BEAUTIFUL  BRITISH  COLUMBIA

Onze plannen zijn weer gewijzigd, we wilden graag met de ferry van Prince Rupert naar Bella Coola door de Inside Passage maar dat gaat niet door.  De ferry is voor de volgende week volgeboekt en om een hele week te wachten in Prince Rupert hebben we geen zin.

We zijn niet voor niets naar Prince Rupert gereden want de weg er naartoe was prachtig. Onderweg bezoeken we de oude “salmon cannery” in Port Edward. Van 1889 tot 1989 legden de boten met zalm hier aan, de zalm werd schoongemaakt en direct ingeblikt. Honderden mensen, van allerlei nationaliteiten, werkten hier het hele zomerseizoen. De kleine houten huisjes op palen en de fabriek, aan het water,  zijn goed bewaard gebleven.  Port Edward is zeker een bezoekje waard.

We rijden rustig aan zuidwaarts en passeren het Via Panam team in Burns Lake. Op de kleine gratis camping, aan het meer brengen we een gezellige avond met hen door.  De volgende morgen loopt het Via Panam team verder en wij rijden de ferry op, die ons naar de andere kant van het meer brengt.  Hier zijn geen toeristen, hier en daar staat een boerderijtje op de groene heuvels en de enige bewoners, die we zien, zijn Mennonieten. Wij vinden een schitterend kampeerplekje aan Ootsa Lake, ook hier zijn we helemaal alleen, het is hier doodstil en het enige licht dat hier brandt, is van ons kampvuur.

Terug in de bewoonde wereld pikken we weer aan bij het Via Panam team en volgen hen over een gravelweg, waar we regelmatig zwarte beren zien, tot in Quesnel.  Op een kleine camping aan het meer, kook ik een traditioneel afscheidsdiner voor onze kinderen en An en Stiaan.  Voor we ’s morgens vertrekken laat ons Liesbeth haar verborgen talent zien en knipt, vakkundig, de Jos zijn haar in een vlotte coupe. Het is nu echt tijd om afscheid  van hen te nemen en dat is niet gemakkelijk maar hopelijk zien we mekaar, deze winter, in goede gezondheid en topfit terug.

We besluiten van de weg af te rijden en de gravelwegen op te zoeken, dat blijkt een goed idee te zijn want we zien al direct zwarte beren en zelfs grizzly’s. We komen bij de Fraser River Canyon in een landschap terecht dat we hier niet echt verwacht hadden. Het is hier veel droger, niet zo groen en het lijkt wel of we terug in Zuid-Amerika zitten, inclusief de slechte gravelweg met veel wasbord.  Deze wegen zijn eigenlijk “forest roads” en worden vooral gebruikt door grote trucks, volgeladen met boomstammen. Als we op een kruising staan te gokken welke kant we uit moeten, stopt er een trucker en hij zet ons terug op het goede spoor. Hij verwittigd via zijn CB alle andere truckers die op deze weg rijden, het volgende uur komen we dan ook alleen maar truckers tegen die wuiven en met hun lichten knipperen, geweldig is dat. Tegen de avond vinden we weer een overnachtingsplekje aan een meertje. In British Columbia zijn er veel Recreation Sites, dat zijn kleine, gratis kampeerplaatsen zonder voorzieningen. Er staat meestal een tafel en een stookring met voldoende hout en als je het niet erg vindt om ver van de bewoonde wereld, midden in een bos of aan een meertje, te zitten dan zijn dit de perfecte kampeerplekjes. British Columbia is een paradijs voor de wildkampeerder en het is perfect mogelijk om hier maanden rond te rijden zonder één keer  te betalen  voor een kampeerplekje.

Voor we terug de USA binnen gaan, komen we in het plaatsje Hope en hier ontdekken we, bij toeval, dat de film van Rambo “First Blood” hier volledig opgenomen is. We bezoeken de Othello tunnels, oude spoorwegtunnels  in een kloof, het is ronduit schitterend en echt een aanrader voor iedereen die British Columbia wil bezoeken. Het is natuurlijk meegenomen dat Rambo hier van de kliffen, in de rivier gesprongen is en met zijn motor door de straten gescheurd heeft,  het benzinestation is natuurlijk verdwenen, dat  is door John Rambo opgeblazen.

Morgen gaan we de grens over maar we komen zeker terug naar Beautiful British Columbia hoewel een local ons waarschuwde : “ als je terug komt, zit het gevaar erin dat je nooit meer weg wilt, je zou de eerste niet zijn……”