Florida - The Sunshine State

Woensdag 20 november t/m  vrijdag 29 november

 Gelukkige verjaardag Toon & Elly Wouters

 

Het eerste wat we doen als we uit de Okefenokee Swamp terug in de bewoonde wereld komen is een goeie internetverbinding zoeken.  Ons moeder ligt in het ziekenhuis, ze heeft gisteren een nieuwe heup gekregen, liefst van al zou ik nu naast haar bed zitten maar dat is een beetje ver weg dus proberen we te bellen.  We krijgen ons moeder zelf aan de lijn en alles is heel vlot verlopen, ze is zelfs al uit haar bed geweest, ons moeder kennende loopt ze binnen een paar maanden weer als een jonge dame rond.

Wij rijden inmiddels Florida binnen, overal staan grote borden met “Welcome to the Sunshine State” maar het regent en er is totaal geen sunshine te zien.  We hebben 2 nachten gereserveerd in Anastasia State Park , in St. Augustin, aan de Atlantische Oceaan en als we daar aankomen valt de camping een beetje tegen. In de zomer moet het hier fantastisch zijn want je staat helemaal beschut onder de bomen maar in de winter is dat niet echt nodig en dus lijkt het allemaal wat somber. De volgende morgen laat de Sunshine State zich weer van zijn beste kant zien en we kunnen zelfs op het strand zitten en zelfs de camping ziet er veel vrolijker uit. We vieren mijn verjaardag op de camping, dat is veel gezelliger dan hier op restaurant gaan.  In Amerika op restaurant gaan is niks voor een Belg, het is hier echt van vreten en buiten want de volgende klant staat, bij wijze van spreken, bijna naast je tafel te wachten.   Ons kampvuur brandt, er staat een muziekje op, er liggen 2 reuze steaks op de barbecue, er staat een flesje witte Chileense koud en een fles rode Argentijnse op tafel dus dat is allemaal dik in orde hier.

Als we vertrekken uit het State Park weten we nog niet waar we gaan overnachten en we rijden naar St. Augustin Beach, er is daar een mooie parking vlak aan het strand en we denken dat dit ons plekje wordt voor vannacht.  Het is vandaag echt zalig weer, er wordt vandaag volop gezwommen in de zee maar voor mij blijft de Atlantische Oceaan te frisjes.  Als we terug op de parking komen zien we een Mercedes Sprinter staan met een Zwitserse nummerplaat, we maken kennis met de Zwitsers en ze besluiten van hier ook te blijven overnachten, ze zijn nog maar pas aan het reizen en zijn onderweg naar Zuid-Amerika.  We brengen samen een gezellige avond door en ze zijn blij met al onze tips, adressen en weetjes over Zuid-Amerika. De volgende dag gaan we het stadje St. Augustin bezoeken, het is de oudste stad van de USA en is gesticht in 1560, er staat wel geen enkel gebouw meer uit die periode want in 1720 hebben de Engelsen alles platgebrand.   We bezoeken het fort en komen zo wat meer te weten over de geschiedenis van de stad maar algauw slenteren we door de gezellige straatjes op zoek naar een terras in het zonnetje.  Als we terug bij de Beach parking aankomen staan de Zwitsers daar nog en we hebben ook gezelschap gekregen van een paar Canadezen, er zijn er meer die af en toe gratis willen overnachten.  De volgende morgen nemen we afscheid van de Zwitsers en de Canadezen en verlaten St.Augustin, we hebben 3 nachten gereserveerd bij Faver-Dykes State Park.

Twee jaar geleden waren we al eens bij Faver-Dyke geweest maar toen was er geen plaats op de camping en dat is deze keer wel gelukt.  Het is een kleine camping, in het bos en aan de Matanzas rivier, je moet er met een zandweg naartoe en we hopen dat het hier droog blijft want anders ziet het eruit.  We hebben voor 1 nacht een gehandicaptenplaats, die is verhard maar morgen vliegen we terug de zandbak in. Het is alsof de duivel ermee speelt maar als we verhuizen naar onze zandbak begint het te stortregenen, dat is ongelooflijk plezant vooral  als de Jos terug binnen komt met zijn slijkwielen. Aan de rivier is een prachtig gelegen parkeerplaats en daar gaan we de rest van de dag staan, de zon is terug en terwijl we hier zitten genieten kan onze zandbak wat opdrogen.  Als we terug op de camping komen blijkt dat onze verlengdraad gepikt is, heel vreemd want geen enkele Amerikaan kan iets doen met Europese stekkers. Een Zwitsers Canadees koppel leent ons een verlengdraad en morgen rijden we naar Wal-Mart om een nieuwe, er is niks aan te doen.  De camphost is er helemaal van aangedaan en rijdt de rest van de avond heel stilletjes, met zijn golfkar, over de camping om bij iedereen te gaan kijken. We zeggen hem dat er geen ramp gebeurd is en dat hij, in plaats van Sherlock Holmes te spelen, beter bij ons een pint kan komen drinken en dat is maar een woord en van dan af is hij elke avond een vaste klant met ongelooflijk straffe verhalen . We boeken nog een nacht bij hier, niet omdat Faver-Dykes zo’n geweldig State Park is maar gewoon omdat het er zo gezellig is. Elke avond is het de zoete inval bij onze mobilhome en het is een redelijk internationaal gezelschap, er is een Duits koppel uit Munchen, een Zwitsers koppel uit Berner-Oberland maar die wonen al jaren in Canada, de Camphost is Amerikaan, zijn vrouw is van Noord-Duitsland en heeft Tjechische roots.  Donderdag, met Thanksgiving, moeten we hier vertrekken want alles is volgeboekt voor het hele weekend, we nemen afscheid van onze vrienden en besluiten om tot de avond op de parkeerplaats aan de rivier te blijven.  Tegen de avond pakken we alles in en vertrekken, we zitten juist in de auto als de Parkranger er met piepende banden aangescheurd komt en hij roept al van ver “ I’ve good news for you”.  Hij vertelt ons dat er iemand gebeld heeft om zijn reservering te annuleren en het blijkt om de gehandicapten site te gaan dus de man is dolgelukkig dat hij ons nog juist te pakken kreeg.  We doen er nog 2 nachten bij, normaal blijven we niet gauw ergens zolang plakken maar hier op Faver-Dykes geraken we niet gemakkelijk weg, we hebben hier echt toffe mensen leren kennen en dat is toch één van de mooiste dingen van het reizen, steeds weer nieuwe mensen ontmoeten en contacten leggen.