Zaterdag 27 september t/m woensdag
8 oktober
Met gemengde gevoelens stappen we
op het vliegtuig richting Texas, enerzijds blij om terug te keren naar ons
vrije leventje, ons zwerversbestaan maar anderzijds bezorgd om onze familie
hier in België achter te laten. Na een vlotte maar toch vermoeiende vlucht,
staat Margot ons in Austin al op te wachten en wij zijn nieuwsgierig om haar
nieuwe huis te zien. De volgende morgen
is een uitgeslapen Jos al op
inspectieronde in en rond Margot’s nieuwe huis, een paar uurtjes later zijn we
al op weg om stenen en beton, voor de fundering van het tuinhuis, te kopen.
Samen met Margot bezoeken we downtown Austin, we eten op een gezellig terras en
lopen door 6 th Street waar nu een markt aan de gang is. De volgende morgen start Jos al vroeg met de
fundering van het tuinhuis en Margot en ik rijden naar het Round Top Antique
Festival. Het is onmogelijk om dat
allemaal in één dag te doen want er staan honderden tenten, verspreid over 5
dorpen vol met antiek en rommel. Er hangt een gezellige sfeer en wij snuffelen
in alle rekken, lopen van de éne tent naar de andere en we zien overal wel iets
wat we willen hebben. Omdat het zo warm
is, zetten we ons regelmatig met een drankje in de schaduw en we kunnen naar
hartenlust commentaar geven op alles en
iedereen want niemand verstaat hier ons plat Nieuwmoers. Woensdagmorgen rijden we naar nonkel Glenn,
Matt’s nonkel, waar de mobilhome de hele tijd gestaan heeft en zoals altijd is
het een blij weerzien met onze trouwe vriend, de Josmobiel. We bedanken nonkel
Glenn, nemen afscheid van Margot en Matt en we rijden richting Noord-Texas waar
het hopelijk een beetje koeler is.
We zijn goed en wel vertrokken als
we zien dat het lampje van de voorgloeier blijft branden dus besluiten we te
stoppen bij Mercedes, we worden vriendelijk ontvangen en direct geholpen maar
ze hebben benodigde onderdelen pas binnen 2 dagen binnen. We kijken op de kaart
of er iets in de buurt is en maken een afspraak met Mercedes om vrijdagmorgen
om half 9 terug bij hen te zijn. Het is
al redelijk laat als we buiten komen bij Mercedes en omdat we al onze
boodschappen nog moeten doen, parkeren we bij Walmart en blijven daar ineens
overnachten. Onze 1ste nacht in de Josmobiel is, ondanks de hitte,
goed meegevallen en goed uitgeslapen rijden we naar een meer in de buurt waar
we de hele dag wat rondhangen.
Vrijdagmorgen rijden we al op tijd naar de Mercedes garage waar ze,
zoals afgesproken, het bestelde onderdeel installeren en zo kunnen we enkele
uren later echt op weg naar het Noorden. We wilden eigenlijk naar Palo Duro
Canyon, de 2de grootste canyon van de USA, maar daar geraken we
vandaag echt niet meer en waarom zouden we ons haasten. Niet ver van Abilene zien we een wegwijzer
naar “Lake Brownwood State Park”, we draaien af en boeken ineens 2 nachten op
de kleine, gezellige camping. Het is
zalig warm weer met een lekker briesje, ik trek mijn wandelschoenen nog eens
aan, we genieten van het zonnetje en maken kennis met een paar toffe mensen van
Colorado.
Zondagmorgen vertrekken we al redelijk vroeg want we willen vandaag
echt in Palo Duro State Park geraken en dat is nog zo’n kleine 700 km van hier.
Wij rijden urenlang door de Great Plains, de prairies, het is redelijk saai en
we zien vooral veel katoenvelden, duizenden windmolens en veel oliepompen. Als
we bij Palo Duro State Park aankomen en de canyon inrijden, staan we echt
verbaasd van de schoonheid van het landschap hier, wat een contrast met de
saaie prairies, dit is Texas op zijn best. Wij zoeken een mooi plekje op één
van de campings en besluiten ineens 7 dagen te blijven, er zijn zoveel plekjes
in de buurt die we willen bezoeken en dan moeten we niet elke keer verhuizen.
De camping ligt helemaal beneden in de canyon, we zijn omgeven door een ruig
landschap van roodgekleurde rotsen, de zon schijnt heel de dag volop en ’s
avonds hoor je de coyotes vlakbij huilen, prachtig .. dit is het Wilde Westen. We proberen nog wat kleine dingetjes aan de
Josmobiel op te knappen maar daar komt niks van omdat we de hele dag bezoek
hebben, we vallen hier natuurlijk wel op tussen al die supergrote mobilhomes. We
verkennen de canyon al eens, hier en daar is de weg afgesloten en moeten we
door de rivier rijden, voor sommigen is dat vervelend maar voor ons is dat
alleen maar heel plezant.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten