We vliegen van Amsterdam naar Minneapolis en vandaar verder naar Austin maar dat klinkt allemaal veel eenvoudiger dan het allemaal is. Ons vertrek in Amsterdam begint al moeilijk want ze zijn vergeten om een stoeltje te bestellen om Jos in het vliegtuig te brengen. Iedereen zit al op zijn plaats en heeft zijn handbagage opgeborgen als ze eindelijk met de Jos doorheen het hele vliegtuig gesleurd komen. Tof zenne. In Minneapolis worden we laatst uit het vliegtuig gehaald en we moeten daar zolang aanschuiven dat onze bagage niet meer op de bagageband ligt. Zonder bagage vliegen we door naar Austin en daar zeggen ze ons dat alles een dag later in Austin zal arriveren. Het was een heel aangenaam weerzien met Margot en ondanks al het gedoe op de vlucht zijn we gelukkig dat we terug,met ons voeten en wielen, op Texaanse bodem staan.
De volgende morgen zijn we, een beetje nerveus, onderweg naar Pflugerville waar de Josmobiel geparkeerd staat. Als we binnenkomen in de loods zien we direct dat er iets mis is, er ligt een hoop kapot geknaagd papier en plastiek onder de auto en dat is geen goed nieuws. Er hebben ratten on der onze auto gezeten, ik vlieg in de auto en daar is gelukkig niets te zien, alle kasten en het bed zijn proper. In de voorraadbakken onderaan de auto is het één grote bende, we beginnen onmiddellijk met ruimen en schrobben en hopen ondertussen dat ze niet teveel schade aangericht hebben. Jos zet een nieuwe batterij in de auto en de Josmobiel start onmiddellijk maar omdat we niet kunnen schakelen laten we de auto naar Mercedes Georgetown slepen. Bij Mercedes komen ze erachter dat de ratten de slangen van de versnellingsbak doorgeknaagd hebben en ik schakel direct Sturm - Mercedes Roosendaal in voor onderdelen. Na heel wat heen en weer getelefoneer en nachtelijke (voor mij) gesprekken met Sturm hebben we alles geregeld, de onderdelen komen naar de USA en ze zullen ze hier installeren.
Zaterdag 25 juni, de Josmobiel is klaar voor vertrek, hij is helemaal opgekuist en is in jaren zo proper niet geweest. Wij rijden met de ramen open door het Texaanse landschap, na 3 uren volop genieten gaan er ineens wat lampjes aan in de auto en dat is nog maar eens slecht nieuws. We stoppen even bij een plaatselijke garagist, die denkt dat de dieselpomp stuk is omdat de auto veel te lang heeft stilgestaan. We zijn nu, heel rustig, terug op weg naar Mercedes Georgetown en waarschijnlijk zal alles terug opnieuw beginnen van bellen met Sturm en onderdelen laten overvliegen enz... Hopelijk lukt het ons uiteindelijk toch nog om op de baan te geraken want we zijn er stilaan wel echt aan toe. Wij hopen dat ons volgend bericht positiever zal zijn en verstuurd wordt vanuit een prachtig plekje "on the road"
