Bolivia

Maandag 04-10


We zijn op weg naar de grens en hoe dichter we bij Bolivia komen hoe vuiler en armoediger het wordt. In Aguas Blancas gaan we de grens over en met een beetje pijn in ons hart laten we Argentinie achter ons. We hebben echt genoten van dat prachtige, uitgestrekte land met zijn ongerepte natuur en warme, hartelijke mensen en we zijn zeker dat we hier ooit terug komen. De grensformaliteiten gaan zowel aan Argentijnse als aan Boliviaanse kant vlotjes en een uurtje later zijn we Bolivia binnen. De weg naar Tarija is helemaal geasfalteerd en Tarija zelf is een mooi, proper stadje, we twijfelen zelfs of we wel in Bolivia zijn. Bij de toeristendienst wijzen ze ons een camping 11 km buiten de stad en het ziet er zo goed uit dat we besluiten van 2 nachten te blijven.


Dinsdag 05-10


Vandaag gaan we Tarija eens bekijken, we wandelen wat door het stadje maar met een rolstoel is het nooit gemakkelijk, stoep op en stoep af dus we zetten ons al gauw op een schaduwrijk terrasje dat gaat ons heel wat beter af. Op de Plaza vinden we een mooi restaurantje en voor een volledige maaltijd met bier en koffie betalen we 10,70 € en het was nog lekker ook. Hier is op restaurant gaan nog eens plezant. Omdat het zo warm is gaan we terug naar onze camping in de bergen daar waait een stevig windje en dat doet goed.


Woensdag 06-10


Vandaag willen we van Tarija naar de grote baan rijden richting Santa Cruz en we hebben hier aan enkele mensen gevraagd of de weg goed is maar de ene zegt dat hij helemaal geasfalteerd is en de andere zegt van gedeeltelijk. Gedeeltelijk is het juiste woord want van de 250 km zijn er ongeveer 50 geasfalteerd en de rest is Boliviaanse ripio. Steil bergop en steil beraf, geen 50 meter recht, bij momenten gevaarlijk smal en het zand vliegt langs alle kanten rond onze oren en dat bij een temperatuur van 35 graden in de schaduw maar we weten nu zeker dat we in Bolivia. De laatste 20 km van de weg zijn adembenemd en niet alleen omdat het zo mooi is. De weg is juist breed genoeg voor de Josmobiel en je kijkt in een ravijn van ik weet niet hoe diep. Gelukkig staan er mannen met groene en rode vlaggen want anders was het onmogelijk: nog een camino de la muerte. Jammer genoeg heb ik er geen enkele foto van want je mocht er niet stoppen en ik zat aan de verkeerde kant en die weg nog eens terug rijden in de andere richting doe ik voor geen geld van de wereld. Tegen de avond zijn we alletwee steenkapot en als we een hotelleke zien vragen we of we op de parking kunnen overnachten. Geen enkel probleem zeggen ze en iets later duiken we ons bed in.


Donderdag 07-10


Vandaag rijden we tot in Santa Cruz waar we op bezoek gaan bij de familie Garcia die zijn inmiddels ook een beetje familie van ons geworden en we kijken er echt naar uit om Gustavo, Gaby en de kinderen terug te zien. Onderweg moeten we dikwijls stoppen voor Peaje en politiecontroles en daar maken we iets mee dat alleen in Bolivia mogelijk is. Bij een politiepost springt er een agent voor onze auto en zegt dat hij een half uur met ons mee wil rijden want hij moet een stuk verder 2 mannen gaan oppakken dus we laten hem in onze auto want die mens moet toch zijn werk kunnen doen. Als we onderweg een kudde ezels passeren zegt hij : kijk daar, de ministers van Evo Morales (de president van Bolivia) en zo weten we ineens hoe hij erover denkt. Een beetje later valt de brave mens in een diepe slaap en wij weten niet waar hij eruit moet. De Jos zit te schokken van het lachen en zegt dat hij hem mee gaat nemen naar Santa Cruz dan zal hij verschieten als hij wakker wordt. Ik vind dat toch een beetje te gek en hoest regelmatig heel luidruchtig zodat hij af en toe zijn ogen open doet. Een dik half uurtje later wordt hij wakker en roept : stop daar zijn ze en hij spring uit de auto om 2 mannen die langs de weg staan op te pakken. We zijn dan maar gauw doorgereden want hij kon het duidelijk alleen af. Tegen een uur of 5 komen we in Santa Cruz aan bij het bedrijf van Gustavo en het is een blij weerzien. ·S Avonds gaan we met heel de familie eten in Santa Cruz, het is gezellig en leuk om te zien hoe de kinderen op anderhalf jaar gegroeid zijn.


Vrijdag 08-10


De Jos wil vandaag nog het een en ander doen aan de auto en al gauw is hij volop in gang met zijn onafscheidelijk klein bleiterke. Ik maak de auto terug stofvrij en stop bij Gaby de was in de machine. ·s Middags eten we bij het beste restaurant van Zuid Amerika, thuis bij Gaby. Het eten is superlekker maar voor ons eigenlijk veel te veel zodat we na het eten een paar uur plat moeten liggen. Ik ga met Gaby nog even langs de supermarkt en langs de tennisclub van Thiago en Nico, volgens mij wordt Thiago de volgende Nadal.


Zaterdag 09-10


Gelukkige verjaardag Mieke Nuytemans. Dikke kus van ons xxxxxxxxxxx


Omdat de broer van Gustavo, die pas weduwnaar geworden is, met zijn dochter op bezoek komt vandaag slapen wij in onze auto op het bedrijf. Dat is geen enkel probleem het is voor Jos zelfs gemakkelijker dan in huis bij hen. Gustavo en Gaby vinden het een beetje vervelend dat we niet bij hen in huis kunnen maar hier op het bedrijf hebben we alles wat we nodig hebben : een rustige, veilige plek, water, electriciteit, Wc, internet enz.. We hebben juist kennisgemaakt met de broer van Gustavo en het is juist zoals zijn broer een vriendelijke, warme mens. We hebben het getroffen hier in Santa Cruz.