Door de bergen terug naar Samaipata

Woensdag 08/07



Toen we gisterenavond een slaapplaats zochten zijn we hier in de bergen bij een gezin terechtgekomen, we konden de mensen niet verstaan want ze spraken de plaatselijke taal, chiquitana of guarani, maar ze maakten ons duidelijk dat we naast hun huis konden parkeren. De vrouw des huizes was buiten op een houtvuurtje aan het koken en de kinderen bleven op een afstandje naar ons kijken. Toen ik de kinderen een doos Pringels chips gaf pakten ze dat heel voorzichtig aan en zeiden heel stilletjes gracias, ze hebben eerst de doos goed bestudeerd en later roken en voelden ze aan de chips maar na een tijdje begonnen ze er toch van te eten, dat was volgens mij de eerste keer dat ze chips aten. De vader was niet zo verlegen want die kwam direct naar mij om sigaretten, ik heb de mens een heel pakje gegeven en hij heeft heel de avond buiten staan smoren. Wij hebben er in ieder geval goed geslapen. Vandaag willen we doorrijden tot de Rio Grande, de weg is redelijk goed wel een beetje een “Camino de la Muerte”, smal en een diepe ravijn langs een kant maar het is hier niet druk en het is echt mooi. Als we tegen de avond bij de Rio Grande aankomen zien we dat we niet met de auto tot bij de rivier kunnen dus we parkeren bij de brug en gaan hier overnachten.


Donderdag 09/07


Gelukkige verjaardag Thorsten


We geraken niet met de auto bij de Rio Grande als er ergens een weggetje was zou de Jos dat zeker proberen maar het lukt niet dus we besluiten verder te rijden. We moeten volgende week terug in Santa Cruz zijn om onze onderdelen voor de auto op te halen en er zijn twee mogelijkheden om daar te geraken, helemaal terug de smalle weg door de bergen of terug via Samaipata, er zijn hier in Bolivia niet zoveel wegen. De Jos heeft niet veel goesting om die smalle weg door de bergen nog eens te doen, hij wil terug via Samaipata. De weg door de bergen was fantastisch, het was weer een heel ander Bolivia, ongerept en nergens toeristen maar de Jos wil weer wel eens een goeie Bife Chorizo eten en dat kan perfect in Samaipata. Onderweg, in de bergen, heeft het geregend en dan veranderen de wegen direct in een modderpoel, de weg is vettig en glad, het is voor de Jos een hele job om de Josmobiel op de weg te houden Onderweg pikken we een Frans koppeltje op, ze zijn zwaar beladen met rugzakken en ze zouden normaal met een camion meerijden maar omdat het regent zitten ze liever binnen in de Josmobiel. We willen nu een paar dagen in Samaipata blijven en dan terug naar de Gustavo rijden. Samaipata betekent “hoogte om uit te rusten” en dat gaan we hier doen na al dat gecross door de bergen.



Vrijdag 10/07



Vandaag gaan we eerst onze auto nog eens laten wassen want de mensen beginnen om te kijken als wij er langs rijden. Bij de plaatselijke car wash hebben ze hun handen vol aan de Josmobiel maar ze krijgen hem redelijk proper. Ik weet inmiddels dat je in dit deel van Bolivia nooit mag zeggen dat La Paz de hoofdstad van Bolivia is, hier zeggen ze dat Sucre de hoofdstad is en dat maken ze redelijk duidelijk door dat overal op te schilderen. Bij La Vispera is inmiddels een heel gezelschap Duitsers aangekomen, ze reizen rond met een Mercedes camion, Kondor Tours, waar een grote opbouw opgemaakt is, ze hebben alles bij : tafels, stoelen enz… en ze slapen allemaal in tentjes. Er zijn mensen bij van 75 en die trekken mee rond en slapen zonder problemen in een tent, knap zenne.


Zaterdag 11/07


Omdat Pieter van “La Vispera” hier een healing center wil beginnen lopen er hier nogal wat kinesisten rond en de Jos heeft met een van hen een afspraak gemaakt, met de jongste en de knapste natuurlijk, het is een Nederlandse vrouw en ze schijnt heel goed te zijn. Na anderhalf uur is de Jos een heel ander mens, het heeft hem echt goed gedaan. De Jos had de kinesiste niet verteld waar hij altijd pijn heeft en terwijl ze hem masseerde drukte ze precies op die plek en ze zei “daar zit iets niet goed”, dat is toch wel straf vind ik. Het is in ieder geval spijtig dat ze vandaag terug naar La Paz vertrekt. Vandaag was het koud maar ja het is ook putje winter hier en het kan zelfs hier wel eens een dagje frisser zijn.



Zondag 12/07



De Jos heeft gisteren heel de dag en de nacht geen pijntje gevoeld, die behandeling heeft hem duidelijk goed gedaan, volgens de kinesiste hier zit er iets in zijn heup gekneld en daar komt volgens haar alle pijn vandaan. Het is te hopen dat ze gelijk heeft dan is er in ieder geval iets aan te doen. De groep Duitsers vertrekt vandaag naar de Pantanal, het zal een stuk rustiger zijn hier, ge zult toch maar met zo een reisgezelschap rond moeten trekken, volgens de Jos was er een broer van Hitler bij. Seffens gaan we hier nog eens eten bij “Tierra Libre”, als je ooit in Samaipata komt moet je daar zeker gaan eten, het is de moeite en het kost niks.