ON THE ROAD AGAIN

Bij Mercedes Georgetown trekken ze grote ogen als wij  maandagmorgen weer voor hun deur staan. Gelukkig valt het allemaal mee en kunnen we ’s middags terug op pad.  De eerste 500 km zijn we nog een beetje ongerust en houden nauwlettend alle metertjes in de gaten maar al gauw zit de Jos terug fluitend achter het stuur.

We rijden door de Texas Plains, de grote vlaktes waar de oliepompen ijverig  ja-knikken om daarna een blits bezoek te brengen aan Taos in New-Mexico.

Colorado is onze volgende staat, wij rijden door een prachtig berglandschap maar hoe mooi Colorado ook is, het zal nooit mijn favoriete staat worden, geef mij maar het kleurrijke van New-Mexico.

Wyoming, de echte cowboystaat, is de volgende in het rijtje. Wyoming  is zo dun bevolkt dat het lijkt of er niemand woont, we genieten van de prachtige vergezichten met hier en daar een boerderijtje of een piepklein dorpje. Omdat de Jos wat rust nodig heeft, besluiten we een dagje te relaxen in de Grand Tetons en in Yellowstone. In Yellowstone zijn we juist op tijd om de Old Faithfull, de grote geiser, te zien spuiten en hebben het geluk om een kudde bizons de rivier over te zien zwemmen, nooit gedacht dat die kolossen zo goed konden zwemmen.

In de volgende staat, Montana, wonen 2 ongelooflijk toffe mensen, Merle en Jan. Het is van 2012 geleden dat we hen gezien hebben maar als we beginnen te babbelen (vooral Jan en Ik) lijkt het of het was gisteren. Na een gezellige avond blijven we een nachtje slapen en de volgende morgen nemen we, een beetje stilletjes, afscheid. Wie weet hoe lang het duurt voor we mekaar nog eens terug zullen zien.

Door de staat Washington rijden we naar de Canadese grens en binnenkomen in Canada gaat, zoals gewoonlijk, heel vlotjes. Als we ’s avonds op de kaart kijken realiseren we ons hoe ver weg Alaska nog altijd is. We cruisen door het prachtige landschap van Britisch-Columbia, overal bossen, rivieren en meren  en het is hier dat we onze eerste beren en elanden zien. Vanaf nu kijk ik eerst voorzichtig rond voor ik buiten rondwandel. We rijden al voor de 3^de dag door Britisch-Columbia als we zien dat we een belachelijk klein stukje van de kaart hebben afgelegd. Canada is niet gewoon groot maar het is immens groot.

 Het Via PanAm team zit in Beaver Creek vlak voor de grens met Alaska, 7 juli verjaren Jos en Weking en de Jos wil dat persé samen met hen vieren dus het gaat vooruit over de Alaska Highway door de prachtige natuur van de Yukon.

Na 6800 km vanaf Austin/Texas tot aan de grens met Alaska, bollen we op 7 juli om 18.00 u Beaver Creek binnen. Liesbeth heeft onze auto gezien en staat al langs de kant van de weg te springen en de rest zit ons op te wachten met een frisse pint. We gaan hen een paar dagen volgen maar dan rijden we verder Alaska in. We hebben een paar fantastische dagen met Liesbeth, Weking, Stiaan en An, Weking is nog altijd in topconditie en de sfeer in het ViaPanAm team is supergoed. Het was heel leuk om Weking een paar dagen te volgen tijdens het lopen en we zijn een stuk geruster nu we gezien hebben hoe goed die vier het doen. Via Panammers we zijn trots op jullie.

We nemen, voor een korte tijd, afscheid van hen en gaan de grens over naar ons uiteindelijke doel, ALASKA.