Chos Malal en omgeving

Dinsdag 01/12


We hebben Zwitsers Argentinië achter ons gelaten en we rijden Noordelijker. Het landschap wordt droger en de zon schijnt, zelfs de pampas zijn mooi nu want alles staat in bloei, nooit geweten dat er zoveel bloemen bloeiden in de pampas. Omdat we de Ruta 40 al gedaan hebben zoeken we een andere route. We vinden een weg die door de bergen gaat niet ver van de Chileense grens en we hopen dat het een mooie route is. De ripio is heel goed berijdbaar en het landschap is fenomenaal, we hebben nog geen seconde spijt gehad dat we weg zijn uit het merengebied. We willen tot Laguna Blanca rijden en daar overnachten maar dat is redelijk hoog gelegen en de wind giert langs de auto dus zoeken we een ander plekje. In Mairiano Moreno zien we een plekje bij de rivier, dit wordt onze slaapplaats.


Woensdag 02/12


De zon schijnt al van ’s morgens vroeg en we besluiten vandaag niet te ver te rijden en te genieten van het goeie weer. We zoeken op de kaart een alternatieve route voor de Ruta 40 en we zijn weer weg. De weg is goed en het landschap prachtig, we denken dat er in Argentinië nog duizend en één mooie wegen zijn die we nog niet kennen. Een 100 tal km verder in Caviahue stoppen we bij een laguna en bakken daar een paar reuze biefstukken. Een paar uurtjes later rijden we verder maar na 2 km zien we een kleine camping, ze is zo mooi gelegen dat we hier stoppen voor vandaag. We zitten weer vlakbij de Chileense grens maar we willen er geen één van tweeën over, normaal wilden we door Argentinië naar het Chileense merengebied rijden maar we hebben geen goesting om Argentinië te verlaten. In Januari gaan we wel terug naar Chili om onze papieren in orde te houden maar voorlopig blijven we bij de Argentijnen, het is hier gezelliger, het weer is goed en het eten lekker. Chili is een mooi land maar de mensen zijn er kil en de Jos zegt dat ze hunne slechte biefstuk zelf op mogen eten.


Donderdag 03/12


We willen vandaag eens naar de Termas van Copahue gaan kijken, de weg ernaar toe is schitterend. Het water van de Termas komt van een vulkaan en we zien ze al van ver roken, uit elke spleet in de rotsen komt rook echt een ongelooflijk zicht. Als we uitstappen bij de Termas ruiken we ze al van ver alles ruikt hier naar zwavel, ruiken kun je dat niet noemen want het stinkt echt. De Termas zijn baden met grijs water dat borrelt, recht vanuit de vulkaan, ze zeggen dat het heel gezond is maar ik heb geen zin om in die blubber te zitten en we rijden verder. ’s Middags eten we juist buiten een piepklein bergdorp, El Chollar, we zitten er nog maar juist als we bezoek krijgen van de plaatselijke politie. Ze vragen waar we naartoe rijden en als we zeggen dat we naar Chos Malal rijden, zeggen ze dat er in het dorpje ook een camping is, even mooi dan die van Chos Malal en dat er twee jaar geleden nog een toerist uit Frankrijk geweest is, een internationale camping dus. Als ik zeg dat we in Chos Malal willen gaan winkelen, zeggen ze dat ze hier ook één winkel hebben. Ze zeggen het niet één keer maar zeker vier keer dus we kunnen bijna niet anders meer dan in het dorpje naar de camping te gaan. Als we bij de camping aankomen zeggen ze dat er eigenlijk geen auto’s op mogen maar omdat de Jos in een rolstoel zit en omdat we vrienden van de politie zijn mogen we staan waar we willen en het is echt een mooi campingske. Het werk hier in het dorpje valt stil want iedereen komt eens naar de Josmobiel kijken en de kinderen komen ons vertellen dat ze Engelse les krijgen in de school en roepen heel de tijd : My name is …………………meer hebben ze nog niet geleerd, wij amuseren ons hier in ieder geval heel goed.


Vrijdag 04/12


We zijn al vroeg uit ons bed want er is alweer bezoek vanuit het dorpje, we zullen hier eens door rijden dan kunnen de mensen verder werken. We rijden naar Chos Malal, bekend terrein voor ons, we zijn daar al twee keer geweest maar nog nooit via deze weg. De politie had ons verteld dat de weg via de canyon van de Rio Neuquen bangelijk mooi was en ze hebben echt niet overdreven, het is prachtig als je van boven de canyon in kijkt. In Chos Malal doen we eerst boodschappen en als we bij de beenhouwer komen herkent hij onze auto van vorig jaar, dan ben je al een goeie Argentijn als de beenhouwers je herkennen. We rijden naar het campingske, het is een kleine, kraakpropere camping met lekker warme douches en spotgoedkoop. Tegen de avond trekken we nog eens het dorp in om een visstok voor de Jos te kopen volgens mij is het veel gemakkelijker om gewoon vis te kopen maar hij wil vissen. We hebben van de toeristische dienst hier een tip gekregen over een route door de bergen en die gaan we misschien doen, we zien wel.


Zaterdag 05/12


Omdat we toch tijd genoeg hebben gaan we het advies van de jongen van de toeristische dienst opvolgen. We rijden de bergen in en we worden direct getrakteerd op een ongelooflijk uitzicht, waar je ook kijkt het is overal even mooi. Als je door een bocht komt of over een heuvel heb je elke keer weer een fantastisch panorama, ja echt Neuquen is de max. ’s Namiddags zien we een plekje bij de rivier daar kan de Jos zijne nieuwe visstok uitproberen. Hij heeft volgens mij wat ze noemen beginnersgeluk want binnen het half uur heeft hij een forel te pakken. Het blijft bij één vis voor vandaag, als ik ook eens wil proberen te vissen help ik al de draad zo in de war dat de Jos minstens een uur werk heeft om alles terug in orde te maken. Vissen is duidelijk niks voor mij dus ik ga maar forel bakken.


Zondag 06/12


Gelukkige Verjaardag Sinterklaas


Vandaag willen we naar het Nationaal Parkje Epulauquen rijden, er schijnen daar een paar mooie lagunas te zijn. De weg ernaartoe is schitterend en als we bij het park aankomen worden we vriendelijk ontvangen, we mogen gratis binnen en gratis kamperen. We zoeken een plekje en het uitzicht hier is echt overweldigend, we voelen ons supergelukkige mensen dat we dat allemaal mogen meemaken. De Jos haalt zijn vislijn boven en ongelooflijk maar waar, hij vangt een hele grote regenboogforel. De Argentijnse families die vlakbij ons zitten zijn allemaal blij en beginnen spontaan te applaudisseren omdat el senor en silla rueda (rolstoel) een vis gevangen heeft en ze zitten met zijn allen de rest van de dag bij ons. De kinderen denken nu dat je in een stoel moet zitten om een vis te vangen en gaan allemaal in een stoel aan de laguna zitten vissen en ondertussen wordt de Jos uitbundig gekust door de Argentijnse vrouwen. We hebben een hele gezellige dag hier en als ’s avonds de Argentijnen naar huis rijden nemen ze afscheid van ons alsof ze onze beste vrienden zijn, de vrouwen compleet met tranen in hun ogen. Wij blijven hier vannacht en morgen rijden we nog een stukje verder de bergen in, Neuquen is ongetwijfeld één van de mooiere provincies van Argentinië.


Maandag 07/12


We vertrekken uit het park Epulauquen en we weten zeker dat we hier nog terug komen, we willen naar Agua Calientes rijden maar dan moeten we eerst naar Las Ovejas om te informeren naar de toestand van de weg. In Las Ovejas zeggen ze dat de weg in orde is dus wij kunnen verder. De weg naar Agua Calientes is zeker niet voor watjes, smal en diepe ravijnen. Het landschap hier is meer dan fantastisch, diepe kloven en rivieren, rotsen in allerlei vreemde vormen, dit stukje Argentinië is duidelijk nog niet ontdekt door de toeristen , het is een stuk ongerepte natuur zonder hotels of vakantiewoningen, het lijkt wel of we hier helemaal alleen zijn, het is een ongelooflijke ervaring en we denken dat dit het mooiste is dat we al ooit gezien hebben. We hebben er een hoop foto’s gemaakt maar zo’n panorama’s pakken niet echt op papier, wij vergeten het in ieder geval nooit meer. Als we terug in Las Ovejas zijn zoeken we een slaapplaats maar in het dorpje zelf is niks te vinden dus rijden we terug een stukje de weg op en na een paar kilometers vinden we iets bij de rivier. Morgen rijden we terug naar Chos Malal om uit te rusten van de steile, hobbelige maar fantastisch mooie wegen.