TIKAL en ANTIGUA

Tikal was één van de grootste steden van de Maya's en werd bewoond van 400 V.C. tot 1000 N.C. Pas in 1848 werd Tikal ontdekt door een Guatemalteekse ontdekkingsreiziger.
De eeuwenoude Maya stad staat in het midden van de Guatemalteekse jungle en is slechts voor 20% uitgegraven.

Tikal stond al jarenlang op onze bucket list en in Rio Dulce zaten we er niet zo ver meer vandaan, we hadden de 700 km extra er graag voor over.

De lucht zag er onderweg al dreigend en donker uit en toen we bij Tikal arriveerden, kwam de regen met bakken uit de hemel. We konden, voor de nacht, parkeren op een natte, zompige wei en hoopten op beter weer maar de hele nacht kletterde de regen met volle kracht op onze Josmobiel, dus van slapen kwam niet veel.
De volgende morgen waren we al vroeg aan de ingang waar Jos ook de volledige toegangsprijs moest betalen wat geen enkel probleem voor ons is indien Jos ook iets kan zien. Het eerste wat we gedaan hebben in Tikal is regenjassen kopen en vol goede moed duwde ik Jos, door de gietende regen, tegen de steile hellingen op tot hij zelf zei :"dit wordt te gevaarlijk, ga maar alleen verder."  Het water kwam inmiddels als een rivier over de weg naar beneden en dit park is zo groot dat je af en toe maar eens iemand tegenkomt. Ik ben er toch maar doorgebaggerd en heb het hele complex bezocht, het is indrukwekkend die tempels midden in de jungle . Soms zag ik een hele tijd niemand en was ik alleen op de gladde paadjes, het enige wat ik hoorde was de regen en de altijd aanwezige papegaaien en brulapen. Na 4 uur wandelen, glijden en klauteren had ik er genoeg van maar ik ben toch blij dat ik het gedaan heb.
Zelfs al was er geen druppel regen gevallen en waren de paadjes kurkdroog, had Jos nog niets kunnen zien want overal waren trappen, rotsen en boomwortels.
Jos zat nog steeds aan de ingang en had gelukkig een hoop mooie vogels en coatamundi's (neusbeertjes) gezien maar van de tempels heeft hij niets gezien en dat is jammer. Ik ben bij de beheerders van het park langs geweest om dit even aan te kaarten. We hebben ze duidelijk gemaakt dat we absoluut niet gekomen zijn om ons geld terug te vragen want dat kunnen ze heel goed gebruiken. We hebben ze proberen duidelijk te maken dat je zo niet met mensen omgaat en dat dit het enige land is in Zuid- en Centraal Amerika waar we zoiets meegemaakt hebben. Ze hebben alles genoteerd en waarschijnlijk in de vuilnisbak gekieperd als wij weg waren dus met een rolstoel blijf je beter weg in Tikal.
Dat hele gedoe was een domper op ons bezoek aan de prachtige Maya site en Jos vond het jammer dat we daar 700 km extra voor gereden hebben. Door de, nog steeds, stromende regen zijn we terug naar de andere kant van het land gereden waar het droger is.

Het stadje Antigua is echt een juweeltje, het wordt omringd door 3 vulkanen waarvan één nog redelijk actief is, El Fuego. In 2018 is er nog een serieuze uitbarsting geweest met verschillende doden tot gevolg. Overdag zie je ongeveer om de 10 à 15 minuten een zwarte rookpluim uit de vulkaan komen, 's avonds zie je het vuur oplichten en de kokende lava stromen. Op onze camping konden we het redelijk zien en toch was het ver genoeg weg om ons veilig te voelen.

We zijn eerst een paar keer met de auto door Antigua gereden, Jos vond dat hij genoeg gezien had en is terug naar de camping gereden. Antigua is een charmant stadje met mooie, verborgen hoekjes en binnenplaatsjes. Ik heb de hele dag door het stadje gewandeld, ben in het mooiste hotel van Antigua een tasje koffie gaan drinken en het verveelde geen seconde. 's Avonds ben ik met de tuk tuk terug naar de camping gereden en dat was de rit van mijn leven.  Volgens mij was de vriendelijke man gebuisd voor de Chicken bussen en is dan maar tuk tuk chauffeur geworden. Hij reed met een rotgang door de straatjes, vloog letterlijk over de tumulos (drempels) en ik ben dikwijls bang geweest dat we om zouden slaan. Terug bij de Josmobiel hebben we samen besloten dat het genoeg geweest is, we willen terug naar Mexico, naar de zon, naar de warmte en de meer open en vriendelijke mensen.

Guatemala is een mooi land vooral Lago Atitlan en Antigua vonden wij echt de moeite maar het is er kouder, de mensen zijn er totaal anders, ze zijn veel afstandelijker en veel meer op het geld van de toeristen uit. Het is natuurlijk voor iedereen verschillend maar Guatemala zal nooit ons land worden.

Omdat aan de Zuidelijkste grensovergang naar Mexico 3000 vluchtelingen uit Honduras gestrand zijn, nemen we voor alle veiligheid toch maar een andere. Ik beweer niet dat de vluchtelingen ons lastig zullen vallen maar er zijn rellen daar en deze mensen hebben alles achtergelaten en hebben niets meer te verliezen.
De grensovergang Guatemala/Mexico in Talisman was één van de vlotste die we in 12 jaar reizen gehad hebben.

Opgelucht en tevreden rijden we terug over de Mexicaanse wegen terug op weg naar de stranden van de Pacific.