Zion Valley

Vrijdag 4 mei



Vandaag gaan we een boottocht van 2,5 uur maken over Lake Powell, het meer is enorm grillig van vorm en er zijn ontelbare kleine canyons omdat er bijna geen wegen, rond het meer, zijn is de boot de enige manier om er iets van te zien. Het is vandaag bloedheet maar op de boot is het zalig, op het meer waait een windje en als we in de canyons varen geven de hoge rotswanden schaduw. Lake Powell is echt mooi en de 2,5 uur varen zijn voorbij gevlogen. Wij zijn hier ook nog een heel gezelschap Belgen tegengekomen, we wisten meteen, zonder te vragen, dat het Belgen waren want ze waren allemaal aan het eten en bier aan het drinken. Wij hebben hen heel ons verhaal moeten vertellen en ze hebben dat heel de tijd gefilmd, nog efkes en we krijgen sterallures. Tegen de avond zijn we, een uurtje van Lake Powell, naar de Colorado rivier gereden en daar blijven we een paar dagen op een camping.


Zaterdag 5 mei



We blijven nog een dagje langer op de kleine camping aan de Rio Colorado. Het plekje aan de rivier heet Lees Ferry en was vroeger de enige doorwaadbare plaats aan de Rio Colorado. Nu vertrekken hier veel grote rafts voor een trip van bijna 400 km en ze zijn drie weken onderweg. We zien een paar boten vertrekken, er zitten ongeveer 10 mensen en een berg bevoorrading op. Op de camping ontmoeten we een heel opmerkelijke vrouw, je ontmoet veel mensen maar Helen gaan we nooit meer vergeten. Helen heeft heel de wereld rondgereisd, ze is echt overal geweest en ze kent zelfs Manneke Pis. Ze is 88 jaar en gaat morgen een wandeling van 15 km doen door de bergen in Coyote Bute, er mag daar maar heel beperkt gewandeld worden en ze probeerde al jaren om uitgeloot te worden. Helen is ongelooflijk fit, ze gaat niet maar loopt over de camping en ze spring in en uit haar camionet gelijk een jong meisje, echt een supermadam.



Zondag 6 mei



We nemen afscheid van Helen en vertrekken uit Lees Ferry. We rijden langs de Vermillion Cliffs, prachtig gekleurde rotsen waar je niet op uitgekeken geraakt. We wilden eigenlijk ook nog naar de North Rim van de Grand Canyon maar die gaat 15 mei pas open en daar gaan we niet op wachten. De camping aan Jacob’s Lake is ook nog gesloten maar dat is hier geen enkel probleem, in het National Forest mag je overal vrij staan. Wij rijden een bosweggetje in en vinden een schitterend plekje, we zoeken een hoop hout bijeen en zitten tot laat bij ons kampvuur, morgen rijden we Utah binnen.



Maandag 7 mei



We zijn al vroeg op weg en proberen nog eens contact te krijgen met het thuisfront. Tegen de middag rijden we Zion National Park binnen, ons eerste werk is een plekje vinden op de camping want het is druk hier. We installeren ons op ons plekje voor de volgende drie dagen en genieten van het prachtig uitzicht. Omdat we geen zin hebben om nog te gaan rijden maken we een stevige wandeling langs de rivier, Zion is echt mooi, het is een heel ander park dan de Grand Canyon, dat is immens maar je bekijkt het meer van een afstand en hier zit je echt midden in de vallei, in de natuur en dan beleef je het toch veel meer.



Dinsdag 8 mei



Vandaag gaan we een stuk van het park doen waar geen auto’s mogen rijden, er is een shuttle bus en die stopt aan verschillende punten en de bus is natuurlijk perfect aangepast. We stappen uit bij een uitzichtpunt en wandelen dan naar het volgende, dat kan gemakkelijk want de vallei is redelijk vlak. Op het einde van de vallei ligt de River Walk, het 2 km lange wandelpad volgt de Virgin River door de kloof waar de rode, zandstenen wanden tot 600 m hoog zijn. Het wandelpad gaat soms redelijk steil voor de Jos maar er is altijd wel één of andere Amerikaan die een stukje wil duwen en zo geraken we tot aan de rivier. Terug op de camping is het weer een drukte van belang bij de Josmobiel zodat we met veel moeite gauw kunnen eten maar dat is geen enkel probleem want het is echt gezellig hier bij de auto.



Woensdag 9 mei



We gaan vandaag de andere kant van Zion verkennen, gisteren was het wat bewolkt maar vandaag is het al van ’s morgens vroeg zonnig en heel warm. We moeten door een paar smalle tunnels rijden en daar is het enorm druk, wij mogen er door als we onze spiegels inklappen maar voor de bredere mobilhomes wordt het verkeer tegen gehouden en dan krijg je al gauw een hele file. Ook hier is Zion Valley prachtig, de rotsen van zandsteen hebben heel speciale vormen en schitterende kleuren, voorlopig staat Zion Valley bij mij op nummer 1. We bezoeken ook nog even het museum en bekijken daar een film over het park, zo komen we wat meer te weten over Zion en zijn vroegere bewoners. De vallei werd vroeger bewoond door verschillende Indianenstammen maar op het einde van de 19de eeuw zochten de Mormonen hier een toevluchtsoord en gaven de vallei de naam Zion Valley, tegenwoordig is ongeveer 70% van de inwoners van Utah Mormoons. Op de camping krijgen we van een Amerikaan een hoop brochures over alle parken in Utah, zo hebben we weer wat te lezen en kunnen we ons al een beetje voorbereiden.



Donderdag 10 mei



We vertrekken van het mooiste plekje waar we tot hiertoe gestaan hebben en rijden naar Kolob Canyon, het noordelijke deel van Zion Valley. Kolob Canyon is niet groot, er loopt een weg door van 7 km maar elke meter is de moeite waard, het is wondermooi hier. Omdat we de laatste tijd veel in Nationale Parken en bij de rivieren gestaan hebben wordt het stilaan tijd dat we een privé camping opzoeken, de was begint uit de auto te puilen. In Cedar City vinden we een camping waar ze zowel wasmachines als wi-fi hebben, ze hebben 3 wasmachines en ik zet ze allemaal tegelijk in gang. Ondertussen rijden we nog eens langs Wal-Mart voor de bevoorrading, vanaf morgen zitten we weer een hele tijd in de Nationale Parken maar de ijskast is goed gevuld, we kunnen er tegen.