ALASKA – THE LAST FRONTIER

Het is zover, we staan eindelijk bij het bord met de tekst : “Welcome in Alaska”. Soms hebben we getwijfeld of we er nog ooit zouden geraken maar het is dan, na een paar serieuze hindernissen, toch gelukt.

Het is zomer en hier in het Noorden gaat nu de zon onder om 1 uur ’s nachts en ze komt terug op om 3 uur ’s nachts, de 2 uurtjes tussenin schemert het lichtjes. Het echt wennen om te gaan slapen als de zon nog volop schijnt maar ik denk dat de winter veel moeilijker is want, buiten de bittere kou is het bijna 24 uur donker. Wij hebben prachtig weer, zonnig en af en toe een flinke regenbui en een dik pak wolken maar zelfs dan hebben we nog veel meer uren zon dan thuis. Spijtig hebben we de eerste nacht al een ontmoeting met de monsters van Alaska, de muggen. Ze komen langs alle spleten de mobilhome binnen en vallen ongenadig aan,  gewapend met 2 vliegenmeppers liggen we in ons bed terwijl ze continu rond ons hoofd zoemen. Vreemd genoeg hebben we naderhand weinig last meer van de muggen, misschien zijn er in het zuiden minder ofwel werkt de vitamine B, die ik neem, perfect.

We zijn diep onder de indruk van de ongerepte natuur, de dichte bossen, bergen en gletsjers, snelstromende rivieren en prachtige meertjes, kortom Alaska is gewoon heel, heel mooi. Als er dan af en toe een eland de weg oversteekt of we, in de verte, een grizzly beer zien dan is onze dag helemaal af.

In Denali Nationaal Park hopen we Mount Mc Kinley (6200 m) te zien maar, zoals meestal in de zomer, is de top omgeven door dikke wolken.  Denali NP heeft gelukkig veel meer te bieden dan Mount Mc Kinley , we zien grizzly ’s, elanden, kariboes en zelfs een wolf. Omdat we niet met de auto in het park mogen, boeken we een tour met de parkbus  en buiten de prachtige landschappen die we zien, is dat een avontuur op zijn eigen. De vrouwelijke chauffeur remt, elke keer ze denkt dat ze een dier ziet, zo hard dat de Jos alle moeite moet doen om in zijn rolstoel te blijven zitten en tijdens de rit terug was ze duidelijk koers aan het doen met de andere bussen.

Na een korte stop in Anchorage rijden we zuidwaarts, op weg naar de kust en naar de fjorden,  op zoek naar orka’s en walvissen . Elke avond vinden we weer een plekje om te slapen, soms gewoon een rest area of een parking maar soms ontdek je een echt juweeltje.  We vonden een klein meertje met blauwgroen gletsjerwater en, alsof dat nog niet genoeg was, stonden er een aantal toffe mensen. We hebben een reuze avond gehad, gelachen, gedronken en ervaringen uitgewisseld en dat is waar we het voor doen, voor de mooie plekjes en voor de mensen die je onderweg leert kennen