woensdag 19 november 2014
City of Rocks
Donderdag 13 november t/m zondag 16 november
Bezorgd over de minder goede berichten rijden we naar City of Rocks State Park, we hebben afgesproken om binnen een paar dagen terug te bellen met het thuisfront.
City of Rocks is miljoenen jaren geleden ontstaan na een enorme vulkaanuitbarsting, de kokende lava heeft rotsen gevormd die, door regen en wind, in de meest vreemde vormen geboetseerd zijn. We rijden door het State Park op zoek naar een kampeerplekje en het is moeilijk kiezen, de plekjes zijn stuk voor stuk schitterend. De volgende dagen brengen we door met wandelen tussen de rotsen en genieten van de zon.
Zondag rijden we naar Deming en zoeken onmiddellijk een goede internetverbinding om het thuisfront te bellen. De berichten zijn helaas niet goed en we besluiten om een punt achter onze reis te zetten en richting Austin te rijden. We verwittigen Margot dat we op komst zijn, bellen KLM voor onze terugvlucht te wijzigen en beginnen aan de 1100 km die ons scheiden van Austin.
Onze terugvlucht naar België gaat zondag en maandag zetten we terug voet op Belgische bodem.
Rondtrekken, nieuwe mensen leren kennen en nieuwe plekjes ontdekken is fantastisch maar dan moet alles wel ok zijn thuis. In dit geval willen we zo snel mogelijk thuis zijn om bij onze familie te zijn, we kunnen misschien wel niet veel helpen maar we willen er toch zijn voor hen.
Bedankt iedereen die ons gevolgd heeft tijdens deze trip.
Travelling around, meeting new people and discover new places that's what we like but only when everything is ok at home. Because our brother and brother-in-law is ill, we fly back to Belgium to be with them.
Thanks, everybody who followed the blog during this trip.
woensdag 12 november 2014
Bosque del Apache en The Gila Mountains
Vrijdag 7 november t/m woensdag 12 november
Op nieuwe banden rijden we Albuquerque uit, richting Socorro. We zijn op weg naar "Bosque del Apache Wildlife Refuge", iets ten Zuiden van Socorro.
Het kleine natuurgebied is bij vogelliefhebbers vooral bekend om de enorme hoeveelheid vogels die er komen overwinteren.
Jos heeft al zijn kijkers al klaar liggen en als we bij Bosque del Apache aankomen, horen we van verre het geklepper van de kraanvogels al. Al ben ik niet echt de grootste vogelliefhebber toch ben ik enorm onder de indruk van de duizenden, sneeuwwitte ganzen uit Alaska.
Volgens de Rangers zouden er, op dit moment, al ongeveer 20.000 sneeuwganzen, 2000 kraanvogels en ongeveer 10.000 eenden (minstens 10 verschillende soorten).
We blijven tot na zonsondergang en omdat we juist buiten het park slapen, kunnen we morgen voor zonsopkomst terug zijn.
We zijn al rond 6 uur in het park om de zon te zien opkomen en we zijn echt niet alleen, het staat hier vol camera's en overal staan grote kijkers opgesteld.
De zonsopkomst is echt een prachtig moment, de kleuren van de lucht en het geluid van duizenden vogels die allemaal tegelijk opvliegen. We blijven de rest van de dag in het park, Jos heeft de tijd van zijn leven maar ik heb voorlopig genoeg ganzen en eenden gezien.
We hebben onze kaarten en de weerberichten geraadpleegd en we gaan, voor het begint te sneeuwen, nog eens de bergen intrekken. We willen naar de Gila Mountains, een ruige wildernis van stenen en rotsen maar ook met prachtige bossen.
Midden in de Gila Wilderness liggen de "Gila Cliff Dwellings" een van de meest afgelegen archeologische bezienswaardigheden.
De Gila Cliff Dwellings zijn gebouwd rond 1250 door het Mogollon volk. Deze Indianenstammen bouwden hun woningen in natuurlijke grotten, hoog boven de rivier. Hier liggen 7 natuurlijke grotten hoog in de kliffen en in 5 ervan zijn resten van woningen.
De wandeling naar de kliffen was zwaar maar daarboven, in de grotten, was het zo mooi, ongelooflijk hoe die menesen daar geleefd hebben, heel primitief maar ze hadden wel echt "a room with a view".
Wij hebben onze barbecue opgesteld bij een schitterend plekje aan de Gila River en alhoewel het bewolkt is, is het aangenaam genoeg om buiten te eten toch zeker in zo'n ongelooflijk decor.
Continental Divide :
We hebben de laatste week een paar keer, "haasje over" gedaan met de Continental Divide, dit is in "dakwerkerstaal", de nok van het dak. Aan de Oostkant is het afwateringsbekken van de Rio Grande naar de Golf van Mexico en verder naar de Atlantische Oceaan en aan de Westkant het stromingsgebied van de Colorado River naar de Pacific Ocean.
Twee rivieren met naam en faam, de Rio Grande omdat hij over meer dan 1000 km deel uitmaakt van een van de best bewaakte grenzen ter wereld, tussen Mexico en de U.S.A. en de Colorado River omdat hij verantwoordelijk is voor een van de grootste natuurwonderen, nl. de Grand Canyon.
De twee rivieren hebben geweldig te kampen met de aanhoudende droogte in Zuidwest U.S.A, ze hebben bijna geen water meer aan de monding omdat alles opgebruikt wordt voor irrigatie en drinkwater voor de steden.. De droogte is echt een enorm probleem in het hele Zuidwesten van de States en stilaan veranderen hele delen van Texas, New-Mexico en Arizona in woestijn.
donderdag 6 november 2014
IN DE BERGEN ROND ALBUQUERQUE
Vrijdag 31 oktober t/m donderdag 6 november
Gelukkige verjaardag
vader met je 80 ste verjaardag.
We zijn op weg naar Santa Fe maar we hebben geen van twee
zin om in een stad rond te lopen dus worden de kaarten geraadpleegd. Er is een State Park iets boven Santa Fe maar
daar zouden we ruim boven de 3000 meter zitten, dus dat valt af. Iets ten Westen van Santa Fe zien we een
meertje, Cochiti Lake, er zijn daar in de buurt verschillende mooie routes,
oude Pueblo’s enz.. dus dat gaat het worden. Cochiti Lake is een meevaller, er
is een prachtige camping, goeie douches en gezellige mensen om mee te babbelen,
wat wil je nog meer.
De volgende dag
rijden we naar Kasha-Katuwe Tent Rocks National Monument, het ligt vlakbij
Cochiti Lake, in het Indianenreservaat.
We rijden door de Cochiti Pueblo, de mensen spreken hier nog de
traditionele taal, het Keresan en er wordt uitdrukkelijk gevraagd om geen
foto’s van de bewoners te nemen. Omdat
het 1 november is, hebben de bewoners van de Pueblo hun traditionele kleding
aan en dit is een prachtig, kleurrijk schouwspel maar, uit respect voor de
mensen, heb ik geen enkele foto genomen.
Kasha-Katuwe Tent Rocks is een uniek natuurgebied, de tentvormige
rotsformaties zijn ontstaan (6 à 7 miljoen jaar geleden) na vulkaanuitbarstingen.
Wind en water hebben hun werk gedaan en hebben hier fantastische vormen
gecreëerd, op sommige plaatsen hebben zich nauwe canyons, slotcanyons, gevormd en de kliffen zijn prachtig beige tot
roze gekleurd. We maken een wandeling naar één van de canyons en Jos gaat mee
zo ver hij kan maar een slotcanyon is, zelfs voor een koppige Jos,
onmogelijk. Ik laat de Jos achter en
verdwijn in de nauwe canyon, hier en
daar moet ik voetje voor voetje gaan omdat de canyon zo smal is, over en onder
rotsen door kruipen en steil omhoog klimmen naar de top. De canyon is zo indrukwekkend en mooi, ik
maak een hele reeks foto’s voor de Jos maar de pracht van dit natuurfenomeen is
moeilijk in een foto te vatten. Als ik
een paar uurtjes later terug uit de canyon tevoorschijn kom, zit de Jos lekker
in het zonnetje, met koffie, op mij te
wachten en hij is, even blij als ik, dat ik de top gehaald heb.
Omdat ze voor vandaag een beetje regen voorspeld hebben,
gaan we wat rijden. We zijn, met een grote omweg, op weg naar Albuquerque. We hebben een route door de bergen
uitgestippeld en alhoewel het bewolkt is, blijft het voorlopig droog. We passeren verschillende Indianenreservaten
en sommigen hebben echt sjieke, grote casino’s compleet met hotels en overnachtingsplaatsen
voor mobilhomes, korting voor truckers die komen gokken, gratis buffet enz… je
kan het zo gek niet bedenken maar het is echt. Bij één van de casino’s stond
een reuzegroot reclamebord met de superaanbieding van gratis kinderopvang,
zodat de ouders rustig en relaxed kunnen gokken terwijl ervaren verzorgsters op
de kindjes letten. We hebben een
prachtige gravelweg door de bergen ontdekt, er zijn hier nog een paar oude
tunnels waar we doorheen moeten en we genieten ervan nog eens op gravel te
rijden. Inmiddels is het echt gaan regenen, de mooie gravelweg wordt een
gevaarlijk, gladde baan en de Jos moet zich goed concentreren om de
Josmobiel op de baan te houden. Opgelucht komen we terug op de asfaltweg maar
de miserie is nog niet voorbij, iets later werkt de Jos zijn ruitenwisser niet
meer. In New Mexico regent het zelden of nooit maar als het dan eens regent
gebeurt er zo iets stoms, het is gelukkig niet druk op de baan maar we durven
niet tot in Albuquerque rijden. We
stoppen onderweg om iets te eten en terwijl we daar zitten, zien we in de verte
het vertrouwde, blauwe logo van een Walmart. Opgelucht parkeren we ons bij
Walmart en hopen, ondanks dat ze hier de regen echt nodig hebben, dat het
morgenvroeg droog is.
We worden wakker, met een stralende zon en rijden naar
Albuquerque. Onze banden zijn dringend aan vernieuwing toe, het is jaren
geleden, van in Colombia, dat we banden
gekocht hebben en we moeten de ruitenwisser laten repareren. Bij Albuquerque
Tires worden we direct geholpen, ze hebben 2 banden binnen van de maat die we
nodig hebben en de andere 2 zijn er op het einde van de week. De twee nieuwe
banden worden er opgelegd, de voorwielen worden uitgebalanceerd en we spreken met hen af dat we vrijdag
terugkomen. De banden mannen sturen ons,
een paar huizen verder, naar een garage om onze ruitenwisser te repareren. Ook
hier worden we direct voort geholpen, die nummerplaat voor op onze auto met
“Belgium” erop en iemand in een rolstoel die uit dat rare voertuig komt, helpt
toch altijd wel.
We besluiten om, voor
enkele dagen, terug de bergen in te trekken want in Albuquerque stad blijven
tot vrijdag, dat is echt geen optie voor ons.
We rijden een eindje naar het Westen en doen weer een klein stukje van
de oude Route 66 voor we naar El Malpais
National Monument rijden. El Malpais,
ligt op een hoogvlakte tussen de Reservaten van de Acoma en Laguna People en de
Navajo en de Zuni. Het is een ruig
gebied met aan de éne kant zwarte lavavelden en aan de andere kant prachtige,
zandstenen rotsformaties , die al meer dan eens het decor voor een Western film
waren. We parkeren op de kleine, gratis
camping en ons eerste werk is, een kampvuur aanmaken want er staat een frisse
wind. Bij ons vuur hebben we een
gezellige babbel met iemand van Alaska, hij geeft ons verschillende goeie tips
en mooie routes en waarschuwt ons voor de muggen in Alaska die, volgens hem, zo
groot zijn dat je een geweer nodig hebt om ze weg te krijgen.
Als we de
volgende morgen onderweg zijn naar Bluewater Lake, gaan we op zoek naar Wifi want
ons vader wordt vandaag 80 jaar en dat is niet niks. Het lukt ons om het thuisfront te bereiken en
onze 80 jarige te feliciteren, jammer dat we er niet zijn want ons moeder heeft
zelf taart gebakken en zoiets lekker is nergens ter wereld te koop. Het is stralend weer als we aankomen bij
Bluewater Lake State Park, we zitten wat in het zonnetje en maken een lange
wandeling langs het meer waar ook weer bedroevend weinig water in staat, ze
hebben hier echt regen nodig.
Omdat we
morgen terug in Albuquerque moeten zijn besluiten we alvast die richting uit te
rijden, onderweg kijken we vol bewondering naar de schitterende vergezichten,
we maken de éne foto na de andere maar New-Mexico is echt iets dat je live moet
zien. We brengen de nacht door bij de
Walmart in Albuquerque zodat we morgenvroeg op tijd bij Albuquerque Tires zijn.
Abonneren op:
Posts (Atom)