Brazilie en de Pantanal

Donderdag 11/06



We zijn gisterenmiddag toch nog doorgereden tot San Ignascio de Velasco,we hebben geslapen bij een hostel, er was geen plaats meer voor de Josmobiel maar aan de overkant woont een broer van hen en daar konden we perfect staan. Inmiddels weten we zowat alles over de Boliviaanse politiek want die mens hier heeft heel de avond bij ons gezeten en we hebben echt geen woord moeten zeggen, er was geen speld tussen te krijgen. Vanmorgen was er hier een processie en daarna zijn we de kerk gaan bekijken, ook weer zo’n typisch kerkje van de Jezuïetenmissies. Hier in het hostel is het gezellig, er staan Fransen met hun jeep en er is juist een koppeltje van Ekeren aangekomen, dat is toch wel eens plezant met andere mensen in het Vlaams babbelen. Ze trekken voor een half jaar door Zuid Amerika met de rugzak en ze doen alles met het openbaar vervoer. Morgenvroeg willen we doorrijden tenminste als mijne was droog is, de vrouw van het hostel heeft alles voor mij gewassen en heel de tuin hangt vol was van ons.



Vrijdag 12/06



De was is droog dus we kunnen vertrekken, het koppeltje van Ekeren stapt op de bus en wij gaan de andere kant op richting Brazilië. Als we vertrekken zien we dat er een achterband plat staat dus moeten we eerst een gomeria zoeken maar die zijn er hier heel veel, dat is nodig ook. Een kwartiertje later is het in orde en we kunnen weg. We willen vandaag tot in San Vicente rijden dan zijn we nog een 250 km van de Braziliaanse grens. Onderweg komen we een enorme kudde koeien tegen en de mannen die de kudde drijven laten speciaal voor ons hun zwepen extra hard knallen, echt showgasten. In San Vicente vinden we een slaapplaats gewoon bij mensen in hun tuin en het ziet er hier allemaal rustig uit. Onze achterband is nog niet goed en de zoon van de mensen waar we slapen neemt ons mee naar Felipe, die zal het wel repareren zegt hij. Feilipe is een vriendelijke man met een hele dikke kaak vol cocabladeren, ge verstaat geen woord van wat hij zegt maar hij begint direct aan onze band. Serieus gereedschap heeft hij niet en omdat het al donker is moeten we er met twee met een pillamp bijstaan maar hij repareert onze band, hopelijk is het nu in orde. Morgen proberen we in San Mattias te geraken dat is aan de Braziliaanse grens.




Zaterdag 13/06



We hebben prima geslapen en voor we vertrekken krijgen we nog een kom met goeie straffe koffie van de vrouw hier dus we zijn ineens wakker. De weg naar San Mattias valt mee maar we zijn al wat gewoon en daarom zijn we al gauw content. Onderweg zien we steeds meer vogels en bomen met prachtige bloemen. ’s Namiddags zien we onze eerste alligator maar hij was weg voor ik er een foto van kon maken. In San Mattias moeten we morgen de grens over dus proberen we de grensformaliteiten aan de Boliviaanse kant in orde te krijgen. De uitreisstempel in onze paspoorten was geen enkel probleem, de politie was er niet maar de vrouw die daar aan het kuisen was zette vlotjes een stempel in ons paspoort. De douane dat is een ander verhaal, die werken op zaterdag en zondag niet dus eigenlijk moeten we wachten tot maandag. Nadat ik wat van mijn oren gemaakt had tegen die mannen zegden ze dat we gewoon Brazilië binnen kunnen morgen zonder douanestempels, we gaan dat wel proberen en als ze ons terugsturen wachten we gewoon tot maandag. We staan hier nu bij een politiepost om te overnachten. Ze raden ons af om op de Plaza te gaan staan niet omdat het gevaarlijk is voor overvallers maar zaterdagavond is het hier overal feest en de Bolivianen drinken grellig veel. Volgens de politie rijden ze hier ’s nachts stomdronken rond terwijl ze met hun pistolen in de lucht schieten en ze rijden overal bovenop, dus we staan hier veilig een eind van de weg, de muziek klinkt langs alle kanten en het klapt hier overal, de zaakjes die vuurwerk verkopen doen goeie zaken hier.



Zondag 14/06



De politie heeft goed op ons gepast deze nacht en ze hebben zelfs iemand opgebeld van de douane om onze papieren voor de auto in orde te maken dus we kunnen naar Brazilië. De eerste post die we tegenkomen is voedselcontrole, we wisten wel dat je geen groenten of fruit van Bolivië naar Braziliê mag meenemen maar ze hebben heel ons ijskast leeggehaald. Ik had gerookte hesp en gerookt spek, luchtdicht verpakt, en lekkere kipfilets maar ik heb alles af moeten geven aan een dikke Braziliaan dus morgen moeten we eerst serieus gaan winkelen. De rest van de grensformaliteiten moeten gebeuren in Caceres, 80 km verder. Als we 300 meter over de grens zijn begint de asfaltweg al, het verschil met Bolivië is enorm. In Caceres is het nog even zoeken naar de immigratiedienst maar ik ben daar op 10 minuten terug buiten. We rijden vandaag tot Pocone en morgen rijden we de Transpantaneira op door de Pantanal. We overnachten op de binnenplaats van een hotelleke, de poorten gaan hier ’s nachts dicht dus wij staan veilig.




Maandag 15/06



We zitten op de Transpantaneira, we zijn van zin van dat op ons gemakske te doen want er zitten hier zoveel vogels en de Jos wilt die allemaal rustig bekijken. Tegen de middag zien we een camping en daar zetten we ons onder een boom. We zijn nog maar 17 km op de Transpantaneira maar het is geweldig en van hier op de camping zie je overal vogels. We zijn nog maar even op de camping als ik al een paar fotos kan maken van een toekan en van een grote ara. Ze hebben hier een zwembadje en de Jos besluit een duik te nemen met wat hulp van mijne kant geraakt hij vlotjes in het water, het doet hem echt goed. Tegen de avond vluchten we in de auto voor de muggen, die zijn er jammer genoeg ook veel.




Dindsdag 16/06



Vandaag willen we een 20 km verder rijden tot de volgende camping, onderweg stoppen we verschillende keren om fotos te maken, vooral van krokodillen er zitten er echt verschrikkelijk veel en ze zien er vals uit. Rond de middag zijn we aan de andere camping en hier gaan we overnachten, er is hier ook weer een zwembadje en de camping is gelegen aan een rivier maar daar zwem je best niet, het zit vol krokodillen. Van de Brazilianen verstaat ge nu echt geen woord, het Portugees is zo een verschrikkelijk vierkante taal, ik denk soms dat ze Russisch praten.