Van Lima tot in Ecuador

Zondag 24/10


Het is nog altijd mistig als we opstaan en we besluiten naar Barrancas, een kustplaatsje, te rijden. Onderweg hangt er een dikke mist en dat is redelijk gevaarlijk want zelfs de camions zetten hun lichten niet op. Barrancas is een grote tegenvaller, het stadje is, op zijn zachts gezegd, ronduit smerig en het strand is één grote stortplaats. Je kan onmogelijk op dat strand komen want het ligt vol vuilniszakken en wie weet wat allemaal nog dus we draaien zo snel mogelijk terug. Op de kaart zien we een route door de bergen en we daar gaan we voor een paar dagen naartoe. De weg is prachtig en al gauw zitten we terug op 4000m. In het eerstvolgende stadje, Huarez, proberen we een slaapplaats te vinden maar dat wil niet lukken, een 20 km verder kunnen we bij een hotel staan. We zijn inmiddels terug op 2800m en dat is toch beter om te slapen dan op die grote hoogte.


Maandag 25/10


We rijden verder door de Cordillera Blanca en we hebben een prachtig uitzicht op de besneeuwde toppen en het zijn niet van de minste, ze zijn boven de 6000 m. We hebben ergens iets gelezen over de Canon del Pato en die willen we perse doen. Over een dikke 50 km slingert de weg zich tussen de hoge rotswanden hoog boven de Rio Santo. Als we door de smalle, diepe kloven van de canyon rijden hoog boven het kolkende water van de rivier, heb ik niet veel praat meer toch zeker niet als de weg met momenten heel smal wordt. Op die route zijn 32 tunneltjes in de rotsen uitgehouwenen en hoe slecht de weg soms ook was, het was meer dan de moeite. We zijn het erover eens dat dit de ruigste canyon is die we ooit gezien hebben. Omdat er geen mogelijkheid is om daar te overnachten rijden we terug naar de Panamericana, aan de kust.


Dinsdag 26/10


Gelukkige verjaardag Dietwin


We hebben vanmorgen met Dietwin proberen te bellen maar we kregen geen verbinding, sorry Diet het zal voor een andere keer zijn en we komen er wel ene pakken op de Vissenheuvel. Wij zijn op weg naar Trujillo, een redelijk grote stad en daar willen we eerst nog wat inkopen doen en dan een beetje verder rijden naar Huanchaco, een plaatsje aan de kust. Een paar kilometer voorbij Trujillo zien we een wegwijzer naar : Pyramides van de zon en de maan en we gaan eens efkes kijken. We zijn echt blij dat we afgedraaid zijn, op de pyramides mogen we niet want de archeologen zijn daar volop aan het werk maar er is een schitterend museum over de Moche cultuur. De Moche’s leefden van 200 tot 800 na Christus nog voor de Inca’s. Het is museum is pas 4 maanden open en het is prachtig, er staan enorm mooie dingen en de mensen die er werken zijn bezeten van hun vak, ze wandelen met ons door heel het museum en geven bij elk klein detail een uitleg. Ik had graag een boek gekocht maar omdat het museum en ook de vindplaats van de Moche stad zo nieuw is zijn er nog geen boeken van, jammer. Huanchaco is een verademing, het is een gezellig plaatsje en vooral proper toch zeker in vergelijking met de vorige kustplaatsen. In Huanchaco vinden we een hostal met een camping vlakbij het strand met een supervriendelijke campingbaas, we hebben een mooi plekje op een grasveld met een zwembad. We zijn van zin om hier een paar dagen te blijven want de laatste dagen hebben we echt veel kilometers gedaan en ook omdat je zulke plekjes, aan de kust, niet veel vindt in Peru. We staan hier met drie mobilhomes, wij en twee Zwitsers en het is altijd plezant om Europeanen tegen te komen. Het is wel jammer dat het weer hier niet echt goed is, het is grijs en overtrokken maar ja, misschien is het morgen beter en anders maar niet, je kan niet alles hebben.


Woensdag 27/10


We zitten nog altijd in Huanchaco en alhoewel het bewolkt is, is het toch niet koud. We wandelen naar het dorpje en we houden de vissers in de gaten. Ze vissen hier nog op traditionele wijze, met kleine rieten kano’s en het is prachtig om te zien. De vissers zitten meestal op hun knieën bovenop de kano’s en het is echt knap hoe die mannen door de golven gaan. Als de vissers aan land komen en hun vangst op het strand leggen kan je bij hen verse vis kopen maar het meeste gaat direct naar de restaurants. Tegen de middag komen de vissers aan en een uurtje later kan je hier in alle restaurantjes verse vis eten en dat hebben wij dan ook gedaan. Voor de rest van de dag zijn we op de camping gebleven en houden de grote schilpad in de gaten, die hier op de camping woont. Het beest is niks bang van ons en je moet goed op tijd je voeten omhoog doen want ze bijt. Ondanks de grellige schilpad gaan we hier morgen nog een dagje blijven.


Donderdag 28/10


Al vroeg op de dag zitten we met de Zwitsers samen en wisselen reiservaringen uit. Het ene koppel is van onze leeftijd en het andere koppel is jong en op huwelijksreis, ze gaan van Alaska naar Ushuaia en dat klinkt ons heel bekend in de oren. We zitten over de landkaarten gebogen, ruilen kaarten en schrijven GPS points op, het is supergezellig hier en als één van de Zwitsers problemen heeft met de waterleiding in de auto kan de Jos, als oude loodgieter, hem uit de nood helpen. Tegen de middag trekken we terug naar het strand om op de vissers te wachten en het is, net als gisteren, een prachtig zicht om ze, uit de zee, te zien aankomen. Vandaag schijnt de zon, ik neem een duik in het zwembad, Jos zet de barbecue klaar en ik ontdek, ergens onder in een kast, nog een fles Estancia Mendoza en dat is een geweldige afsluiter van een prachtige dag.


Vrijdag 29/10


We nemen afscheid van de Zwitsers en rijden verder naar het Noorden. Een paar kilometer voor Chiclayo rijden we terug naar de kust, volgens de Trotter zijn daar een paar mooie kustplaatsjes. Die mannen van de Trotter zijn hier al lang, of nog nooit, niet meer geweest want het is weer zover : een vuil, vies strand, overal vuilniszakken langs de weg en geen huizen maar krotten. De Peruanen leven niet echt in de beste omstandigheden, de armoede is groot maar toch vraag ik me dan altijd af waarom ze niks, maar dan ook echt niks, opruimen want dat kost toch geen geld. We rijden weer weg van de kust en een 30 km boven Chiclayo, in Tucumu, is een museum en er zijn ook graven blootgelegd in de pyramides. Het museum is gesloten als we aankomen maar we mogen hier vannacht blijven en gaan morgenvroeg een kijkje nemen in het museum.


Zaterdag 30/10


We gaan vanmorgen eerst een kijkje nemen in het museum, het is niet veel bijzonders en je kan ook een wandeling maken naar de pyramides maar de Jos geraakt daar niet en ik heb niet veel goesting om alleen te gaan dus rijden we verder. We schieten goed op en tegen de avond staan we 100 km voor de grens van Ecuador. In Tambo Grande zien we een restaurant waar ze ook huisjes verhuren, als we in het restaurant eten mogen we op hun parking overnachten. Het eten is goed maar zoveel, echt niet te doen, we krijgen een berg gefrituurde gambas. Ik denk dat we hier wel heel veilig staan want er lopen hier twee zwaar gewapende bewakers rond.

Zondag 31/10


We rijden al vroeg richting Ecuador en hopen dat de grensformaliteiten een beetje meevallen. Gauw een uitreisstempel in Peru en de auto uitvoeren en dan naar de kant van Ecuador. Wat ik daar meegemaakt heb zal ik niet rap vergeten denk ik. Bij de Migraciones kreeg ik al snel de nodige stempels en dan naar de douane. De man die de auto in moest voeren was er niet want hij had een zwaar feest gehad en ze moesten hem uit bed bellen maar geen probleem hij zou er binnen het half uur zijn. Een half uurtje later kwam de bewuste douaan eraan, hij was zo zat als een oorlogsschip en iemand anders moest de computer komen bedienen, ondertussen hing hij de hele tijd aan mijn lijf en zei maar : ik wil je eerst kussen en dan doen we de papieren. Ze begonnen dan toch aan de papieren maar dan stopte hij ineens weer want hij wilde me weer kussen, ik heb die vent eens goed vastgepakt en een dikke kus gegeven en onze papieren waren direct in orde. Hij is nog naar onze auto gekomen want hij moest weten of we in België nog een dochter hadden, die vrij was, voor zijn zoon. We zijn in ieder geval in Ecuador en in het eerste satdje dat we tegenkomen gaan we een slaapplaats zoeken.