donderdag 26 april 2012

Las Vegas

Zondag 22 april

We hebben Death Valley overleefd en we zijn nu op weg naar Las Vegas. We rijden door een droog, dor gebied en ineens is ze daar : de stad Las Vegas. Wij hoorden onderweg vertellen dat er midden in de stad, aan de Strip, een camping is en dat klopt helemaal. Het is een grote camping met zwembad en enkele bomen en onder één van die bomen hebben we een plekje gekregen. We gaan al eens op verkenning naar de Strip maar we zijn eigenlijk nog veel te moe van de 2 dagen Death Valley om er echt van te kunnen genieten, de drukte, het lawaai en al die lichten zijn een beetje teveel voor ons en na een paar uurtjes kruipen we in ons bed om eens goed uit te slapen.

Maandag 23 april

We hebben reuzegoed geslapen en zijn weer terug topfit voor Las Vegas. Gisteren vonden we er eigenlijk niet veel aan maar Las Vegas begint ons echt te boeien, het is zo super kitscherig en er zo enorm over dat het mooi begint te worden. De hotels zijn ongelooflijk, er is een hotel waar Venitiaanse gondels doorvaren, één waar een binnen een vulkaan uitbarst, één met grote watervallen en dolfijnen of tijgers binnen, je kan het zo gek niet verzinnen of het is er maar het is echt prachtig en poepsjiek en je kan overal binnen en buiten lopen. De casino’s dat is een wereldje op zich, honderden gokautomaten, veel licht en lawaai, gebloemde vloerbedekking en nog iets opvallend, je mag in alle casino’s roken. De meeste mensen die hier komen zijn toeristen die, voor een klein bedrag, een gokje wagen maar er zijn er ook anderen die hier heel hun loon of hun pensioen komen verspelen. De echte gokkers zitten heel de avond voor die machines met een goed gevulde asbak en meestal een lege creditkaart, wij hebben eventjes op zo’n machine gespeeld maar ik vind er niks aan, het is veel plezanter om hier gewoon wat rond te kijken. We gaan eten bij Ceasar”s Palace en gaan dan kijken naar de prachtige fonteinen bij hotel Bellagio, we pikken nog gauw een show en een paar Margarita’s mee bij Treasure Island en dan trekken we terug naar de camping.

Dinsdag 24 april

We vertrekken vandaag uit Las Vegas, we rijden nog even door het oude Las Vegas waar de Wedding Chapels staan en dat heeft toch wel iets. Er trouwen nog steeds veel mensen in Vegas maar steeds minder in de oude Wedding Chapels, de meesten geven de voorkeur aan een sjiek hotel . Als ik al zou trouwen in Las Vegas zou ik het zeker en vast doen in die oude Wedding Chapels, daar hangt toch veel meer de sfeer van het echte Las Vegas. Iedereen zegt altijd : je moet Las Vegas gezien hebben en dat is echt waar, het is eigenlijk een soort Disneyland voor volwassenen maar toch echt wel de moeite, wij hebben er van genoten. We rijden Nevada uit en Arizona terug binnen over de Hoover Dam, een grote stuwdam op de Colorado rivier. Je kan de Hoover Dam gaan bezichtigen maar we vinden er niet veel aan en rijden verder langs de Colorado rivier en daar vinden we een prachtige camping met uitzicht op de rivier.

Woensdag 25 april

Wij zijn op weg richting Grand Canyon als we weer een bord zien staan van “Historic Route 66”. Omdat we toch tijd genoeg hebben besluiten we de Route 66 een stuk te volgen want het blijft toch een weg die tot de verbeelding spreekt. De Route 66, The Mother Road of America’s Main Street, is in totaal 3941 km lang en loopt van Los Angeles tot Chicago, de weg werd in 1926 officieel geopend. Tegenwoordig is de Route 66 een toeristische attractie en veel van de oorspronkelijke gebouwen en borden zijn nog langs het traject te zien. We stoppen hier en daar om wat rond te kijken en vooral de auto’s die hier staan en de oude reclameborden zijn super, ik zou direct een paar van die auto’s naar België willen verschepen. In Williams rijden we een stukje de weg af tot in een National Forest en daar kan je vrij kamperen.

Donderdag 26 april

We zitten in Flagstaff, nog altijd aan de Route 66. Het weer is totaal omgeslagen we wisten dat het hier kouder zou zijn maar zo koud dat hadden we niet verwacht het regent, het hagelt, het sneeuwt en de wind is ijzig koud. Omdat we morgen naar de Grand Canyon willen gaan we even langs bij de toeristeninformatie en daar zeggen ze dat het morgen terug beter wordt dus reserveer ik alvast een campingplaats in de Grand Canyon voor morgen en overmorgen. Het weer is te slecht om in Flagstaff rond te wandelen dus rijden we naar “The Museum”, de beroemdste bar langs de Route 66. The Museum of Nightclub The Zoo is een blokhut uit 1932 met een klein podium en een dansvloer, Willie Nelson en Hank Williams traden hier ooit op, het is er gezellig en warm binnen. We geraken aan de praat met de mensen achter de bar en ze zeggen dat we gerust bij hen op de parking mogen overnachten en dat gaan we ook doen. ’s Avonds pakken de vaste klanten de micro en zingen met heel veel gevoel, en soms heel vals, country en western songs. Uiteindelijk heeft het ons meer gekost dan een camping maar we hebben wel een heel gezellige avond gehad hier.

zondag 22 april 2012

Death Valley

Dinsdag 17april

Ik laat met veel plezier Coarsegold met zijn tarantula’s achter mij, we zijn op weg naar Kings Canyon en Sequoia Nationaal Park, deze twee parken lopen door mekaar. Kings Canyon is nog niet volledig open door de hevige sneeuwval van de laatste dagen, er zijn nog verschillende wegen en campings afgesloten. Als we aankomen bij het park is alles in een dikke mist gehuld maar na een paar uur trekt het open en zitten we in het zonnetje, we zitten een paar uurtjes te babbelen met een Duits koppel en rijden dan naar de camping. Op de enige camping die in Kings Canyon open is ligt nog een dik pak sneeuw maar het ziet er prachtig uit en de koude is goed te doen. Overal staan hier waarschuwingen voor beren en je mag geen eten buiten laten staan, voor de mensen met een tent zijn er speciale metalen kasten waar ze hun eten in op moeten bergen. Het is al volop aan het schemeren als er een jongen van Wisconsin, op de fiets, aangereden komt. Ik licht hem wat bij zodat hij snel zijn tentje op kan zetten in de sneeuw, hopelijk laten de beren hem met rust.

Woensdag 18 april

We rijden door Sequoia Nationaal Park, het park is bekend om zijn reuzebomen, de Sequoia’s. De Sequoia’s zijn echt indrukwekkend en vooral de Generaal Sherman Tree, hij is 83 meter hoog, heeft een omtrek van 33 meter en een diameter van 11 meter dus een boom om U tegen te zeggen. De rit door het Giant Forest is prachtig, de besneeuwde hellingen glinsteren in het zonnetje. De weg naar beneden is steil en smal en verboden voor grotere mobilhomes dan de onze maar voor de Josmobiel is er geen enkel probleem. Onze camping voor vanavond ligt maar op 634 m hoogte en hier is geen sneeuw meer te zien wel een aangenaam zonnetje. Op de camping ontmoeten wij een Nederlands koppel en samen hebben we een aangenaam en vrolijk gesprek, ze hebben al heel, heel veel van de wereld gezien en zijn het reizen nog zeker niet beu.

Donderdag 19 april

We verlaten Sequoia NP met zijn reuzebomen en rijden door kilometers appelsien plantages. Heel de vallei ruikt naar appelsienen en langs alle kanten rijden de vrachtwagens bomvol appelsienen ons voorbij. De bomen staan zo vlak bij de weg dat je zonder veel moeite verse appelsienen kunt plukken. Wij willen vandaag tot Lake Isabella rijden en daar een slaapplaats zoeken, als we bij het meer aankomen zien we plekjes genoeg maar er staat zo’n strakke wind in de vallei dat we toch een beter beschut plekje gaan zoeken. Vlakbij het meer stroomt een prachtige rivier en daar zijn plekjes genoeg om te kamperen, we zijn er inmiddels achter gekomen dat je gratis mag kamperen op alle plekken van het Bureau of Land Managment en hier bij de rivier staat een bordje van hen. Het is één van de mooiste kampplaatsjes die we al gehad hebben, niks geen voorzieningen en echt midden in de natuur.

Vrijdag 20 april

Death Valley, “het land waar de bodem in brand staat” zo noemden de Indianen deze plek, het is echt wel een toepasselijke naam want Death Valley heeft de hoogste gemiddelde temperatuur ter wereld. Tussen oktober en april is de beste tijd voor een bezoek, in de zomer is het echt niet te doen en we hebben gehoord dat ze je dan adviseren van om 4 uur ’s morgens te vertrekken en snel door te rijden dan ben je er om 10 uur door. Het landschap waar we vandaag door rijden is fenomenaal, gekleurde bergen, zoutvlaktes en het doet een beetje onwerkelijk aan. Als je tijdens het rijden je arm uit de raam steekt is het precies of je pakt in een oven, de temperatuur is dan ook opgelopen tot 42 graden en hoe ver je ook kijkt, nergens is er een boom te zien. Als we op de camping komen zijn er toch verschillende mobilhomes en er staan volop tentjes, de camping is één grote vlakte zonder schaduw alleen maar de brandende zon. ’s Avonds koelt het een klein beetje af, we nemen een ijskoude douche en gaan proberen te slapen. We wilden 2 nachten in Death Valley blijven maar we zullen morgen wel zien hoe de volgende camping er uit ziet en of het daar niet nog warmer is.

Zaterdag 21 april

Je moet je hier niet afvragen of de zon er door gaat komen als het licht wordt is ze er als een vurige bol aan de hemel. Death Valley is prachtig maar heet, de vallei wordt begrensd door twee bergketens en de warme lucht circuleert hier dus het koelt ’s nachts ook niet veel af. Er is hier een indianenreservaat en je snapt niet dat die mensen hier kunnen wonen maar ze zeggen : “it’s home”. Wij vinden een boom om onder te staan en daar blijven we de rest van de dag onder staan tot het donker is en dan rijden we naar de camping in de bergen en daar is het goed om uit te houden.

dinsdag 17 april 2012

California

Woensdag 11 april


We zijn al vroeg uit de veren want we hebben nog het één en ander te doen vandaag. De huisbatterijen van de mobilhome zijn stilaan versleten, dat kan na 5 jaar dienst. Eén van de batterijen had vorige week de geest al gegeven en gisterenavond de 2de dus we gaan op zoek naar nieuwe. Bij Autozone verkopen ze ook batterijen voor mobilhomes maar ze hebben er geen met exact dezelfde afmetingen als de onze, de batterijen hier zijn een paar centimeter hoger en ze moeten onder mijne zetel. Met wat passen en plan trekken zitten ze onder mijne zetel, ik zit nu wel een paar centimeter hoger dan voordien maar dan kan ik alles nog beter zien dus geen enkel probleem. We rijden California binnen over Highway 40, door de Mojave woestijn. Na uren en uren droogte en cactussen begint die woestijn echt op mijn systeem te werken, ik begin zelfs van verveling de wagons van de lange trein te tellen, de langste had trouwens 136 wagons. Tegen de avond komen we in het stadje Barstow aan en daar rijden we ineens over de Route 66, het is maar een klein stukje maar het heeft wel iets, al die motels in pastelroze en pastelgroen, de lichtreclames maar heel veel gebouwen staan leeg en het ziet er verwaarloosd uit. We zien niet direct een camping dus doen we wat veel Amerikanen doen en rijden naar de parking van Wal-Mart om te overnachten, we zijn niet alleen want er staan al 3 mobilhomes.


Donderdag 12 april


Het is een pak kouder hier in California dan in Arizona maar ja we zitten in de bergen en dat scheelt. We zijn van de Highway afgegaan en rijden over een prachtige weg door de bergen, we volgen heel de tijd een snelstromende rivier en dat is toch veel boeiender dan een woestijn. Als we nog hoger de bergen inrijden is ineens de weg afgesloten omdat het serieus aan het sneeuwen is boven dus zakken we terug af. Onderweg, door de boerenstreek, zien we ineens een saloon uit 1851 en de Jos moet en zal er een pint gaan drinken, het is zo gezellig in de saloon dat we er ook maar blijven eten. Tegen de avond rijden we Porterville binnen op zoek naar een camping en anders is er altijd Wal-Mart nog.


Vrijdag 13 april


Van extremen gesproken, een paar dagen geleden zaten we te puffen met 35 graden en nu staan we hier voor een winkel om sneeuwkettingen te gaan huren. Het heeft de hele nacht geregend en daarom hebben we besloten om veel kilometers te gaan doen, we gaan ineens naar Yosemite Park rijden en dan later terugkomen voor Sequoia Park en Kings Canyon. Als we aankomen bij Yosemite Park horen we dat we het park niet in mogen zonder sneeuwkettingen, het is niet zeker dat we ze nodig hebben maar je moet ze bij hebben. In het informatiecentrum reserveer ik een camping in het park voor de volgende 2 nachten maar vannacht moeten we onze plan trekken want de campings zitten vol. Een slaapplaats zoeken is geen enkel probleem want op de weg naar het Nationaal Park kan je gewoon langs de kant van de weg slapen, we zijn echt niet de enigen die geen plekje meer op de camping hebben want overal staan er mobilhomes.


Zaterdag 14 april


Wij hebben reuzegoed geslapen en zijn al vroeg op weg naar Yosemite Park, het is gestopt met sneeuwen en de zon is er doorgekomen. Het Nationaal Park is prachtig, schitterend, fantastisch en nog veel meer en de sneeuw op de bergen en in de bomen maakt het plaatje compleet. We maken een ritje door een deel van het park en langs El Capitan, de berg die Tom Waes beklommen heeft. Hij liever dan ik want El Capitan is echt een loodrechte, hoge brok graniet, op het moment wordt er niet geklommen omdat het daarboven veel te koud is. Wij gaan een kijkje nemen op de camping die we gereserveerd hebben voor 2 nachten en de vriendelijke parkwachter geeft ons een andere plaats, veel groter, droger en vlakbij de rivier. Omdat de Jos in een rolstoel zit krijgen we toelating om op bepaalde wandelwegen met de auto te rijden, zodat Jos dichter bij de uitzichtpunten kan komen en ik vind dat eigenlijk ook wel gemakkelijk. We rijden tot Mirror Lake en zitten daar zelfs, goed ingeduffeld, in het zonnetje. Wat een mooi Nationaal Park en dan te denken dat we het eerst over wilden slagen omdat het wat uit de richting lag, daar zouden we eeuwig spijt van hebben.


Zondag 15 april


Gelukkige verjaardag Lotte

De zon schijnt boven Yosemite Park, de sneeuw valt uit de bomen en de wegen zijn droog. We rijden vandaag naar een ander deel van het park, dit deel is veel hoger gelegen en hier en daar zijn er nog wegen afgesloten maar de hoofdweg is mooi droog dus onze sneeuwkettingen kunnen in de auto blijven liggen. Als we een tunnel uitkomen zien we één van de meest gefotografeerde plekken in de USA, het is een ongelooflijk mooi zicht ook want je ziet in één keer de bergen, El Capitan, Half Dome, The Cathedral en de waterval. Het valt echt op hoeveel Japanners er hier zijn, je ziet hier veel Europeanen ook maar de Japanners zijn echt in de meerderheid. Elke Japanner heeft minstens 2 fototoestellen bij en ze nemen echt foto’s van alles zelfs van de wegwijzers en de openbare toiletten. ’s Namiddags maken we een wandeling naar de Yosemite Falls, deze watervallen drogen in de zomer volledig op maar zijn nu op zijn mooiste. Terug op de camping kan je goed merken dat de temperatuur gestegen is want gisteren zag je niemand buiten en nu zit iedereen te genieten van het zonnetje.


Maandag 16 april


We laten Yosemite Park achter ons, toen we hier aankwamen waren al de ergen besneeuwd maar nu al de sneeuw gesmolten is, zie je overal prachtige bloemen. Van ver lijken de berghellingen oranje, het ziet er in ieder geval mooi uit. Omdat we een wasmachine nodig hebben nemen we vandaag een KOA camping in Coarsegold. Ik zit wat te lezen over dit plaatsje en kom er achter dat Coarsegold bekend staat omdat er zoveel tarantula’s zitten, brrrrrrrrrrrrrrrrrrr vreselijk ik krijg ineens overal jeuk en zie overal iets bewegen. We hebben wel geen tarantula’s gezien maar ik weet zeker dat ze in de buurt waren.

woensdag 11 april 2012

Zuid- Arizona

Zaterdag 7 april


We laten New-Mexico achter ons rijden Arizona binnen, nog steeds via Highway 10. Het landschap wordt steeds meer woestijnachtig en overal staan borden langs de weg met waarschuwingen voor zandstormen. Toch is het mooi, die uitgestrekte prairies met hier en daar een dorpje, de bergen op de achtergrond en af en toe rijden er heel, heel lange treinen voorbij. We rijden het dorpje Tombstone binnen, Tombstone is een legende en zal altijd bekend blijven als het plaatsje waar het legendarische vuurgevecht, op de Ok Corral, tussen de gebroeders Earp, Doc Holliday en de Clanton bende plaatsvond. Tombstone was één van de wildste plaatsen in het Westen en het zat er vol fortuinzoekers, cowboys en sheriffs. In die tijd is er voor miljoenen dollars zilver uit de grond gehaald tot de zilvermijnen onder water gelopen zijn en toen was het over voor Tombstone. In de jaren 60 werd de stad een Nationaal Monument en werden alle gebouwen in de oorspronkelijke stijl gerestaureerd. De OK Corral is in de oorspronkelijke staat gebleven en alle dagen wordt er het gevecht tussen de Earps en de Clantons nagespeeld. Als je door de oude straten wandelt proef je echt de sfeer van weleer en natuurlijk hebben we het gevecht in de OK Corral niet gemist. We zijn nog iets gaan drinken in de saloon van “Big Nose Kate”, de vriendin van Doc Holliday en na een paar grote pinten voelden we ons al echte cowboys. Om te overnachten zijn we naar een State Park gereden waar we nog een gezellige babbel gehad hebben met mensen van Quebec.


Zondag 8 april


Vlakbij Tuscon ligt de oudste missiekerk van Zuid-Arizona, San Xavier del Bac Mission en daar rijden we toch even langs. De missiekerk ligt in een indianenreservaat en omdat het Pasen is zit heel de kerk bomvol mensen uit het Reservaat, het museum dat erbij hoort is gesloten. We kijken even in de kerk maar de mis is bezig en wij willen die mensen niet storen. Op het plein staan mensen uit het Reservaat met eetkraampjes en wij eten bij hen Fried Indian Bread, een soort pannekoek , heel lekker. Het is ondertussen bloedheet geworden en wij hebben voor vandaag maar één plan meer : een camping vinden met bomen en met wasmachines. Een eindje voor Phoenix vinden we een camping die alles heeft : hoge bomen, wat uitzonderlijk is in de woestijn, wasmachines en als klap op de vuurpijl, een zwembad. Ik stop gauw, gauw de was in de machine en ga dan in het zwembad liggen om af te koelen…. wat kan het leven toch simpel zijn hé.


Maandag 9 april


Gelukkige verjaardag Ella.


Vandaag gaan we nog eens wat kilometers doen door het warme, droge Arizona. De camping waar we vannacht geslapen hebben sluit, zoals veel campings in Zuid-Arizona, begin mei omdat het hier in de zomer toch te warm is. De Snowbirds, zo noemen ze hier de mensen uit het Noorden die komen overwinteren, zijn stilaan terug naar huis aan het rijden en op de Highway 10 stikt het dan ook van grote mobilhomes uit Canada, Alaska, Michigan enz… Wij zijn inmiddels bijna aan de grens met California en beginnen ons te realiseren hoe groot de USA is, onze grootste kost is op dit moment diesel omdat we enorme afstanden moeten overbruggen. Tussen Arizona en California loopt de Colorado River en we staan nu op een camping vlakbij de rivier, de rivier is hier heel rustig omdat er verderop een dam is en je kan er zwemmen. Om een beetje uit te rusten en ook omdat het hier zo mooi is blijven we 2 nachten, hopelijk koelt het vannacht een beetje af want het is nu 9 uur en ik zit nog in mijn bikini buiten.


Dinsdag 10 april


We hebben goed geslapen, het is vannacht gelukkig een stuk koeler geworden maar nu schijnt de zon weer volop. Ik wandel naar de Colorado River om te gaan zwemmen maar dat valt tegen want het water is zo ongelooflijk koud, normaal eigenlijk want het komt van het Noorden waar nog altijd sneeuw ligt. We zetten onze stoelen dan maar aan de rivier, onder een boom, en kijken naar de boten en de jetski’s. De mannen (macho’s) op de jetski’s zijn volgens ons een wedstrijd aan het houden van : wie is hier de grootste aansteller,het is allemaal wel grappig om te zien. Morgen vertrekken we richting California.

vrijdag 6 april 2012

Big Bend National Park

Maandag 2 april


We worden wakker met een stralende zon en dat doet deugd, de Jos heeft voor het eerst sinds lange tijd geslapen zonder pijn dus laat de zon maar schijnen. Als we de Highway 10 oprijden, richting Big Bend, verandert het landschap van lieflijk, groene heuvels naar ruige rotsen, struiken en cactussen. Het wordt met de kilometer droger en warmer en het lijkt wel of we in een scene van een Western zitten, dit is echt Texas op zijn best, zo groot en uitgestrekt. In het laatste stadje, voor Big Bend, slaan we wat voorraad in en rijden het Nationaal Park binnen. In de Chisos Mountains zetten we ons op een kleine kampplaats en zitten daar alleen maar te kijken naar het prachtige decor.


Dinsdag 3 april


Gelukkige verjaardag Ester

Wakker worden met zo’n uitzicht is super, wat een prachtig stukje Texas is Big Bend toch. We willen al vroeg doorrijden maar we ontmoeten een Nederlands koppel die in Texas wonen. We hebben samen een heel gezellige babbel en zo is het ongemerkt bijna middag geworden, misschien komen we mekaar nog wel tegen want ze blijven, net als wij, nog een paar dagen in Big Bend. Wij zijn inmiddels in Rio Grande, de grens tussen Mexico en de USA, ik had gedacht dat de Rio Grande een hele grote rivier zou zijn maar je kan er, op dit moment toch, gemakkelijk overzwemmen. We zien de Mexicanen aan de overkant onder een boom liggen en roepen goeiedag tegen mekaar, het lijkt hier allemaal heel rustig maar de Border Patrol houdt alles goed in de gaten. De temperatuur, hier in Rio Grande, is opgelopen tot ongeveer 33 graden maar tegen 9 uur ’s avonds begint het af te koelen zodat het toch aangenaam is om te slapen.


Woensdag 4 april


Vandaag gaan we offroad rijden, de Old River road is een gravelweg van ongeveer 80 km. In het begin is het een redelijk brede weg maar algauw wordt hij smaller en ruiger, de Josmobiel kreunt en kraakt en de Jos zit met een smile van oor tot oor achter zijn stuur, hij voelt zich super en dan moet hij de gravel op. De Old River road leidt ons door een rotsachtig woestijnlandschap met, op dit moment, overal bloeiende cactussen, door uitgedroogde rivierbeddingen en altijd hebben we een prachtig zicht op de gekleurde bergen. Na 80 km heen en weer schudden ben ik, eerlijk gezegd, weer blij om op een asfaltweg te komen maar het was de moeite waard. Bij de canyon St. Elena rijden we de camping op om het stof van de gravelweg van ons af te spoelen.


Donderdag 5 april


Gelukkige verjaardag Tante Mai

Vandaag rijden we nog een stukje door Big Bend en dan verlaten we het Nationaal Park, als je ooit besluit om Texas te bezoeken moet je zeker en vast naar Big Bend, het is prachtig met zijn ruige, wilde natuur. We rijden terug richting Highway 10, door de prairies en het is er verlaten op een paar huizen na, alhoewel huizen is een groot woord. Hier en daar staan wat barakken, wat mobilhomes en redelijk wat saloons, volgens mij zijn hier in het weekend redelijk ruige feestjes. In Fort Davis stoppen we nog even om een ijsje van Blue Bell te eten, het lekkerste ijs van de wereld en dan rijden we verder naar Davis Mountains State Park om te overnachten. Op de camping moeten we veel moeite doen om ons eten op tafel te krijgen en op te eten omdat de Texanen allemaal moeten weten waar we vandaan komen enz… maar het wordt wel een heel gezellige avond.


Vrijdag 6 april


Vandaag gaan we een heel stuk over Highway 10 rijden, Texas uit en New-Mexico in. We passeren El Paso maar rijden er snel voorbij, wat een drukke, stoffige stad is dat. In New –Mexico aan het welkomcenter halen we kaarten en informatie op en we zijn onderweg naar een State Park in New Mexico. Omdat we hier redelijk internet hebben ga ik proberen de foto’s van Texas door te sturen.

maandag 2 april 2012

BACK TO THE USA

BRUSSEL – NEW YORK – DALLAS – AUSTIN


Zondag 25 maart, we starten onze reis in Brussel waar we gepakt en gezakt aan de in checkbalie staan. We hebben een grote doos met auto onderdelen bij en dat schijnt hier in Brussel heel moeilijk te zijn, we moeten bijbetalen voor oversized bagage en we willen dat ook doen maar dan moeten ze ons wel kunnen vertellen vanaf wanneer je bagage oversized is. Na heel wat heen en weer gepraat en gezoek in de computer vinden ze toch een antwoord en we betalen netjes bij, het meisje aan de incheckbalie heeft blijkbaar ook nog nooit iemand met een rolstoel ingecheckt. Wat een bende amateurs daar in Zaventem, geen wonder dat er zo weinig vluchten meer zijn. We nemen afscheid van de Weking en stappen op onze vlucht naar New York. In New York moeten we onze bagage terug inchecken maar dat gaat zo vlotjes, iemand van American Airlines draagt onze bagage en helpt ons snel door de Border Patrol en de Security, niks geen vragen over de auto onderdelen, niks koffers open maken. Van New York vliegen we naar Dallas en een uurtje later door naar Austin waar Margot op ons staat te wachten. Hier in de USA gaat alles toch een heel stuk vlotter op de luchthavens, zo’n gesukkel als in Brussel kom je hier echt niet tegen.

De rest van de week blijven we in Austin, onze auto moet naar Mister Lopez (de garage) en die plaatst er het nieuwe stuurhuis onder. Lopez geeft ons een adres om de banden te laten uitlijnen en als dat gebeurt is kunnen we bijna vertrekken. De Jos moet nog een rooster achter de ijskast plaatsen en daar kan hij zijn klein bleiterke nog eens voor bovenhalen. Ik ben op het moment kok van dienst bij Margot want die heeft het enorm druk, ze heeft een nieuwe job maar omdat ze nog geen vervanging hebben voor haar vorige job, doet ze er die voorlopig bij. Waarschijnlijk gaan we zondag hier vertrekken en dan start ik volgende week terug met onze blog.


Zondag 1 april


We nemen afscheid van Margot en van Austin, we geen het hier missen want we kenden de buren van Margot al, de mensen in de plaatselijke supermarkt enz…
We rijden door de Hill Country, een mooi landschap met groene heuvels waar nu overal de Blue Bonnet’s , kleine blauwe bloemen, bloeien. Het is bloedheet en daarom stoppen we al rond 4 uur, we vinden een kleine rustige camping en blijven daar overnachten.