BAHIA SAN AGUSTIN 

We zijn de bergen overgereden naar Bahia San Agustin. Het is een lange, zware rit maar de beloning is groot als je het strandje van San Agustin ziet.

In San Agustin is weinig verandert maar dat zal jammer genoeg zo niet blijven, ze zijn volop aan het bouwen en binnen 5 of 10 jaar is dit kleine vissersdorpje een drukke badplaats.  Ik ben blij dat wij San Agustin zo leren kennen hebben. De zandwegen zijn stoffig en vol putten, het is er niet overal even netjes soms op zijn zachts gezegd vuil maar het strand is prachtig en proper en de mensen zijn er vriendelijk. De oude gewoontes van de vissers zijn moeilijk te veranderen dus visafval wordt soms gewoon op straat gegooid en afval wordt in hun tuin verbrand.

We kamperen bij Don Taco op het strand, de kleine charmante camping is nog altijd een trefpunt voor overlanders en backpackers van allerlei slag. De eigenaars Frans en Anneke doen nog altijd alles om hun gasten te plezieren en met alles te helpen.

We hebben hier een rustig leventje, beetje wandelen, beetje zwemmer of gewoon in de zee drijven, een beetje koken en verhalen uitwisselen met andere travellers.

Mijn verjaardag, die ik eigenlijk het allerliefste thuis vier met familie en vrienden, is toch heel leuk geworden. Hannele, een Canadese die hier woont en hier samen met haar man ook een camping uitbaat, heeft voor mij een superlekkere taart gebakken en Anneke heeft de lekkerste, zelfgemaakte bitterballen gemaakt die ik ooit gegeten heb. Dit had ik echt niet verwacht en ze hebben ons een hele leuke avond bezorgd.

Een paar dagen later wilden John en Hannele dat Jos de zonsondergang zou zien op een ander strand over de heuvels. John heeft Jos in hoge pick-up truck gehesen en gewapend met bier en koude wijn zijn we richting zonsondergang getrokken.

Het was niet zo eenvoudig om via de rotslechte weg over de heuvels te geraken, John gooide op een gegeven moment zijn stuur om en reed door struiken, gras van 1 meter hoog en kleine boompjes naar een plekje waar Jos het goed kon zien. De radio aan, bier en wijn in de cooler en een mooie zonsondergang met vrienden die hun auto vol krassen rijden om Jos een mooie zonsondergang te bezorgen, wat moet een mens nog meer hebben.

Na ruim 2 weken genieten van mijn bijna privé strand en van de kristalheldere zee waar ik meestal alleen in lig te dobberen, is het tijd om verder te gaan en afscheid te nemen van dit schitterende plekje.

We gaan op weg naar Puerto Escondido, naar Playa Zicatela 

 EINDELIJK

We dachten dat het er niet meer van zou komen en dat we de Josmobiel 1 wel konden vergeten maar het is gelukt, we zijn terug in Mexico.

De eerste 3 dagen hebben we een hotelletje in hartje Oaxaca wat voor mij nog altijd de mooiste stad is waar we ooit geweest zijn. Na een paar dagen de toerist uit te hangen, komt het echte werk eraan en gaan we op weg naar de Josmobiel.  De auto staat inmiddels bij Calvin en Leanne, onze Canadese vrienden, en hij ziet er op het eerste gezicht heel goed uit. We zijn twee weken in El Tule gebleven en alle dagen was er wel iets te repareren, veranderen of te verbeteren.

Er zijn twee nieuwe batterijen geplaatst, 2 nieuwe zonnepanelen geplaatst en terwijl is ook het dak opnieuw geschilderd, er is een nieuwe dampkap geplaatst, nieuw muggengaas aan de deur, de lift is geperfectioneerd enzovoort, enzovoort. Op het allerlaatste nippertje is er nog een nieuwe voorruit in de auto geplaatst. Plots verschenen er op enkele plaatsen scheuren in de voorruit. In het begin dachten we och die paar scheuren dat zal geen kwaad kunnen maar toen het erger werd, begonnen we ons toch zorgen te maken. Onze grootste zorg was, waar halen we een passende voorruit voor een Europese auto en omdat we een Brit kennen die 3 maanden zitten wachten heeft op zijn voorruit is het geen wonder dat we ons zorgen maakten.  Calvin heeft de plaatselijke "parabrisas" (voorruiten) opgebeld en al de gegevens van onze auto doorgegeven en wonder boven wonder kon de man binnen de 2 dagen een voorruit komen plaatsen, aan huis. 2 dagen later hebben 2 Mexicanen onze oude voorruit eruit gehaald en vakkundig een perfect passende spiksplinternieuwe voorruit geplaatst.

We hebben een zalige tijd doorgebracht bij Calvin & Leanne, we hebben veel gewerkt, veel gelachen  en gebabbeld en genoten van Calvin's kookkunsten. We hebben daar ook nog bezoek gehad van Hans en Francis, 2 Nederlanders die we via Liesbeth al jaren kennen. Het was een blij weerzien, we hebben echt genoten van hun blitz bezoek maar we zien mekaar zeker terug aan de Pacific Coast.

Het is tijd om de bergen over te gaan, dat is altijd een hele vermoeiende trip en dat ligt vooral aan de beruchte Mexicaanse topes (drempels). Aan de andere kant van de bergen strijken we neer in Zipolite, een klein dorpje aan de Pacific Coast.

Zipolite is een apart maar heel levendig plaatsje. Het heeft een grote aantrekkingskracht op mensen van allerlei slag : surfers, backpackers, voormalige hippies, nudisten maar ook gewoon Mexicaanse gezinnen en een paar bejaarde Belgische toeristen. De zee is hier echt gevaarlijk en je blijft beter met je twee voeten op het strand want de plaatselijke bevolking noemt dit strand niet voor niets : Playa de los Muertos. 

Ons volgende doel is Playa San Agustin waar je uren in het water kunt dobberen en genieten van het prachtige strand.  Dit plekje is ons niet onbekend en wij weten, na bijna 2 jaar, nog heel goed dat het één van de mooiste strandjes van Mexico is.