TAOS en RIO GRANDE DEL NORTE

Vrijdag 24 oktober t/m donderdag 30 oktober

26 oktober : Gelukkige Verjaardag Sofieke en gelukkige verjaardag Dietwin.

Vrijdag, wasdag, we dachten eens snel de was te doen maar we staan hier al uren en uren aan de Laundromat in Taos.  Het is een bont gezelschap dat zich rond de Josmobiel  verzamelt, er komen mensen langs die nieuwsgierig zijn naar de auto en naar onze reizen maar we krijgen ook bezoek van hippies met wonderlijke verhalen.

Ondertussen ga ik naar de supermarkt en ik weet zeker dat ik de gelukkigste mens ben, die er op dit moment binnen is. Ik heb namelijk de enige, echte speculoospasta van Lotus in de rekken gevonden en loop met een big smile naar de kassa.

Taos Pueblo zal nog even moeten wachten want we hebben een tip gekregen over een “Recreation Area” ten noorden van Taos.

Het natuurgebied van de Rio Grande del Norte is ongeveer 100.000 hectaren groot en ligt deels ten Noorden en deels ten Zuiden van Taos.  De Rio Grande slingert zich door dit ruwe, ruige en totaal onbewoonde  gebied. Er liggen een aantal kleine campings (3 tot max.9 plaatsen) verspreid in het gebied, het zijn juweeltjes midden in een prachtig decor van bergen en canyons.

We hebben inmiddels een schitterend plekje, met zicht op de canyon, gevonden en we blijven hier drie nachten.  Omdat het boven op de hoogvlakte redelijk vlak is, kunnen we dagelijks een flinke wandeling maken.  Op één van die wandelingen komen we, op een paar uur tijd, vijf flinke tarantula’s tegen en ik denk er de hele tijd aan, dat de deur van de Josmobiel soms heel de dag open staat en dat ik zeker vanavond ons bed goed ga checken.

Na drie dagen afzondering rijden we terug naar Taos om eindelijk Taos Pueblo te bezoeken. We stoppen onderweg nog even bij de John Dunn Bridge, de eerste brug over de Rio Grande in dit gebied, ook hier staan we er weer van te kijken hoe mooi New-Mexico wel is.

Taos Pueblo is de langst, continu, bewoonde gemeenschap in de U.S.A. en staat sinds enkele jaren op de lijst van Unesco Werelderfgoed. Binnen de muren van Taos Pueblo wonen nu nog ongeveer 50 mensen, ze leven zonder waterleiding of elektriciteit zoals in vroegere tijden.  Deze kleine groep wil de oude tradities levend houden, de Native taal die ze spreken, het Tiwa, is ongeschreven en nergens opgenomen en dat zal altijd zo blijven. 

Buiten de muren van Taos Pueblo, in het reservaat, leven de Native stammen die het niet zo nauw nemen met de tradities van hun voorvaderen. Ze baten hier een casino uit, ze hebben smoke shops met goedkope sigaretten en liquor shops en het valt ons op dat er hier ontzettend veel sterke drank gedronken wordt. Wat nog heel opvallend is, in de meeste Indianenreservaten, zijn de enorme hoeveelheden autowrakken die ze rond hun huizen verzamelen, er zijn er bij die al flink hun best gedaan hebben maar eigenlijk is het gewoon een enorme rotzooi.

Taos Pueblo was weer voldoende cultuur voor een tijdje dus we rijden naar het Zuidelijke deel van de Rio Grande del Norte. Hier wordt de vallei veel breder en je rijdt door de kloof, langs de oevers van de Rio Grande. Dit deel is totaal anders dan het Noordelijke deel maar toch ook weer zo prachtig, We zetten ons op een kleine camping aan de oevers van de rivier en we kunnen niet anders dan in stilte die prachtige natuur bewonderen.

Omdat de wind stilaan naar het Noorden gaat draaien willen we de bergen verlaten en Zuidelijk, warmere oorden opzoeken, dat is echter rapper gezegd dan gedaan dus zitten we nog altijd ergens tussen Taos en Santa Fé. We bezoeken het Bandelier National Monument in Los Alamos, hier kan je oude grotwoningen van het Pueblo volk of de Anasazi bezoeken. Het is een hele klim naar de grotwoningen en het is jammer dat de Jos beneden moet blijven maar ik neem zo veel foto’s dat hij toch kan mee genieten. Waarschijnlijk vertrekken we morgen richting Santa Fé, wat toch weer heel hoog gelegen is en ik denk dat we nog een hele tijd in New-Mexico zullen blijven. Voor ons is New-Mexico een grote verrassing en één van de mooiste staten van de U.S.A.