vrijdag 5 juni 2009

St. Cruz - Familia Garcia

Zaterdag 30/05


We zitten weer op camping « La Vispera », ik doe de was hier zoals de Bolivianen in een badje met koud water maar het ziet er toch weer een beetje proper uit, voor de rest doen we niet zoveel, het is rustig hier er zijn weinig andere gasten.


Zondag 31/05


Gelukkige verjaardag Siegbert


We beginnen terug in te pakken want morgen gaan we naar Santa Cruz en we hopen dat we Gustavo kunnen bereiken want het is niet zo simpel hier in Bolivië iemand te vinden die iets van onze auto weet. We gaan nog maar eens eten bij de Tierra Libre en we kruipen op tijd in ons bed.



Maandag 01/06


Gelukkige verjaardag Elin. (Jos zijn petekindje)


We zijn op weg naar Santa Cruz, de weg is of was geasfalteerd maar het heeft hier een paar dagen serieus geregend en er is een hoop weggespoeld, ik weet niet of dat ooit in orde komt met de Boliviaanse wegen. Als we in Santa Cruz aankomen zetten we ons op een parking van een supermarkt en bellen Gustavo. Een half uurtje later is hij ter plaatse en neemt ons mee naar zijn transportbedrijf, hij heeft een paar mekaniekers in dienst en hij wil het bij hem repareren want de Mercedes garage in Santa Cruz schijnt niet veel te zijn. Jos en ik willen een hotel opzoeken maar we moeten mee naar zijn huis en naar zijn familie. Zijn vrouw en zijn 3 zoontjes staan ons al op te wachten, wat er dan gebeurt zul je niet gauw meemaken in Europa. Gustavo en Gabriëlla gaan naar boven, breken daar een 2-persoonsbed af en vijzen dat beneden terug in mekaar, de beste lakens worden uit de kast gehaald en wij moeten bij hen blijven logeren. Omdat Jos niet in de WC kan worden de kastdeuren van het badkamermeubel eraf gevezen, no problema zegt Gustavo. Ze leggen uit waar alles staat en ligt en we mogen nemen wat we nodig hebben, ongelooflijk. ’s Avonds gaan we met zijn allen eten in een heel goei restaurant, we komen hier niks tekort.



Dindsdag 02/06



We hebben goed geslapen, de twee oudste jongens, 9 en 7, zijn al naar school en Gabriëlla heeft voor ons een superontbijt klaar staan. We rijden met Gustavo door Santa Cruz op zoek naar onderdelen voor de auto en we hebben al wel iets gevonden maar het probleem is nog niet opgelost. ’s Middags gaan we terug naar hun huis waar Gabriëlla het eten kaar heeft, lekker kip met aardappeltjes en sla en vanavond gaat Gustavo een asado doen, hij is tenslotte een echte Argentijn he. Het is wel vervelend dat ik niks mag helpen, ze hebben een meid in huis dus ik mag niks doen, alleen met de kinderen spelen en daar leer ik enorm veel Spaans van, dat zal wel moeten ook want niemand spreekt hier een woord Engels. De asado ’s avonds is echt Argentijns, veel te veel lekker vlees en goeie Argentijnse wijn, Gustavo en Gabriëlla hebben geen familie in Bolivië en zijn dat we er zijn, de kleinste zoon is 2 jaar en kruipt altijd bij mij op de schoot, echt een schat van een manneke.
Gustavo is ooit een keer in Rotterdam geweest om 2de handstrucks te kopen en hij heeft daar een hoop foto’s van, hij is ook met de trein van Amsterdam naar Parijs geweest, terwijl we de foto’s aan het bekijken zijn vertelt hij dat hij vanuit de trein een hoop foto’s genomen heeft maar hij weet niet of dat Holland of België is. Tot onze grote verbazing heeft hij een foto genomen in Essen van de Handelsstraat en de Spoorwegstraat, de Roxy staat er nog juist bij op, dat is toch straf he, zit je hier in Bolivië en dan hebben ze hier een foto in de kast liggen van Essen.



Woensdag 03/06



Weer goed geslapen in ons 5 sterren hotel, ik begin het hier al gewoon te geraken, zo ’s morgens lekker op het terras bij het zwembadje. We rijden terug naar de zaak van Gustavo om te kijken hoe het met de Josmobiel is, ze hebben inmiddels de tussenboite (4x4 en veldvitesse) eronder uit gehaald en zijn die open aan het vijzen, we zullen wel zien hoe het afloopt. Het blijkt dat er een tandwiel in de tussenboite kapot is, er zijn 3 stukken afgebroken. We hebben Weking gebeld en hij gaat die bij Sturm in Roosendaal bestellen en ze per koerier naar Santa Cruz sturen, intussen repareren ze hier in Bolivië het kapotte onderdeel zodat we naar de Pantanal in Brazilië kunnen. Als we terugkomen van de Pantanal zal de nieuwe tussenboite er wel zijn en die wordt dan gemonteerd door de mecaniekers van Gustavo. Het is ongelooflijk wat die mensen hier voor ons doen, we komen hier kilo’s bij van het lekkere eten en we voelen ons hier al helemaal thuis. ’s Namiddags ga ik met Gaby en met de kinderen de stad bezoeken en wat winkels kijken.



Donderdag 04/06



De tussenboite is gerepareerd door een Boliviaanse mekanieker, ze ziet er uit als nieuw. Hier in Bolivië worden nog veel onderdelen gerepareerd, in Europa wordt alles direct vervangen door nieuwe onderdelen. Als we de auto testen blijkt hij perfect te werken en iedereen in de garage is gelukkig. Gustavo heeft nog een paar keer met Weking gebeld want die spreekt toch nog altijd beter Spaans dan ik, het is toch wel heel gemakkelijk zo een schoonzoon die vanuit België een hoop kan regelen, Weking nog maar eens hartelijk bedankt he jongen. Nu we toch bezig zijn vervangen we ineens de schokdempers van voor aan de auto, die kosten hier maar 50 € per stuk en passen precies. ’s Avonds gaan we met het gezin Garcia eten in Santa Cruz in een Italiaans restaurant.



Vrijdag 05/06



We logeren nu al een week bij de familie Garcia en we zijn het nog niet beu hier, het zijn fantastische mensen. De Josmobiel wordt helemaal gekuist en opgeblonken door zijn personeel en morgen willen we vertrekken. We zullen ze missen en we hopen dat ze ooit eens naar België komen, ik zal ze dan nogal in de watten leggen want zo een gastvrijheid ben ik zelden tegengekomen.
MUCHAS MUCHAS GRACIAS GUSTAVO Y GABY.

4 opmerkingen:

Winde zei

We gaan ons best nogal mogen doen om dat te evenaren dan. 1 pluspunt hebben wij misschien. We verstaan elk woord van elkaar. ( Alhoewel dat Nieuwmoers soms wel een kunst is)

Om wat te compenseren zitten we met een stukje Argentinie hier in huis.

De kleinste hier groeit als kool, de grootste kleine hier heeft nog steeds evenveel praat, zoniet meer.
En wij voelen ons nog steeds lekker thuis hier.

Geniet er maar lekker van de verwennerij. We wachten op het volgende berichtje.

Groetjes en een dikke knuffel vanop de Vissenheuvel.

Liesbeth & Weking zei

Tja ja... ik vraag men eigen af hoe lui dat gij gaat zijn als ge terug thuis komt...

Allé have fun hé

Anoniem zei

Ge gaat de benen onder uw gat uit moeten lopen Liesbethje, zo een lui mens da kik geworden zen.
We zitten inmiddels in de jungle, in Conception, ik zen alweer helemaal opgezwollen van de muggenbeten.
Geef Tove en de Ronan ne dikke kus van mij

Ma xxxxxxxxxxxxx

Anoniem zei

kussen zijn aangekomen