Door de canyon de Atuel

Dinsdag 08/12


We zijn terug in Chos Malal op het campingske, de zon schijnt en het aangenaam warm hier. Omdat ze hier op de camping zelfs buiten aan de wasbakken warm water hebben besluit ik de was maar eens te doen en mijn haar te verven want de kapster in Esquel was hier en daar wat vergeten te kleuren. ’s Namiddags wandelen we naar het dorpje en het valt ons op dat echt alles gesloten is, een beetje later weten we waarom. Het is vandaag Fiesta de la Virgen en daar hoort natuurlijk een processie bij. Ze trekken door de straten met een Mariabeeld, overdadig versierd met knalrode en –roze plastieken bloemen ondertussen zingen ze en roepen keihard “Viva Maria”. Achter het Mariabeeld rijdt een pick-up en daarachter op zit een non, met een micro vast, keihard te zingen. De stoet wordt gevolgd door een hoop ruiters te paard en daarachter nog een sliert toeterende auto’s. Wij zitten op ons gemakske aan de kant te kijken en het is echt de moeite om die totale chaos gade te slaan. We trekken terug naar de camping en zitten heel de avond buiten te genieten van het goeie weer.


Woensdag 09/12


We blijven nog een dagje in Chos Malal. Het is hier de tijd dat ze met de dieren terug de bergen in trekken en overal zie en hoor je kuddes, vooral geiten. In deze streek zie je meer geiten dan koeien en het wordt hier ook veel gegeten. Ze trekken met hun dieren dwars door het dorp, over de brug, naar de bergen en zoals alles hier verloopt dat ook redelijk chaotisch, het ligt niet aan de gauchos maar aan de auto’s die niet even kunnen wachten om de dieren te laten passeren. Ze rijden recht in die kudde en dan lopen die geiten van hier naar ginder, de gauchos gaan er met hun zweep achter en terwijl toeteren de auto’s lustig verder. Wij kunnen het van op de camping volgen en het is echt een grappig schouwspel. Inmiddels is het drukker geworden op de camping, er zijn drie oude,afgebrakte autobussen aangekomen met zigeuners, ik denk dat het vier gezinnen zijn, ze hebben Shetland pony’s bij en daar trekken de mannen mee naar het dorp en voor een paar Peso mogen de kinderen er op rijden en de vrouwen verkopen dekens en spreien enz… Als ik aan het douchen ben komen de zigeunerinnen binnen en trekken het gordijn van de douche open om wat met mij te buurten, dan staat ge daar ook niet echt comfortabel maar zij hebben er geen enkel probleem mee en tateren lustig verder, eigenlijk zijn wij inmiddels ook zigeuners geworden en dat leventje bevalt ons wel.


Donderdag 10/12


Vandaag vertrekken we uit Chos Malal maar terugkomen doen we zeker, Chos Malal is één van mijn favoriete plaatsjes in Argentinië. De omgeving is prachtig en in het dorpje lopen geen hordes toeristen uit Buenos Aires rond en er zijn geen souvenirwinkeltjes zoals in Bariloche, Villa La Angostura, Belgrano enz… hier ben je echt in Argentinië. Wij hebben weer een alternatieve route gevonden voor de Ruta 40 maar na een paar uur zijn we blij dat we de asfalt van de 40 onder onze wielen voelen, de weg was mooi maar verschrikkelijk slecht. Omdat het echt warm is vandaag stoppen we rond een uur of drie, een stukje voorbij Barrancas vinden we een plaatsje langs de 40 en morgen gaat het verder Noordwaarts.


Vrijdag 11/12


We hebben goed geslapen hier in de bergen en rijden richting Malargue, het is nog maar 160 km tot Malargue en we nemen de Ruta 40. Als we een half uurtje aan het rijden zijn stopt plotseling de asfaltweg en het wordt ripio maar dan echte ripio, het is het slechtste stuk dat we in weken gereden hebben. Gelukkig is de omgeving prachtig, dat scheelt een stuk dan vergeet je de slechte weg een beetje. In Malargue ga ik even langs de toeristische dienst want ik heb een goeie computer, een printer en een scanner nodig om wat officiële papieren te regelen, de mannen bellen wat rond en een beetje later zit ik achter de computer om alles door te sturen. In Malargue gaan we naar de camping Municipal, dat zijn kleine campings van de gemeente en bijna elk plaatsje heeft er één, ze zijn goedkoop en meestal goed in orde. Morgen moet ik nog even met ons Liesbeth bellen of al de papieren goed doorgekomen zijn en dan kunnen we verder, waarschijnlijk trekken we hier rond Malargue de bergen in.


Zaterdag 12/12


Er zit een vervelende, zwarte vlek op de lens van mijn camera en ze wordt steeds groter, de Jos heeft geprobeerd de lens te openen en dat is mislukt dus we gaan hier op zoek naar een nieuwe camera. Na wat rondgevraagd te hebben vinden we in Malargue een winkel waar ze digitale camera’s verkopen, we belanden bij “La casa por su casa” en daar hebben ze van alles, vooral de kerstversiering lijkt hier in de aanbieding. Nooit of van mijn leven zag ik zo’n kitscherige kerstversiering bij mekaar, lichtjes en slingers in alle kleuren en zelfs roze en lichtblauwe kerstbomen volgens mij zou Tove hier wel genoten hebben van al die glitter. We kopen hier een camera, de zoom is wel niet zo goed als mijn vorige maar ik kan er mee verder. Een camera kopen is hier geen probleem maar afrekenen dat is wat anders, ik beland in een file voor de kassa en ze komen wel drie keer vragen of ik de camera in één keer of in zes keer wil betalen. De mensen voor mij komen kerstversiering kopen en betalen allemaal cuotas, dus wat slingers en een kerstboom wordt in zes keer betaald. Terwijl ik in de winkel ben heeft de Jos gezelschap gekregen van een man die in Argentinië geboren is maar perfect Engels spreekt, zijn ouders waren Engelsen. Hij is 85 jaar oud maar nog heel vlot en hij geeft ons zijn e-mail adres zodat we contact op kunnen nemen als we nog eens in Malargue komen. We spreken hier steeds meer met de mensen en het begint ons wel op te vallen dat wij veel meer van Argentinië weten en gezien hebben dan de meeste Argentijnen zelf, de meesten zijn nooit uit hun provincie geweest maar vinden het geweldig dat wij overal geweest zijn en er hun over vertellen. Met een nieuwe camera op zak vertrekken we uit Malargue en we rijden even tot Las Lenas maar we vinden daar niet echt een goeie plek voor de nacht, een paar km van de Ruta 40 zien we een wegwijzertje naar “Laguna Blanca” en het blijkt een fantastisch plekje te zijn, we bakken er onze biefstuk en genieten van de zonsondergang, het lijkt wel of de lucht in brand staat.


Zondag 13/12


Voor we naar Mendoza rijden maken we een omweg richting San Rafaël, we hadden van Gustavo een tip gekregen dat we zeker langs El Nihuel naar Vallegrande moesten rijden en dat gaan we dan maar doen ook. In El Nihuel stoppen we even bij een camping maar ze vragen schandalig veel voor een plaats dus wij rijden verder. In het dorpje ontmoeten we twee Belgen, ze werken in Mendoza en zijn voor het weekend in El Nihuel, ze willen nog wat door Argentinië reizen en ze zijn blij met onze informatie en tips. Van El Nihuel rijden we door de canyon de Atuel en dat is een prachtig stukje natuur, in de canyon vinden we een plekje en besluiten hier ineens te blijven om te overnachten. ’s Namiddags barst er een onweer los, daar is de streek rond St. Rafaël voor bekend, en dat klinkt enorm hier in de canyon maar een half uurtje later schijnt de zon weer volop.


Maandag 14/12


We zijn al op tijd gewekt door de zon en we rijden verder de canyon in. Het landschap is adembenemend, we weten echt niet waar we eerst moeten kijken en we stoppen bijna om de 5 minuten. Ik had zoiets hier in de streek nooit verwacht, op geen enkele kaart staat de canyon aangeduid en de geen enkele reisgids vermeld de canyon. Foei, Dominicus en Trotter dat is echt een grove nalatigheid, ik denk dat ik zelf een reisgids over Argentinië ga schrijven want we zijn op zoveel fantastische plekjes geweest die in geen enkele gids staan. Uiteindelijk komen we bij Embalse de Valle Grande, een felblauw meer met hier en daar wat eilandjes in, het is zo mooi dat we er gewoon stil van worden. In Valle Grande besluiten we een camping op te zoeken want we moeten onze watertank dringend vullen, we zien een camping aan de rivier en omdat het zo’n goei weer is blijven we hier morgen ook nog. De mensen van de camping zijn heel de tijd al naar ons aan het kijken en even later komen ze aan mij vragen of ik toch echt geen hulp nodig heb met de Jos, ik bedank ze heel vriendelijk en zeg dat het wel gaat maar toch houden ze ons goed in de gaten. Dat is echt typisch aan de Argentijnen, als we ergens in een dorpje zijn en de Jos moet op een stoep dan staan ze direct met vijf man rond ons om te helpen, ze zijn ook heel direct want in de plaats van opzij te kijken als wij voorbij komen, stappen ze recht op ons af om te vragen waarom de Jos in een rolstoel zit en ze willen heel het verhaal horen.


Dinsdag 15/12


Ons aankleden was vanmorgen geen groot werk want meer dan een bikini of zwembroek kan je echt niet verdragen, het is niet warm maar heet hier. We zitten aan de rivier en je zou er zo inspringen maar het water stroomt zo hard dat het een beetje gevaarlijk is, het is trouwens verboden om hier te zwemmen. We brengen de dag door in onze luie stoel en houden de rafters in de gaten die hier regelmatig voorbij komen. ’s Middags hebben we even met ons Liesbeth en Weking gebeld, voor hun bouwvergunning was het een belangrijke dag en ze hadden goei nieuws en wij zijn weer gelukkige mensen en als we iets later onze Koen ook nog te pakken krijgen is onze dag compleet. Als de Jos uit zijn luie stoel wil komen gaat er iets grondig fout, zijn rolstoel rijdt bergaf, richting rivier. Hoe hard ik ook spurt, de rolstoel gaat de snelstromende rivier in, maar gelukkig zijn de jongens van de camping in de buurt en ze duiken onmiddellijk het water in. Het was even spannend maar iets later hebben ze de rolstoel, zijn kussen en zijn rugzak uit het water gehaald, toch goed dat ze ons een beetje in de gaten houden. We zitten heel de avond buiten te genieten van het warme weer en morgen rijden we naar St. Rafaël voor de broodnodige boodschappen.