Provincie Quebec

Zaterdag 21 september

 

We zijn onderweg naar het Nationaal Park La Gaspésie, een eindje van de kust vandaan en ook hier zien de bossen er prachtig uit met hun herfstkleuren.  In het NP gaan we een camping nemen want vrij kamperen is hier echt verboden, dat wordt de 4^de camping op onze reis.  We checken in bij de parkwachters en bespreken een plekje op de camping aan het Lac de Cascapedia, ze vragen 38 dollar voor één nachtje op de camping, zonder elektriciteit en de douches werken met munten.  De campingplaatsen zijn mooi en helemaal in het bos gelegen maar dan nog, als dit nu een spectaculair park was zou ik die tarieven kunnen begrijpen.  De Canadezen moeten toch echt eens in de USA gaan kijken hoe ze het daar doen in de Nationale Parken. Zelfs in een park als Yellowstone, wat een fantastisch NP is en waar echt iets te zien is, vragen ze voor een camping zonder elektriciteit maar 18 dollar.  Wij gaan een flinke wandeling, langs het meer, maken en hopen elanden te zien maar er zijn vandaag veel wandelaars en elanden zijn schuw dus daar zal niets van komen, in ieder geval schijnt het zonnetje en van wind merk je hier in het bos niets.  ’s Namiddags testen we onze 4x4 nog eens uit op de gravelwegen in het park en we blijven, zonder resultaat, zoeken naar elanden.

 

Zondag 22 september

 

Het is vannacht al beginnen regenen en het ziet het naar uit dat het is voor de hele dag is. We rijden het NP uit want met zo’n weer kan je hier weinig of niets doen en elanden zien we voorlopig alleen op de verkeersborden met “overstekende elanden”.  Het is het perfecte weer om de was te doen en we stoppen dan ook bij de eerste laundry die we tegenkomen.  We besluiten maar een eind te gaan rijden want veel anders kan je niet doen met zo’n weer en na een uurtje rijden komt de zon voorzichtig door de wolken piepen.  Vanaf de weg zien we onder ons een klein strandje met uitzicht op een rots vol vogels, dit wordt ons plekje voor de nacht.  Als we nog wat buiten zitten horen we ineens iemand zeggen :” zijn jullie Belgen, hoe komen jullie hier terecht”?  Het is een Hollands koppeltje, ze zijn op bezoek bij familie en maken een rondreis over het schiereiland Gaspésie.  Ze blijven een hele tijd bij ons hangen voor een gezellige babbel en dat gaat een stuk vlotter dan met de mensen van hier, ik versta nog altijd geen woord van dat Frans van Quebec.

 

Maandag 23 september

 

Gelukkige verjaardag Aldo.

 

Wat een rotdag vandaag, het regent pijpestelen als we opstaan en dat blijft het de hele dag doen. Vandaag kunnen we eigenlijk niets anders doen dan een flink stuk rijden, we maken nog een omweg door het binnenland maar daar is het even erg dus dan maar terug naar de zee. Tegen de avond zijn we een heel stuk verder dan gepland, we zijn in Trois Pistoles waar je een ferry kan nemen naar de andere kant van de St. Lawrence Bay en dat gaan we morgen doen in de hoop dat het aan de andere kant van het water beter is.  We komen mensen tegen van Lyon en die gaan morgen gelijk met ons de boot op, samen overnachten we in het haventje bij de ferry.

 

Dinsdag 24 september

 

Gelukkige verjaardag Liesbethje    xxxxxxxxxxxx

 

We zijn al voor 8 uur bij de ferry maar de Fransen zijn ons toch al voor, op de ferry wordt de Josmobiel vakkundig vastgemaakt, het water ziet er redelijk kalm uit.  Om aan de andere kant van de rivier te komen moeten we anderhalf uur varen, ik kan naar boven om over het water te kijken maar Jos moet in de auto blijven zitten.  Jos is blij dat we aan de overkant zijn want het werd toch wel heel koud in de auto, er was toch redelijk wat wind en die stond recht op de auto.  Het eerste wat we doen als we aankomen is een goede internetverbinding zoeken om met ons Liesbeth te bellen, ze wordt vandaag 29 jaar en we willen haar natuurlijk een dikke proficiat wensen.  Alhoewel het nog frisjes is, is het weer een stuk beter dan aan de andere kant en we rijden naar Tadoussac, een plaatsje aan de Saugenay fjord.  Als we daar een beetje staan te whale watchen komt er een grote truck, met een Duitse nummerplaat, aangereden.  We maken kennis met Hans en Karola en het is een aangename kennismaking, we besluiten samen een plekje te zoeken om te overnachten en we vinden een schitterende plek met zicht op zee.

 

Woensdag 25 september

 

We nemen afscheid van Hans & Karola maar we zullen elkaar zeker weerzien want ze gaan deze winter ook richting Florida, Texas. Waarschijnlijk zullen we nog meer oude bekenden tegenkomen want we horen van Hans dat Bruno & Renate, die we 4 jaar geleden leerden kennen in Argentinië, hier ook ergens rondzwerven. We volgen de weg langs de Saugenay Fjord en het is echt mooi hier, het helpt natuurlijk ook wel dat de zon schijnt dan is alles mooier en beter.  ’s Middags stoppen we bij een rivier en halen de barbecue tevoorschijn en  we zijn er bijna zeker van dat er weinig mensen op de wereld zo’n mooi picknick plekje hebben deze middag.  We zijn hier gekomen om Beluga’s (witte walvissen) te zien dus rijden we naar Baie St. Marguerite, dit zou de beste plaats zijn om beluga’s te zien.  Als we daar aankomen moeten we een wandeling van 6 km maken om de baai te bereiken, het wandelpad gaat door het bos, het gaat al direct steil bergaf maar we zien straks wel hoe we terug bergop geraken.  Na een stuk gewandeld te hebben komen we bij een hangbrug en die doet ons de das om, dit is echt onmogelijk met de rolstoel dus draaien we terug en terwijl de Jos al kreunend bergop rijdt vloekt hij nog wat op de Canadezen. We rijden verder naar een andere baai en daar is het druk, er zijn juist twee bussen met toeristen aangekomen en de Josmobiel wordt evenveel gefotografeerd als het haventje hier. Vlakbij de kleine baai vinden we een rustige slaapplaats.

 

Donderdag 26 september

 

We rijden verder de Saugenay fjord in en we blijven ons verbazen over de geweldige herfstkleuren, we nemen elke afslag naar een baai maar zien geen walvissen, het enige dier dat we onderweg zien is een groot stekelvarken. ’s Middags picknicken we met zicht op de Saugenay fjord en vervolgen onze weg over de barslechte Canadese wegen.  Als we iets later weer bij een kleine baai staan geraken we in gesprek met iemand die heel zijn leven hier al woont en die heeft in de baai nog nooit een walvis gezien dus dat wordt niks hier. Tegen de avond zien we een kleine camping aan het strand, het is een camping van de gemeente en ze is prachtig gelegen dus we gaan hier overnachten, we staan er nog maar juist als we een walvis boven zien komen dus de Jos zijn dag is toch nog goed.

New Brunswick - Quebec

Vrijdag 13 september

 

We worden ’s morgens al vroeg gewaarschuwd dat er storm op komst is, het zou om een storm gaan die vanuit Florida hier wat komt uitrazen.  We rijden naar Truro, een stadje hier vlakbij en gaan daar wat boodschappen doen en naar de wasserij. Inmiddels is het al flink aan het regenen maar in de wasserij zit ik droog en de vrouw van de laundry is blij met een uitgebreide babbel. We hebben een goeie internetverbinding zodat ik mijn blog en de foto’s van Nova Scotia kan doorsturen en ook nog eens kan bellen met het thuisfront. Onderweg zien we een wegwijzers naar een kaasboerderij: “The Dutchman’s Farm” en dat willen we toch niet missen en inderdaad het is een echte Hollander. Willem Van den Hoek is afkomstig van Utrecht en is hier begonnen met kaas te maken, met succes, de Gouda smaakt echt zoals thuis en we kopen dan ook een kilo echte Hollandse kaas. Tegen de avond rijden we buiten het stadje op zoek naar een slaapplaats, de mensen in Truro hebben gezegd dat we niet vlakbij een rivier, aan het strand of onder hoge bomen mogen gaan staan dus dat doen we dan maar niet. In een klein dorpje vinden we een plekje, op een pleintje zonder bomen en ver van het water. Voor we gaan slapen is het opgehouden met regenen en er is totaal geen wind meer dus die storm is goed meegevallen.

 

Zaterdag 14 september

 

Vandaag verlaten we Nova Scotia, ik zal altijd een blij en warm gevoel hebben als ik terugdenk aan Nova Scotia. Alhoewel Nova Scotia zo groot is al heel de Benelux heb je altijd het gevoel dat het een klein dorpje is, er wonen in totaal maar 930.000 mensen waarvan er al 220.000 in Halifax wonen. De rest van de bevolking, hoofdzakelijk vissers, woont verspreid in piepkleine dorpjes en zijn heel vriendelijk en superrelaxed.  We hebben 23 dagen hier rondgetoerd en hebben maar 3 keer op een camping geslapen, het is zo gemakkelijk hier om wild te kamperen en niemand schijnt er zich iets van aan te trekken .  Inmiddels zijn we de provincie New Brunswick binnengereden en we parkeren ergens op een strandje. We krijgen al gauw bezoek van iemand van het dorpje en die zegt dat we zonder problemen hier kunnen overnachten en dat gaan we dan ook doen. We genieten van het zonnetje en van de bedrijvigheid in het kleine haventje. Jos gaat kijken als de boten binnen komen en de kreeften worden recht van de boot verkocht, de koelwagens staan op de kade te wachten en alles gaat handje contantje.

 

Zondag 15 september

 

Gelukkige verjaardag Gwendy

 

Na een rustige nacht op het strand rijden we verder door New Brunswick, deze provincie heeft niet het gezellige van Nova Scotia, alles lijkt killer en saaier.  We gaan vandaag maar eens wat kilometers doen en het lijkt wel of iedereen dood is in New Brunswick, alle winkels zijn gesloten en er is niemand op straat, alleen de parkings van de kerken staan vol auto’s.  De opschriften langs de baan staan hier allemaal in twee talen Engels/Frans, New Brunswick is de enige Canadese provincie die officieel tweetalig is maar er wordt wel hoofdzakelijk Frans gesproken, een soort Frans dan toch. We rijden langs de kustweg en de zee hier ligt bezaaid met fuiken voor de kreeftenvangst, tegen de avond rijden we op de parking van Wal-Mart om te overnachten en we zijn niet de enigen, er staan al vijf andere mobilhomes.

 

Maandag 16 september

 

We doen onze boodschappen bij Wal-Mart en rijden verder door New-Brunswick richting provincie Quebec.  Bij een informatiecentrum hebben we internetverbinding en we krijgen een dolgelukkige zoon aan de lijn, onze Koen heeft juist bericht gekregen dat hij toegelaten wordt op de Universiteit en we samen blij met hem. We gaan de brug over naar de provincie Quebec, deze provincie is officieel Franstalig maar het ergste is dat ze denken dat ze Frans spreken, je verstaat er praktisch niets van. We halen bij de Information Touristique een map op van de provincie Quebec en vertrekken voor een trip rond het schiereiland Gaspésie met aan de éne kant de Bay de Chaleur en aan de andere kant de St. Lawrence Bay.  Het is hier een pak mooier en gezelliger dan in New Brunswick, gezellige dorpjes aan de Bay de Chaleur en tegen de avond zien we minstens 20 herten lopen. We parkeren, naar goede gewoonte, op een pleintje in een dorpje, Gesgapegie, om te overnachten.

 

Dinsdag 17 september

 

We rijden verder over het schiereiland Gaspésie, het ligt in het Oosten van de provincie Quebec en aan de éne kant ligt de Baie de Chaleur en aan de andere kant de St. Laurens Bay.  De zon staat te stralen aan de hemel en we zoeken al gauw een mooi plaatsje, vanaf de weg zien we een verlaten strandje en via een vreselijk slechte weg geraken we ter plekke.  ’s Middags steken we de barbecue aan en we blijven tot in de late namiddag op het strandje, de zon heeft veel kracht maar er staat een strakke, frisse wind zodat we met een dikke fleece aan in het zonnetje zitten. Om te overnachten gaan we een ander plekje zoeken want als het vannacht eventueel zou regenen dan geraken we hier moeilijk of niet meer weg. Een paar dorpjes verder zetten we ons op een klein strandje vlakbij het dorp.

 

Woensdag 18 september

 

Goed uitgeslapen rijden we verder langs de Baie de Chaleur en de zon is ook weer van de partij. Tegen de middag stoppen we aan een strandje en eten daar, we volgen een hele groep Jan-van-Genten die aan het vissen zijn, het is een prachtig gezicht als ze zich als een speer in het water laten vallen om een vis te pakken.  Na een paar uur verjaagd de wind ons en rijden we verder naar het plaatsje Persé waar we de Roche Persé bewonderen, Persé is vreselijk toeristisch en we laten het snel achter ons. Een half uurtje voorbij Persé zien we vanaf de weg weer een kleine inham, het is echt een juweeltje en we zitten hier helemaal uit de wind. We hebben van hieruit een prachtig uitzicht op de Roche Persé en als we ook nog een paar dolfijnen zien zwemmen besluiten we hier te blijven overnachten.

 

Donderdag 19 september

 

We zijn op de punt van Het schiereiland Gaspersie waar de Baie de Chaleur overgaat in de Lawrence Bay en we hebben het noordelijkste punt van onze reis bereikt.  De zon is nog altijd van de partij en we stoppen op een plekje waar bevers enorme dammen gebouwd hebben, Jos ziet een bever zwemmen maar ik heb niets gezien.  Tegen de avond parkeren we ergens aan de Lawrence Bay en omdat de wind fel is aangewakkerd, eten we binnen. Het is zo gemakkelijk om hier een plekje te vinden voor de nacht, elk dorpje heeft wel een plek met banken, W.C’s en drinkwater waar je kan staan zodat je eigenlijk geen camping nodig hebt.

 

Vrijdag 20 september

 

We worden wakker onder een grijze hemel en het is een stuk kouder. Voor het grootste deel loopt de weg langs de Lawrence Bay maar af en toe rijden we door het bos, de bladeren zijn aan het verkleuren en het is een prachtig kleurenpalet van groen, geel, bruin tot knalrood.  Als we ’s middags stoppen om iets te eten zien we dat onze achterband zwaar beschadigd is en we willen zo snel mogelijk naar een dorpje, 6 km verder.  We zijn nog maar juist terug op de baan als de band het begeeft en we staan zowat op de moeilijkste plaats om een band te wisselen, tussen de bergen en de zee en recht in de koude, felle wind.  We zijn al een heel eind gevorderd als er een paar mannen stoppen en we zijn heel blij met hun hulp zodat we snel terug in de auto kunnen kruipen.  Vannacht slapen we hier nog aan de kust maar morgen trekken we het bos in.

South Shore - Nova Scotia

Woensdag 4 september

 

Vandaag gaan we eens tijd nemen om onze was te doen, eerst doen we de boodschappen en daarna naar de laundry. Terwijl we wachten op onze was krijgen we gezelschap van een Canadees, hij wil foto’s maken van onze auto en denkt dat de naam Josmobiel, achter op onze auto, de naam van het fabriek is waar de auto gemaakt is. De zon schijnt en wij rijden verder naar Port Royal, een Franse nederzetting uit 1635, we maken een wandeling langs de gerestaureerde huisjes maar ik vind dat het nogal een hoog  Bokrijk-gehalte heeft.  Onderweg stopt de Jos nog bij een elektriciteitscentrale die werkt op de getijden verschillen, terwijl hij die bezoekt blijf ik in het zonnetje wat lezen. In Bear River vinden we een plekje om te overnachten, we zetten ons in een parkje bij de rivier. Bear River is een heel speciaal dorpje en er lopen ruige figuren rond en alhoewel we er niks van verstaan klinken ze heel vriendelijk.

 

Donderdag 5 september

 

Goed geslapen in Bear River, we hebben de kust aan deze kant van Nova Scotia wel gezien en willen dwars door het land naar de Zuidkust rijden.  De kust aan deze kant is, op een paar mooie plekjes na, heel saai en we besluiten om naar Nationaal Park Kejimkujik, te rijden. Inmiddels is het weer serieus aan het regenen en als we het park binnen zijn is het aan het gieten.  We nemen voor vannacht een plekje op de camping van het NP, dit is nog maar onze 3^de camping op Nova Scotia. We krijgen een mooi plekje vlakbij de aangepaste douche en die is echt super aangepast, eigenlijk een beetje overdreven want de Jos, Jos F. en de Pascal zouden hier gemakkelijk met zijn drieën tegelijk kunnen douchen.  Kejimkujik moet je eigenlijk per kano bezoeken want 80% van het park is alleen per kano toegankelijk maar er zijn toch een paar mooie off-road wegen waar we gretig gebruik van maken. Het is gestopt met regenen en er komt een aarzelend zonnetje tevoorschijn, voor de rest van de week zien de voorspellingen er goed uit.

 

Vrijdag 6 september

 

Gelukkige verjaardag Ria H.

 

Met een stralende zon vertrekken we uit Kejimkujik NP en volgen de Mersey River. We hebben nog maar een dik uur gereden als we een schitterend plekje zien aan de overkant van de Mersey River. Aan de rand van het dorpje Milton ligt een klein parkje aan de rivier en we besluiten er te blijven en van het goeie weer te genieten.  We krijgen al snel bezoek van mensen uit het dorp en we vragen hen of we hier kunnen overnachten. Ze denken dat niemand er een probleem van maakt en als dat toch moest gebeuren geven ze ons hun adres dan kunnen we daar gaan slapen, we hebben al snel een paar adressen waar we zo naar toe kunnen in geval van nood.  Het zonnetje blijft heel de dag schijnen maar ’s avonds koelt het heel snel af, niemand komt ons hier weg sturen dus we blijven aan de rivier overnachten.

 

Zaterdag 7 september

 

We hebben van één van de mensen in Milton een tip gekregen over een klein strandje op 25km hiervandaan, volgens hem kunnen we daar ook zonder problemen staan.  In Beach Meadows vinden we al gauw het kleine parkje, vlakbij het strand.  Het weer is vandaag zo goed dat we echt op het strand kunnen liggen, we hebben het strand heel de voormiddag voor onszelf en dat is zalig, zo’n privéstrand.  ’s Middags komen er een paar dappere mensen zwemmen en er komen nog twee mobilhomes in het parkje gereden.  Als je het parkje binnenrijdt dan hangt er een bord “No Camping” maar volgens de mensen hier moet je daar niet op letten. ’s Avonds komt er een politieauto in het parkje gereden en we denken : lap, we kunnen verhuizen maar de agent wuift heel vriendelijk naar ons en de andere mobilhomes en rijdt gewoon verder. De mensen hier op Nova Scotia zijn heel relaxed en schijnen zich nergens druk over te maken.

 

Zondag 8 september

 

We rijden naar Liverpool om wat boodschappen te gaan doen en om nog eens fatsoenlijk internet te zoeken, wat hier niet meevalt.  Bij het Tourist Info Center hebben we eindelijk goei internet te pakken en kunnen we het thuisfront nog eens bereiken, ik ben heel blij dat ik mijn kinders nog eens gehoord heb en dat alles ok is met hen en dat met de rest van de familie ook alles goed is. Het is inmiddels beginnen regenen en we rijden de andere kant op dan gepland was.  Tegen de avond vinden we weer een klein parkje aan de Sable River maar het is te koud om buiten te zitten dus nestelen we ons lekker in de Josmobiel met een boek.

 

Maandag 9 september

 

We worden wakker met een stralende zon en besluiten terug naar Beach Meadows te rijden en terug op ons plekje bij het strand te gaan staan.  Het weekend is voorbij en nu is er helemaal niemand meer in het parkje en af en toe komt er eens iemand met de hond op het strand gewandeld. Het is een prachtige dag, in België zou het strand bomvol liggen maar hier hoor of zie je bijna niemand. ’s Middags steken we onze barbecue aan want we weten, uit ervaring, dat het tegen avond enorm afkoelt en we genieten van een lekkere Rib-eye steak. Volgens de buurvrouw, die vlak achter het parkje woont, zien de weersvoorspellingen er goed uit en zou het nog zeker een hele week goei weer blijven.

 

Dinsdag 10 september

 

We vertrekken uit Beach Meadows en vervolgen onze weg langs de Zuidkust van Nova Scotia, hier zijn de stranden en de baaien echt veel mooier dan aan de andere kant van het eiland.  We hebben onderweg een tip gekregen dat we zeker het plaatsje Blue Rocks moeten bezoeken, het ligt een eindje van onze weg af en normaal waren we daar voorbij gereden. Blue Rocks heeft het mooiste, kleine haventje wat ik ooit gezien heb, het is echt een plaatje, we zijn blij dat we die omweg gemaakt hebben.  We maken nog een wandeling in het stadje Lunenburg en als ik daar naar de bank ga, zie ik dat ik één van mijn Visa kaarten kwijt ben. We starten een zoekactie in de Josmobiel maar ze duikt nergens meer op, de Card Stop die 24/24 u bereikbaar is, is dat nu dus niet maar we sturen een mail naar de bank en hopen dat het opgelost is. Met al dat gedoe is te laat geworden om een mooi plekje voor de nacht uit te zoeken en daarom parkeren we gewoon op een pleintje bij een kerk en kruipen in ons bed.

 

Woensdag 11 september

 

We hebben al terug een mail van de bank gekregen, alles is geregeld en de kaart is geblokkeerd dus kunnen we met een gerust hart verder.  We rijden, met een slakkengangetje, verder langs de South Shore en we genieten volop. De Zuidkust heeft een heel grillige kustlijn, de zee komt dikwijls heel ver het land in en vormt honderden schitterende, kleine baaien.  ’s Middags vinden we een prachtig plekje aan zo’n verscholen baai en daar blijven we een paar uurtjes van de zon en het uitzicht genieten.  We kijken op onze landkaart en zien dat er nog enkele andere baaien in de buurt liggen, we volgen een klein weggetje langs al die kleine strandjes en haventjes en tegen de avond rijden we over de grote baan terug naar ons plek van deze middag om te overnachten.  Voor we in ons bed duiken krijgen we nog wat bezoek en geven nog wat rondleidingen in de Josmobiel.

 

Donderdag 12 september

 

Het is warm op Nova Scotia, de lucht zit helemaal dicht maar het is drukkend warm.  We rijden in een klein Provinciaal Pakje aan een meer en daar gaan we vandaag gewoon blijven zitten. We krijgen bezoek van een koppel en die vertrekken volgende week op reis naar Europa, Brugge staat natuurlijk op hun programma.  Het parkje sluit om 7 uur dus moeten we een ander plekje zoeken om te overnachten, een paar dorpjes verder vinden we een rustig pleintje weeral vlakbij de kerk. Na een half uurtje krijgen we bezoek van de buren en die vragen of we elektriciteit eten of drinken nodig hebben, echt vriendelijke mensen op Nova Scotia.

Cape Breton en Bay of Fundy

Vrijdag 30 augustus

 

Vannacht hebben we beschutting gezocht voor de storm op een kleine camping van het Nationaal Park en we waren schijnbaar niet de enigen. Op de camping staat een gebouw waar de mensen met een tent hun spullen kunnen zetten, als ik daar ’s morgens om water wil gaan zie ik dat het vol mensen in slaapzakken ligt. Het blijft de hele dag regenen en er hangt een dikke mist zodat we de zee amper kunnen zien, van walvissen kijken zal vandaag niet veel komen dus gaan we maar wat kilometers doen. Tegen de avond parkeren we de auto in een klein dorpje, op het pleintje bij de kerk, we staan daar samen met een Amerikaans koppel uit Nebraska. Omdat het nog steeds regent en waait zetten we de auto’s naast mekaar en als we dan onze ramen open doen kunnen we gezellig babbelen met de Amerikanen.

 

Zaterdag 31 augustus

 

Het is nog altijd miezerig weer als we opstaan en we gaan op ons gemakske boodschappen doen, in de supermarkt is het droog.  Tegen de middag trekken de wolken weg en komt de zon er volop door, hier willen we van profiteren en dus kijken we uit naar een mooi plekje.  Een half uurtje later komen we bij een droomplekje, vlakbij een strandmeer en in de verte zie je de zee.  We pakken onze zetels uit en installeren ons in het zonnetje, als Jos ook nog een arendsnest in de bomen ontdekt besluiten we hier ineens maar te blijven voor de nacht ook. Tegen de avond krijgen we bezoek van de buurvrouw, ze heeft een eindje verderop een Bed & Breakfast en we spreken af dat we morgenvroeg bij haar komen ontbijten.

 

Zondag 1 september

 

Gelukkige verjaardag Magda.

 

Geen zon vanmorgen maar wel een stevige regenbui. We rijden naar Terri om te gaan ontbijten en daar worden we goed ontvangen met spek en eieren, het is er gezellig en we blijven er dan ook een paar uur hangen. De B&B is fantastisch gelegen, aan het water, en Terri is een geweldige gastvrouw. Voor diegenen die naar Nova Scotia willen komen: Bed & Breakfast Fisherman’s Crossing in Lakevale, ze heeft 2 kamers maar mobilhomes zijn er ook altijd welkom. We nemen afscheid van Terri en rijden door de stromende regen verder, op een gegeven moment moeten we zelfs aan de kant want je ziet geen hand voor je ogen meer.  ’s  Namiddags klaart het nog heel eventjes op en we zien zelfs een paar walvissen zwemmen , even later is het weer uit met de pret en komt de regen weer met bakken uit de hemel. We doen op deze manier wel redelijk wat kilometers en morgen willen we naar de andere kant van Nova Scotia rijden in de hoop op beter weer, gelukkig is het helemaal niet koud. ’s Avonds zetten we de Josmobiel , in een klein dorpje, op de parking van een museum en hopen wakker te worden met een zonnetje.

 

Maandag 2 september

 

Het is nog altijd zwaar bewolkt als we opstaan, als we onderweg zijn naar de Bay of Fundy valt er af en toe een beetje regen.  In de Bay of Fundy heb je de grootste getijdenverschillen ter wereld, het is dan ook enorm want het verschil tussen eb en vloed gaat tot 17 meter.  We zitten bij de rivier te kijken en als het water opkomt stroomt het met een ongelooflijke snelheid het land in en bij eb liggen alle haventjes droog.  Ik zou hier geen huis aan het strand willen hebben want je zit een groot deel van de dag tegen een enorme slijkpoel aan te kijken, het water heeft een roodbruine kleur door al de modder die meegesleurd wordt.  In de namiddag is het droog genoeg om wat buiten te zitten en onze barbecue aan te steken, dat is een meevaller. Tegen de avond parkeren we weer op een pleintje bij de kerk en al gauw hebben we de buren op bezoek, we zijn van harte welkom en ze vragen of we elektriciteit of water nodig hebben.  Dat vinden wij het geweldigste aan het wildkamperen, er komt altijd wel iemand langs om een praatje te maken of om wat tips over de omgeving te geven.

 

Dinsdag 3 september

 

Gelukkige verjaardag Kevin

 

Regen, regen en nog eens regen. Zo stilaan zullen al de waterputten in Nova Scotia wel terug op peil zijn en mag het stoppen met regenen, tegen de middag doet het dat ook.  Bij zijn aangekomen in Hal’s Harbour, een piepklein haventje met een groot getijdenverschil en het is hoog water als we aankomen.  We hebben uren de tijd tot het weer eb is en de verse kreeft is juist van de boten binnen gebracht, dat is geen moeilijke keuze.  We kiezen alle twee een kreeft uit, brengen ze zelf naar de keuken en een beetje later genieten we van de verse kreeft.  Vroeger was kreeft hier eten voor de arme mensen, de kinderen van de bedienden kregen boterhammen met kreeft mee naar school, er werd hier zoveel zalm en heilbot gevangen en kreeft was gewoon iets wat je opraapte als het eb was. Het water is inmiddels aan het afgaan en het stroomt met grote snelheid de haven uit, een beetje later liggen de boten allemaal op het droge.  We hebben de hele dag al bezoek van mensen uit het dorp hier en we horen hier geweldige verhalen die, naarmate er meer bier uit onze ijskast verdwijnt, steeds sterker worden.  Omdat we hier heel de dag hebben rondgehangen en serieus verbroederd hebben met de Canadezen blijven we hier in het haventje overnachten. Nova Scotia is een boondock paradijs.