ZUID-ARIZONA

ZUID ARIZONA

Wij starten onze zoektocht naar storage voor de Josmobiel en algauw blijkt dat wij echt niet de enigen zijn die storage aan het zoeken zijn. We stoppen bij de eerste storage die we zien en daar is geen enkel plekje vrij maar die geven je dan weer een paar andere adressen. Zo rijden we van het ene bedrijf naar het andere en uiteindelijk na 11 keren “sorry we are full” is er eindelijk een plekje vrij voor de Josmobiel.  Het is een hele opluchting dat we een veilig plekje gevonden hebben voor de auto en nu resten ons nog twee weken in Arizona.

We hebben alletwee het gevoel dat we veel te vroeg vertrokken zijn uit Mexico en kunnen hier in het zuiden van Arizona onze draai niet goed vinden. Het verschil is te groot, van de vriendelijke, open Mexicanen ineens naar de stugge mensen in Phoenix, hier wonen niet bepaald de meest vriendelijke Amerikanen. Ik krijg het ook serieus op mijn heupen van de waanideeën die ze hier hebben over Mexico, als ze horen dat we de winter doorgebracht hebben in Baja en volgende winter naar Mexico willen gaan dan schudden ze verbaasd hun hoofd……………..zo gevaarlijk daar in Mexico.  Ze zitten hier in het zuiden van Arizona met duizenden bejaarden te overwinteren , allemaal met hun wapens bij en dan maar verhalen verzinnen over shooting incidents aan de andere kant van de grens. Het is op die enorme campings met overwinteraars gevaarlijker dan gelijk waar want elke bejaarde heeft minstens één geweer bij en volgens mij zijn daar ook wel eens shooting incidents.

We laten Phoenix en de overwinteraars achter ons en rijden een beetje verder naar het zuiden. Aan  het kerkje van Mission Xavier del  Bac stoppen we om Indian Fry bread te kopen. Op het plein voor de prachtige kerk verkopen de Indianen, uit het reservaat, Fry bread.  Het brood wordt in kokende olie gebakken, het is vet en waarschijnlijk niet echt gezonde voeding maar wel crimineel lekker. Tegen de avond vinden we een kampplaats op BLM land en dat is bijna altijd gratis. We staan in de heuvelachtige prairie, er zijn hier totaal geen voorzieningen en ’s nachts hoor je de coyotes, vlakbij de auto, huilen.  Een beetje verder naar het zuiden vinden we per toeval een wondermooi plekje, de kleine camping ligt verscholen tussen de bomen en is omringd door hoge rotsen.  De kleine camping doet zijn naam, Sunny Flats, eer aan want de zon schijnt volop en we besluiten hier drie dagen te blijven. We kunnen hier lange wandelingen maken en het plekje is vooral bekend bij vogelliefhebbers, dus Jos kan zijn hart ophalen.

We laten Sunny Flats achter ons en rijden over de bergen naar Chiricahua National Monument, het is een mooie rit over een smalle, steile gravelweg. Het is stil hierboven in de bergen, we zien een paar groepen herten en iets later zelfs een lynx. Het Chiricahua National Monument is een klein Nationaal Park, dit was vroeger het territorium van de Apache indianen. Ze waren hier heer en meester, hun kuddes graasden hier op de vlaktes en ze jaagden in de smalle kloven van dit prachtige natuurgebied. Als we hier rondrijden zie ik de Apachen bijna voor mijn ogen, ik zie ze zich schuilhouden tussen de rotsen en in de kloven op de vlucht voor de blanken.  De blanken hebben hier alle land van de Apachen afgepakt en ze hebben hen in reservaten gestopt in Oklahoma en in New-Mexico, verschrikkelijk.  Ik besluit een korte wandeling te maken naar één van de uitzichtpunten en spreek met de Jos af dat ik maar een half uur weg blijf. Ik vertrek, stom genoeg, zonder water of hoofddeksel naar het uitzichtpunt en daar heb ik waarschijnlijk een verkeerde weg genomen. Ik blijf maar lopen, zie nergens wegwijzers meer en ik krijg een verschrikkelijke dorst en na 2.5 u, in de brandende zon, kom ik eindelijk terug op de parking bij een dodelijk, ongeruste Jos aan.  Mijn lippen staan vol koortsblaren en ik ben misselijk en heb hoofdpijn, ik zal voortaan wel water meenemen en misschien ook een kaart.

We blijven nog een paar dagen in Phoenix en rijden de bekende Apache trail, over de bergen en dan wordt het stilaan tijd om in te pakken. We gaan langs een garage voor de nodige oliewissels,  we kopen nog gauw wat zomerkleding voor deze zomer in België en geven onze was af bij de wasserij. We zitten nu in de luchthaven van Phoenix, van hieruit vliegen we naar Atlanta/Georgia en daarna verder naar Amsterdam.  We hebben een geweldige winter gehad in Baja California en onze volgende winter willen we ook weer in Mexico doorbrengen.  De laatste weken in Arizona viel er nog van alles te regelen maar we hebben toch nog een paar mooie stukjes natuur gevonden.

Het zal weer aanpassen zijn in België, terug in een huis wonen, minder zon en veel meer mensen maar het zal heel goed doen om onze familie en vrienden weer terug te zien.  Tot de volgende reis.