Bannf en Jasper Nationaal Park

Donderdag 19 juli

Het is vandaag echt zonnig en warm en daarom gaan we niet te veel  in de auto zitten, we blijven in Yoho Park en vinden een mooi plekje aan Faeder Lake. Faeder Lake heeft een onwaarschijnlijk mooie kleur, je kan er uren naar blijven kijken.  Het water van het meertje lokt en ik probeer er een stukje in te gaan maar ik kom echt niet verder dan tot mijn knieën, een paar struise gasten nemen een flinke aanloop en duiken in het meertje, ik heb nog nooit iemand zo naar adem zien snakken en zo snel terug uit het water zien komen maar ze hebben het toch gedurfd.  ’s Avonds rijden we terug naar Lake Louise voor een slaapplaats, in Lake Louise zijn 2 veel te dure campings maar er is ook een overflow parking waar je gratis mag staan als de campings vol zijn.  Het grappige is nu dat iedereen gewoon direct naar de overflow parking rijdt en wij doen dat dus ook, het staat hier goed vol en waarschijnlijk zal dat wel niet blijven duren maar wij hebben vannacht toch een gratis plekje. Als de campings kwaliteit/prijs beter waren was dat heel anders maar in Canada zijn de campings gewoon te duur. In de USA werken ze, op de campings, in de Nationale Parken met een systeem van Volunteers (vrijwilligers) en dat is echt een supergoed systeem. De volunteers zijn altijd overenthousiaste gepensioneerden die de campings en heel het park met hart en ziel onderhouden, dus alles is altijd kraakproper en perfect in orde.  Aanpassingen voor gehandicapten zijn in de USA ook perfect en dat laat hier ook te wensen over dus gaan we proberen om zo weinig mogelijk uit te geven aan de campings hier.

Vrijdag 20 juli

We rijden door Jasper Nationaal Park met de machtige bergen van de Rocky Mountains overal rondom ons,  Jasper NP is veel rustiger en natuurlijker dan Bannf en we genieten van de schitterende landschappen, de kristalheldere meertjes die verscholen liggen tussen de dennenbomen en de kolkende rivieren.  Bij Columbia Icefields heb je een mooi zicht op de gletsjers, er zijn speciale bussen om tot op de gletsjers te rijden,  de Jos krijgt al kou bij het gedacht dat hij in de sneeuw moet, hij krijgt het wel warm als hij de bussen ziet waar ze mee naar boven rijden zoiets zou hij ook wel willen hebben.  We beginnen uit te kijken naar een plekje om te overnachten en we vinden een picknick plaats bij de rivier maar tegen de avond komt er een Ranger en we mogen er niet blijven dus vannacht wordt het toch een camping.

 

Zaterdag 21 juli

Als we wakker worden tikt de regen op het dak van de Josmobiel en het ziet er niet naar uit dat het direct gaat veranderen.  Op weg naar het stadje Jasper stoppen we even bij de Atabasca watervallen en ook die is nu op zijn mooist met de hoge waterstand van de rivieren. We blijven nog even babbelen met een groep jonge Nederlanders die met de rugzak door Canada trekken, ze klagen ook over de prijzen en we hebben ze enkele tips en plekjes gegeven waar ze heel blij mee zijn.  Vlak voor Jasper komt er een zwarte beer uit het bos gewandeld, we kunnen hem niet heel goed zien door het lange gras maar dan nog, het zijn toch prachtige beesten.  In Jasper doen we eerst wat boodschappen en brengen een bezoekje aan de wasserij, heel het stadje is één rij met winkeltjes en restaurantjes dus er is altijd wel iets te zien.  We blijven lang rondhangen in Jasper en besluiten om gewoon in een rustige straat te parkeren en daar te overnachten.

 

Zondag 22 juli

Vandaag rijden we naar Maligne Lake, een stukje van Jasper NP dat we nog niet gezien hebben.  Maligne Lake is een mooi meertje verscholen tussen de besneeuwde Rockies,  er zijn boottochten over het meer maar als we vragen of de boten toegankelijk zijn zeggen ze, heel onverschillig, dat het te moeilijk is.  Weer een enorm verschil met onze boottocht op Lake Powell, USA waar ze hemel en aarde bewogen om de Jos aan boord te krijgen en als hij aan boord was nog tien keer zijn komen vragen of hij wel tevreden was met zijn plekje.  ’s Middags stoppen we bij een prachtig plekje aan de rivier en blijven er een hele tijd in het zonnetje zitten, het is er druk want de meeste picknickplaatsen aan de rivier zijn afgesloten door de hoge waterstand.  Bij Maligne Canyon besluit ik een wandeling door de canyon te maken, de Jos gaat mee zover hij kan en ik volg de rivier.  De weg gaat steil naar beneden en hier en daar zijn er trappen, de canyon is soms heel smal en heel indrukwekkend met de rivier die erdoor gebulderd komt.  Omdat ik vergeten was dat ik heel die afstand terug omhoog moest was de Jos ongerust en ik pompaf toen ik terug bij de auto kwam.  We rijden terug naar Jasper en parkeren op dezelfde plek als gisterenavond om te slapen.

 

Maandag 23 juli

Als ik ’s morgens in Jasper ga winkelen is de lucht zo donker als de nacht, in de winkel is iedereen aan het praten over het weer.  Het zou vandaag enorm gaan regenen en onweren hier in Jasper, ze voorspellen minstens 10 cm regen en met de hoge waterstand van de rivieren is dat gevaarlijk dus zijn ze hele stukken van het park aan het afsluiten.  Wij wilden eigenlijk van Jasper terug naar Bannf en zo terug naar Calgary maar we nemen een andere weg via Edmonton.  ’s Middags hebben de buien ons ingehaald en rijden we door de stromende regen maar hier is nergens gevaar voor overstromingen. We slapen in Red Deer op de parking van Wal-Mart.

Dinsdag 24 juli

Het regent nog steeds als we opstaan en dat blijft duren tot na de middag maar dat is niet erg want op dit stuk is er toch niet veel te zien, buiten hier en daar een boerderij en grote graanvelden.  We stoppen in het plaatsje Brooks waar we een aquaduct gaan bekijken van rond 1900, het aquaduct is 3 km lang en is aangelegd om het water van Bow River naar de droge prairie te brengen.  Omdat de gronden van de prairie bevloeid werden konden ze meer immigranten naar dit deel van Canada lokken.  Het aquaduct heeft zijn werk gedaan tot in de jaren 70 en is toen vervangen door een groter kanaal.

Calgary - Stampede 2012

Vrijdag 13 juli

Als we ’s morgens in Pincher Creek boodschappen gaan doen worden we, op de parking, aangesproken door een Belg.  Hij is van Gent en woont en werkt hier in Pincher Creek op de olievelden, het is aangenaam om eens gewoon Vlaams te kunnen praten en we hebben een heel gezellig gesprek met hem, we wisselen adreskaartjes uit en rijden weer verder.  We willen een bezoekje brengen aan het museum van Head Smashed In Buffalo Jump waar we al het één en ander over gelezen hebben,  op deze plek jaagden de Indianen, op een onvoorstelbare manier, op bizons.  De kudde met bizons werden opgejaagd door enkele, als wolven verklede Indianen en voor de kudde liep een als bizonkalf verklede Indiaan, de bizons vluchtten weg voor de zogenaamde wolven en volgden het bizonkalf.  De als bizonkalf verklede Indiaan lokte de bizons naar een klif en vlak voor de klif sprong hij opzij zodat heel de kudde in de ravijn stortte.  De bizons die na hun val nog leefden werden afgemaakt door Indianen die beneden stonden te wachten, per jachtpartij lagen er echt honderden bizons in de kloof.  Alles van de bizons werd gebruikt, de huiden voor tipi’s en kleding, het vlees voor eten en de botten voor werktuigen.  Het museum was echt de moeite waard en vooral de film waar ze de jacht naspeelden was knap.  Omdat het al redelijk laat is als we in de stad Calgary aankomen, zetten we ons op de parking van Wal-Mart om te overnachten.

 

Zaterdag 14 juli

We blijven vandaag in Calgary want we gaan naar de Calgary Stampede, de grootste openluchtrodeo van de wereld.  We vinden een bewaakte parking vlakbij de Stampede en komen met de mensen daar overeen dat we er mogen overnachten.  Het is een ongelooflijke drukte op het terrein, een complete Sinksenfoor, tientallen kraampjes met eten, een veemarkt, landbouwtentoonstellingen, een reuzegrote tent, Nashville North, waar Country en Westerngroepjes optreden en dan natuurlijk het evenement van de dag, de rodeo.  We kopen tickets voor de rodeo en sukkelen door de menigte naar onze genummerde plaats maar daar gaat het fout.  Ze hebben de rolstoelplaats voor de Jos schijnbaar dubbel verkocht en nu wilden ze dat de Jos ergens anders ging zitten waar hij bijna niets zou kunnen zien maar dan kennen ze mij nog niet.  Ik heb luid en duidelijk tegen die Canadezen gezegd : “Over mijn lijk, dat mijn man weggeduwd wordt op een slechtere plaats omdat jullie een stomme fout gemaakt hebben, ik blijf zitten waar ik zit en probeer de Jos maar eens van zijn plaats te krijgen.”  Er werd iemand van de organisatie bijgehaald en daar heb ik heel netjes tegen uitgelegd hoe fantastisch we ontvangen zijn op de rodeo in Texas en toen begonnen ze zich uitgebreid te verontschuldigen en mochten we blijven zitten.   De rodeo was fantastisch, er is altijd heel veel sfeer en lawaai en het publiek leeft ongelooflijk mee met heel het gebeuren, mij mogen ze gerust alle weken op een rodeo afzetten.  Op het terrein van de Stampede was er ook een pow-wow van een Indianenstam, pow-wows zijn bijeenkomsten van de stammen en daar worden de traditionele dansen in traditionele kleding  gedaan, het is een kleurrijke vertoning en de dansen zijn mooi om naar te kijken. ‘s Avonds zijn we een kijkje gaan nemen in de Nashville North, de tent zat bomvol volk en de sfeer zat er al goed in, de mannen allemaal een cowboyhoed op, Wrangler broek aan, hoog opgetrokken en een ruiten hemd, de vrouwen : een Wrangler broek zo kort mogelijk afgeknipt en een gebloemd bloesje en andere muziek dan Country is hier duidelijk niet gewenst. Het was er heel gezellig en de dansvloer stond heel de avond vol dansende Cowboys en Cowgirls, zalig om te zien.

Zondag 15 juli

Het is nog heel stilletjes in Calgary als we vertrekken, een heel verschil met vannacht.  We rijden naar Banff Nationaal Park maar de lucht is zwaar overtrokken en het duurt dan ook niet lang voor de eerste regendruppels vallen.  Als we in Banff aankomen regent het nog steeds en dat is jammer want de bergen zitten allemaal in de mist, ik denk dat het hier met helder weer prachtig is. We hebben al mooie plekjes gezien in Canada maar toch voelen we ons hier niet zo thuis, ik heb hetzelfde gevoel als toen we van Argentinië naar Chili gingen : van super vriendelijke mensen naar eerder stugge mensen en van zon naar regen maar de natuur hier is wel prachtig.

Maandag 16 juli

Het is vanmorgen nog wel bewolkt maar droog en het is zeker niet koud.  Voor we de rest van Bannf gaan doen slaan we linksaf naar Kootenay Nationaal Park.  Het is jammer dat de bergen zo in de wolken zitten want het is hier prachtig en onderweg zien we onze eerste wolf het bos inlopen.  Tegen de middag wordt het echt warm, wij zoeken een plekje uit bij de rivier en zetten ons in het zonnetje.  De campings in Canada zijn een stuk duurder dan in de USA en we besluiten om hier bij de rivier te blijven slapen, we zullen wel zien of het lukt want normaal mag het niet in een Nationaal Park maar ze kunnen niet meer doen dan ons wegjagen.

Dinsdag 17 juli

Er is niemand langs geweest om ons van ons campingplekje te verjagen en we hebben er goed en goedkoop geslapen.  We rijden Bannf NP in en zien al direct twee grote Wapiti herten in het bos staan, indrukwekkend zijn ze met die grote geweien.  Lake Louise is de grote trekpleister van Bannf NP, het gletsjermeertje heeft een ijzig, groene kleur en het ziet er niet alleen koud uit maar is het ook.  Van november tot juni is het meer meestal bevroren en in de zomer wordt het water niet warmer dan 10 graden, ijzig dus.  Lake Louise is mooi maar…. vreselijk druk, de parkeerterreinen staan overvol, rond het meer is er gewoon een file van wandelaars dus blijven we er niet lang.  Bij Lake Morraine,  een ander gletsjermeertje is het gelukkig een klein beetje rustiger en daar maken we een wandeling langs de oevers van het meertje.  We hadden al gehoord dat Bannf een heel druk en vreselijk gecommercialiseerd park is en dat is het ook maar er zijn toch nog delen van het park waar het minder druk is en waar je kan genieten van de prachtige natuur.

 

Woensdag 18 juli

We zitten midden in de Canadese Rocky  Mountains in Yoho National Park, het is nog altijd zwaar bewolkt maar het regent gelukkig niet meer.  We wandelen naar de Takakkaw waterval en moeten er een heel eind vandaan blijven omdat we kletsnat worden. Door de hevige sneeuwval en de overvloedige regen hier in Canada is de waterstand van de rivieren abnormaal hoog maar dat is natuurlijk prachtig om te zien, al die kolkende rivieren en die watervallen. In Yoho hadden we voor de eerste keer in Canada het gevoel in een echt Nationaal Park te zitten alhoewel het laatste stukje viel tegen want daar loopt een autostrade door.  We zoeken in het dorpje Golden een slaapplaats en morgen draaien we terug en rijden naar Jasper Nationaal Park.

Canada

Zaterdag 7 juli

Gelukkige verjaardag Jos – Gelukkige verjaardag Weking – Gelukkige verjaardag Kristel.

We rijden al goed op tijd buiten het park om een internetverbinding te zoeken en we vinden een wasserij met wi-fi dus dat zijn twee vliegen in één klap want al genieten we van onze reizen en de prachtige natuur toch zijn onze gedachten dikwijls bij onze familie en vrienden.  Terwijl de wasmachine draait kan ik het thuisfront bereiken, er zijn heel wat mailtjes binnengekomen om de Jos te feliciteren, waarvoor bedankt, en na een paar keer proberen kunnen we onze jarige schoonzoon een hele, gelukkige verjaardag wensen.  Nu we toch in de stad zijn doen we ineens wat boodschappen en dan rijden we, beladen met gebak, wijn en een paar hele grote biefstukken, terug naar het Nationaal Park.  We steken al goed op tijd de barbecue aan en die is maar juist groot genoeg voor onze twee biefstukken. Het is echt zalig weer en we hadden geen zin om ergens in een restaurant te gaan zitten waar we ook niemand kennen dus zijn we gewoon bij de Josmobiel gebleven waar we kunnen eten en drinken wat we willen.

Zondag 8 juli

Vandaag rijden we naar de hele andere kant van het Glacier Park, we nemen afscheid van de Britse mensen die we in Georgia hebben leren kennen en wie weet, Londen is niet ver weg.  We hopen natuurlijk beren te zien maar het is weer niks vandaag.  De rit naar Medicine Lake is prachtig, we volgen heel de tijd de Flathead River en rijden door het reservaat van de Blackfeet  Indianen.  Bij Medicine Lake rijden we direct naar de camping want, in juli, zijn die kort na de middag allemaal vol.  We vinden een plekje met uitzicht op Medicine Lake en meer hebben we vandaag niet meer nodig.  We zitten hier prima want onze buurvrouw heeft lekkere cake gebakken  die ze vriendschapscake noemt, het is in ieder geval heel lekker.

Maandag 9 juli

We vertrekken uit Medicine Lake naar Many Glaciers waar we 2 nachten willen blijven, volgens de rangers hebben we daar het meeste kans om beren te zien.  En, YES, we zijn vlak voor de camping in Many Glaciers en we zien beneden, aan  het meer, een grizzly beer met 3 jongen.  Prachtig, echt super is het en we kunnen de beren goed bekijken vanop een heel veilige afstand en dat is ook nodig want de moeders met jongen zijn de gevaarlijkste. Grizzly’s zijn gevaarlijk en dodelijk, ze zijn veel sneller dan ze eruit zien, hebben enorme poten met nagels van 10 cm lang dus als je daar een klap van krijgt kan je het wel vergeten.  Gisteren heb ik toevallig een boek gelezen over grizzly’s in Glacier Park, in 1968 zijn er hier twee meisjes van 19 jaar op verschillende plekken, door twee verschillende grizzly ‘s vermoord.  De situatie, in het park was toen wel heel anders dan nu, bij de hotels werd het afval buiten gedumpt zonder extra maatregelen  en natuurlijk kwamen daar beren op af, de mensen beschouwden het toen als een attractie en kwamen van heinde en verre om de beren te bewonderen. Niet ver van het hotel was een camping voor wandelaars en de beren passeerden vlakbij de camping, dat moest ooit wel verkeerd aflopen.  Tegenwoordig worden alle mogelijke maatregelen genomen om de beren van de campings weg te houden, er mag absoluut geen eten, drinken, zeep enz…. buiten blijven liggen en alles moet bewaard worden in ijzeren bearboxen, terecht want al zijn beren van nature schuw je moet ze ook niet uitdagen. Wij zijn in ieder geval heel blij dat we deze prachtige dieren kunnen bewonderen hebben.

Dinsdag 10 juli

We rijden terug naar de plaats waar we gisteren de grizzly ’s gezien hebben maar ze laten zich niet zien vandaag wel zien we een prachtige eland met een groot gewei, hij staat rustig te eten in een klein meertje. Als je goed rondkijkt in de Nationale Parken zie je altijd wel iets, het systeem van de Nationale Parken in de USA is echt iets geweldig, parken zo groot als bij ons een paar provincies samen en de natuur kan er gewoon zijn gang gaan, nooit mag er privé gebouwd worden of kan de grond opgekocht worden.  We rijden even buiten het park in het reservaat van de Blackfeet Indianen, op zoek naar een winkel en een benzinepomp. Het verschil met het Nationale Park is ongelooflijk, de wegen zijn slechter en de Blackfeet Indianen schijnen allemaal autowrakken te verzamelen, naast elk huis liggen er minstens een stuk of vijf.  Morgen verlaten we, tijdelijk, de USA en gaan een bezoekje brengen aan Canada.

Woensdag 11 juli

We rijden over de Chief Mountain  Highway op weg naar Canada. Tegen de middag zijn we aan de grens en ik zit al klaar met al mijn papieren, het is maar een kleine grensovergang en er staat maar één loket.  We geven onze paspoorten aan de Canadese douane en dan vraag ik : moet U de papieren van de auto zien? Hijzegt : No, ik weer : internationale rijbewijzen? Hij zegt weer : No daarna ik weer : verzekeringspapieren van de auto? Hij weer : No.  Dat heb ik na al die verschillende grensovergangen nog nooit meegemaakt, de mens is eigenlijk alleen maar nieuwsgierig naar onze reizen en terwijl hij vragen blijft stellen zet hij de stempels in onze paspoorten, zo simpel kan het zijn soms. Al de verhalen die de ronde doen over de controle en de douane in de USA en Canada zijn gewoon belachelijk, we zijn nog nooit ergens zo gemakkelijk binnen gekomen dan in die twee staten. We zijn nu in Waterton Lakes Nationaal Park en rijden direct door naar één van de campings en we krijgen al direct een cadeau : een beer langs de kant van de weg.  We zijn er redelijk dichtbij dus we blijven braaf in de auto en hij schijnt zich niets van ons aan te trekken.  Op de camping vinden we heel vlotjes een plekje maar we zien toch direct een verschil met de USA, hier geen aangepaste toiletten voor gehandicapten en de campings zijn ook duurder, we zullen wel zien wat de rest van Canada brengt.

Donderdag 12 juli

We maken een ritje door Waterton NP, boven in de bergen komen we bij Cameron Lake, een schitterend meertje omgeven door bergen met sneeuw, hier en daar een watervalletje en bossen.  De grote trekpleister van Waterton NP is Waterton Lake met het hotel : “ Prince of Wales” boven op een heuvel aan het meer, het is echt heel mooi maar toch kan Waterton ons niet echt bekoren. Het verschil met Glacier NP in de USA is zo groot, hier in Canada is het park veel meer gecommercialiseerd en dan gaat er al gauw veel van de charme verloren, waar in de USA de parken echt helemaal puur natuur zijn, zijn hier winkeltjes, eethuisjes, hotels enz…. Ik heb hier vandaag met een paar Canadezen gesproken en ze waarschuwden ons dat Banff NP nog veel erger is want daar is alles opgekocht door Japanners, we zullen het wel zien als we daar zijn. De camping waar we zitten is wel prachtig gelegen, tussen de bergen en midden in de bossen en we hebben schitterend weer, wij hadden gedacht dat het hier een stuk kouder zou zijn maar integendeel, het is echt heel warm maar jammer genoeg zijn de meren nog altijd ijskoud dus zwemmen is er niet bij.

Glacier National Park

Maandag 2 juli

We nemen vandaag afscheid van Merle & Jan, we hebben echt genoten hier en we zullen het zachte bed, de pannekoeken ’s morgens maar vooral deze twee schatten van mensen missen.  Merle heeft ons een mooie route door Montana aangewezen en we genieten van het landschap, omdat het stralend weer is besluiten we al op tijd te stoppen.  We vinden een mooi plekje aan de Blackfoot River en daar genieten we de rest van de dag van het zonnetje.

Dinsdag 3 juli

We rijden verder door Montana, het landschap doet een beetje denken aan Noorwegen, snelstromende rivieren, bossen en heel veel meertjes.  Het is vandaag een beetje bewolkt en als we aankomen bij Holland Lake vallen de eerste druppels. We wilden hier eigenlijk overnachten want het is hier prachtig maar het is een beetje nat dus rijden we verder.  Bij Swan Lake vinden we een mooie camping aan het meer en inmiddels is het terug droog, we mogen echt niet klagen over het weer want in al die maanden hebben we maar een paar keren regen gehad.

Woensdag 4 juli.

Het is vandaag Independence Day, the 4th of July, het is druk op de campings en het lijkt wel of alle Amerikanen vandaag gaan kamperen.  Wij rijden vandaag naar Glacier National Park en willen daar een dag of zes blijven.  Voor we het park intrekken gaan we boodschappen doen en tanken, het stadje Columbia Falls laten we links liggen, er is een grote parade voor Independence Day en het is verschrikkelijk druk.  Op weg naar Glacier volgen we de Flathead River, het groene water van de rivier met de besneeuwde toppen op de achtergrond vormen een schitterend decor, echt een plaatje.  In het Nationale Park rijden we naar de eerste camping en dan kunnen we rustig bekijken wat we de volgende dagen gaan doen.   De camping is gelegen aan Lake Mc Donald en weer staan we met verbazing te kijken naar het mooie, azuurblauwe meer met de bergen op de achtergrond. We hebben al veel mooie dingen gezien op al onze reizen maar toch is het elke keer weer anders maar we zitten altijd midden in de natuur en dat is zalig.

Donderdag 5 juli

De weg die we vandaag volgen heet “Going to the sun road” en hij heeft zijn naam niet gestolen want de zon schijnt volop. Het is een prachtige route en deze tijd van het jaar is één van de mooiste periodes,  omdat de sneeuw aan het smelten is zijn er honderden watervallen, de rivieren zijn nu op zijn mooist en op de bergtoppen ligt nog sneeuw. Schitterend !!!!  Als we boven, op Logan’s Peak, in de sneeuw zitten krijgen we nog maar eens een bewijs hoe klein de wereld eigenlijk wel is.  We worden aangesproken door mensen en ze vragen of we hen herkennen, omdat we zoveel mensen tegenkomen weten we niet direct wie ze zijn. Vorig jaar begin november werden we, op een kleine camping in Georgia, uitgenodigd voor het Thanksgiving Dinner en deze mensen waren daar ook bij. We hebben daar toen een fantastische dag gehad met veel lekker eten dat ze allemaal samen hadden klaargemaakt en omdat we morgenavond op dezelfde camping zitten, hebben we hen nu uitgenodigd bij ons kampvuur. Vanavond slapen wij op een kleine camping bij St. Mary’s Lake, weeral zo’n mooi azuurblauw meer.

Vrijdag 6 juli

Proficiat Liesbeth & Weking met je 5^de huwelijksverjaardag.

We hebben goed geslapen op camping “The Rising Sun” en vandaag rijden we The going to the sun route terug naar beneden, dan heb je weer een totaal ander uitzicht zodat het wel een andere weg lijkt.  Op Logan’s Peak hebben we geluk want er zitten een aantal sneeuwgeiten op de rotsen en we zijn er redelijk dichtbij, we hopen ook nog beren te zien maar die laten zich vandaag niet zien. Als we terug bij de auto komen zijn er mensen foto’s aan het maken van de Josmobiel, dat gebeurt soms wel 10 keer per dag, als we voor elke foto 1 dollar zouden krijgen dan konden we bijna gratis kamperen. Het is echt warm in Glacier Park, volgens de rangers is het hier zelden zo warm maar we kunnen het maar hebben, tot vorige week heeft het hier altijd nog geregend en gesneeuwd.  Als we terug bij Lake Mc Donald zijn nemen we dezelfde camping als eergisteren en daar gaan we 2 dagen blijven. Morgen rijden we buiten het park want er is hier totaal geen internetverbinding en we willen een paar telefoontjes doen dus moeten we 50 km buiten het park rijden om verbinding met het thuisfront te krijgen.  Op de camping steken we het kampvuur aan en babbelen wat met de mensen die we in Georgia leren kennen hebben.

Merle & Jan

Vrijdag 22 juni

Het weer is totaal omgeslagen in Yellowstone,  er is geen wind meer en het is echt warm. We gaan vandaag nog een rondje rijden door het park want je weet nooit wat je hier tegenkomt, onderweg stoppen we even bij de Tower Fall om de waterval te bewonderen.  We maken een paar flinke wandelingen bergop, het is zweten en zwoegen voor de Jos maar hij is in training voor een speciaal project samen met ons Liesbeth, Weking en ik hebben zo onze bedenkingen maar we laten ze maar doen.  Als we in Mammoth Springs aankomen is alles afgezet want een hele groep Wapiti herten met jongen heeft besloten om op de mooie gazonnetjes van de hotels te komen grazen. Yellowstone is echt een fantastisch park, je moet er echt je tijd voor nemen en dat hebben we dan ook gedaan. 

Zaterdag 23 juni

Omdat we de afgelopen dagen veel kilometers gedaan hebben, zowel met de auto als te voet, blijven we vandaag op de camping en nemen een rustdag. Kort na de middag horen we sirenes en zien we vlakbij de camping ambulances stoppen, de weg wordt afgezet en er kan niemand dichterbij komen. Een kwartiertje later landt er een helikopter, we zien vanaf de camping dat er iemand vanuit de ambulance aan boord gebracht wordt maar voorlopig weet nog niemand wat er gebeurd is.  Een uurtje later weet heel Yellowstone dat er iemand aangevallen is door een bizon en het zal wel ernstig zijn want anders komt er geen helikopter.  Waarschijnlijk heeft die mens weer van heel dichtbij een foto willen maken en bizons blijven wilde beesten en ondanks hun logge voorkomen kunnen ze razendsnel zijn. Als we ’s avonds bij ons kampvuur zitten komt er weer een bizon op de camping gewandeld en met het voorval van vanmiddag is iedereen toch extra voorzichtig.  Morgenvroeg vertrekken we na 6 dagen uit Yellowstone, we hebben echt genoten van dit prachtige, ongerepte Nationaal Park.

Zondag 24 juni

We zijn in Montana,  weer een andere staat die op ons lijstje staat.  We rijden even Yellowstone terug binnen want een deeltje van dit park ligt ook in Montana en dan rijden we verder naar Hebgen Lake.  We gezien dat er rond dit meertje vrij veel campings zijn en omdat het zo warm is hebben we niet veel zin om ver te rijden.  Het meertje is gelegen in een National Forest en daar zijn altijd kampeerplaatsen vrij, we vinden dan ook al gauw een mooi plekje.  We zitten heel de dag aan het meertje en het is zo warm dat er zelfs mensen in het ijskoude water zwemmen, de zon schijnt volop tot 9 uur ’s avonds.

Maandag 25 juni

We hadden nooit gedacht dat het weer in Montana zo goed zou zijn maar verschillende mensen hier vertellen ons dat het normaal niet zo warm is en dat we er maar van moeten profiteren. De zomers zijn hier in het Noorden heel kort, van half juni tot half september maar dan schijnt de zon meestal wel van ’s morgens tot ’s avonds, alhoewel ze in juli ook al sneeuwbuien gehad hebben.  Wij rijden langs de Gallatin River door de prachtige Gallatin vallei, vroeger was dit de heilige grond van de Sioux indianen. Als we een eindje in de vallei zijn zien we zo een mooie, kleine camping aan de rivier dat we er niet aan kunnen weerstaan, we hebben niet veel kilometers gedaan vandaag maar we hebben tijd genoeg en we brengen de rest van de dag aan de oever van de rivier door.

Dinsdag 26 juni

Vandaag rijden we naar Butte, een stadje in Montana. We gaan naar een camping om onze was te doen en om boodschappen te doen, we moeten ook dringend langs de kapper want dat is meer dan 3 maanden geleden, ik heb zelf mijn haar wat bijgeknipt maar dat is niet echt een succes.  Morgen gaan we Merle & Jan bezoeken, Liesbeth en Weking hebben hen leren kennen in 2007 en bezochten hen in Montana en dat gaan we ook doen.

Woensdag 27 juni t/m  zondag 1 juli

Na wat zoeken hebben we Merle & Jan gevonden, we hebben hen nooit eerder gezien of gesproken maar we voelen ons al direct thuis bij hen.  De eerste nacht hebben we in de Josmobiel geslapen omdat hun huis op een steile helling gelegen is maar de Jos zou de Jos niet zijn als hij geen oplossing gevonden had.  Merle heeft een adres van een garage gevonden die een onderdeel willen plaatsen aan de Josmobiel en een uurtje later zijn we weeral terug op weg naar hun huis, het ging vlotjes en ze werkten heel goedkoop.  We brengen echt een supertijd door met Merle & Jan, we leren elkaar beter kennen en Jan & ik maken alletwee veel lawaai en babbelen veel en Merle & Jos zijn stiller en luisteren meer, de perfecte combinatie dus.  Merle heeft een nieuwe boot gekocht en we besluiten een tocht te maken over een meer, hier vlakbij.  Jos kan zonder problemen in de boot, het weer en het landschap zijn schitterend dus we genieten van onze dag op het water. Merle’s zuster heeft een huis aan het meer en daar gaan we lunchen maar het huis is steil bergop gelegen, we maken een touw vast aan de rolstoel en gezamenlijk trekken we de Jos naar boven.  Morgen vertrekken we hier maar we hebben een geweldige tijd gehad met deze twee, lieve mensen en we hopen dat ze ons eens zullen bezoeken in België zodat we hen eens kunnen verwennen.