Woensdag 21/12
Vandaag willen we naar het zuidelijkste stuk van de Everglades rijden en de weg ernaar toe is prachtig, het lijkt wel of je door een dierenpark rijdt, honderden vogels en bijna evenveel alligators die lekker liggen te zonnen. Het zuiden van de Everglades, Everglades City is een tegenvaller want er weinig te zien buiten wat hotels en een veel te dure camping. We besluiten terug te draaien want onderweg hebben we een wegwijzer naar een meertje zien staan. Lake Burns blijkt een fantastisch mooi plekje te zijn en je mag er gratis overnachten, we zetten ons aan de rand van het meertje en gaan in de zon zitten. Het is bloedheet en het water van het meertje is zo helder en zo aanlokkelijk maar er zwemmen alligators in dus blijf ik veilig in mijn stoeltje zitten. We maken ’s avonds een kampvuur en babbelen wat met onze buurman die van Pennsylvania komt.
Donderdag 22/12
We rijden vandaag een heel stuk Noordelijker door een Indianenreservaat, de Seminoles. Je ziet er eigenlijk weinig van want de kleine dorpjes zijn ommuurd met houten schuttingen, ik weet niet of het is om pottenkijkers buiten te houden of om de alligators op afstand te houden. Bij het State Park Little Manatee River stoppen we voor vandaag, de rivier is echt wel little meer dan een flinke sloot is het eigenlijk niet maar we hebben hier een mooi plekje en er zijn wasmachines die ik heel dringend nodig heb.
Vrijdag 23/12
Vandaag gaan we een heel stuk rijden want we willen met de Kerstdagen ergens aan de Golf Van Mexico zitten maar we weten nog niet goed waar. We gaan van de grote baan af en volgen de kustweg, we rijden door een aantal kustplaatsjes maar vinden niet echt een camping waar we met Kerstmis willen zitten. In Crystal River, op 6 km van de Golfkust, vinden we dan toch een camping met alles er op en aan, zwembad, hot tubs enz… hier zal het wel lukken om Kerstmis te vieren.
Zaterdag 24/12
ZALIG KERSTFEEST iedereen
We zijn al om een uur of 10 op het strand en hebben een mooi plekje gevonden, een speciaal betonpad voor de Jos tot op het strand en een aangepaste tafel die overdekt is zodat we af en toe de schaduw op kunnen zoeken. We willen vanavond op het strand barbecueën en hebben alles daarvoor bij tot en met de goed gekoelde wijn. Het is zalig op het strand, geen windje, veel zon en warm genoeg om te zwemmen dus echt Kerstweer. Echt veel rust krijgen we niet want heel de dag komen er mensen langs om te vragen waar we vandaan komen en om de Josmobiel te bekijken. Ze blijven allemaal hangen en het wordt dan ook steeds drukker aan onze tafel, we ontmoeten zelfs iemand uit Vlaardingen die nu in Ohio woont en het is altijd prettig om weer eens in je eigen taal te praten. We hebben in de loop van de dag al ongeveer 10 adreskaartjes uit moeten delen en het gezelschap aan de tafel is heel verschillend, van Snelle Eddy tot Mister Bean, er zijn een paar rare exemplaren bij maar het is supergezellig op het strandje. Van eten op het strand zal niets komen want de vogels hier vallen aan zo gauw ze eten zien, als we tussendoor een stuk cake eten vliegen ze bijna in ons gezicht om de cake af te pakken. Na een prachtige zonsondergang met The Birds op de achtergrond rijden we naar de camping en we doen onze barbecue daar.
Zondag 25/12
Feliz cumpleaños Nico Garcia
Omdat het weer nog zo goed is rijden we nog maar eens terug naar het strandje, het is er veel drukker dan gisteren. De Amerikanen doen met Kerstavond heel weinig, maar met Kerstmis zelf wordt er stevig gevierd. In de namiddag overtrekt het een beetje en we rijden terug naar de camping waar ze Kerstmis aan het vieren zijn, laat in de avond worden er een paar serieus zatte Amerikanen uit het zwembad gehaald maar voor de rest blijft alles rustig.
Maandag 26/12
Gelukkige verjaardag Annemie
We verlaten de kust weer voor even en rijden nog wat verder Noordelijker, tot aan Manatee Springs State Park. Het is een schitterend park met natuurlijke bronnen, één van die bronnen is 27 meter diep en heeft een onderaards grottenstelsel , ze zijn daar volop aan het duiken. Het water in de bronnen is zo helder en heeft een ongelooflijk mooie, blauwgroene kleur, er ligt een toegankelijk wandelpad langs de bronnen tot aan de Suwanee rivier en daar zitten we te wachten op manatees maar ze zijn precies niet van zin om te komen vandaag.
Dinsdag 27/12
De streek rond de Suwanee rivier is vrijwel onbewoond en heel bosrijk, hier en daar is een klein dorpje en sommige lijken wel spookdorpen omdat bijna alles leegstaat. Onze auto start de laatste dagen niet goed en we denken dat we een lek hebben aan een dieselleiding. We passeren een kleine garage waar het vol autowrakken ligt maar we besluiten toch eens te gaan kijken, de mekaniekers zijn een paar bejaarde mannen maar ze kruipen direct onder de auto en we hebben inderdaad een lek in een leiding. De mannen vertellen ons dat dit een heel arme streek is en dat ze zelf al lang gepensioneerd zijn maar door moeten werken om te overleven. Een uurtje later is alles gerepareerd voor een belachelijk, lage prijs en we geven de mannen dan ook een flinke fooi, zo is iedereen weer gelukkig. We rijden nog verder Noordelijk tot aan het St. George State Park waar we een paar dagen willen blijven. Als we daar aankomen is de laatste plaats op de camping gereserveerd maar omdat de Jos in een rolstoel zit worden die mensen verwittigd en krijgen wij die plaats, het staat hier in de wet dat gehandicapten op een camping altijd voorrang krijgen en dat is dan weer een enorme meevaller want we wilden hier echt naartoe. St.George State Park is gelegen op een eilandje in de Golf Van Mexico en is via een lange brug met het vasteland verbonden. Het eilandje is 25 km lang en maar goed een kilometer breed dus we zitten langs alle kanten in het water.
Woensdag 28/12
Vanmorgen schijnt de zon volop op St. George Island, het is frisjes maar dat is normaal als je op een eiland zit. Jos gaat een stuk fietsen en ik wandel naar het strand, er is niet zoveel wind meer en omdat de zon zoveel kracht heeft is het er zalig met een sweater aan. ’s Namiddags wandelen we een andere kant uit en daar is een ramp tot op het strand zodat de Jos tot het water kan rijden. Terug op de camping maken we een kampvuurtje en bakken onze biefstukken, we kruipen al vroeg terug in de auto want het koelt enorm af ’s avonds. We zijn de laatste dagen een heel stuk Noordelijker gereden en dat voel je aan de temperatuur.
Donderdag 29/12
Gelukkige verjaardag Sarah.
We blijven nog een dagje langer op St. George Island, we hebben een goei plekje op de camping en het is hier vooral heel rustig en mooi. Al de State Parks die we tot hiertoe hebben gedaan waren dik in orde, mooie, rustige campings midden in de natuur. Ik dacht vroeger altijd dat Amerikanen een luidruchtig volk waren maar het is eerder tegenovergesteld, ze zijn vriendelijk en komen langs om een praatje te maken maar voor de rest zijn ze heel, heel rustig en ons valt vooral op dat de kinderen superbeleefd zijn. De zon schijnt volop en de lucht is stralend blauw dus we gaan een strandwandeling maken, het is warmer dan gisteren en we kunnen in ons T-shirt het strand op. Het extra wieltje dat de Jos gemaakt heeft voor zijn rolstoel heeft al veel dienst gedaan en nu ook weer, hij kan er zonder al te veel problemen mee over het strand rijden. De meeuwen zijn, ook hier weer, brutaal en absoluut niet bang van mensen, als ze eten zien vallen ze resoluut aan. Als de Jos met moeite zijn appel op heeft en hij het klokhuis omhoog houdt, heeft hij na een paar seconden al beet. We gaan terug naar de camping en eten op tijd want ’s avonds wordt het echt koud hier, we willen trouwens morgen op tijd doorrijden om de broodnodige boodschappen te doen en deze blog door te sturen.
vrijdag 30 december 2011
donderdag 22 december 2011
On the road again
Woensdag 14/12
We maken een korte testrit met de auto om te kijken of hij veel olie verliest, we draaien linksaf, rechtsaf en laten het stuur zoveel mogelijk werken. Terug op de camping is Frank inmiddels aangekomen en hij controleert alles en er is maar een klein beetje olie weg en dat is een meevaller. Frank doet tussendoor nog gauw andere olie in de pomp voor de lift, doet water bij onze batterijen en zorgt dat de band van de Jos zijne bike opgepompt is. Echt een ongelooflijke mens is het, iedereen kent hem hier op de camping en ook op de camping waar hij verblijft, hier vlakbij. Iedereen klampt hem aan en hij knapt voor iedereen klusjes op en dat gaat van auto’s tot gitaren repareren. Terwijl de mannen aan de auto werken rijd ik met onze overbuurman en zijn zus naar een rommelmarkt hier een half uur vandaan, het is er gezellig en ik heb er iets moois voor ons Liesbeth gevonden.
Donderdag 15/12
’s Morgens draaien we nog wat toerkes met de auto en we moeten nog steeds geen olie bijvullen, hopelijk blijft het goed gaan. Jos heeft thuis een vijfde wiel voor zijn rolstoel gemaakt om vlotter door het zand en gras te kunnen rijden, dat wieltje is echt super maar moet eigenlijk nog iets aan gelast worden maar dat is geen probleem met Frank in de buurt. Hij neemt het wiel mee en een half uurtje later is alles gelast, nu heeft hij zijn etentje toch wel dubbel en dik verdiend en we zeggen dan ook dat hij tot vanavond niks meer mag eten. Rond een uur of vier zijn we bij Frank en Yvonne en daar beginnen we al redelijk zwaar te aperitieven. We hebben een goei steakhouse uitgekozen en zowel de steak als het gezelschap zijn voortreffelijk. De rest van de avond zitten we bij Frank en Yvonne, aan hun mobilhome en er is daar heel hard gelachen, gezongen en veel gedronken. Frank heeft een uitgebreide muziekcollectie maar ik had nooit kunnen denken dat we, ergens midden in Florida, keihard liedjes van Jantje Koopmans zouden zitten zingen. Jos en Frank denken wel dat ze ongelooflijk goeie whiskydrinkers zijn maar ik denk toch dat het beter is dat we heel voorzichtig terug onze mobilhome opzoeken. Het was in ieder geval een schitterende avond.
Vrijdag 16/12
We gaan echt vertrekken uit Cape Canaveral, we denken dat de Josmobiel er klaar voor is en wij willen ook verder alhoewel ik dit campingske nooit zal vergeten. We nemen afscheid van Frank en Yvonne en beloven hem regelmatig eens te bellen hoe de Josmobiel het doet, volgend jaar gaan we dit geweldig koppel zeker bezoeken in Canada. We rijden naar het Zuiden op weg naar de Everglades en half namiddag stoppen we bij een kleine camping aan Lake Okeechobee . Hier op de camping staan overal waarschuwingsborden dat er regelmatig alligators zijn en dat je voorzichtig moet zijn vlakbij de oevers dus ik blijf ver weg van dat water. We kruipen op tijd in ons bed want we hebben nog wat slaap in te halen.
Zaterdag 17/12
We zijn op weg naar de Everglades en je ziet overal al grote reclames staan voor ritjes met een airboot, we gaan dat in de loop van de week zeker doen. De Everglades zijn enorm groot dus we gaan daar een paar dagen voor nodig hebben, het landschap varieërt van grasvlaktes, naar moerassen, kleine meertjes en bossen met cypressen die helemaal kaal zijn nu. Wij rijden naar een camping, de campings in het Nationale Park zijn spotgoedkoop buiten W.C’s zijn er geen voorzieningen maar het is het mooi en ongelooflijk rustig. We maken een flinke wandeling en kruipen al vroeg in de Josmobiel want de muggen vallen echt aan, in de zomer is het hier schijnbaar niet te doen met de muggen dan vallen ze in zwermen aan dus we zullen maar denken dat het meevalt dan.
Zondag 18/12
We rijden een stuk zuidelijker de Everglades in, tot aan de zee. Onderweg stoppen we efkes bij een klein meertje, het is een paradijsje met prachtige vogels en we willen hier morgenvroeg komen ontbijten. We hebben een plekje gevonden op de camping en wandelen langs de zee naar het kleine haventje. We hebben geluk vandaag want er zwemmen manatees , een moeder met een kalf, ze komen maar af en toe efkes boven maar het is prachtig om ze in het water te zien spelen. Van kop tot teen ingespoten met muggenspray genieten we van een zalig, warme avond.
Maandag 19/12
We rijden naar het kleine meertje om te ontbijten, het is er rustig en we zitten lekker in het zonnetje te ontbijten als we een grote alligator zien zwemmen. De alligator is nog een eind weg maar komt toch steeds dichter bij, hij blijft stilletjes in het water liggen en het lijkt wel of hij ons in de gaten houdt. Als hij ineens dichter naar ons toezwemt pakken we ons boeltje en kruipen terug in de Josmobiel want die beesten lijken wel traag maar zijn veel sneller dan je zou vermoeden en we hebben geen zin om krokodillensnacks te worden. ’s Middags maken we een wandeling over houten loopbruggen, er zijn nergens trappen zodat de Jos overal kan komen en daar stikt het ook weeral van de alligators maar ze kunnen niet bij de bruggen dus we zijn gerust. Morgen gaan we weer een andere kant van de Everglades uit en waarschijnlijk gaan we dan ook met een airboot varen of is dat vliegen?
Dinsdag 20/12
Vandaag doen we een ander stukje Everglades, Shark Valley, je kan met een open bus een toer doen door de wetlands. Omdat we vandaag nog grote plannen hebben gaan we al vroeg naar Shark Valley want om 9 uur vertrekt de eerste bus. Als we daar aankomen zijn we alleen en we krijgen van de parkwachters een privé tour van 2 uur en dat is pure luxe want met een groep gaat alles veel sneller. We hebben tijd genoeg om onderweg te stoppen en door de wetlands te wandelen en krijgen echt een goeie uitleg over de Everglades en zijn bewoners. Volgens die mannen kunnen de mannetjes alligators heel romantisch zijn, ze maken de vrouwtjes een paar weken het hof, zwemmen samen en liggen samen in de zon maar als er jongen zijn moet de mama op de loop want papa alligator eet zijn jongen gewoon op. Na ons bezoek aan Shark Valley maken we ons klaar voor een rit met een airboot want als je Everglades zegt, zeg je airboot en zo’n ritje willen we niet missen. De Jos wordt aan boord gehesen en we kunnen vertrekken, de boten maken lawaai, ze stinken maar het is fantastisch, je vliegt over het water en je hebt het gevoel of je in een achtbaan zit. ’s Avonds rijden we terug naar onze kampplaats van gisteren en maken een kampvuur om de muggen op afstand te houden.
We maken een korte testrit met de auto om te kijken of hij veel olie verliest, we draaien linksaf, rechtsaf en laten het stuur zoveel mogelijk werken. Terug op de camping is Frank inmiddels aangekomen en hij controleert alles en er is maar een klein beetje olie weg en dat is een meevaller. Frank doet tussendoor nog gauw andere olie in de pomp voor de lift, doet water bij onze batterijen en zorgt dat de band van de Jos zijne bike opgepompt is. Echt een ongelooflijke mens is het, iedereen kent hem hier op de camping en ook op de camping waar hij verblijft, hier vlakbij. Iedereen klampt hem aan en hij knapt voor iedereen klusjes op en dat gaat van auto’s tot gitaren repareren. Terwijl de mannen aan de auto werken rijd ik met onze overbuurman en zijn zus naar een rommelmarkt hier een half uur vandaan, het is er gezellig en ik heb er iets moois voor ons Liesbeth gevonden.
Donderdag 15/12
’s Morgens draaien we nog wat toerkes met de auto en we moeten nog steeds geen olie bijvullen, hopelijk blijft het goed gaan. Jos heeft thuis een vijfde wiel voor zijn rolstoel gemaakt om vlotter door het zand en gras te kunnen rijden, dat wieltje is echt super maar moet eigenlijk nog iets aan gelast worden maar dat is geen probleem met Frank in de buurt. Hij neemt het wiel mee en een half uurtje later is alles gelast, nu heeft hij zijn etentje toch wel dubbel en dik verdiend en we zeggen dan ook dat hij tot vanavond niks meer mag eten. Rond een uur of vier zijn we bij Frank en Yvonne en daar beginnen we al redelijk zwaar te aperitieven. We hebben een goei steakhouse uitgekozen en zowel de steak als het gezelschap zijn voortreffelijk. De rest van de avond zitten we bij Frank en Yvonne, aan hun mobilhome en er is daar heel hard gelachen, gezongen en veel gedronken. Frank heeft een uitgebreide muziekcollectie maar ik had nooit kunnen denken dat we, ergens midden in Florida, keihard liedjes van Jantje Koopmans zouden zitten zingen. Jos en Frank denken wel dat ze ongelooflijk goeie whiskydrinkers zijn maar ik denk toch dat het beter is dat we heel voorzichtig terug onze mobilhome opzoeken. Het was in ieder geval een schitterende avond.
Vrijdag 16/12
We gaan echt vertrekken uit Cape Canaveral, we denken dat de Josmobiel er klaar voor is en wij willen ook verder alhoewel ik dit campingske nooit zal vergeten. We nemen afscheid van Frank en Yvonne en beloven hem regelmatig eens te bellen hoe de Josmobiel het doet, volgend jaar gaan we dit geweldig koppel zeker bezoeken in Canada. We rijden naar het Zuiden op weg naar de Everglades en half namiddag stoppen we bij een kleine camping aan Lake Okeechobee . Hier op de camping staan overal waarschuwingsborden dat er regelmatig alligators zijn en dat je voorzichtig moet zijn vlakbij de oevers dus ik blijf ver weg van dat water. We kruipen op tijd in ons bed want we hebben nog wat slaap in te halen.
Zaterdag 17/12
We zijn op weg naar de Everglades en je ziet overal al grote reclames staan voor ritjes met een airboot, we gaan dat in de loop van de week zeker doen. De Everglades zijn enorm groot dus we gaan daar een paar dagen voor nodig hebben, het landschap varieërt van grasvlaktes, naar moerassen, kleine meertjes en bossen met cypressen die helemaal kaal zijn nu. Wij rijden naar een camping, de campings in het Nationale Park zijn spotgoedkoop buiten W.C’s zijn er geen voorzieningen maar het is het mooi en ongelooflijk rustig. We maken een flinke wandeling en kruipen al vroeg in de Josmobiel want de muggen vallen echt aan, in de zomer is het hier schijnbaar niet te doen met de muggen dan vallen ze in zwermen aan dus we zullen maar denken dat het meevalt dan.
Zondag 18/12
We rijden een stuk zuidelijker de Everglades in, tot aan de zee. Onderweg stoppen we efkes bij een klein meertje, het is een paradijsje met prachtige vogels en we willen hier morgenvroeg komen ontbijten. We hebben een plekje gevonden op de camping en wandelen langs de zee naar het kleine haventje. We hebben geluk vandaag want er zwemmen manatees , een moeder met een kalf, ze komen maar af en toe efkes boven maar het is prachtig om ze in het water te zien spelen. Van kop tot teen ingespoten met muggenspray genieten we van een zalig, warme avond.
Maandag 19/12
We rijden naar het kleine meertje om te ontbijten, het is er rustig en we zitten lekker in het zonnetje te ontbijten als we een grote alligator zien zwemmen. De alligator is nog een eind weg maar komt toch steeds dichter bij, hij blijft stilletjes in het water liggen en het lijkt wel of hij ons in de gaten houdt. Als hij ineens dichter naar ons toezwemt pakken we ons boeltje en kruipen terug in de Josmobiel want die beesten lijken wel traag maar zijn veel sneller dan je zou vermoeden en we hebben geen zin om krokodillensnacks te worden. ’s Middags maken we een wandeling over houten loopbruggen, er zijn nergens trappen zodat de Jos overal kan komen en daar stikt het ook weeral van de alligators maar ze kunnen niet bij de bruggen dus we zijn gerust. Morgen gaan we weer een andere kant van de Everglades uit en waarschijnlijk gaan we dan ook met een airboot varen of is dat vliegen?
Dinsdag 20/12
Vandaag doen we een ander stukje Everglades, Shark Valley, je kan met een open bus een toer doen door de wetlands. Omdat we vandaag nog grote plannen hebben gaan we al vroeg naar Shark Valley want om 9 uur vertrekt de eerste bus. Als we daar aankomen zijn we alleen en we krijgen van de parkwachters een privé tour van 2 uur en dat is pure luxe want met een groep gaat alles veel sneller. We hebben tijd genoeg om onderweg te stoppen en door de wetlands te wandelen en krijgen echt een goeie uitleg over de Everglades en zijn bewoners. Volgens die mannen kunnen de mannetjes alligators heel romantisch zijn, ze maken de vrouwtjes een paar weken het hof, zwemmen samen en liggen samen in de zon maar als er jongen zijn moet de mama op de loop want papa alligator eet zijn jongen gewoon op. Na ons bezoek aan Shark Valley maken we ons klaar voor een rit met een airboot want als je Everglades zegt, zeg je airboot en zo’n ritje willen we niet missen. De Jos wordt aan boord gehesen en we kunnen vertrekken, de boten maken lawaai, ze stinken maar het is fantastisch, je vliegt over het water en je hebt het gevoel of je in een achtbaan zit. ’s Avonds rijden we terug naar onze kampplaats van gisteren en maken een kampvuur om de muggen op afstand te houden.
dinsdag 13 december 2011
Nog altijd autopech
Dinsdag 06/12
Vandaag gaan we het NASA Space Center op Cape Canaveral bezoeken, we hebben al van verschillende mensen gehoord dat het de moeite is. We moeten de bus op voor de rondleiding maar dat is, zoals hier overal, geen enkel probleem voor de Jos. De rondleiding is echt goed, de filmvertoningen zijn interessant en de raketten indrukwekkend. Ik wist niet dat die raketten zo groot waren en die capsules, waar de astronauten inzitten, zo klein. Voor geen geld van de wereld kroop ik daar in, als je dat durft ben je echt niet bang. Het Space Center is meer dan de moeite waard, we zijn echt blij dat we dat niet overgeslagen hebben. Terug bij de auto bellen we eerst naar Mercedes en wat we daar te horen krijgen is minder plezant. Greenway’s (de garage) heeft gebeld met Mercedes USA en die willen nog geen prijs van de stukken doorgeven voor ze zeker zijn dat onze auto verzekerd is en ze willen alle papieren zien. Ik spring binnen bij de bibliotheek en fax alle documenten door naar Greenway’s en die nemen morgen contact op met Mercedes. Als ze in een ziekenhuis moeten weten of je verzekerd bent dat kan ik begrijpen maar voor een onderdeel van de auto te kopen is toch lichtjes overdreven. Dat is natuurlijk een nadeel van zo’n geordende maatschappij als de States en dat was in Zuid-Amerika een stuk eenvoudiger, daar repareerden ze gewoon je auto zonder vragen te stellen. Morgen weten we hopelijk meer maar wij zijn hier nog niet weg denk ik.
Woensdag 07/12
’s Morgens bellen we eerst weer met de garage en die hebben nog steeds geen antwoord van Mercedes gehad en als we ’s middags terugbellen weten ze nog steeds niks. We begrijpen echt niet waarom dat zo moeilijk gaat maar we kunnen er niks aan veranderen dus betalen we nog maar een extra nacht hier op de camping. Gelukkig is het een gezellig campingske, de vaste bewoners zijn vriendelijk en we krijgen regelmatig bezoek. Het is een stralende dag vandaag en 27 graden is echt niet slecht voor december, we rijden naar de rivier en gaan op ons gemakske in de zon zitten. Hopelijk is er morgen nieuws van Mercedes en anders blijven we hier nog maar een dagje langer. Onze buurman is ons komen waarschuwen dat er morgen een koudefront aankomt, het zou maar 19 graden worden maar we hebben hem gerustgesteld dat we dat wel zullen overleven.
Donderdag 08/12
We vertrekken hier van Meritt Island om 25 km verderop eens in het kustplaatsje Cape Canaveral te gaan kijken, het ligt 5 km van het Space Center. We vinden hier een kleine camping en die is schitterend gelegen, vlakbij de zee en achteraan de camping stroomt de rivier. We zullen maar zien hoe lang we hier blijven.
Vrijdag 09/12
Omdat de zon al van ’s morgens vroeg schijnt besluiten we maar naar de zee te wandelen. Eerst bel ik nog eens naar Mercedes, die hebben inmiddels onze papieren ontvangen en goedgekeurd en nu zullen ze eens gaan kijken of ze de onderdelen kunnen vinden. Amaai zenne, dat gaat hier zo traag en voor alles moeten ze een formulier invullen, ondertekenen, doorfaxen enz….maar laat ze maar doen, wij gaan aan het strand liggen. Op het strand is het zalig en het is echt warm genoeg om te zwemmen dus ik duik al gauw in de Atlantische Oceaan, zalig zo een winter.
Zaterdag 10/12
Gelukkige Verjaardag Daniëlle
Omdat het weekend is en ze niet werken bij Mercedes zetten we heel dat gedoe uit ons hoofd en rijden een eind verder naar een mooi plekje bij de rivier. In de verte zien we dolfijnen zwemmen en het stikt hier van de grote manatee’s, elke keer als ik een foto wil maken duiken ze onder maar ik blijf proberen, tijd genoeg. We krijgen bezoek, een man van 81 jaar komt langs en begint straffe verhalen over het vissen te vertellen, hoe meer hij vertelt hoe groter de vissen worden. Na een tijd blijkt dat hij altijd loodgieter geweest is en hij vertelt dat hij heel goed kon lassen, hij werd overal gevraagd, zelfs bij de Nasa. We kijken mekaar eens aan en denken alletwee direct aan ons vader, al spreekt de mens een andere taal voor de rest is het precies of ons vader staat hier straffe verhalen te vertellen.
Zondag 11/12
Nog steeds in Cape Canaveral, vandaag blijven we op de camping. We zitten wat bij de rivier en babbelen met een overjaarse hippie die hier vast op de camping woont, hij huurt hier een caravan en heeft, buiten zijn kano en zijn motor, geen bezittingen maar als hij ’s morgens wakker wordt, kijkt hij recht op de rivier en de spelende dolfijnen en meer moet hij niet hebben. Het is nog steeds aangenaam buiten maar er komen donkere wolken en tegen de avond begint het te regenen. Morgenvroeg rijden we naar Orlando, naar de garage.
Maandag 12/12
Het is regenachtig en somber, het weer past perfect bij mijn stemming want we worden het getreuzel van Mercedes stilaan beu. Als we bij de garage komen hebben ze eindelijk de prijs van de onderdelen en ik moet efkes slikken als ik die prijzen zie. Ze weten nog steeds niet wanneer we de stukken kunnen hebben en dan word ik het zo beu, ik pak mijn computer en bel eerst met Sturm, Roosendaal maar daar ligt het hele computersysteem plat en die kunnen niets bestellen daarna bel ik met Mercedes Truck Center in Antwerpen en een half uur later weet ik de prijzen en woensdagmorgen kunnen de stukken bij hen zijn, normaal gezien zijn ze dan vrijdag hier. Als we van tevoren geweten hadden dat ze bij Mercedes USA zo’n sukkels waren had ik dat al eerder gedaan maar je denkt toch dat zoiets in de USA wel zal lukken. De mannen van de garage hier staan een beetje beteuterd te kijken als de Jos luid en duidelijk zegt : “ waar ze bij Mercedes USA al een hele week mee bezig zijn, krijgt mijn vrouw op een half uur geregeld, proficiat mannen”. Ik bel met de Weking en die haalt de stukken op en zorgt dat ze op het vliegtuig komen. Eindelijk
Dinsdag 13/12
Als we vanmorgen buiten zitten te ontbijten komt er een fietser aan, hij ziet onze nummerplaat en vraagt of we Nederlands spreken. De man is van Canada en zijn ouders zijn, toen hij 1 jaar oud was, met 9 kinderen naar Canada getrokken. Het is een Hollander en hij is afkomstig van Noord-Brabant van Veghel. Omdat hij met zijn ouders altijd Nederlands gesproken heeft, gaat dat nog redelijk vlotjes. In Canada had hij een Truck Service Center en hij is heel zijn leven mekanieker geweest en 10 minuten later ligt hij dan ook onder onze auto. Volgens hem is het helemaal niet zo dringend om heel die stuurbekrachtiging te vervangen en we laten hem ook de prijsofferte van de garage zien, de man valt bijna achterover van de prijzen en hij zegt dat het gewoon gangsters zijn. We rijden samen met hem naar een autoshop om olie te kopen en doen olie in de servopomp, het stuur draait weer vlotjes hoewel we wel een lek hebben. We hebben een hele voorraad olie gekocht en hij is zeker dat we het tot Texas redden zonder nieuwe stuurbekrachtiging. We bellen ons Liesbeth en zeggen dat ze de onderdelen kan ophalen maar dat ze niet opgestuurd moeten worden naar de garage. We gaan het erop wagen, we proberen zo in Texas te geraken en in maart, als we terugreizen naar de USA, nemen we zelf de stukken mee. Als we onderweg toch pech krijgen dan kan ons Liesbeth de stukken nog altijd opsturen, we zien wel hoe het loopt. Normaal zouden we hier nu door kunnen rijden maar we gaan den Hollander donderdag op een etentje trakteren en rijden vrijdag door, we zijn echt blij dat we hem tegengekomen zijn en hij kan volgend jaar in Canada op ons bezoek rekenen.
Vandaag gaan we het NASA Space Center op Cape Canaveral bezoeken, we hebben al van verschillende mensen gehoord dat het de moeite is. We moeten de bus op voor de rondleiding maar dat is, zoals hier overal, geen enkel probleem voor de Jos. De rondleiding is echt goed, de filmvertoningen zijn interessant en de raketten indrukwekkend. Ik wist niet dat die raketten zo groot waren en die capsules, waar de astronauten inzitten, zo klein. Voor geen geld van de wereld kroop ik daar in, als je dat durft ben je echt niet bang. Het Space Center is meer dan de moeite waard, we zijn echt blij dat we dat niet overgeslagen hebben. Terug bij de auto bellen we eerst naar Mercedes en wat we daar te horen krijgen is minder plezant. Greenway’s (de garage) heeft gebeld met Mercedes USA en die willen nog geen prijs van de stukken doorgeven voor ze zeker zijn dat onze auto verzekerd is en ze willen alle papieren zien. Ik spring binnen bij de bibliotheek en fax alle documenten door naar Greenway’s en die nemen morgen contact op met Mercedes. Als ze in een ziekenhuis moeten weten of je verzekerd bent dat kan ik begrijpen maar voor een onderdeel van de auto te kopen is toch lichtjes overdreven. Dat is natuurlijk een nadeel van zo’n geordende maatschappij als de States en dat was in Zuid-Amerika een stuk eenvoudiger, daar repareerden ze gewoon je auto zonder vragen te stellen. Morgen weten we hopelijk meer maar wij zijn hier nog niet weg denk ik.
Woensdag 07/12
’s Morgens bellen we eerst weer met de garage en die hebben nog steeds geen antwoord van Mercedes gehad en als we ’s middags terugbellen weten ze nog steeds niks. We begrijpen echt niet waarom dat zo moeilijk gaat maar we kunnen er niks aan veranderen dus betalen we nog maar een extra nacht hier op de camping. Gelukkig is het een gezellig campingske, de vaste bewoners zijn vriendelijk en we krijgen regelmatig bezoek. Het is een stralende dag vandaag en 27 graden is echt niet slecht voor december, we rijden naar de rivier en gaan op ons gemakske in de zon zitten. Hopelijk is er morgen nieuws van Mercedes en anders blijven we hier nog maar een dagje langer. Onze buurman is ons komen waarschuwen dat er morgen een koudefront aankomt, het zou maar 19 graden worden maar we hebben hem gerustgesteld dat we dat wel zullen overleven.
Donderdag 08/12
We vertrekken hier van Meritt Island om 25 km verderop eens in het kustplaatsje Cape Canaveral te gaan kijken, het ligt 5 km van het Space Center. We vinden hier een kleine camping en die is schitterend gelegen, vlakbij de zee en achteraan de camping stroomt de rivier. We zullen maar zien hoe lang we hier blijven.
Vrijdag 09/12
Omdat de zon al van ’s morgens vroeg schijnt besluiten we maar naar de zee te wandelen. Eerst bel ik nog eens naar Mercedes, die hebben inmiddels onze papieren ontvangen en goedgekeurd en nu zullen ze eens gaan kijken of ze de onderdelen kunnen vinden. Amaai zenne, dat gaat hier zo traag en voor alles moeten ze een formulier invullen, ondertekenen, doorfaxen enz….maar laat ze maar doen, wij gaan aan het strand liggen. Op het strand is het zalig en het is echt warm genoeg om te zwemmen dus ik duik al gauw in de Atlantische Oceaan, zalig zo een winter.
Zaterdag 10/12
Gelukkige Verjaardag Daniëlle
Omdat het weekend is en ze niet werken bij Mercedes zetten we heel dat gedoe uit ons hoofd en rijden een eind verder naar een mooi plekje bij de rivier. In de verte zien we dolfijnen zwemmen en het stikt hier van de grote manatee’s, elke keer als ik een foto wil maken duiken ze onder maar ik blijf proberen, tijd genoeg. We krijgen bezoek, een man van 81 jaar komt langs en begint straffe verhalen over het vissen te vertellen, hoe meer hij vertelt hoe groter de vissen worden. Na een tijd blijkt dat hij altijd loodgieter geweest is en hij vertelt dat hij heel goed kon lassen, hij werd overal gevraagd, zelfs bij de Nasa. We kijken mekaar eens aan en denken alletwee direct aan ons vader, al spreekt de mens een andere taal voor de rest is het precies of ons vader staat hier straffe verhalen te vertellen.
Zondag 11/12
Nog steeds in Cape Canaveral, vandaag blijven we op de camping. We zitten wat bij de rivier en babbelen met een overjaarse hippie die hier vast op de camping woont, hij huurt hier een caravan en heeft, buiten zijn kano en zijn motor, geen bezittingen maar als hij ’s morgens wakker wordt, kijkt hij recht op de rivier en de spelende dolfijnen en meer moet hij niet hebben. Het is nog steeds aangenaam buiten maar er komen donkere wolken en tegen de avond begint het te regenen. Morgenvroeg rijden we naar Orlando, naar de garage.
Maandag 12/12
Het is regenachtig en somber, het weer past perfect bij mijn stemming want we worden het getreuzel van Mercedes stilaan beu. Als we bij de garage komen hebben ze eindelijk de prijs van de onderdelen en ik moet efkes slikken als ik die prijzen zie. Ze weten nog steeds niet wanneer we de stukken kunnen hebben en dan word ik het zo beu, ik pak mijn computer en bel eerst met Sturm, Roosendaal maar daar ligt het hele computersysteem plat en die kunnen niets bestellen daarna bel ik met Mercedes Truck Center in Antwerpen en een half uur later weet ik de prijzen en woensdagmorgen kunnen de stukken bij hen zijn, normaal gezien zijn ze dan vrijdag hier. Als we van tevoren geweten hadden dat ze bij Mercedes USA zo’n sukkels waren had ik dat al eerder gedaan maar je denkt toch dat zoiets in de USA wel zal lukken. De mannen van de garage hier staan een beetje beteuterd te kijken als de Jos luid en duidelijk zegt : “ waar ze bij Mercedes USA al een hele week mee bezig zijn, krijgt mijn vrouw op een half uur geregeld, proficiat mannen”. Ik bel met de Weking en die haalt de stukken op en zorgt dat ze op het vliegtuig komen. Eindelijk
Dinsdag 13/12
Als we vanmorgen buiten zitten te ontbijten komt er een fietser aan, hij ziet onze nummerplaat en vraagt of we Nederlands spreken. De man is van Canada en zijn ouders zijn, toen hij 1 jaar oud was, met 9 kinderen naar Canada getrokken. Het is een Hollander en hij is afkomstig van Noord-Brabant van Veghel. Omdat hij met zijn ouders altijd Nederlands gesproken heeft, gaat dat nog redelijk vlotjes. In Canada had hij een Truck Service Center en hij is heel zijn leven mekanieker geweest en 10 minuten later ligt hij dan ook onder onze auto. Volgens hem is het helemaal niet zo dringend om heel die stuurbekrachtiging te vervangen en we laten hem ook de prijsofferte van de garage zien, de man valt bijna achterover van de prijzen en hij zegt dat het gewoon gangsters zijn. We rijden samen met hem naar een autoshop om olie te kopen en doen olie in de servopomp, het stuur draait weer vlotjes hoewel we wel een lek hebben. We hebben een hele voorraad olie gekocht en hij is zeker dat we het tot Texas redden zonder nieuwe stuurbekrachtiging. We bellen ons Liesbeth en zeggen dat ze de onderdelen kan ophalen maar dat ze niet opgestuurd moeten worden naar de garage. We gaan het erop wagen, we proberen zo in Texas te geraken en in maart, als we terugreizen naar de USA, nemen we zelf de stukken mee. Als we onderweg toch pech krijgen dan kan ons Liesbeth de stukken nog altijd opsturen, we zien wel hoe het loopt. Normaal zouden we hier nu door kunnen rijden maar we gaan den Hollander donderdag op een etentje trakteren en rijden vrijdag door, we zijn echt blij dat we hem tegengekomen zijn en hij kan volgend jaar in Canada op ons bezoek rekenen.
dinsdag 6 december 2011
Nieuwe reisplannen en autopech
WIJZIGING VAN DE REISPLANNEN
Normaal zouden we na Florida en Louisiana terug naar Mexico, Guatemala en Belize gaan maar daar hebben de problemen in Mexico een stokje voor gestoken. Er zijn al jaren problemen aan de Mexicaanse grens met de drugkartels, normaal vechten de kartels hun problemen onder mekaar uit en af en toe sneuvelen er politiemensen maar ze hebben nu schijnbaar een andere tactiek en ontvoeren en vermoorden toeristen. We hoorden het al in Texas en overal tijdens de rest van onze reis, zelfs de Amerikanen die in Mexico werken mogen niet meer de grens over omdat het te gevaarlijk is. We hebben contact opgenomen met de ambassade en die zeggen dat het onverantwoord is om Mexico binnen te rijden, dus Mexico wordt geschrapt want we willen dat risico niet lopen.
We wilden tot half of eind april rondreizen maar nu Mexico niet doorgaat gaan we begin februari naar België terugkomen en eind maart terugvliegen naar de States. We hebben alles eens goed op een rijtje gezet en we vinden dit eigenlijk een heel goed idee. Als we pas in april naar huis gekomen waren dan zou de Josmobiel hier weer bijna een jaar staan, wat hem geen goed doet, omdat we voor het Westen van de States de zomer nodig hebben. Het is veel te koud om dat nu te gaan doen en trouwens we zitten ook met onze verblijfsvergunning van 6 maanden. Dus 3 februari vliegen we naar België voor een blitsbezoek en 24 maart vliegen we terug naar de States en gaan we het Westen en de grote Nationale Parken doen. Eigenlijk vinden we het helemaal niet zo erg dat Mexico niet doorgaat, we hebben nu jaren rondgereisd in Zuid-Amerika, we hebben er van genoten en het was een geweldige ervaring maar eerlijk gezegd wennen de goede wegen en het gemak van reizen in de States heel snel.
Woensdag 30/11
Vera, een hele gelukkige verjaardag.
Na wat telefoontjes met het thuisfront en de broodnodige boodschappen rijden we tot Salt Springs waar ook een State Parkje is. Al de State Parks die we tot nu toe gedaan hebben waren mooi en de kampplaatsen liggen altijd vlakbij een rivier of meer of midden in het bos, je zit midden in de natuur maar je hebt water en elektriciteit en vooral de W.C’s en douches zijn super. De Jos heeft bijna nog niet in de auto gedoucht, er zijn op bijna alle campings heel grote, super aangepaste douches (beter dan thuis), vandaag had hij een douche waar hij zelfs infrarood lampen kon inschakelen.
We maken een wandeling naar de rivier, het is zo’n mooi plekje dat we er heel de namiddag blijven zitten, de schildpadden liggen te zonnen op een boomstam en wij lekker in onze zetel. ’s Avonds maken we een kampvuur en trekken een goei fleske wijn open.
Donderdag 01/12
Jos wandelt ’s morgens vroeg al naar de rivier maar komt al snel terug om mij uit mijn bed te gooien, hij heeft iets groots in de rivier zien zwemmen en omdat hier zeker geen walvissen zitten moet het iets anders zijn. Als we terug aan de rivier komen zien we weer vinnen en een grote staart boven komen en het blijkt een Manatee te zijn, een soort zeekoe. De volwassen Manatees zijn 3 tot 3,5 meter lang en ze komen redelijk veel voor in de rivieren in Florida. Wij zijn weer onderweg en we willen naar Tomoka State Park, vlakbij de kust. Als we onderweg stoppen om een koffie te drinken komt er iemand naar onze auto gelopen en nodigt ons uit om bij hem koffie te drinken. Joe is afkomstig van Minnesota en was de troosteloze kou, regen, wind en sneeuw zo beu, hij heeft zijn hotdogkraam achter zijn auto gehangen en is naar Florida getrokken, we blijven een paar uurtjes hangen want hij kan het goed uitleggen. Bij Tomoka State Park krijgen we weer een speciale staanplaats voor gehandicapten, we staan in het bos en de andere plaatsen zijn in het zand maar de onze heeft een betonnen vloer en een speciaal aangelegd weggetje naar de W.C’s en douches. Voor de Jos zijn de States een paradijs, hij zou hier gerust willen wonen.
Vrijdag 02/12
Vandaag staat Daytona op ons programma, we willen naar Daytona Beach en naar Daytona Speedway. Op het beroemde strand wil de Jos natuurlijk met de Josmobiel rondrijden, normaal mag je met je auto niet op het strand maar hier staan zelfs verkeersborden en je rijdt tot vlakbij het water. Daytona Speedway is het grootste circuit voor speedcar races en we krijgen er een rondleiding maar ik heb het al gauw gezien en vind er eigenlijk niet veel aan. Als we terug naar de camping rijden horen we een vreemd geluid aan de auto en het wordt steeds erger, we bellen een Mercedes garage in Orlando, hier een dik uur vandaan en omdat we morgen langs mogen komen, besluiten we alvast richting Orlando te rijden en daar een slaapplaats te zoeken.
Zaterdag 03/12
We zijn om 9 uur bij de garage waar ze ons heel vriendelijk ontvangen, het werk valt efkes stil want ze komen allemaal naar de Josmobiel kijken, de Amerikanen vinden het allemaal ongelooflijk dat wij helemaal van Argentinië naar de States gereden zijn. Er is iets mis met onze stuurbekrachtiging en ze hebben de stukken niet in voorraad dus moeten we maandagmorgen terugkomen of terugbellen om te horen wanneer ze de stukken hebben. We kunnen nog rijden en omdat we nu toch in Orlando zijn, rijden we maar naar Disney World. We wilden er eerst niet naartoe gaan maar er vliegen mensen vanuit heel de wereld naar hier om Disney World te bezoeken en wij zitten er nu vlakbij. Als we bij Disney World aankomen staan we ervan te kijken hoe enorm groot het is, dat is niet zo maar een pretparkje, we rijden naar de camping in het park en boeken daar 2 nachten, de camping is schandalig duur voor die prijs heb je een goei hotel maar ja, we zijn hier nu en rijden niet graag ver weg met de auto. We maken nog een wandeling over de immense camping (794 plaatsen) en bekijken de kerstverlichting van de Amerikaanse mobilhomes en geloof me, het is er zwaar over. Morgen gaan we Disney’s Magic World bezoeken.
Zondag 04/12
We zijn al goed op tijd onderweg en pakken de overzetboot naar Disney’s Magic World. De tickets zijn, juist zoals de camping, weer schandalig duur maar ja. Disney World is mooi, alle attracties zijn groot en we amuseren ons heel goed. De Jos kan in alle attracties maar soms gaat het wel moeilijk, het personeel van Disney mag absoluut niet helpen en wij begrijpen heel goed waarom. Als ze dat zouden doen, hebben ze direct een hoop schadeclaims aan hun broek omdat ze bv. Iemand verkeerd opgepakt hebben enz… Tegen de avond hebben we het wel gezien en gaan terug naar de camping, daar wandelen we nog wat rond en “bewonderen” De kerstversiering aan de Amerikaanse mobilhomes. Disney World was wel de moeite maar eerlijk gezegd gaat er niks boven Bobbejaanland. Morgenvroeg nemen we contact op met de garage in Orlando en hopelijk krijgen we goed nieuws.
Maandag 05/12
We rijden al goed op tijd naar de garage maar daar krijgen we niet direct goed nieuws, de onderdelen die we nodig hebben zijn waarschijnlijk niet in de States te krijgen en misschien moeten ze van Duitsland komen. Het is nog niet helemaal zeker, ze zoeken nog verder maar intussen kunnen wij niet echt doorrijden. Omdat we toch naar Cape Canaveral willen om het J.F Kennedy Space Center te bezoeken rijden we die richting uit. Cape Canaveral is maar een uur van Orlando en volgens de mannen van de garage is dat te doen, we gaan daar een paar dagen in de buurt blijven en terwijl kan Mercedes verder zoeken. We zien een camping niet ver van het Space Center en besluiten daar 2 nachten te blijven. Ze hebben een paar plaatsen voor mobilhomes maar voor de rest wonen de mensen daar vast en op het riviertje, naast de camping, liggen nog een hoop woonboten maar het ziet er wel gezellig uit. Als we ’s avonds buiten zitten krijgen we bezoek van één van de bewoners, hij is 30 jaar bij het leger geweest, het is een rare gast met ongelooflijk straffe verhalen over het leger, zijn verwondingen en over zijn huwelijken (5), wij hebben in ieder geval keihard gelachen.
Normaal zouden we na Florida en Louisiana terug naar Mexico, Guatemala en Belize gaan maar daar hebben de problemen in Mexico een stokje voor gestoken. Er zijn al jaren problemen aan de Mexicaanse grens met de drugkartels, normaal vechten de kartels hun problemen onder mekaar uit en af en toe sneuvelen er politiemensen maar ze hebben nu schijnbaar een andere tactiek en ontvoeren en vermoorden toeristen. We hoorden het al in Texas en overal tijdens de rest van onze reis, zelfs de Amerikanen die in Mexico werken mogen niet meer de grens over omdat het te gevaarlijk is. We hebben contact opgenomen met de ambassade en die zeggen dat het onverantwoord is om Mexico binnen te rijden, dus Mexico wordt geschrapt want we willen dat risico niet lopen.
We wilden tot half of eind april rondreizen maar nu Mexico niet doorgaat gaan we begin februari naar België terugkomen en eind maart terugvliegen naar de States. We hebben alles eens goed op een rijtje gezet en we vinden dit eigenlijk een heel goed idee. Als we pas in april naar huis gekomen waren dan zou de Josmobiel hier weer bijna een jaar staan, wat hem geen goed doet, omdat we voor het Westen van de States de zomer nodig hebben. Het is veel te koud om dat nu te gaan doen en trouwens we zitten ook met onze verblijfsvergunning van 6 maanden. Dus 3 februari vliegen we naar België voor een blitsbezoek en 24 maart vliegen we terug naar de States en gaan we het Westen en de grote Nationale Parken doen. Eigenlijk vinden we het helemaal niet zo erg dat Mexico niet doorgaat, we hebben nu jaren rondgereisd in Zuid-Amerika, we hebben er van genoten en het was een geweldige ervaring maar eerlijk gezegd wennen de goede wegen en het gemak van reizen in de States heel snel.
Woensdag 30/11
Vera, een hele gelukkige verjaardag.
Na wat telefoontjes met het thuisfront en de broodnodige boodschappen rijden we tot Salt Springs waar ook een State Parkje is. Al de State Parks die we tot nu toe gedaan hebben waren mooi en de kampplaatsen liggen altijd vlakbij een rivier of meer of midden in het bos, je zit midden in de natuur maar je hebt water en elektriciteit en vooral de W.C’s en douches zijn super. De Jos heeft bijna nog niet in de auto gedoucht, er zijn op bijna alle campings heel grote, super aangepaste douches (beter dan thuis), vandaag had hij een douche waar hij zelfs infrarood lampen kon inschakelen.
We maken een wandeling naar de rivier, het is zo’n mooi plekje dat we er heel de namiddag blijven zitten, de schildpadden liggen te zonnen op een boomstam en wij lekker in onze zetel. ’s Avonds maken we een kampvuur en trekken een goei fleske wijn open.
Donderdag 01/12
Jos wandelt ’s morgens vroeg al naar de rivier maar komt al snel terug om mij uit mijn bed te gooien, hij heeft iets groots in de rivier zien zwemmen en omdat hier zeker geen walvissen zitten moet het iets anders zijn. Als we terug aan de rivier komen zien we weer vinnen en een grote staart boven komen en het blijkt een Manatee te zijn, een soort zeekoe. De volwassen Manatees zijn 3 tot 3,5 meter lang en ze komen redelijk veel voor in de rivieren in Florida. Wij zijn weer onderweg en we willen naar Tomoka State Park, vlakbij de kust. Als we onderweg stoppen om een koffie te drinken komt er iemand naar onze auto gelopen en nodigt ons uit om bij hem koffie te drinken. Joe is afkomstig van Minnesota en was de troosteloze kou, regen, wind en sneeuw zo beu, hij heeft zijn hotdogkraam achter zijn auto gehangen en is naar Florida getrokken, we blijven een paar uurtjes hangen want hij kan het goed uitleggen. Bij Tomoka State Park krijgen we weer een speciale staanplaats voor gehandicapten, we staan in het bos en de andere plaatsen zijn in het zand maar de onze heeft een betonnen vloer en een speciaal aangelegd weggetje naar de W.C’s en douches. Voor de Jos zijn de States een paradijs, hij zou hier gerust willen wonen.
Vrijdag 02/12
Vandaag staat Daytona op ons programma, we willen naar Daytona Beach en naar Daytona Speedway. Op het beroemde strand wil de Jos natuurlijk met de Josmobiel rondrijden, normaal mag je met je auto niet op het strand maar hier staan zelfs verkeersborden en je rijdt tot vlakbij het water. Daytona Speedway is het grootste circuit voor speedcar races en we krijgen er een rondleiding maar ik heb het al gauw gezien en vind er eigenlijk niet veel aan. Als we terug naar de camping rijden horen we een vreemd geluid aan de auto en het wordt steeds erger, we bellen een Mercedes garage in Orlando, hier een dik uur vandaan en omdat we morgen langs mogen komen, besluiten we alvast richting Orlando te rijden en daar een slaapplaats te zoeken.
Zaterdag 03/12
We zijn om 9 uur bij de garage waar ze ons heel vriendelijk ontvangen, het werk valt efkes stil want ze komen allemaal naar de Josmobiel kijken, de Amerikanen vinden het allemaal ongelooflijk dat wij helemaal van Argentinië naar de States gereden zijn. Er is iets mis met onze stuurbekrachtiging en ze hebben de stukken niet in voorraad dus moeten we maandagmorgen terugkomen of terugbellen om te horen wanneer ze de stukken hebben. We kunnen nog rijden en omdat we nu toch in Orlando zijn, rijden we maar naar Disney World. We wilden er eerst niet naartoe gaan maar er vliegen mensen vanuit heel de wereld naar hier om Disney World te bezoeken en wij zitten er nu vlakbij. Als we bij Disney World aankomen staan we ervan te kijken hoe enorm groot het is, dat is niet zo maar een pretparkje, we rijden naar de camping in het park en boeken daar 2 nachten, de camping is schandalig duur voor die prijs heb je een goei hotel maar ja, we zijn hier nu en rijden niet graag ver weg met de auto. We maken nog een wandeling over de immense camping (794 plaatsen) en bekijken de kerstverlichting van de Amerikaanse mobilhomes en geloof me, het is er zwaar over. Morgen gaan we Disney’s Magic World bezoeken.
Zondag 04/12
We zijn al goed op tijd onderweg en pakken de overzetboot naar Disney’s Magic World. De tickets zijn, juist zoals de camping, weer schandalig duur maar ja. Disney World is mooi, alle attracties zijn groot en we amuseren ons heel goed. De Jos kan in alle attracties maar soms gaat het wel moeilijk, het personeel van Disney mag absoluut niet helpen en wij begrijpen heel goed waarom. Als ze dat zouden doen, hebben ze direct een hoop schadeclaims aan hun broek omdat ze bv. Iemand verkeerd opgepakt hebben enz… Tegen de avond hebben we het wel gezien en gaan terug naar de camping, daar wandelen we nog wat rond en “bewonderen” De kerstversiering aan de Amerikaanse mobilhomes. Disney World was wel de moeite maar eerlijk gezegd gaat er niks boven Bobbejaanland. Morgenvroeg nemen we contact op met de garage in Orlando en hopelijk krijgen we goed nieuws.
Maandag 05/12
We rijden al goed op tijd naar de garage maar daar krijgen we niet direct goed nieuws, de onderdelen die we nodig hebben zijn waarschijnlijk niet in de States te krijgen en misschien moeten ze van Duitsland komen. Het is nog niet helemaal zeker, ze zoeken nog verder maar intussen kunnen wij niet echt doorrijden. Omdat we toch naar Cape Canaveral willen om het J.F Kennedy Space Center te bezoeken rijden we die richting uit. Cape Canaveral is maar een uur van Orlando en volgens de mannen van de garage is dat te doen, we gaan daar een paar dagen in de buurt blijven en terwijl kan Mercedes verder zoeken. We zien een camping niet ver van het Space Center en besluiten daar 2 nachten te blijven. Ze hebben een paar plaatsen voor mobilhomes maar voor de rest wonen de mensen daar vast en op het riviertje, naast de camping, liggen nog een hoop woonboten maar het ziet er wel gezellig uit. Als we ’s avonds buiten zitten krijgen we bezoek van één van de bewoners, hij is 30 jaar bij het leger geweest, het is een rare gast met ongelooflijk straffe verhalen over het leger, zijn verwondingen en over zijn huwelijken (5), wij hebben in ieder geval keihard gelachen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
