MAYA RUINES - LAGUNES - CENOTES IN DE YUCATAN

Een bezoek aan de Maya stad, Chichén Itza, mag niet ontbreken tijdens een rondreis door Mexico.

De ruïnes van Chichén Itza staan op de lijst van Unbesco werelderfgoed en zijn in 2009 verkozen tot één van de nieuwe wereldwonderen.
Chichén Itza was ooit één van de belangrijkste steden van de Maya's, het is een mysterieuze stad waarvan nog lang niet alle overblijfselen blootgelegd zijn en die vragen op blijft roepen.
Chichén Itza wordt jaarlijks door ongeveer 1,2 miljoen mensen bezocht en bij aankomst wordt meteen duidelijk waarom. Het is een prachtig complex waarvan ik eigenlijk alleen die éne pyramide kende die op alle foto's prijkt en ongeacht hoeveel ruïnes je al bezocht hebt, Chichén Itza is heel indrukwekkend.

Om de busladingen met toeristen voor te zijn, hebben we overnacht vlak voor de ingang en waren we bij de eersten aan de loketten. We hebben heel rustig het hele complex kunnen bekijken en ook foto's kunnen nemen zonder dat er vijfhonderd Japanners of Chinezen bij op staan. Jos heeft deze keer helemaal niets moeten missen en kon, met een beetje hulp, alles op zijn gemakske bekijken.

Na Chichén Itza rijden we noordwaarts tot aan de Golf van Mexico naar het mangrovegebied van Rio Lagartos.
Doordat het zoute zeewater zich vlak achter de Golf van Mexico met zoet rivierwater mengt, is hier een heel gevarieerd dierenbestand. Rio Lagartos ligt wat afgelegen, het is eigenlijk te ver voor de toeristen die de grote trekpleisters bezoeken en zo is het dorpje heel authentiek gebleven.  Er zijn geen campings maar al gauw hebben we een prachtig plekje aan de lagune gevonden, er is een restaurantje en je kan er zwemmen, tenminste als je niet bang bent van krokodillen. We spreken af met de mensen van het restaurantje om morgenvroeg met een bootje de lagune op te gaan.

's Morgens moeten we "El Capitan" nog uit bed zetten maar na een half uurtje en veel duw- en trekwerk is Jos ook veilig aan boord.
We hebben een superdag, we zien verschillende waadvogels, pelikanen, flamingo's en krokodillen maar dat was eigenlijk niet het belangrijkste. Het geweldigste van het hele boottripje was eigenlijk "El Capitan", we hebben het meeste genoten van zijn verhalen, zijn grappen en vooral zijn kinderlijke blijheid als we met het kleine bootje over de golven bonkten en hij riep : TOPES (Mexicaanse verkeersdrempels).
El Capitan was dolgelukkig omdat we ons amuseerden en vooral omdat Don Jos (de Jos), zijn amigo, genoten heeft van het boottochtje.

We blijven ook nog een nachtje in het kleine vissersdorp, San Felipe en ook daar slapen we ook gewoon in de haven. We zien 's avonds de plaatselijke vissers binnenvaren en de vangst van boord dragen. Ook hier zien we krokodillen tussen de vissersbootjes zwemmen maar dat is dan ook het enigste gevaarlijke in San Felipe.

Terug in het stadje Valladolid bespreken we een restaurantje voor Kerstavond en gaan dan op weg om wat cenotes te bekijken.
Cenote Oxman, vlakbij Valladolid, is een juweeltje. De cenote is op het terrein van Haciënda Lopez, waar we blijven kamperen.
Cenote Oxman is een open cenote van ongeveer 20 m diameter en 30 meter diep, je moet 75 trappen doen om het water te bereiken. De vertikale wanden zijn begroeid met planten en de wortels van de bomen, boven op de grot, zoeken hun weg diep in het water van de cenote.
Het is echt adembenemend om in het diepblauwe, kristalheldere water te zwemmen. Ik zwem tot in het midden van de cenote en blijf dan rustig op mijn rug drijven.  Als je daar zo ligt te drijven, zie je de hele cenote, de kaarsrechte, vertikale wanden, de stalactieten, de boomwortels en lianen. Het is een magische ervaring.
Hoewel ik niet graag trappen loop, doe ik toch 4 keer perdag de 75 treden af en op en het is echt de moeite waard.

Met kerstavond gaan we naar het restaurant waar we gereserveerd hebben en de tafeltjes zijn gedekt in de patio, we zitten buiten maar toch ook binnen, onder de bomen. We missen op kerstavond onze kinderen en onze familie maar toch hebben we een hele gezellige avond, het eten was méér dan gewoon lekker, het was super en de bediening was top.

Met Kerstmis bezoeken we nog een cenote, Xkekén, en dan rijden we Valladolid uit op weg naar Cancun in de staat Quintana Roo.

DE GOLF VAN MEXICO EN DE MAYA ROUTE.

Onderweg naar de Yucatan rijden we, dwars door Mexico, naar de Golf van Mexico. We willen de kust een stukje volgen en daarna naar de Maya route met zijn ruïnes en zijn grotten en cenotes.

Vanaf we aan de Golfkust zijn, passeren we fietsers met grote beelden op hun rug gebonden, niet zo maar beeldjes maar echt beelden van 1,5 meter hoog. Eerst dachten we dat het toeval was maar later zien we hele groepen, we stoppen bij een groep en vragen waar ze naartoe rijden en wat er aan de hand is. De bedevaarders zijn per fiets, met grote beelden op hun rug, versierd met vlaggen en foto's van de Virgen op weg naar Merida.
Op 12 december is het de feestdag van de Virgen de Guadalupe, de patroonheilige van Mexico. De Virgen de Guadalupe is het symbool van de samenhorigheid van Mexico en vanuit het hele land gaan bedevaarders op weg naar Mexico City maar ook naar Merida, waar we ook naartoe wilden gaan maar wat hier toch nog wel 800 km vandaan ligt. 

In Isla Aguada zien we een camping aan de Golf van Mexico en deze camping is uniek in Mexico. Ze is helemaal rolstoeltoegankelijk, nergens is eens stoep of een drempel te zien en overal zijn betonnen wandelpaadjes over de camping, er zijn aangepaste douches en W.C.'s.
Hier zijn ook hotelkamers te huur en die zijn zo perfect aangepast, dit heb ik in Europa zelden gezien, er is echt overal aan gedacht.
De man van Thelma, de eigenares, had zelf een dwarslaesie en heeft alles zelf ontworpen en ook uitgeprobeerd. Thelma stelt ook mensen in een rolstoel tewerk en dat is helemaal uniek in Mexico want normaal zie je die alleen, bedelend langs de weg of op drukke kruispunten.

Na een paar dagen platte rust op de camping rijden we de Maya route op, in Kabah bezoek ik een kleinere maar prachtige Maya ruïne terwijl de Jos op zijn gemakske in zijn zetel blijft liggen. Een paar uurtjes later stoppen we bij ons eerste cenote, dit is iets totaal nieuws voor ons.
Een cenote is een grot of een poel met water en voor de Maya's waren de cenotes heilige plaatsen, de ingang naar de Onderwereld.
We staan op de parking van Cenote Kankirixche en niets laat vermoeden dat er zich een paradijs onder onze voeten bevindt. Veel van de ongeveer 3000 cenotes van de Yucatan zitten goed verstopt onder de grond. Als ik met de houten trap afdaal kom ik bij de groenblauwe waterbron, het zonlicht dat langs de groene slingerplanten binnenvalt in de grot geeft het water een onwaarschijnlijke kleur en naargelang er meer of minder zon is, verandert het water van kleur. Zwemmen gaat voor een andere keer zijn, het water is koud en ik voel me niet echt op mijn gemak, zo alleen in de grot.

In Uxmal, een grote Maya ruïne, blijven we overnachten op de parking. We willen 's morgens in alle rust de Maya site bezoeken, er hangt dan een heel andere sfeer dan wanneer er busladingen toeristen rondlopen. Jos kan een groot deel van Uxmal bezoeken, alleen het op de tempels klimmen laat hij aan mij over. Omdat we voorlopig weer genoeg Maya ruïnes gezien hebben, draaien we af naar Celestun, een slaperig vissersdorp aan de Golf van Mexico.

In de mangrove bossen vlakbij Celestun leven zo'n 200 vogelsoorten maar het zijn vooral de flamingo's waar het dorpje zijn bekendheid aan te danken heeft. Je kan hier boottochten door de lagunes maken maar we hebben iets veel plezanter gevonden.
Umberto, de man van de camping, is de trotse bezitter van een mooi beschilderde Tuk Tuk en wil met ons langs de lagunes rijden op zoek naar flamingo's. Als we geen flamingo's zien, moeten we niets betalen en dat lijkt ons een goede deal.
Het is een heel gedoe om de Jos in de Tuk Tuk te krijgen en even denk ik eraan om de hele trip af te blazen maar dat is buiten Jos zijn koppigheid gerekend.
We vertrekken langs het vissershaventje van Celestun , het stinkt hier zo enorm en het is hier zo vuil dat ik de eerstvolgende weken absoluut geen vis meer zal eten en al zeker niet hier. De weg naar de lagunes is ronduit slecht, de tuk tuk hangt soms helemaal naar één kant en als we wat bergop moeten, begint hij te sputteren.
Jos is er, zoals gewoonlijk, heel gerust in en als we en hele groep felroze flamingo's zien, ben ik de helse rit al snel vergeten. We hebben toch wel een 300 à 400 flamingo's gezien en Umberto wist ons van alles te vertellen over de vogels maar ook over de zoutwinning en de visserij van Celestun.
We zijn echt blij dat we niet met de toeristenbootjes meegegaan zijn want deze uitstap was, buiten de flamingo's zien, een heel avontuur op zich.  We blijven nog een paar dagen hangen in Celestun, het is een vuil en armoedig dorpje maar toch hangt er een aangename sfeer.

In Merida staan we in de tuin van een hostel, op wandelafstand van het Historisch Centrum waar het allemaal te doen is. Heel Merida loopt stilaan vol met bedevaarders, hier en daar liggen ze op stoepen en in het park te slapen, sommigen hebben er ruim 1000 km opzitten.
Op 12 december is de kerk echt te klein voor de zingende en biddende Mexicanen. Overal staan prachtige bloemstukken en brandende kaarsen, buiten staan de fietsen met vlaggen , de heiligenbeelden, tuk tuk's versierd met beelden, bloemen en foto's van de Virgen de Guadalupe.
Terwijl de mis nog volop aan de gang is en je de mensen door luidsprekers hoort zingen en bidden, zijn ze op het plein naast de kerk al volop taco's en tortas aan het bakken en staat er al een DJ door zijn micro te roepen en te zingen. Typische Mexicaanse chaos maar op de één of andere manier lijkt het toch allemaal te kloppen en het is zalig om mee te beleven.

Het is wel jammer dat we voor het donker wordt terug in het hostal moeten zijn, niet omdat er een avondklok is maar omdat de voetpaden voor een rolstoel onbegaanbaar zijn. Jos moet met zijn rolstoel over de straat tussen het drukke verkeer en dat is echt bangelijk, zelfs al het licht is. Dit is echt levensgevaarlijk in het donker en daarom laten we de bedevaarders verder vieren en gaan we op tijd naar huis.

Morgen blijven we nog een dagje in Merida en daarna laten we, zoals de bedevaarders, de stad weer achter ons.