Brazilië ??? Bolivia ???

Dinsdag 23/06


Vandaag slenteren we wat door het dorpje Chapada, we zitten wat in een internet cafe, doen een terrasje en voor de rest zitten we op de camping bij de Fransen, die willen alles weten over Bolivië, ze zijn er nooit geweest dus alle informatie is welkom. He is zalig weer vandaag, je kunt tot laat in de avond buiten zitten en er zijn geen muggen.


Woensdag 24/06


We blijven hier nog een dagje langer omdat het hier zo rustig is, dat dachten we toch maar tegen de middag stopt er een bus van een universiteit en er komen 30 jonge gasten aan op de camping. Een uurtje later staan er zeventien tenten en is er een hoop lawaai maar dat kan ook gezellig zijn, we blijven in ieder geval vannacht hier.



Donderdag 25/06

Vandaag willen we naar een meer hier in de buurt, het is een prachtig meer maar je kan er niet bij geraken, volgens de Jos kon je vroeger gemakkelijker in Oost-Berlijn binnen dan in Brazilië bij een meer. Wij wilden hier eigenlijk overnachten en er zijn mooie plekjes maar we mogen nergens staan, aan een haventje hebben ze plaats genoeg maar ze zeggen nee, aan een watervalletje is ook een mooi plekje maar daar zeggen ze ook nee. Uiteindelijk vinden we een camping en daar overnachten we dan maar.



Vrijdag 26/06



Jos en ik zijn tot het besluit gekomen dat Brazilië niks voor ons is en we gaan terug naar Bolivia. In Brazilië hebben ze goeie wegen, je kan er alles kopen maar de prijzen zijn bijna Europees en de Brazilianen zijn, in vergelijking met de rest van de Zuid Amerikanen, arrogant. Onze reisplannen zijn dus veranderd, de weg dwars door het Amazonewoud hadden we al geschrapt omdat we van verschillende mensen, die hem gedaan hebben, gehoord hebben dat het een vreselijk saaie en slechte weg is en je ziet niks dan bomen. Ook zijn we door verschillende andere reizenden gewaarschuwd voor de veiligheid in Brazilië, als je van hotel naar hotel reist is er geen enkel probleem maar als je, zoals wij, met een mobilhome reist zou het gevaarlijk zijn. Er worden veel overvallen gemeld en de Brazilianen zijn serieus bewapend. We hoorden ook van andere reizenden dat de Braziliaanse kust volgebouwd is en dat er veel stranden in privé bezit zijn van hotels en dat het binnenland niet echt de moeite is. Dus we hebben alles eens op een rijtje gezet en we gaan terug naar Bolivia, we weten wel dat Bolivia arm en soms vuil is, dat ze slechte wegen hebben en je niet alles kan kopen maar Bolivia is zo mooi, zo puur en ongerept en de Boliviaantjes zijn vriendelijke, grappige mensen. We gaan hier in Brazilië eerst nog eens goed eten in een vleesrestaurant, die heb je hier hele goeie met geweldige porties dan kunnen we er weer efkes tegen, nu nog langs de supermercado voor wat voorraad en dan naar de Boliviaanse grens. Tegen de avond bereiken we de Boliviaanse grens, op 5 minuten zijn de formaliteiten in orde en zijn we Bolivia binnen. In San Mattias, waar we gaan overnachten, staat een Duitse Mercedes Sprinter, het is een koppel uit Dresden ze zijn ook veertien dagen in Brazilië geweest en ze zijn er vertrokken om dezelfde reden als wij. We willen nu naar het Zuiden van Bolivia rijden en dan naar Argentinië en misschien ook nog wel naar Uruguay, we zien wel waar de wind ons naartoe blaast.



Zaterdag 27/06



Vandaag rijden we verder Bolivia in, tot San Vicenze, we weten daar een heel mooi plekje om te overnachten, vlakbij een haciënda. Andrej en Anita uit Dresden rijden dezelfde richting uit en ze willen daar samen met ons overnachten maar ze moeten heel traag rijden want hun bladveren zijn niet goed meer en ze moeten het uithouden tot Santa Cruz. Half namiddag zetten we ons bij de haciënda en een paar uur later komen de Duitsers ook aan. Er zitten hier evenveel beesten als in de Pantanal, we zien ook krokodillen en capibari’s dus als we ’s avonds buiten zitten schijnen we af en toe met ons pillamp om te zien of ze niet te dichtbij komen.



Zondag 28/06


We gaan een paar dagen samen met Andrej en Anita reizen, het is een heel tof koppel en het is wel prettig om samen te reizen. Onderweg horen we ineens psssss en we zien dat onze achterband lek is, gelukkig zitten de Duitsers een eindje achter ons dat is toch gemakkelijker voor mij, een half uurtje later kunnen we weer verder, we beloven de Duitsers een flinke pint vanavond. In San Ignacio de Velasco worden we met open armen ontvangen, ze zijn blij dat we weer terug zijn. We gaan hier een paar dagen relaxen en de buurt wat verkennen. ’s Avonds zitten we met zijn allen rond een tafel met een hoop bier en dan komen de verhalen, vooral de Bolivianen willen ons alles vertellen over de Boliviaanse politiek en dat je hier een auto kunt kopen met of zonder papieren, no problema