Zandstorm

Zaterdag 26 mei



Help!!!! Het waait niet meer gewoon maar er is nu echt een zandstorm, de lucht is geelbruin gekleurd en het zand vliegt met een ongelooflijke kracht tegen onze auto. Na een paar uur zit onze auto helemaal vol zand en onze huid heeft een roodbruine kleur gekregen, wij zijn dus nu echte roodhuiden. We zitten maar 5 km van Moab en daar rijden we naar de wasserij om al het zand uit onze kleren te spoelen, eigenlijk wilden we morgen op restaurant gaan maar nu we toch in Moab zijn gaan we vandaag maar. Toen we vertrokken van onze camping hadden we één van de ramen op een klein spleetje staan en vlak voor Moab komen we ineens weer in een rukwind en weg raam, ons raam is er gewoon totaal uitgevlogen maar dat lossen we morgen wel op, we gaan eerst eten. We vinden een gezellig restaurantje waar we echt lekker eten en heel lang blijven babbelen met de eigenares, het is hier niet anders dan in België want we zijn, hier ook, de laatste klanten in het restaurant.



Zondag 27 mei



We hebben iets te vieren, wij zijn vandaag 35 jaar getrouwd, maar eigenlijk hebben we dat gisteren al heel goed gevierd. Eerst gaan we langs bij Walkers Hardware Store voor onze raam, ze hebben geen plexiglas maar wel triplex, dus het wordt een raam van triplex. De mannen van Walkers zagen de plaat op maat en een uurtje later hebben we alles gerepareerd. Wij rijden vandaag naar Dead Horse Point, ik wil echt de plek zien waar Thelma & Louise zich in de afgrond gestort hebben. De wind is vandaag gelukkig helemaal weg, het is nog wel bewolkt maar lekker warm. Omdat Canyonlands North hier ook vlakbij is, rijden we daar ook nog even langs en weer komen we tot de conclusie dat Zuid-Utah wondermooi is. Terug op ons plekje installeren we ons met een flesje wijn bij ons kampvuur.



Maandag 28 mei



Vandaag wilden we Colorado binnen rijden maar het is niet gelukt, Utah houdt ons tegen. We zijn nog maar een half uurtje van Moab vandaan als we een schitterend plekje zien, we kijken mekaar eens aan en draaien af. Het kampplaatsje is vlak aan de Colorado rivier met op de achtergrond prachtige roodbruine rotsen en daar kunnen we echt niet aan weerstaan. We luieren heel de dag wat, het is er ook weer voor : heel warm en geen wolkje aan de lucht.



Dinsdag 29 mei


Gelukkige verjaardag Evi

Het is ons gelukt, we staan aan het Welcome Center van de staat Colorado, ik haal er wat kaarten en informatie op en maak gebruik van hun wi-fi om naar huis te bellen. In Fruita, het eerste stadje dat we tegenkomen, gaan we eerst boodschappen doen. In de supermarkt lijkt het of ik 100 jaar terug in de tijd gestapt ben want het loopt vol Mennonieten. Er schijnt hier een grote Mennonieten gemeenschap te zijn, de vrouwen en meisjes in de supermarkt dragen lange, ruiten schortjurken en hebben een grappig wit hoedje op hun hoofd. Het is niet de oude, strenge gemeenschap want ze stappen allemaal in de auto in de plaats van in hun koetsjes zoals de meeste Mennonieten. Juist buiten Fruita ligt het Colorado National Monument, een klein park en daar gaan we overnachten. De camping is picobello in orde en het parkje is mooi.



Woensdag 30 mei



Toen we deze morgen nog een stuk door het park reden liepen er plots een paar bighorn sheeps, een soort steenbokken, voor onze auto. We hadden in de vorige parken al dikwijls met een verrekijker naar de rotsen zitten kijken om ze te zien en nu stonden ze ineens voor de auto. We willen vandaag naar de Black Canyon of the Gunnison, ook een Nationaal Park. Bij het park aangekomen, rijden we eerst langs de camping om een mooi plekje uit te zoeken dan zijn we gerust voor de rest van de dag. De Black Canyon of the Gunnison is prachtig, weer totaal anders dan wat we de vorige weken gezien hebben maar echt mooi. Het is een hele, diepe en soms smalle kloof, de rotsen zijn echt donkergrijs, bijna zwart en de Gunnison rivier lijkt van bovenaf een klein riviertje. Als we ’s avonds, op de camping, zitten te eten lopen er overal herten rond, dat is echt het mooie aan die Nationale Parken, je zit midden in de natuur.



Donderdag 31mei


Gelukkige verjaardag Siegbert

We hebben vandaag niet echt een bestemming, we zien wel wat we tegenkomen. Het landschap is totaal anders dan in Utah, bergen met dennenbomen, groene weides vol koeien en snelstromende bergriviertjes, het lijkt echt op Zwitserland. Een stukje voorbij het plaatsje Gunnison rijden we een National Forest binnen en al gauw zien we een schitterend plekje, vlakbij de rivier. We besluiten er ineens twee dagen te blijven.



Vrijdag 1 juni


Gelukkige verjaardag Elin

Het is van ’s morgens af al zalig warm hier aan het riviertje maar afkoelen in de rivier is echt onmogelijk, het water komt rechtstreeks van de Rocky Mountains en is ijskoud. Toen we hier gisteren aankwamen zag de Jos een grote boomstam liggen en die wil hij persé in stukken zagen om dan stookhout te kappen, daarom moesten we hier wel twee dagen blijven want hij heeft er zijn werk mee. Tegen de avond hebben we in ieder geval een grote berg stookhout en ons kampvuur brandt dan ook tot laat in de avond.



Zaterdag 2 juni


We rijden vandaag weer een stukje verder richting Rocky Mountains, we zitten nu echt in de bergen en de sneeuw komt steeds dichter bij. Tegen de middag is de lucht helemaal dichtgetrokken en begint het te onweren dus eten we in de auto. We zitten inmiddels boven de 3000 meter dus is het logisch dat het kouder wordt, dat wisten we van tevoren. In Frisco,de naam alleen al, komen we bij een klein bergmeertje en daar gaan we overnachten. Ook hier lijkt het echt op Zwitserland, tot en met het weer. Morgen gaan we een hele afdaling maken naar Denver om op te warmen voor we naar de Rockies gaan.



Zondag 3 juni



We worden wakker met een stralende zon en dan is het wel prachtig, die bergen met de besneeuwde toppen. We rijden naar Denver, dat is hier maar een uurtje vandaan, en we zien wel of we daar blijven of niet. Denver blijkt een moderne, cleane stad te zijn als je van sjieke buitenwijken met nette, strakke gazonnetjes en verzorgde tuintjes houdt, ga dan naar Denver maar als je, zoals ik, meer houdt van rommelige, oude stadjes dan heb je er niets te zoeken. We vinden in Denver geen camping en ineens zie ik op de kaart een dorpje, Nederland en daar wil ik naartoe. In Nederland vertellen ze ons dat er nooit Nederlanders gewoond hebben maar vroeger was hier een zilvermijn van een Nederlandse investeerder, vandaar de naam. We ontmoeten er dan wel geen Nederlanders maar lopen een paar jonge Amerikanen, met Argentijnse truitjes aan, tegen het lijf. De jongens hebben een rondreis door Argentinië gemaakt en zijn zwaar onder de indruk van onze reis, we hebben een hele toffe babbel met hen maar op de vraag of ik hen wil adopteren moet ik ze toch teleurstellen. In Central City vinden we een camping met alles op en aan want soms is dat echt nodig en morgen rijden we terug naar Denver, we moeten nog even langs Mercedes voor onze remmen. In de vorige garage hadden ze de onderdelen niet en het was ook nog niet zo dringend maar omdat hier een Mercedes garage is gaan we voor het echt dringend wordt.