Woensdag 30 oktober t/m zondag 3 november
Santee State Park
We blijven 5 dagen in Santee State Park, we hebben een mooi,
zonnig plekje gevonden op de camping. Omdat het weer zo goed is hebben we geen
zin om alle dagen een andere plek te gaan zoeken, Santee State Park ligt aan de
oever van Lake Marion, de camping is prachtig gelegen in het bos en tussen de
bomen door kan je het meer zien. Hier
zitten vooral vissers op de camping, ze vissen op catfish (meerval) en hoe meer
ze erover vertellen, hoe groter de vissen worden. Ik probeer de was hier nog
eens te doen en ik zeg wel probeer want omdat er maar één wasmachine is en één
droogkast, is het spurten om er eerst bij te zijn maar er is nog een ander
probleem. Op de droogkast
hangt een briefje waar op staat :
“I’m old en
tired, when you put money in me I will try to give you my best performance.
Dat
zegt genoeg denk ik. Het is al twee
dagen rond de 27 graden en komt een verkoelend windje van het meer af maar
volgens de camphost is er regen op komst. Het is weer aan het stormen in de
Golf van Mexico en er zou een uitloper van de storm tot hier komen. Tegen de
avond begint het te gieten en als ik enkele uurtjes later uit de mobilhome stap
staat heel de camping al onder water. ’s Morgens schijnt de zon weer volop maar
het zal toch nog even duren voor alles opgedroogd is. Wij gaan, zoals alle
dagen, een wandeling maken en inmiddels wandelen we anderhalf uur per dag en
dat gaat steeds vlotter. We kunnen elke
avond een reuze kampvuur maken want om één of andere reden laat iedereen die
hier vertrekt zijn overschot van hout bij ons achter, ze denken waarschijnlijk
dat de Jos zelf niet voor hout kan zorgen en dat is echt typisch voor de
Amerikanen. Het eerste wat ze zeggen als
wij op een camping komen is : Als we je met iets kunnen helpen moet je het echt
zeggen en dat menen ze dan ook echt. We
hebben genoten van ons verblijf hier in Santee , zowel van de omgeving als van
de sympathieke mede-kampeerders. Morgen rijden we naar een ander State Park aan
de kust en daar willen we ook een aantal dagen blijven.
Maandag 4 november t/m donderdag 7 november.
Gelukkige verjaardag vader.
We komen aan bij Edisto Beach State Park aan de Atlantische
Oceaan. Aan de ene kant van de camping ligt de Atlantische Oceaan en aan de andere
kant de moerassen die met hoogwater helemaal onderlopen. De camping ziet er heel anders uit dan we
gewoon zijn in State Parks, de sites
zijn veel kleiner en je staat veel dichter bij elkaar en het is dubbel zo duur
hier aan de kust. De eerste dag valt het
ons dan ook een beetje tegen hier, er staat een strakke Noorderwind en alhoewel
de zon volop schijnt is het toch maar frisjes, het is wel ideaal wandelweer. Op
5 november verjaart ons vader en hoe we ook ons best doen om hem te bereiken,
het wil niet lukken. We hebben hier op Edisto Island een hele slechte
internetverbinding en dat is heel vervelend als je echt iemand wil bellen, het
lukt me wel om een mail naar ons thuis te sturen om hem een hele gelukkige
verjaardag te wensen. De internetverbinding is niet het enige wat niet goed
werkt op Edisto Island, normaal heb je op alle campings drinkwater uit de kraan
maar hier zit er 30% zout in het water dus het is ondrinkbaar maar je kan
gratis je bidons gaan vullen bij de brandweer, die hebben goed drinkwater. De
wind is gedraaid en de zon schijnt volop, het is warm genoeg om op het strand
te gaan liggen en dan besef je pas : wauw het is november en ik lig hier op het
strand. De Atlantische Oceaan gaat wel serieus te keer, er is een uitzonderlijk
hoog tij en het water komt bijna tot op de camping maar het blijft toch een
spectaculair zicht die bulderende Oceaan. Ik denk dat wij weer zowat de enigen
op de camping zijn die geen golfkarretje hebben, de Amerikanen hebben bijna
allemaal een golfkar zodat ze niet te voet naar de vuilbak of naar de douche
moeten of ze rijden er mee op het strand, de visstokken en de viskist achter op
de golfkar, het is echt grappig om te zien.
Het is inmiddels wel heel gezellig geworden hier op de camping, we
krijgen een hoop uitnodigingen om iets te komen drinken en bij het kampvuur te
komen zitten wat we dan ook met alle plezier doen. Jos heeft zijn bike uit de
auto gehaald en maakt alle dagen een ritje, als hij dan nog een rondje over de
camping doet roepen de Amerikaanse vrouwen hem toe : you’re my hero en dat gaat
hem goed af, daar wil hij nog wel eens een extra rondje voor rijden. Morgen vertrekken we hier en gaan we de stad
Charleston een bezoekje brengen.
1 opmerking:
Santee park,...wie wil daar nie naartoe he
Een reactie posten