GESTRAND IN GUADALAJARA

De dag na mijn verjaardag reden we op ons gemak langs de laguna Chapala toen we plots iets vreemd hoorden aan het linkervoorwiel. Een paar kilometer verder was een klein dorpje en daar stopten we bij de enige mekanieker van het dorp. De mekanieker haalde het wiel eraf en iets later lagen alle onderdelen ergens in het zand, na een tijdje kwamen ze tot de conclusie dat ze het niet konden repareren omdat ze de onderdelen niet hadden.  De ervaring heeft ons geleerd dat de onderdelen meestal uit Europa moeten komen en we vroegen dan ook om Mercedes te bellen. Na een hoop getelefoneer met een grote uitleg en nog grotere gebaren besloten ze om een takelwagen voor ons te bellen en ons, 80 km terug, naar Guadalajara te brengen.

Na een paar uurtjes wachten kwam er dan toch een takelwagen. De Josmobiel was eigenlijk veel te zwaar voor de kleine truck maar volgens die mannen was het no problema en we werden boven op de wagen getakeld. Toen we daar, hoog en droog, boven op de takelwagen zaten was het even ons verstand op nul zetten en proberen te genieten van het uitzicht. Na een 50 km moesten we achterin de auto gaan zitten met alles dicht want het was eigenlijk verboden om in de auto te blijven zitten boven op een takelwagen. Ik kan je verzekeren dat we elke drempel en elke put in de weg gevoeld hebben daar achter in de Josmobiel. In de buitenwijken van Guadalajara stopte de chauffeur met de mededeling dat de mekanieker, die daar woonde, ons voort kon helpen en dat hij morgen om onderdelen zou rijden. Omdat het inmiddels donker was moesten we parkeren langs een hele drukke baan, we hebben geen rustige nacht gehad en dat lag niet alleen aan het voorbij razende verkeer maar we voelden ons ook niet echt veilig in de buitenwijken van zo’n hele grote stad.

’s Morgens begon de mekanieker direct aan de auto en na wat heen en weer gebel had hij de onderdelen die volgens hem pasten. Ik ben met een taxichauffeur Guadalajara ingereden om wat boodschappen te doen, naar de bank te gaan en om nog een paar onderdelen op te halen. Toen hadden we er nog totaal geen idee van hoe goed we Guadalajara zouden leren kennen. Half namiddag was de auto klaar en het leek er echt op dat alles hersteld was en vol goeie moed reden we de autostrade op terug richting Chapala.

Na ongeveer 20 km werd de auto heel even stuurloos en hoorden we weer iets bij het linker voorwiel en heel voorzichtig zijn we de pechstrook opgereden. Daar stonden we weer en deze keer stonden we echt gevaarlijk met al die voorbijrazende Mexicaanse trucks. Algauw stopte er een vriendelijke Mexicaan en hij beloofde om een takelwagen onze kant op te sturen en inderdaad een uurtje later kwam er een takelwagen van de Mexicaanse wegenwacht. De man zag onmiddellijk dat onze auto te zwaar was voor hem en belde iemand anders op, omdat het donker werd bleef de takelwagen, met zwaailampen en knipperlichten op, achter ons staan.  Het duurde uren voor de andere truck kwam en om mijn zinnen te verzetten ben ik beginnen koken en hebben we op ons gemakske in de Josmobiel zitten eten. Om 11 uur kwam de andere takelwagen er eindelijk aan, toen ging het heel snel en terwijl de chauffeur de Josmobiel, met de Jos erin, optakelde, zocht ik het adres van Mercedes Guadalajara en konden we vertrekken.

Het was aangenaam warm in de truck en juist toen ik dacht dat er nu niets meer mis kon gaan, stopte de chauffeur gewoon op de rechter rijstrook van de autostrade. Hij had een afslag gemist en zei : “geen enkel probleem, ik rij gewoon even (2 km) achteruit.”  Zoiets zou totaal ondenkbaar zijn bij ons maar hij deed het gewoon, wij reden achteruit over de autostrade terwijl de luid toeterende trucks voorbij raasden. Met opgekrulde tenen en een hartslag van 150 bereikten we veilig en wel de afslag en om 1 u. ’s nachts kwamen we aan bij Mercedes.

’s Morgens begonnen de mekaniekers onmiddellijk aan onze auto en na een uurtje kregen we het goede nieuws dat ze het konden repareren en tegelijk het slechte nieuws dat we zeker 2 weken zouden moeten wachten op de onderdelen. Om onze gedachten wat te verzetten zijn we gaan wandelen en onderweg hebben we besloten waar we die 2 weken gaan verblijven. Dicht bij het centrum van Guadalajara is een 24u. parking, er is dag en nacht bewaking, er zijn toiletten, er is water en het is vlak bij alle restaurantjes, terrasjes en op maar 15 min. wandelen van het historisch centrum. Dit is de perfecte oplossing, wij slapen in de Josmobiel en betalen maar 6,5 € voor 24 uur en als we het echt beu worden op de parking dan gaan we gewoon een nachtje op hotel in de binnenstad.

We wandelen veel door Guadalajara wat een verrassend mooie stad blijkt te zijn, er is overal wel wat te beleven en het historisch centrum is echt prachtig. Na een week begin ik al goed mijn weg te weten in Guadalajara, ik weet waar ze het beste brood hebben, waar de beste mercado is om groenten en fruit te kopen en waar ik mijn was kan laten doen. We babbelen veel met Raul en Manuel, de bewakers, en ook de vaste klanten op de parking kennen we allemaal na een week en ons Spaans wordt alle dagen beter. We leren hier Mexico langs een heel andere kant kennen dan als je als gewone toerist zou doen, we horen grappige verhalen maar ook heel schrijnende verhalen en ik heb een huizenhoog respect voor de hardwerkende, altijd vriendelijke, warme Mexicanen.

Na een dag of twaalf horen we van Mercedes dat het toch nog een paar dagen langer zal duren en daarom gaan we op weekend in het hartje Guadalajara. We laten de Josmobiel achter in de veilige handen van Raul en Manuel en trekken voor 2 nachten in een hotelletje. Het is zalig om eens een paar dagen op hotel te gaan en je te laten verwennen en hopelijk zijn de bestelde onderdelen binnen een paar dagen bij Mercedes en kunnen we verder.

We hebben Guadalajara noodgedwongen goed leren kennen, voordien waren we met een grote boog om deze grote stad (ongeveer 1.5 milj. inwoners) omgereden maar het blijkt een mooie, heel levendige stad te zijn waar we ondanks alles van genoten hebben. Hopelijk zijn we binnen een paar dagen terug op de baan en komt ons volgende verslag van ergens op de Mexicaanse stranden.