Colombia

Zaterdag 06/11


We slapen uit vandaag en op ons gemakske rijden we tot de volgende stad, vlakbij de stad ligt een klein meer en daar zetten we de Josmobiel weg. We zitten een paar uur bij het meer maar na een tijd zijn we het beu gezien en rijden verder en dat blijkt naderhand gezien stom van ons. We willen onderweg naar de grens met Colombia een slaapplaats zoeken maar hoe goed we ook kijken, we zien nergens een fatsoenlijke plek en het wordt al donker. Uiteindelijk stoppen we bij een peaje en daar blijven we, op de parking, overnachten. Normaal wilden we maandag naar Colombia gaan maar dat zal een dagje eerder zijn. Dit is onze laatste avond in Ecuador,we zijn hier maar een week geweest. Alhoewel Ecuador een mooi land is kan het ons toch niet echt boeien en we willen meer tijd door brengen in Colombia wat, volgens de andere Europeanen die we tegenkwamen, een fantastisch land zou zijn.


Zondag 07/11


We zijn op weg naar Colombia, een land dat al lang hoog op ons verlanglijstje staat. Onze uitreisstempel in Ecuador hebben we op 5 minuten maar de douane, om onze auto uit te voeren, zijn nog aan het ontbijten. Je moet gewoon geduld hebben hier in die landen dus zetten we ons langs de kant en drinken koffie tot ze klaar zijn met hun ontbijt. Aan de Colombiaanse kant krijgen we heel vlotjes onze inreisstempel en dan naar de douane. Omdat ik zo lang weg blijf denkt de Jos dat er problemen zijn maar er is niks aan de hand, de douanes in Colombia babbelen gewoon heel graag en terwijl ze mijn papieren in orde maken kijken ze naar één of ander komisch programma op de TV. Volgens de douane is Colombia heel veilig en wordt alles in het buitenland enorm opgeblazen, ze waarschuwen wel dat we na 7 uur ’s avonds niet meer rond mogen rijden. Na en dik uur bij de douane zijn we op weg in Colombia en we worden onmiddellijk getrakteerd op een prachtig landschap en een stralende zon. Het is wel opvallend hoeveel zwaar bewapende politie er langs de baan staat maar als ze ons tegenhouden is het alleen maar om te vragen of alles ok is en waar we naartoe gaan. Vlakbij het eerste stadje Pasto is een laguna en daar willen we naartoe om een plaats voor de nacht te zoeken. We eten een almuerzo (middagmaal) bij een oud madammeke, het kost niks en is zo veel dat we de rest van de dag niets meer nodig hebben. Bij een hotel, met uitzicht op de laguna, mogen we op de parking staan en ineens is het een drukte bij onze auto. “De donde son” klinkt het langs alle kanten en dat hebben we echt gemist, het is van Argentinië geleden dat we zo een vriendelijke, spontane mensen zijn tegengekomen. De hele middag moeten we vertellen wie we zijn en waar we naartoe gaan, hoeveel kinderen we hebben, waarom de Jos in een rolstoel zit enz…. ’s Avonds krijg ik een hotelkamer toegewezen om te douchen en we kunnen niet anders zeggen dan dat de eerste kennismaking met Colombia supergoed verlopen is.


Maandag 08/11


We hebben goed geslapen bij het hotel en gaan eerst naar de supermarkt, niet omdat we zoveel nodig hebben maar we moeten van de politie een verzekering afsluiten en in de supermarkt is een bureau waar dat kan. Een beetje later hebben we onze verplichte verzekering en ze kost maar 50 €, dat is niet de moeite toch zeker niet omdat ze bij de volgende controle al direct naar onze verzekering vragen. We rijden de hele dag weer bergop en bergaf, de weg is echt geen 50 meter recht en de Jos denkt dat de Weking zijn eigen hier wel geamuseerd heeft want met de motor is het een superweg. Het landschap wordt steeds tropischer, overal staan kraampjes langs de weg met papaya’s, ananas en mango’s, het is broeierig warm, overtrokken en af en toe regent het maar dat is normaal zo dicht bij de evenaar. De politie is net zoals gisteren weer opvallend aanwezig en als je even langs de kant stopt zijn ze er direct bij om te vragen of alles goed is. Liesbeth en Weking hadden ons al verteld dat er hier zoveel politie was maar als dat echt nodig is dan klopt er hier toch iets niet. In de volgende stad gaan we eerst langs de lavanderia waar Mercedes, de madam van de lavanderia, belooft dat morgen onze kleren kraakproper gaan zijn en dan op zoek naar een slaapplaats. Bij een tankstation is er plaats genoeg om te parkeren en weer is er een hoop politie, ze lopen constant langs de auto en wuiven elke keer naar ons, grappig.


Dinsdag 09/11


We gaan vandaag wat rondhangen in Popayan tot onze was klaar is. Eerst gaan we langs de Carrefour om de broodnodige boodschappen, daar is ook een heel supermodern winkelcentrum maar zoals gewoonlijk ben ik winkels kijken direct beu. We moeten ook nog een nieuwe bus gas kopen en omdat het hier heel andere bussen zijn tappen de mannen van de gas een bus over, nu nog efkes op internet en dan naar de lavanderia. Mercedes heeft onze was klaar liggen, zelfs gestreken en dat is de eerste keer in Zuid-Amerika, ze geeft ons nog een zelfgemaakt popje cadeau en dan verlaten we Popayan. Een uurtje voorbij de stad vinden we, bij een motel, een plaats voor de nacht. Het is niet echt simpel in Colombia om een slaapplaats te vinden, er zijn weinig of geen campings en dan is een hotel of een benzinestation meestal het alternatief. De meeste motels heten dan ook nog eens : Eros, Cupido of Amor en dat is ook niet echt wat we zoeken. Om half zes is het pikdonker en inmiddels komt de regen met bakken uit de hemel maar het blijft warm.


Woensdag 10/11


Gelukkige verjaardag Annelies en Trigven.

De eerste uren dat we onderweg zijn rijden we door een tropisch landschap met bananenbomen, palmbomen, bamboe en overal bloemen, het ziet er heel exotisch uit. Het weer is zoals gisteren, warm en bewolkt en af en toe een felle regenbui. We rijden een stuk van de Panamericana en dan zie je veel meer het echte Colombia, de drukke marktjes en de felbeschilderde bussen. Tegen de middag rijden we tussen de suikerrietvelden en in de meeste dorpen die we passeren bestaat de bevolking uit 80% zwarten, ze zijn vroeger naar hier gehaald om te werken op de plantages. We bezoeken een oude suikerrietplantage, ik vind de tuinen fantastisch maar de Jos heeft meer interesse voor de oude stoommachine en de watermolen. We passeren, zoals alle dagen, weer verschillende politieposten en ze zijn weer supervriendelijk maar de laatste controle van de dag was heel wat anders. Een verschrikkelijk arrogant politiemanneke zou eens drugscontrole komen doen in onze auto : onze kleren uit de kast, CD’s uitpakken, in ons eten zitten zoeken, toiletzakken leegkappen enz… Na een tijd was ik het beu en ik ben hem gaan helpen en heb een zak met vuil ondergoed gegeven en de vuilzak want hij moest alles onderzoeken.Gelukkig zijn dat uitzonderingen want in Colombia is de politie echt je vriend. Tegen de avond vinden we een slaapplaats bij een hotel waar ik nog gauw een duik in het zwembad neem.


Donderdag 11/11


Het heeft de hele nacht gestortregend en normaal geeft dat niks maar wij hebben een dakraampje boven ons bed (Made in China) en dat is lek, dus hebben we geslapen met een baddeke tussen ons in. Wij willen naar de vallei van Cocota maar het blijft regenen en als de pekweg stopt zoeken we zo gauw mogelijk een plaats om terug te draaien, het is niet te doen in het slijk hier. We rijden dan maar verder richting Medellin en hopen dat het weer beter wordt want het is gewoon te slecht om uit de auto te komen. De wegen in Colombia zijn echt de beste in heel Zuid-Amerika, veel autostrade en perfect onderhouden maar de peaje is dan ook even duur als in Frankrijk. Heel Colombia is duur in verhouding met de andere Zuid-Amerikaanse landen, een plaats om te staan ’s nachts kost hier tussen de 10 en de 15 € en dan zijn het nog geen echte campings. Je ziet goed aan de rivieren dat het al dagen regent want ze stromen ongelooflijk hard maar half namiddag klaart het op. We zitten nu in La Pintada, een 100 km voor Medellin en we staan bij een zwembad op de parking, hier moeten we ook weer 15 € betalen maar dat komt omdat er ’s nachts bewaking is, zeggen ze.