ORKA'S

Zaterdag 17/10


Terug naar Punta Ninfas. Als we er aankomen zijn we helemaal alleen, ongelooflijk hoe een prachtige hof met een reuze zwembad we hier hebben. Tegen het hoog water trekken we naar de kliffen om op eventuele orka’s te wachten. Er ligt een kolonie zee-olifanten recht onder ons, het is een mannetje met zes vrouwtjes en het is echt plezant hun doen en laten te volgen. Het mannetje gaat van het ene vrouwtje naar het andere tot hij er één gevonden heeft die wel wil, het paren gebeurt zijdelings omdat het mannetje het vrouwtje compleet zou verpletteren anders. Terwijl wij boven op de kliffen zitten komt er een ander mannetje aangezwommen en die wil één van de zes vrouwtjes inpikken maar hij had zich wel dik misrekend want de zee-olifant op het strand begint te brullen en laat zijn tanden zien tot de andere stilletjes afdruipt. Prachtig om te zien is dat, er kan geen enkele film of TV serie tegenop. Als we terug aan de auto komen zijn Hervé en Lise, een Frans koppel, ook aangekomen dus we zijn hier niet alleen vannacht.


Zondag 18/10


Gelukkige verjaardag Lizet Van Hasselt.


De Jos is al om 6 uur vertrokken naar de orka rots want het wordt hoog water en ik ben nog wat blijven liggen maar om half 8 heb ik Lizet gebeld om haar een gelukkige verjaardag te wensen, het doet toch altijd goed om een bekende stem te horen al is het dan met een slechte satellietverbinding. Weer geen orka’s maar wel schitterend weer, de zon schijnt en het is bijna warm hier. ’s Namiddags komt er een toeristenbusje aangereden en er stappen een hoop Amerikaanse Marina’s uit, ze gaan via de rotsen naar het strand op hun hakjes. De Jos heeft zijn dag weer want als de Amerikaanse meisjes terugkomen hangen ze allemaal rond hem en roepen : “You have a beautiful car, oh, you’re amazing, you’re my inspiration and we never forget you……. En de Jos maar smilen van oor tot oor. Tegen de avond zijn Ton en Anneke ook aangekomen.


Maandag 19/10


Weer een zonnige dag op Punta Ninfas en Jos is weer vroeg naar de rots vertrokken, een uurtje later vertrek ik ook, gewapend met een kan koffie maar weer geen orka’s. ’s Middags steken we onze barbecue aan en nadien drinken we, samen met Ton en Anneke, een goei fleske wijn leeg. Tegen het avondtij vertrekt Jos weer naar de rots om op de orka’s te wachten. Als ik voor in de auto zit zie ik een Argentijn wilde gebaren maken en roepen dat ik buiten moet komen, YES ORKA’S. Iedereen spurt naar de rotsen, de auto’s blijven allemaal open want we denken maar aan één ding : orka’s. Renate kan het hardste lopen en is het eerst vlakbij Jos om hem te verwittigen, we zien dat ze een zee-olifant proberen aan te vallen en ze blijven een hele tijd in de buurt rondzwemmen. We zijn allemaal als kinderen zo blij, iedereen lacht en is supercontent. Orka’s, de killer whales, zijn toch echt iets speciaals en wij voelen ons echt gelukkige mensen dat we ze gezien hebben, we hebben er een paar foto’s van gemaakt maar het was tegen de avond maar wie weet komen ze morgen overdag weer, ze zijn in ieder geval in de buurt.


Dinsdag 20/10


Vanmorgen waren we weer vroeg op post maar de orka’s hadden er geen zin in vandaag maar we hebben toch weer een flinke wandeling gemaakt naar de rots. Er zijn nog meer Fransen aangekomen en tegen de avond komt er een Belgische jeep aangereden, het zijn de mensen van Leuven, we hebben hen al ontmoet in Puerto Madryn. Als het buiten te koud wordt kruipen wij samen met de andere Belgen in de Josmobiel, een beetje later wordt er op de deur geklopt en Renate en Bruno passen nog juist bij in de Josmobiel. Renate heeft een supermooie film gemaakt van walvissen en orka’s en ze komt een voorstelling geven dus vananvond is het cinema bij ons. Het is bijna elke avond druk in onze auto omdat Jos in geen enkele andere auto binnen kan is het meestal bij ons te doen, echt gezellig hier.


Woensdag 21/10


Hoe gezellig het hier ook is met al die Europeanen, we gaan verder rijden want we zijn al vanaf 2 oktober in de regio, we hebben walvissen, zeeleeuwen, zee-olifanten en zelfs orka’s gezien dus we kunnen verder. Vandaag gaan we eerst wat boodschappen doen in Trelew en daarna rijden we tot Gaiman en zoeken daar een plekje. Gaiman is een typisch Welsh plaatsje met mooie huisjes in rode baksteen en alle opschriften staan er in het Spaans en het Welsh maar ik denk niet dat iemand de taal nog spreekt hier. We zetten ons bij de brandweer, die mannen hebben zeker water, en morgen rijden we weer Zuidelijker.