Highlands Hammock en Hillsborough River State Parks

Woensdag 18/12 t/m zondag 22/12 – HIGHLANDS HAMMOCK

 

We nemen afscheid van Frank & Yvonne en van trailerpark :”Hitching Post”. We hebben een aangename week gehad samen met hen maar het is tijd om verder te gaan.  We rijden Cape Canaveral uit en trekken terug het binnenland van Florida in, de kust is mooi maar ook heel druk. We zijn op weg naar Highlands Hammock State Park en Frank heeft ons een kleine landweg aangeraden en hier laat Florida zich weer van een heel andere kant zien.  Er is praktisch geen verkeer hier, we zien onderweg een paar grote ranches, veel sinaasappelbomen, kilometerslange aardbeienvelden en hier en daar een piepklein dorpje, het lijkt wel of iedereen in Florida aan de kust woont. Tegen de avond zien we een soort camping tussen de bomen, de man die er woont zegt dat het eigenlijk alleen voor tenten is maar omdat onze auto niet groter is dan de gemiddelde Amerikaanse tent mogen we er, gratis, overnachten. De  volgende dag komen we aan in Highlands Hammock State Park en dat is een aangename verrassing, de camping is mooi, de douches splinternieuw en Jos heeft al gauw gezien dat hij er perfect kan biken. Wij blijven 4 dagen in het State Park en hebben er ons geen enkel moment verveeld, we hebben aangename buren en genieten van het stralende weer. Het is momenteel echt warm in Florida, we halen de hele week vlotjes 28 graden en zelfs ’s avonds blijft het aangenaam om buiten te zitten.  De wandelroutes in het park zijn schitterend, ze lopen door het palmbomenwoud, over boardwalks door het moeras en, op een klein stukje na, zijn ze allemaal toegankelijk voor de Jos. We wandelen alle dagen een paar uur, er is altijd wel iets te zien zoals slangen en alligators en het is lekker koel onder de palmbomen. Zondag vertrekken we van de camping en omdat we toch moeten winkelen willen we bij Wal-Mart overnachten. Vlak voor we het park uitrijden komen Martin & Annemarie het park binnen, we hebben samen met hen een week doorgebracht in Faver Dykes State Park, we hebben reservaties voor een ander park anders waren we graag nog wat langer, samen met hen, daar gebleven. We slapen bij Wal-Mart in het stadje Sebring en dat plaatsje is, door de overwinteraars, echt uit zijn voegen gebarsten. Sebring was vroeger een klein dorpje maar omdat er zoveel Snowbirds zitten is het een flinke stad geworden, veel mensen die hier vroeger kwamen overwinteren, maar te oud zijn geworden om die afstand te rijden, zijn hier definitief komen wonen. De gemiddelde leeftijd is hier hoog en cardiologen, orthopedisten, oog- en oorartsen en begrafenisondernemers doen hier gouden zaken.

 

Maandag 23/12 t/m zondag 29/12 HILLSBOROUGH RIVER STATE PARK

 Feliz Cumpleanos Nico Garcia - 25/12

Gelukkige Verjaardag Sarah Balemans - 29/12

Als we aankomen in Hillsborough River State Park is onze campingssite nog niet vrij, de mensen zijn ook nergens te zien, de Ranger spreekt een boodschap in op hun gsm en iets later komen ze dan toch opdagen.  De mensen waren, per ongeluk, op een verkeerde site gaan staan en waren met een gerust hart weggereden. Ze komen zich uitgebreid verontschuldigen en bieden aan om ons te helpen met alles op te stellen, we stellen hen gerust en zeggen dat er ergere dingen zijn dan een uurtje wachten in de zon.  We installeren ons op ons plekje voor 4 dagen en we blijken in een heel gezellige hoek te zitten, we hebben zelden zoveel bezoekers gehad in de mobilhome en als dat zo blijft ga ik misschien toch wel inkom vragen om de Josmobiel te bezichtigen.   Met Kerstavond maak ik uitgebreid eten klaar en we blijven gezellig op de camping, het is algauw een 15 km rijden naar Zephyrhills en dat hebben we er niet voor over. Rond de feestdagen mis ik de familie en vrienden toch wel en vooral ons moeder haar lekker eten en de gezelligheid daar rond de tafel maar ja, je kunt niet alles hebben.  Toen we pas begonnen reizen dacht ik altijd dat er geen kerstsfeer kon zijn als het warm was maar inmiddels weet ik beter, het zit gewoon in ons hoofd dat het koud moet zijn en er is hier echt wel kerstsfeer, alleen beleef je die in shorts en T-shirt in plaats van in een dikke jas, muts en handschoenen.  De Amerikanen zijn toch wel de kampioenen in kerstversiering denk ik, hier op de camping staan, bij de mobilhomes, opgeblazen Kerstmannen, rendieren compleet met arresleeën en overal flikkerlichtjes, zo kitscherig dat het mooi wordt.  Na ons Kerstmaal zitten we met enkele buren rond het kampvuur te genieten van een mooie avond in goed gezelschap. Dit is een hele drukke periode, vooral in de State Parks, we hebben al op internet gekeken naar een paar andere parken maar er is nergens plaats. Als we bij de Rangers horen dat we hier nog 3 nachten langer kunnen blijven, maar dan wel op een andere site, pakken we dit met twee handen aan.  De verhuis is gauw gebeurd want onze buren pakken gewoon ons anti-muggententje en onze stoelen op en wandelen ermee naar onze nieuwe plek, we zitten vlakbij dus onze gezellige kampvuuravonden kunnen gewoon doorgaan. Inmiddels is het weer een beetje omgeslagen, het is een stuk frisser en de mensen van Florida noemen dat een koudefront, het is nog altijd wel ruim 20 graden dus we hebben nog geen truien en jassen nodig. Na 7 nachten verlaten we Hillsborough River en omdat we dringend boodschappen moeten doen rijden we naar Wal-Mart en overnachten daar samen met nog 6 andere mobilhomes, veel Amerikanen noemen Wal-Mart al camping Wally. Morgen vertrekken we richting Golf van Mexico om daar Oudjaar te vieren en we hopen daar eindelijk eens fatsoenlijk internet te vinden.

 

Titusville & Cape Canaveral

Maandag  9/12 en dinsdag 10/12 Titusville

 

We zijn niet weggestuurd op ons plekje in Titusville en besluiten om nog wat te blijven rondhangen hier.  We rijden 20 km verder naar de kust en brengen de dag door op het strand, het is zalig hier, een zacht briesje en voor de rest een stralende zon en 30 graden. We blijven heel de dag op het strand aan de Canaveral shoreline, dat is een natuurgebied van ongeveer 40 km strand, er staat gen enkel huis, geen hotels, geen winkels, alleen strand en duinen. We mogen hier wel niet overnachten dus we gaan terug naar Titusville naar ons plekje en daar brengen we de nacht door zonder problemen.  Dinsdag willen we eigenlijk naar Cape Canaveral rijden maar we zijn Titusville nog niet uit en we zien een schitterend plekje aan de Oceaan en we besluiten te stoppen voor vandaag. Waarom zouden we ons haasten, we hebben tijd genoeg en als het ergens mooi en goed is dan stoppen we gewoon.  We zitten heel de dag aan de Intra Coastal Waterway en volgen de dolfijnen en de pelikanen. Tegen de avond, als we buiten zitten te eten, komt er iemand met een kano langs gevaren en hij roept van ver : “ik ben de weg kwijt, ik dacht dat ik in Cuba was”.  De mens waggelt uit zijn kano en komt bij ons aan tafel zitten, hij was op restaurant geweest en had te veel whisky gedronken. We hebben hem een goeie straffe koffie gegeven en toen is hij lustig verder gevaren naar de haven waar zijn boot lag.  Ondanks de borden van “No overnight parking” blijven we hier toch overnachten, niemand stoort er zich aan en we slapen goed.

 

Woensdag 11/12 t/m dinsdag 17/12 Cape Caneveral

 

We zijn toch eindelijk in Cape Canaveral geraakt.  We besluiten toch maar naar een camping te gaan hier, we zijn hier 2 jaar geleden ook geweest en de camping was niet slecht.  We boeken voor 3 nachten en dan zullen we nog wel zien wat we doen, veel mensen op de camping herkennen ons van 2 jaar geleden en het is, vooral voor mij, een prettig weerzien met Larry de oude hippie, hij woont hier op de camping en hij is echt een superlieve mens.  We zijn eigenlijk naar Cape Canaveral gekomen om Frank en Yvonne te bezoeken, onze Canadese vrienden, Frank heeft ons 2 jaar geleden zo goed geholpen met onze autoproblemen en we willen hen echt terugzien.  Frank & Yvonne zitten een beetje verder op een andere camping en we hebben hen snel gevonden, ze zijn echt superblij om ons terug te zien. Frank vindt het maar niets dat we op deze camping zitten en hij heeft al gauw iets geregeld, hij heeft tegen zijn campingbaas gezegd dat wij familie van hem zijn en we mogen gratis bij hem staan. De eerste avond dat we bij Frank staan ontstaat er een spontaan feest met heeeeeeeeeeeeeeel veel drank en muziek (nederlandstalig)  waarbij de hele camping betrokken wordt, dus iedereen kent ons hier nu en alle Amerikanen en Canadezen kunnen nu Oerend Hard van Normaal zingen. We blijven hier nog wat hangen, Frank repareert Jos zijn bike en Yvonne en ik doen samen de boodschappen, het kleine trailerpark is eigenlijk prachtig gelegen aan de achterkant loopt de Banana River, waar de dolfijnen en de manatees rondzwemmen en aan de voorzijde heb je de Atlantische Oceaan.  Het is eigenlijk een heel speciale ervaring voor ons om op een echt trailerpark te zitten, de meeste mensen hier zijn Snowbirds.  Ze brengen hier de winter door en komen van Canada, Ohio, Indiana, Michigan, New-York, Maine, Vermont, Montana enz…… maar er zijn hier ook vaste bewoners.  Er zijn hier een tiental trailers met vaste bewoners, mensen van Florida en het zijn niet de rijkste en meest succesvolle mensen van de USA maar wel mensen met een supergroot hart. We hebben nog nooit nergens zo’n warme, vriendelijke mensen ontmoet als hier op het trailerpark. De Jos wordt hier in het kleine parkje op handen gedragen en er zijn na een paar dagen als zeker 4 trailers die een ramp gebouwd hebben omdat hij binnen zou kunnen, waar maak je dat nog mee. Frank & Yvonne hebben hier een grote fifth-wheel staan maar ze zouden ook nergens anders willen staan. We hebben samen met een aantal bewoners een barbecue en het was echt een superleuke avond, niet sjiek, niks geen flauwe kul maar gewoon eerlijke, toffe mensen met een heel groot hart.  Mijn favoriete Country & Western zanger David Allen Coe blijkt hier ook een huis te hebben en een paar bewoners kennen hem maar ze vertellen me dat hij niet de meest vriendelijke mens is en op dit moment weer in de gevangenis zit, dus geen handtekening voor mij. Morgen gaan we hier vertrekken maar ik zal de mensen hier, vooral Frank en Yvonne, echt missen. Ze hebben ons een superweek bezorgd, we hebben echt gelachen, genoten, veel te veel gedronken en gegeten maar we zullen ze nooit vergeten en we komen hier zeker terug.

Blue Springs State Park

30 november

 Gelukkige verjaardag Vera xxxxxxxxxxxx

 

Het begint er op te lijken dat we in Faver-Dykes wonen maar dit is echt onze laatste dag hier, de Zwitserse Canadezen vertrekken morgen ook en we zullen mekaar nog wel ergens in Florida tegenkomen.  Het was een toffe week en we hebben genoten van het goede gezelschap en de gezelligheid van het kleine parkje midden in de bossen.

 

1 t/m 6 december – Blue Springs State Park

 

We hebben onderweg van verschillende mensen gehoord dat we zeker Blue Springs State Park moeten bezoeken en omdat je de beste tips onderweg krijgt gaan we er 5 nachten blijven.

Blue Springs State Park is vooral bekend omdat de West-Indische Manatee (zeekoe) hier komt overwinteren. Manatees zijn tropische dieren en ze kunnen niet overleven in water dat kouder is dan 15 graden.

Het water van de Blue Springs is het hele jaar door constant 22,2 graden, in de winter als de watertemperatuur van de St.Johns River zakt onder dat van de Blue Springs komen de manatees in grote getallen de bron ingezwommen.  Omdat het vorige week wat kouder was zijn er veel manateesin het heldere bronwater, de eerste dag dat we er waren hadden de Rangers er 149 geteld. We hebben al veel mooie dingen gezien maar dit is weer iets heel anders, het is zo prachtig om de logge, trage dieren op de bodem te zien liggen en af en toe boven te zien komen om te ademen. Manatees zijn niet de meest actieve dieren maar af en toe zwemmen ze wat rond en spelen de moeders met hun jongen.

Het water van de bron is echt kristalhelder en buiten manatees  zie je ook schildpadden, alligators en honderden vissen zwemmen zodat het lijkt of je in een reuzegroot aquarium kijkt. We wandelenalle dagen een paar keer van de camping naar de bronnen, er ligt een mooie boardwalk langs de bron en er is altijd wel iets te zien, het verveelt nooit.

In de zomer mag er in een klein gedeelte van de bron gezwommen worden maar er staat een groot bord : Voorzichtig tijdens het zwemmen, let goed op of er alligators in de buurt zijn. Voor geen geld zouden       ze me hier in het water krijgen want buiten alligators zitten er nog meer bijt dingen. Vanaf november t/m april mag je er niet zwemmen, dan is hier alles manatee territorium.

De volgende dagen loopt de temperatuur stevig op en trekken veel manatees terug naar de rivier, het is al een paar dagen rond de 30 graden en de hemel is strakblauw. De Jos is in zijn element, dit is echt het weer dat hij moet hebben. Voor ik ’s morgens opsta is hij al weg en weer naar de bronnen geweest en hij gaat alle dagen een flink stuk biken.  We leven nu echt helemaal buiten en zijn alleen nog in de Josmobiel om te slapen.

 

Zaterdag 7 december

 

Omdat het park voor het weekend helemaal volgeboekt is moeten we vertrekken maar we blijven in de buurt. We hebben hier vlakbij een paradijslijk plekje ontdekt, aan de St. Johns River compleet met zandstrandje en palmbomen (en alligators). We hebben de hele dag gezelschap van een paar vissers en die vertellen ons dat het ’s avonds hier niet zo veilig is dus rijden we 5 km verder naar één van de veiligste plekken om te overnachten, Wal-Mart. We hebben een fantastische week achter de rug, dit hier is een totaal ander Florida dan dat van de stranden. Dit is, zoals de mensen hier zeggen, the real Florida.

 

Zondag 8 december

 

We zijn onderweg naar de kust, naar Cape Caneveral maar als we in Titusville komen zien we een mooie plaats aan de Indian River, aan de Intra Coastal Waterway. De Intra Coastal Waterway gaat van Canada tot aan de Florida Keys, je die helemaal met de boot doen zonder op de Oceaan te komen.  Het is nog steeds stralend weer en hier heb je af en toe een fris windje, we kijken hier eens rond en denken eraan om hier te overnachten, boondocken (wildkamperen) is trouwens geweldig goed voor je budget.  We krijgen wat bezoekers aan de mobilhome, een ouder koppel dat hier woont geeft ons hun adres voor het geval we weggestuurd worden, de man zegt er nog bij dat zijn vrouw goed kan koken. Als we hier niet weggestuurd worden blijven we morgen nog wat in de buurt, Cape Canaveral loopt niet weg.