vrijdag 28 maart 2014

Op weg naar Margot in Austin - Back to Belgium


Maandag 10-3 Fredericksburg en Blanco State Park

 We zijn in Fredericksburg op zoek naar een plaats waar we documenten kunnen printen en scannen en we kloppen eerst aan bij de bilbliotheek, daar hebben ze geen scanners maar ze verwijzen ons naar een kantoor van UPS en binnen een kwartier zijn al mijn papieren, gekopieerd, gescand en doorgemaild. Nu dat allemaal achter de rug is kunnen we op ons gemakske wat rondkijken in Fredericksburg. Dit mooie stadje in de Hill Country heeft zijn Duitse erfenis goed in ere gehouden, je ziet overal borden met “Herzlich Willkommen” en je kan overal Bratwursten en Schnitzels eten, het is een gezellig stadje maar we zijn geen van beiden echte liefhebbers van winkeltjes kijken dus rijden we door naar Blanco State Park. De camping in Blanco State Park is meer dan vol maar dat is voor ons, professionele boondockers, geen enkel probleem. Met de Texas State Park Pass kan je in alle State Parks gratis binnen op picknick areas en je kan er meestal blijven tot 10 uur ’s avonds, we zitten heel de dag aan de Blanco River lekker in het zonnetje en steken onze barbecue nog maar eens aan en tegen de avond rijden we, juist buiten het park, naar een klein kerkje om daar te overnachten.

 

Dinsdag 11-3 t/m zaterdag 15/3

Gelukkige verjaardag Evi 12/03

 

We hebben nog een vrije kampeerplaats gevonden in Guadelupe State Park en dat is echt een meevaller in deze drukke periode van de Spring Break. We zijn 2 jaar geleden al eens in Guadelupe State Park geweest en dat is toen enorm bevallen. We mogen van de Ranger de vlakste en gemakkelijkste plaats voor de Jos uitzoeken en installeren ons hier voor 2 nachten, het is een prachtig park aan de Guadelupe River. De zon laat zich van zijn beste kant zien en daar zijn vooral de talrijke kinderen op de camping dolgelukkig mee, ze duiken, zonder aarzelen, allemaal in het toch nog redelijk koud water van de Guadelupe rivier. Ook hier op de camping staan weer heel veel gezinnen met kinderen, veel Amerikaanse gezinnen gaan nog echt kamperen met de tent en het is dan ook een rommelige, gezellige bende op de camping. Achter ons zit een gezin met vier kinderen, ze hebben kano’s, fietsen, speelgoed en nog veel meer bij en omdat wij plaats over hebben op onze site laten we hen een stuk van onze campingplaats gebruiken, we worden uitgenodigd op het kampvuur en ’s morgens worden we verwend met versgebakken donuts. De meeste gezinnen zitten hier een week in het State Park voor maar 20 dollar per nacht en dat is het echt want hier zijn geen winkels, geen zwembaden enz.. maar de kinderen amuseren zich geweldig in de bossen en in de rivier. Donderdagavond rijden we het State Park uit en gaan in Bulverde bij Home Depot (een supergrote Gamma) slapen en de dag daarna rijden we terug naar Guadelupe State Park en we brengen de dag door op de picknick area, aan de rivier. Vrijdag besluiten we nog een paar plaatsen in de Hill Country te bezoeken en het valt ons weer op dat er hier zoveel Duitse dorpjes zijn, New Braunfels, Gruene, Bergheim, Boerne en het is grappig om hier, in Texas, straatnamen te zien als “Dresden Strasse” en “Kirchplatz” en in New Braunfels hebben ze zelfs een Wurstfest. We wilden eigenlijk het oude gedeelte van Gruene gaan bezoeken maar het is er zo ongelooflijk druk dat we het voor gezien houden en onze stoelen wegzetten bij de rivier iets buiten het plaatsje. Om te overnachten trekken we naar de Wal-Mart van New Braunfels en daar overnachten een paar Canadezen waar we een gezellige avond mee hebben.

Zaterdag is het wat overtrokken en regenachtig, een perfecte dag om naar San Marcos te rijden naar de Outlet Stores. San Marcos is een enorm winkelcentrum, ik denk dat er 148 winkels zijn en je kan met een treintje van de éne winkel naar de andere rijden. Voor mensen die, zoals ik, niet graag winkelen is dat echt teveel maar ik doe echt mijn best en houd het dan toch wel bijna 20 winkels vol en dat is genoeg om een supergoedkope Levis jeans en nog wat andere zomerkleren te kopen dus daar ben ik weeral vanaf en dan moet ik, deze zomer in België, niet meer gaan winkelen.(Oef) Om te overnachten rijden we naar het gezellige dorpje, Wimberley en daar zetten we ons bij het Tourist Information Center om te overnachten.

 

Zondag 16/3 – Maandag 17/3 Lockhart State Park

 

Na drie boondock nachten op rij gaan we nog eens een State Parkje opzoeken en we rijden weer wat dichter naar Austin, dichter naar ons Margot. Lockhart State Park is maar een 50 km van Austin meer en daar gaan we nog 2 nachten blijven voor we Margot gaan lastig vallen. Lockhart wordt de “Barbecue Capital of Texas” genoemd en er zijn dan ook overal restaurantjes met grote barbecues buiten, het is een rommelig stadje met een verschrikkelijk kitscherig gerechtsgebouw en volgens de toeristische gids is het gebouw : “ugly enough to be beautiful”.  Lockhart State Park heeft een kleine, gezellige camping waar een golfterrein bij hoort, we zijn de enige niet-golfers op de camping maar we maken gretig gebruik van de goede betonbaantjes, over het golfterrein, om te wandelen. Om onze laatste avond (van deze reis) te vieren leggen we een paar grote biefstukken op de barbecue en trekken een fles wijn open, het is onze laatste nacht in de Josmobiel en we zijn er alletwee een beetje stil van.

 

Dinsdag 18/03 t/m Vrijdag 28/03

 

Gelukkige Verjaardag Ria Rommens (18/03)

Gelukkige Verjaardag Stany, Ron van tante Irma en Dany van de Ward (21/03)

Gelukkige verjaardag Toveke (22/03)

 

Dinsdagmorgen probeer ik eerst een internetverbinding te krijgen om Ria Rommens een gelukkige verjaardag te wensen, wij wensen haar een gelukkige verjaardag en spreken af om volgende week verder te buurten. Als we bij Margot aankomen is ze nog niet thuis maar we zetten onze stoeltjes in de voortuin en genieten van het zonnetje, Margot en Matt kijken wel op als er ineens een paar Belgen in hun voortuin zitten. Bij Margot zijn we al goed thuis en we hebben dan ook al gauw onze draai gevonden, ik geniet ervan om voor hen wat typische Belgische kost te koken, de Jos doorkruist Austin met zijn bike en we wandelen wat met de honden. De Josmobiel wordt vakkundig opgekuist en nagekeken en zaterdag moeten we echt afscheid nemen van onze tijdelijke woning, hij blijft bij de nonkel van de Matt staan tot wij, in september, terugkomen. We bezoeken, samen met Margot, nog een grote flea market in San Antonio en gaan samen eten bij een typisch Texaans barbecue restaurant wat eigenlijk wil zeggen : zoveel vlees eten als je kan. De rest van de week blijven we in Austin en beginnen met inpakken, normaal moet er niet veel mee naar huis maar ik heb nog wat spullen bij, voor Daniëlle, die ik in Quebec/Canada opgehaald heb en dan al onze nieuwe spullen die we hier gekocht hebben. Op het laatste moment heeft Delta Airlines besloten om onze vlucht te veranderen, we moeten 4 uur vroeger vertrekken dan gepland en vliegen nu over New-York ipv over Atlanta maar we landen op hetzelfde uur in Brussel dus dat is geen probleem. Het zit er op, morgen verlaten we de USA terug naar België.

 

TERUGBLIK OP ONZE REIS

 

We hebben genoten van onze trip, we hebben kunnen doen wat we graag doen : rondtrekken, in de natuur zijn, nieuwe mensen en plaatsen leren kennen. We hebben prachtige plekjes gevonden, vooral het lieflijke Nova Scotia is een schitterend stukje van Canada waar we altijd met veel plezier aan zullen terugdenken. De Blue Ridge Parkway was ook een prachtig stukje natuur en in de Great Smokie Mountains hebben we vooral genoten van de beren die maar niet van de camping weg wilden. Het hoogtepunt van onze trip was ons verblijf in de Okefenokee Swamp in Georgia, dat is echt een absolute aanrader, je zit er heel ver van de bewoonde wereld midden in de swamps, zo mooi. We hebben deze keer vrij veel tijd doorgebracht in Texas, aan de kusten van de Golf van Mexico, in de Rio Grande Valley en in de Hill Country en toch hebben we nog altijd maar een stukje van Texas gezien, het is echt waar “Everything is bigger in Texas”. Op deze trip hebben we ook vrij veel wild gekampeerd, dit ging overal heel vlotjes en we hebben dan ook 98 nachten geboondockt en daar kunnen we mooi onze tickets mee betalen. De winter was dit jaar vreselijk streng in de USA en daar hebben wij ook een veeg van mee gekregen maar al met al hebben we zalig weer gehad.  Deze reis hebben we minder kilometers gedaan en overal meer tijd doorgebracht en dat was zalig, het leven op de campings zo midden in de natuur, bevalt ons wel en het zal dan ook weer aanpassen zijn om in een huis te moeten wonen. We zullen heel blij zijn om iedereen terug te zien, onze kinderen, onze familie en vrienden maar we gaan ook de vrijheid van het rondtrekken missen.  Margot bedankt voor de goede zorgen en om een goei plekje voor onze beste vriend, de Josmobiel, te vinden. Voor iedereen die ons gevolgd heeft, bedankt, en eind september we’ll be back.

 

zondag 9 maart 2014

Everybody is somebody in Luckenbach.


Maandag 02/03 t/m Zaterdag 08/03  South Llano State Park

 

We waren gisteren van plan om een nachtje te boondocken voor we naar South Llano State Park gingen maar het weer heeft roet in het eten gegooid.  Het weer hier is een echte rollercoaster en blijft maar op en neer gaan, maar een verschil zoals vandaag hebben we nog nooit meegemaakt. Gisteren was het 30 graden en vandaag is het 0 graden, 30 graden verschil op één dag, toen we vanmorgen opstonden was het nog zalig buiten maar ineens stak er wind op en een paar uurtjes later ging de temperatuur naar het vriespunt. Toen hebben we besloten om maar ineens naar South Llano State Park te rijden, daar hebben we elektriciteit en kunnen we met ons verwarmingsvuurtje de mobilhome lekker warm stoken op hun kosten. Gelukkig was dit koudefront maar van korte duur want een dag later was het al terug 15 graden en de volgende dagen is het steeds beter geworden, terug lekker in ons T-shirt in het zonnetje.  South Llano State Park ligt in Hill Country en het landschap is hier al redelijk bergachtig en ruig, de Llano River loopt door het park en er zijn prachtige trails om te wandelen en te biken.  5 miles van het park ligt het dorpje Junction en het is echt een klein plattelandsdorpje met veel mannen met cowboyhoeden en Wrangler jeans. België is hier in Junction ook een klein beetje aanwezig want bij de General Store hangt er een affiche met : “The New Browning is arrived” en de Browning is een Belgisch wapen wat hier in Texas heel bekend is.  We hebben ons geen seconde verveeld in South Llano State Park, de kleine camping is prachtig en we hadden fantastische buren waar we verschillende gezellige uurtjes mee doorgebracht hebben. Als we vertrekken uit het State Park besluiten we dat het tijd is om nog wat te gaan boondocken en we brengen dan ook een nachtje door op één van de vele kerkpleinen in het dorpje Junction, er zijn 8 kerken in dit dorp en wij vragen ons af hoe die volk hebben met die paar mensen die hier wonen.

 

Zondag 09/03  Luckenbach

 

Als je een paar keer in Texas geweest bent en af en toe naar Country & Western luistert dan ken je Luckenbach, ik wilde er in ieder geval al heel lang naartoe.

Luckenbach is in 1849 gesticht door Duitse immigranten en was altijd een klein en slaperig dorp, er was een Post Office die tegelijk General Store en bar was en een Dance Hall. Op een gegeven moment werd het postkantoor gesloten en werd Luckenbach eigenlijk van de kaart geveegd. Hondo, een Texaanse acteur en columnist, kocht samen met 2 andere mensen Luckenbach op, hij wilde niet dat het een Ghost town zou worden en de bar en de dance hall moesten blijven bestaan. Hondo verklaarde zichzelf burgemeester van Luckenbach en het motto werd : Everybody ’s somebody in Luckenbach.  In de jaren 70 maakten de Texaanse Countryzangers, Waylon Jennings en Willie Nelson een liedje over Luckenbach/Texas en zetten daarmee Luckenbach definitief terug op de kaart, het nummer was zo populair in Texas en het volk stroomde toe in Luckenbach.  Het officiële bevolkingsaantal van het dorp staat op 3 maar naar het schijnt zouden er toch nog 25 mensen wonen, de naamplaatjes die normaal aan het begin en eind van het dorp hangen zijn zo dikwijls gestolen dat ze niet meer terug gehangen worden.

Wij zijn zondagmiddag aangekomen in het dorpje wat echt bestaat uit een bar/winkel en een grote Dance Hall en hebben er echt van genoten.  Het was echt gezellig in de kleine bar, we zaten daar met ongeveer 20 mensen, meer kunnen er niet binnen, en er zat een man met een gitaar en die speelde wat je maar wilde horen, op voorwaarde dat het Country & Western was natuurlijk.  In de loop van de namiddag ging de grote Dance Hall open en daar zongen 4 jonge gasten de pannen van het dak, er staan een hoop lange tafels met banken en iedereen zit bij iedereen, just listening and drinking beer. Het optreden was fantastisch en toen de Texanen ontdekten dat we Belgen waren, hoorden we van alle kanten : Welcome to Texas en ineens stond er een hoop bier voor onze neus. We hebben ons goed geamuseerd hier en als je ooit in Texas komt dan moet je zeker en vast naar Luckenbach, ik ben alvast grote fan van dit plekje.  Omdat we nog wat moeten winkelen na een weekje  Junction rijden we Fredericksburg en gaan bij Wal-Mart slapen.

zondag 2 maart 2014

Op weg naar The Hill Country


Woensdag 19/02 t/m maandag 24/02  Choke Canyon State Park

 

Vanuit de Rio Grande Valley rijden we ongeveer 300 km noordelijker richting Choke Canyon State Park. We nemen een rustige weg door de South Texas Plains, het is er zo rustig dat de Jos zegt :” maak me maar wakker als we een tegenligger krijgen.” We passeren een paar kleine dorpjes en voor de rest woont er hier niemand in dit dorre gebied.  Choke Canyon State Park is voor ons bekend terrein, we zijn er 2 jaar geleden al eens geweest en dat is toen goed bevallen en op de camping staan we op exact dezelfde plaats als toen.  Eén van de twee meren in het park staat bijna droog en als we gaan wandelen zien we een enorm spoor tussen de meren, het lijkt op een spoor van een alligator en die hadden we hier niet echt meer verwacht.  De volgende morgen zien we, op onze wandeling 5 alligators in het meer ronddrijven en er is een echt monster bij, volgens de Park Ranger is het een exemplaar van 5 meter lang, vandaar al die bordjes bij het meer : “No swimming”. Het weer is zalig hier, niet meer zo heet als in The Valley maar toch nog dik 25 graden en dat is perfect om buiten te zitten en ook nog om wat te wandelen of fietsen.  Als we een paar dagen in Choke Canyon zijn komt er een mobilhome opgereden die we al eens meer gezien hebben. We hebben George & Karmen leren kennen in de Okefenokee  Swamp in Georgia en daar hebben we samen een boottocht gemaakt. Toen wij, twee maanden later, in New Orleans op de camping aankwamen stonden zij daar ook en nu, weer een maand later, komen we ze in Texas weer tegen.  We zijn blij mekaar weer terug te zien en dat moet gevierd worden dus George draait onmiddellijk weer om, op weg naar de liquor store. We brengen samen een aangename avond door compleet met Belgisch bier, goeie wijn en veel verhalen. Het was een supergezellige avond en we hebben hen uitgenodigd om echt Belgisch bier te komen drinken in den Belgique.  We vertrekken uit Choke Canyon en als we goed en wel het park verlaten hebben kennen we de omgeving niet meer terug, wat is hier allemaal gaande? Het is er razend druk, de éne grote truck na de andere, het éne mobilhome park na het andere en overal zijn ze naar olie of gas aan het boren. Het lijkt hier het Wilde Westen wel tijdens de Gold Rush maar hier gaat het om het zwarte goud, de lucht ruikt hier gewoon naar olie. In de wasserij vertelt iemand me dat veel van de mannen die hier werken een zooitje ongeregeld zijn, ze komen van overal en wonen allemaal in hun mobilhomes, zoveel macho’s bij mekaar dat moet natuurlijk wel eens serieus klappen.  We zijn blij dat we deze streek achter ons kunnen laten, we gaan één nachtje Wal-Mart doen en dan rijden we naar het mooie Hill Country, al een heel stuk dichter bij ons Margot.

 

Dinsdag 25/02 t/m zondag 01/03 – Garner State Park – Hill Country

 

Gelukkige verjaardag Thorge & Brechje  (27/02)

 

De droge, dorre vlaktes hebben plaats gemaakt voor een heuvelachtig soms bergachtig landschap van de Hill Country.  Garner State Park ligt aan de Rio Frio, het riviertje slingert zich tussen de heuvels en is soms zelfs diep genoeg om in te zwemmen. Garner is het grootste State Park van Texas, er zijn 350 kampeerplekken verdeeld over 7 kleine campings, we kiezen de vlakste camping uit en hebben een schitterend plekje met zicht op de Rio Frio. Het is heel rustig op de campings maar dat is echt stilte voor de storm want de Spring Break (voorjaarsvakantie) komt eraan en dat schijnt echt verschrikkelijk druk te zijn, van uit alle hoeken van de USA komen de studenten afgezakt om een paar weken te kamperen. Amerikanen zijn echte kampeerders en veel van hen trekken elk weekend naar een camping en echt niet alleen met hun supergrote mobilhomes maar ook opvallend veel met een tent. Hier in het State Park komen heel veel gezinnen met kinderen en het staat hier vol tenten, de kinderen, vrij van TV en computer, ravotten de hele dag op de camping en in de rivier maar om 10 uur ’s avonds is het doodstil op de campings.  We komen in Garner ook weer bekenden tegen ,onze buren van Goose Island (Texas) staan hier ook weer vlakbij ons, het is toch een klein wereldje. Het zo’n 27 graden als we in Garner aankomen maar Texas moet natuurlijk weer eens extreem doen want een dag later is het maar 8 graden meer, gelukkig is het maar een klein dipje want de dag daarna is het weer terug opgewarmd en komt de wind weer uit het Zuiden.  We rijden hier een beetje rond in de omgeving en het is echt een mooi stukje Texas, de éne keer doet het ons hier heel sterk denken aan de omgeving rond Villa General Belgrano (Argentinië) en de andere keer aan de Provence. Inmiddels is het terug heel warm geworden, we zitten heel de dag buiten te genieten van de stralende, blauwe lucht en de Josmobiel wordt alleen maar gebruikt om in te slapen.  We krijgen veel bezoek, veel mensen zijn nieuwsgierig naar de auto maar we krijgen ook veel vragen over Jos zijn bike. Het systeem van een bike gekoppeld aan een rolstoel is hier weinig bekend en waarschijnlijk komt dat ook omdat er hier praktisch niet gefietst wordt. Veel mensen die hier in een rolstoel terecht komen schakelen onmiddellijk over naar een elektrische rolstoel maar we hebben veel mensen bij ons gehad die foto’s van de bike genomen hebben en ernaar op zoek gaan, het schijnt hier wel te bestaan maar er is gewoon weinig vraag naar. Vandaag is er een vrouw komen filmen, Jos moest zijn bike aankoppelen en dan een stukje fietsen en terug loskoppelen, daarna moest het kleine wieltje, dat hij zelf gemaakt heeft, bevestigd worden en de Jos heeft dat allemaal heel geduldig en met een lach en een zwans gedaan.  Morgen vertrekken we uit Garner State Park en we gaan een nachtje boondocken alvorens naar ons volgende State Park, South Llano River, te gaan.