, zeggen ze dat ze hier ook één winkel hebben. Ze zeggen het niet één keer maar zeker vier keer dus we kunnen bijna niet anders meer dan in het dorpje naar de camping te gaan. Als we bij de camping aankomen zeggen ze dat er eigenlijk geen auto’s op mogen maar omdat de Jos in een rolstoel zit en omdat we vrienden van de politie zijn mogen we staan waar we willen en het is echt een mooi campingske. Het werk hier in het dorpje valt stil want iedereen komt eens naar de Josmobiel kijken en de kinderen komen ons vertellen dat ze Engelse les krijgen in de school en roepen heel de tijd : My name is …………………meer hebben ze nog niet geleerd, wij amuseren ons hier in ieder geval heel goed.


Vrijdag 04/12


We zijn al vroeg uit ons bed want er is alweer bezoek vanuit het dorpje, we zullen hier eens door rijden dan kunnen de mensen verder werken. We rijden naar Chos Malal, bekend terrein voor ons, we zijn daar al twee keer geweest maar nog nooit via deze weg. De politie had ons verteld dat de weg via de canyon van de Rio Neuquen bangelijk mooi was en ze hebben echt niet overdreven, het is prachtig als je van boven de canyon in kijkt. In Chos Malal doen we eerst boodschappen en als we bij de beenhouwer komen herkent hij onze auto van vorig jaar, dan ben je al een goeie Argentijn als de beenhouwers je herkennen. We rijden naar het campingske, het is een kleine, kraakpropere camping met lekker warme douches en spotgoedkoop. Tegen de avond trekken we nog eens het dorp in om een visstok voor de Jos te kopen volgens mij is het veel gemakkelijker om gewoon vis te kopen maar hij wil vissen. We hebben van de toeristische dienst hier een tip gekregen over een route door de bergen en die gaan we misschien doen, we zien wel.


Zaterdag 05/12


Omdat we toch tijd genoeg hebben gaan we het advies van de jongen van de toeristische dienst opvolgen. We rijden de bergen in en we worden direct getrakteerd op een ongelooflijk uitzicht, waar je ook kijkt het is overal even mooi. Als je door een bocht komt of over een heuvel heb je elke keer weer een fantastisch panorama, ja echt Neuquen is de max. ’s Namiddags zien we een plekje bij de rivier daar kan de Jos zijne nieuwe visstok uitproberen. Hij heeft volgens mij wat ze noemen beginnersgeluk want binnen het half uur heeft hij een forel te pakken. Het blijft bij één vis voor vandaag, als ik ook eens wil proberen te vissen help ik al de draad zo in de war dat de Jos minstens een uur werk heeft om alles terug in orde te maken. Vissen is duidelijk niks voor mij dus ik ga maar forel bakken.


Zondag 06/12


Gelukkige Verjaardag Sinterklaas


Vandaag willen we naar het Nationaal Parkje Epulauquen rijden, er schijnen daar een paar mooie lagunas te zijn. De weg ernaartoe is schitterend en als we bij het park aankomen worden we vriendelijk ontvangen, we mogen gratis binnen en gratis kamperen. We zoeken een plekje en het uitzicht hier is echt overweldigend, we voelen ons supergelukkige mensen dat we dat allemaal mogen meemaken. De Jos haalt zijn vislijn boven en ongelooflijk maar waar, hij vangt een hele grote regenboogforel. De Argentijnse families die vlakbij ons zitten zijn allemaal blij en beginnen spontaan te applaudisseren omdat el senor en silla rueda (rolstoel) een vis gevangen heeft en ze zitten met zijn allen de rest van de dag bij ons. De kinderen denken nu dat je in een stoel moet zitten om een vis te vangen en gaan allemaal in een stoel aan de laguna zitten vissen en ondertussen wordt de Jos uitbundig gekust door de Argentijnse vrouwen. We hebben een hele gezellige dag hier en als ’s avonds de Argentijnen naar huis rijden nemen ze afscheid van ons alsof ze onze beste vrienden zijn, de vrouwen compleet met tranen in hun ogen. Wij blijven hier vannacht en morgen rijden we nog een stukje verder de bergen in, Neuquen is ongetwijfeld één van de mooiere provincies van Argentinië.


Maandag 07/12


We vertrekken uit het park Epulauquen en we weten zeker dat we hier nog terug komen, we willen naar Agua Calientes rijden maar dan moeten we eerst naar Las Ovejas om te informeren naar de toestand van de weg. In Las Ovejas zeggen ze dat de weg in orde is dus wij kunnen verder. De weg naar Agua Calientes is zeker niet voor watjes, smal en diepe ravijnen. Het landschap hier is meer dan fantastisch, diepe kloven en rivieren, rotsen in allerlei vreemde vormen, dit stukje Argentinië is duidelijk nog niet ontdekt door de toeristen , het is een stuk ongerepte natuur zonder hotels of vakantiewoningen, het lijkt wel of we hier helemaal alleen zijn, het is een ongelooflijke ervaring en we denken dat dit het mooiste is dat we al ooit gezien hebben. We hebben er een hoop foto’s gemaakt maar zo’n panorama’s pakken niet echt op papier, wij vergeten het in ieder geval nooit meer. Als we terug in Las Ovejas zijn zoeken we een slaapplaats maar in het dorpje zelf is niks te vinden dus rijden we terug een stukje de weg op en na een paar kilometers vinden we iets bij de rivier. Morgen rijden we terug naar Chos Malal om uit te rusten van de steile, hobbelige maar fantastisch mooie wegen.

dinsdag 1 december 2009

Park Nahuel Huapi en Lanin

Woensdag 25/11


We vertrekken in El Bolson en we hebben er nog geen idee van tot waar we willen rijden. Het wordt steeds droger en er komt af en toe al een stukje blauw tussen de donkere wolken. Als Lago Mascardi in het zicht komt hopen we hier een plekje te vinden, het is een schitterend azuurblauw meer. We rijden van de weg af en kunnen vlakbij het meer parkeren dit wordt onze slaapplaats. Het is nog koud maar de Argentijnen hier zeggen dat het morgen veel beter gaat worden, het is te hopen want we willen zo stilaan wel eens in de zon zitten. Tegen de avond komen er een paar Argentijnen goeiedag zeggen en een paar uur buurten, ze wonen in Bariloche en ze geven ons hun adres en wij moeten beloven om langs te komen om een mate te drinken.


Donderdag 26/11


Yes, eindelijk de zon schijnt volop van ’s morgens vroeg, vannacht heeft het nog gevroren en nu is het ineens warm genoeg om in T shirt in de zon te zitten. We zetten ons in het zonnetje en een uurtje later zijn we natuurlijk verbrand, wij zijn geen zon meer gewoon. ’s Namiddags steken we onze barbecue aan en we kunnen zalig in het zonnetje eten, het meer lijkt nu nog veel mooier nu de zon schijnt. Tegen de avond komen er Argentijnen met een bootje aan, ze hebben een berg forel gevangen. Als de Jos vraagt of hij er twee kan kopen, zeggen ze dat ze geen forel verkopen maar dat ze er ons twee grote cadeau willen doen. We hebben dan maar aan ruilhandel gedaan, twee forellen voor een fles wijn en iedereen was content. We slapen nog een nachtje aan het Lago Mascardi en morgen zien we wel waar we terechtkomen.


Vrijdag 27/11


We rijden vandaag een klein stukje verder tot Lago Guttierez en daar zien we een kleine camping aan het meer, het is zo een mooi plekje dat de Jos het campingske wil kopen. Maar nadat ik hem heb duidelijk gemaakt dat het in Bariloche meer koud is dan warm vergeet hij het. Het weer is nog altijd goed en we bakken onze forellen op de barbecue, ze zij zo groot dat ze niet op ons bord passen. De man van de camping komt langs om te zeggen dat het water uit zijn kraan mineraalwater is dus wij vullen al onze flessen en de watertank.


Zaterdag 28/11


Vandaag is het weer tijd om boodschappen te doen dus rijden we naar Bariloche. Bariloche is echt een Europese stad, het lijkt wel of je ergens in Zwitserland zit. Nadat we boodschappen gedaan hebben besluiten we verder te rijden naar het Nationaal Park Nahuel Huapi. Bariloche is bij de travellers berucht om de inbraken in mobilhomes, wij hebben nog geen problemen gehad en dat willen we zo houden. We hebben wel een adres van Argentijnen in Bariloche maar als je bij alle Argentijnen op bezoek moet, die je hun adres geven, geraak je geen meter verder. Een 50 km voorbij Bariloche zien we een mooi plekje aan het Lago Nahuel Huapi en daar blijven we om te overnachten, ik doe de was en maak een groot kampvuur en dan zitten er mijn huishoudelijke taken weer op voor vandaag.


Zondag 29/11


We zijn vanmorgen wakker geworden met regen, veel regen en we rijden dan maar naar Villa La Angostura. Volgens de Argentijnen is het weer dit jaar uitzonderlijk slecht en ik geloof hen direct want wij hebben al veel kou en regen gehad. Villa La Angostura is een klein plaatsje aan het Lago Nahuel Haupi en het is vooral bekend omdat de rijke, hele rijke Argentijnen hier een buitenverblijf hebben. Willem Alexander en Maxima hebben hier ook een buitenverblijf maar ze waren niet thuis toen we op de koffie wilden gaan en de broer van Maxima heeft hier een restaurant maar dat was gesloten, je mag daar trouwens niet binnen met bottinnen aan. Omdat we morgen gas moeten kopen, voor ons chauffage, blijven we hier vannacht op een camping.


Maandag 30/11


Gelukkige Verjaardag Vera.

Vanmorgen heb ik eerst met Vera gebeld om haar een gelukkige verjaardag te wensen, feesten doen we later wel. In Villa La Angostura komt de regen weer met bakken uit de hemel, de Argentijnen hier zitten met hun handen in hun haar. Normaal is het hier vanaf begin november goei weer en dan begint ook het toeristenseizoen maar het blijft maar regenen, de campings staan allemaal onder water en de toeristen blijven weg. We gaan er ook vandoor, we rijden richting Junin de los Andes en maken een omweg door het Park Lanin, de natuur is hier echt prachtig.