Terug in Argentinie

Zaterdag 18/07


We hebben besloten om toch nog maar een paar dagen bij de familie Garcia te blijven en we vertrekken maandag. De Josmobiel is klaar voor vertrek maar wij nog niet, het is hier gezellig en de Garcia’s zijn een beetje familie van ons geworden. Gustavo maakt ’s avonds een grote zalm klaar op de barbecue, het smaakt geweldig en om 11 uur is het nog zalig om buiten te zitten, wat een winter hier. Eten daar kennen ze hier in Santa Cruz wat van, ze eten ’s morgens vroeg een ontbijt, om 10 uur soep, om 2uur warm eten, rond een uur of 4 koffie met cake of brood en ’s avonds om 9 of 10 uur weer warm eten , er zijn redelijk veel dikke Bolivianen maar dat kan niet anders.


Zondag 19/07


’s Morgens moet Gustavo naar het ziekenhuis want Fabian, een van zijn mannen, is gisterenavond van een ladder gevallen terwijl hij een camion aan het kuisen was. Zijn twee polsen zijn gebroken en hij moet geopereerd worden. ’s Namiddags gaan we met heel het gezin eten in een hotel, het is er druk en het eten is super. Als we tegen Gaby zeggen dat het een mooi hotel is en dat de Jos er binnen zou kunnen zegt ze dat we er nog niet aan mogen denken, voor ons is er in Santa Cruz maar één adres en dat is in Casa Gaby. We beginnen onze weg al goed te kennen in de restaurants in Santa Cruz maar als de Gustavo ’s avonds pizza gaat halen passen wij, we hebben de laatste dagen echt veel te veel gegeten. Het is onze laatste avond hier en de kinderen zijn een beetje stil omdat we morgen vertrekken.


Maandag 20/07


We hebben afscheid genomen van de Familie Garcia, we zullen ze missen het zijn echt ongelooflijk toffe mensen maar we zijn weer op weg, we rijden op ons gemakske richting Argentinië. In Camiri, een 250 km voor de Argentijnse grens zetten we ons bij een benzinestation waar je kan overnachten, er staan een hoop camions en we parkeren de Josmobiel er netjes tussen. Morgen gaan we de grens over naar Argentinië.


Dinsdag 21/07


Vandaag rijden we van Camiri naar de Argentijnse grens hopelijk valt het mee aan de grens want het is hier in Zuid Amerika altijd een heel gedoe. Als we aan de grens komen ga ik eerst naar de Boliviaanse immigratie voor een uitreisstempel, dat gaat heel vlotjes dan naar de Boliviaanse douane om de auto uit te voeren daarna naar de Argentijnse immigratie voor de nodige stempels en dan nog eens naar de Argentijnse douane om de auto in te voeren, nog even langs de Gendarmeria National voor wat stempels en daarna moet de Josmobiel door een scanner. Omdat we uit Bolivia komen wordt heel de auto gescand voor drugscontrole maar na 10 minuutjes mogen we verder, ze hebben niks gevonden. Het is hier wel heel anders aan de grens als in Europa maar na een tijdje ken je dat en ik heb er geen enkel probleem mee, vrouwen mogen hier altijd voorgaan en als ik zeg dat mijn man in een rolstoel zit krijg ik zonder problemen de nodige stempels. We hebben echt genoten van Bolivia, een prachtig land, de natuur is nog ongerept en we zijn op veel plaatsen geweest waar normaal geen toeristen komen, we hebben veel gepraat met de Bolivianen en we weten nu hoe het hier in mekaar zit. Als je naar Bolivia wilt ga dan zeker niet dit jaar in december want dan zijn er verkiezingen en dan zit het er hier serieus tegen, Evo Morales wordt zeker weer president want die laat mensen stemmen die al 10 jaar dood zijn dan wint ge natuurlijk altijd maar dat verloopt niet zonder de nodige rellen. Wij zijn weer terug in Argentinië, er is nog zo veel dat we niet gezien hebben hier maar er zijn ook plaatsen waar we terug naartoe willen.


Woensdag 22/07


Vandaag rijden we van Tartagal naar het Parque Nacional Calilegua, we weten niet wat dat is maar als het meevalt blijven we daar twee dagen. In het park is een campingplaats, het ziet er rustig uit er staan twee tentjes. Tegen de avond begint het te regenen en het heeft heel de nacht geregend, als het morgen nog zo is rijden we verder.


Donderdag 23/07


Het regent nog altijd en we besluiten verder te rijden. Het is hier wel een stuk kouder dan in Bolivia maar in de auto is het lekker warm. Onderweg zien we een paar gaucho’s die op bedevaart zijn of zo, ze hebben in ieder geval één of ander heiligenbeeld bij. Wij beginnen aan de lange, saaie weg tussen Salta en Corrientes, er zijn geen campings dus gaan we bij een benzinestation slapen, we moeten toch dringend tanken ook maar dat blijkt niet zo eenvoudig pas bij het 4de benzinestation hebben ze diesel, we blijven hier dan overnachten met onze Josmobiel tussen de grote camions.


Vrijdag 24/07


Gelukkige verjaardag Sonnhild.

Vannacht heeft het gevroren en omdat het ’s morgens nog koud is ontbijten wij in de veranda, dat is voor in de auto lekker achter het glas. We willen vandaag tot in Parque Nacional de Chaco rijden dat is bijna 500 km van hier maar de weg is goed en gaat kaarsrecht door de pampa. In het Nationaal Park is een camping, er zijn warme douches, je kan er water tanken en er is elektriciteit voor de auto, als ik vraag wat het kost zeggen ze dat ik niets moet betalen omdat er een rolstoel bij is. We zetten ons op de camping en er staat nog een mobilhome, het zijn Walter en Bettina, een Duits koppel, we hebben hen vorig jaar in Peninsula Valdes leren kennen dat moet toch wel lukken dat we die hier in een uithoek in de Chaco tegen komen. Omdat we veel bij te praten hebben besluiten Walter en Christa hier ook nog een paar dagen samen met ons te blijven.


Zaterdag 25/07


Onze Koen wordt 27 jaar. Gelukkige Verjaardag Koentje.


Vanmorgen heb ik natuurlijk eerst onze Koen proberen te bellen maar zoals gewoonlijk is hij niet bereikbaar, jammer ik had hem graag efkes gesproken toch zeker op zijn verjaardag, dat zijn zo van die momenten dat je liever thuis zou zijn.
Vandaag heeft de Jos zijn bike uit de koffer gehaald en willen we wat in het bos gaan wandelen, we vinden een redelijk vlakke weg toch is er nog heel wat duw- en trekwerk nodig om de Jos door het bos te krijgen maar waar een wil is, is een weg zegt de Jos altijd. We babbelen nog wat met Walter en Christa en kruipen op tijd in ons bed.


Zondag 26/07


Omdat het vandaag zonnig en lekker warm is willen we samen met Walter en Christa een barbecue doen, we starten al in de namiddag want tegen de avond wordt het koud en het is vroeg donker hier. ’s Avonds maken we een kampvuur en daar zitten we nog laat te babbelen met een flesje wijn binnen handbereik. Morgen rijden we verder, we gaan niet naar Iguazu maar naar de Rio Parana naar Paso de la Patria.


Maandag 27/07


We hebben afscheid genomen van Walter en Christa en in september zien we mekaar waarschijnlijk terug in Peninsula Valdes daar stikt het dan van de Europeanen. We rijden naar de Rio Parana, we hebben van verschillende Europeanen het adres gekregen van een zekere Esteban in Paso de la Patria, hij heeft daar een jachthaven en verhuurt er huizen en de Europeanen mogen bij hem gratis en zo lang ze willen verblijven, zijn vader is een Belg en ze zijn Franstalig. We hebben de plaats al snel gevonden en het is echt knap, een jachthaventje, een grote villa met een privéstrand aan de Rio Parana hier willen we wel een paar dagen blijven. Esteban komt ons begroeten en we mogen daar parkeren en de badkamer gebruiken en we hebben elektriciteit en water. We babbelen wat met hem en we vragen hem waar zijn familie in België vandaan komt, tot onze grote verbazing is hij bijna een buurman van ons. Zijn naam is niet Esteban maar Jozef Verellen en hij is een zoon van Emiel Verellen van Gooreind van het sigarenfabriek maar hij spreekt geen Nederlands ze zijn Franstalig opgevoed. Zijn vader is zo’n 50 jaar geleden naar Argentinië getrokken en het jachthaventje heet hier : “Port d’ Anvers” en bij het huis hangt een origineel straatnaambord van Gooreind : Emiel Verellenlaan. Dat is toch straf ge hier in Argentinië terechtkomt bij iemand afkomstig van Gooreind, we staan hier in ieder geval heel goed, in een prachtige tuin met zicht op de Rio Parana en ik ga hier seffens eens een lekker warm bad pakken.