Okefenokee Swamp

Vrijdag 15 november t/m dinsdag 19 november

Okefenokee Swamp

 

 Okefenokee Swamp ligt in de afgelegen zuidoosthoek van Georgia en we hadden er een camping gereserveerd want stel je voor dat je helemaal voor niets naar die uithoek rijdt.

Okefenokee is een swamp zoals een swamp hoort te zijn : zwart water met geruisloos zwemmende alligators, waterplanten en cipressen bekleed met Spaans mos, veel vogels maar evenveel muggen, klammige warmte en regen.

We zijn ons verblijf in Okefenokee niet echt goed begonnen, het regende en Jos had onderweg ineens koorts gekregen en zoals gewoonlijk wisten we niet waar het vandaan kwam.  Jos besluit om in zijn bed te kruipen en als het morgen niet beter is dan starten we een antibiotica kuur op, we panikeren niet direct want het is echt niet de eerste keer.  De volgende morgen is Jos inderdaad beter en we denken dat het met wat Dafalgan wel opgelost zal zijn, het weer is inmiddels ook opgeklaard dus we kunnen de Swamp gaan verkennen.  Door de wetlands, stukken grasland die het grootste deel van het jaar onder water staan, loopt een mooie boardwalk en die wandelen we alle dagen een paar keer op en af. Er is daar altijd wel iets te zien, soms lopen er herten door de wetlands of zitten er schildpadden te zonnen en zelfs al zijn er geen dieren te zien dan is het nog mooi. De dode bomen of bomen die omgewaaid zijn bij een storm laten ze hier gewoon liggen, er liggen hier dan ook honderden bomen kriskras door en over mekaar, ze laten de natuur gewoon zijn gangetje gaan.

De swamp kan je alleen goed zien per boot en dat doen we dan ook, we varen met een Ranger de swamps in. William is hier geboren, zijn vader was ook Ranger, hij weet echt alles van Okefenokee en het is dan ook een trip met interessante verhalen en grappige weetjes.  Als we vanuit het meer open water de donkere swamp invaren worden we er even stil van, dit is zo prachtig. We varen tussen de grote cipressen door smalle kanaaltjes, soms ziet het er spookachtig uit en soms sprookjesachtig  en dat is vooral door de kleuren en door het mos dat in de bomen hangt. Volgens William zijn de meeste alligators nu gestopt met eten voor de winter en dus hebben we er niet veel van te vrezen, normaal eten ze alles, vis, vogels, kleine zoogdieren en toeristen maar zeker ben je nooit dus we houden afstand. Omdat de swamp zo afgelegen en moeilijk bereikbaar is werd hij vroeger ook voor andere doeleinden dan toerisme gebruikt. Er werd hier veel illegaal Moonshine (whisky) gestookt, ze stookten de Moonshine op vlotten en zo gauw een sheriff van een gemeente erachter kwam, vaarden ze een beetje verder naar een andere gemeente, zo kon het illegaal Moonshine stoken jarenlang doorgaan hier want ga ze daar maar eens zoeken.  Omdat we zo genoten hebben van onze tocht door de swamp en van William’s verhalen doen we het twee dagen later nog eens over en het is nog mooier dan de eerste keer, ik heb veel te veel foto’s gemaakt van de Okefenokee Swamp maar ik kan er geen wegdoen. Wij zijn voor de rest van ons leven fans van de Okefenokee Swamp.