donderdag 28 januari 2010

Centraal Chili

Zaterdag 23/01



Gisterenavond beter gezegd gisterennacht kregen we buren op de camping, de enige, echte Familie Flodder. Ze kwamen met veel lawaai aan en Ma Flodder pikte direct ons tafeltje, toen ze ook nog de Jos zijn stoel wilden pakken ben ik buiten gegaan en ben alles terug gaan halen en ik heb heel beleefd en koeltjes gezegd dat ze overal hun handen af moesten houden en dat werkte. ‘s Morgens om 10 uur zaten de Flodders al aan het bier en iets later dronken ze wijn uit de fles. Wij zijn een wandeling naar het dorp gaan maken en we wilden onze was ophalen, de vrouw van de lavanderia had me een kaartje gegeven met de openingsuren maar alles was potdicht. Toen we op de camping aankwamen hadden de Flodders hun roes uitgeslapen en zijn vertrokken, wij vonden dat helemaal niet erg. Het is inmiddels stampdruk op de camping maar alhoewel dat de Chilenen vriendelijk goeiedag zeggen komen ze geen praatje maken, ze blijven afstandelijk en koel.


Zondag 24/01


We willen vandaag vertrekken want we zijn de zee alweer beu, de baas van de camping belt de lavanderia op en ze beloven dat ze de was zullen brengen. Terwijl we staan te wachten krijgen we het gezelschap van een jonge Chileen, hij heeft heel de nacht, met zijn vrienden, op het strand rum zitten drinken en is nog ladderzat, hij spreekt Engels veel kan je er niet van voortvertellen maar het is wel een keigrappige jongen, we hebben al 10 keer gezegd dat we van Europa komen en hij blijft zeggen : So, you’re from Canada, nice country. Na twee uur belt de baas van de camping nog eens naar de lavanderia en dan zeggen ze dat we de was mogen komen ophalen, wij vertrekken en zeggen tegen de jonge Chileen dat hij beter nog een paar uur in zijn bed kruipt. We rijden naar Lago Vichuquen maar als je ooit in Chili komt probeer dan niet naar dat meertje te rijden. Overal staan wegwijzers maar de ene wijst naar rechts en de andere naar links, uiteindelijk vinden we het meertje maar je kan er niet bij geraken, het dorpje Vichuquen is een aangename verrassing, het is een oude Spaanse nederzetting en de lemen huisjes zijn nog helemaal intact. We hebben duidelijk onze dag niet vandaag want we vinden nergens een plekje om te staan of om te overnachten, het is inmiddels 9 uur en donker en de weg is echt slecht. Vlakbij het Nationaal Park Radal Siete Tazas zijn een paar campings en de eerste, beste die we zien rijden we op.



Maandag 25/01



Bij daglicht ziet er de camping heel goed uit, ze is gelegen aan de Rio Claro en het is de mooiste rivier, om te zwemen, die we al gezien hebben. De rivier heeft een blauwgroene kleur en is een paar meter diep, je voelt je echt in het paradijs als je tussen die rotsen zwemt. Wij gaan vandaag het park Radal 7 Tazas bezoeken, er zijn een paar prachtige watervallen en er is een loopbrug aangelegd naar de watervallen zodat de Jos er ook van kan genieten. Buiten de watervallen is er in het park niet veel te zien dus ’s namiddags zijn we terug op de camping, het zo warm dat ik er geen probleem mee heb om in de koude rivier te duiken. Het weer is zalig hier, warm overdag en rond een uur of 10 begint het af te koelen, perfect om goed te slapen.



Dinsdag 26/01



Dankzij de mensen van de camping hebben we een binnenweg gevonden naar San Clemente, het is wel een hobbelige aardeweg maar hij is drie keer korter dan de pekweg en onze auto zit toch al vol zand. In San Clemente rijden we naar het Lago Colbun, een azuurblauw meer waar je weer bijna nergens bij kunt komen. We vinden toch een camping bij het meer, een heel goor campingske en ze vragen veel te veel maar als we door willen rijden zakt de prijs spectaculair. We zitten weer tot een uur of 12 buiten en dan is het nog warm.



Woensdag 27/01



We willen vandaag naar het Reserva Altos de Licay rijden maar als we daar aankomen mag je er niet met de auto in, de wandelpaden zijn voor de Jos onbegaanbaar dus maken we rechtsomkeer en rijden een stuk zuidelijker. Chili is wel een mooi land maar……………, het is kleiner, dichter bevolkt, er is meer industrie en zelfs al hebben we al enkele vriendelijke Chilenen ontmoet missen we toch de adembenemende, uitgestrekte en weidse landschappen van Argentinië (en natuurlijk het lekker vlees). We doen echt ons best om de positieve kanten van Chili te zien maar het zal nooit ons land worden, we zijn Argentijnen. In het plaatsje Yungay vinden we een camping bij een rivier, het is een prachtige rivier om te zwemmen dus we zijn weer content.

vrijdag 22 januari 2010

Uspallata (Oespazjatta) en op weg naar Chili

Zaterdag 16/O1


Toen we vanmorgen door wilden rijden in San Rafaël zagen we dat onze rechtse voorband redelijk plat stond dus we zijn eerst op zoek gegaan naar een gomeria. Vlakbij de camping zit gomeria “Polacka” en daar zijn we even gaan aankloppen. De man van de gomeria wilde er direct aan beginnen en zijn vrouw zette zich bij ons om eens goed te buurten. Er was een heel klein gaatje in onze band en het was direct in orde maar we zijn daar nog even blijven hangen. De grootouders van de mensen kwamen van Polen en dat kon je nog heel goed aan hun zien. Na Spanjaarden en Italianen zijn Polen en Russen de grootste bevolkingsgroep in Argentinië, in het Noorden, in Missiones, wonen er ongelooflijk veel Polen en Russen, alle bedrijven daar zijn Pools of Russisch. Voor 3 € is onze band hersteld en de andere banden opgepompt en ze zeggen dat we altijd welkom zijn bij hen. We rijden richting Chileense grens, binnen een paar dagen gaan we naar Chili, niet omdat we daar zo graag naartoe gaan maar voor onze papieren in orde te houden. In Uspallata, 100 km voor de grens, zetten we ons op een kleine camping vlakbij het dorp.


Zondag 17/01

Een supergelukkige verjaardag Fridi


Het is gezellig hier in Uspallata en we hebben vandaag een mail gekregen van Niels en Elina, een koppel van Berchem. We hebben hen leren kennen in Puerto Madryn en nadien zijn we hen nog eens tegengekomen in Esquel en het klikte heel goed, we hebben samen al heel wat plezante uurtjes doorgebracht. Niels en Elina zitten in Chili maar hun auto staat hier in Uspallata en ze komen morgen met de bus hier aan. Wij wilden eigenlijk morgen doorrijden maar dat gaat niet door, in de plaats daarvan ga ik naar de beenhouwer om vlees voor de asado en om een paar flessen wijn, we hebben alles in huis, Niels en Elina kunnen komen. De rest van de dag brengen we door op de camping, het is druk hier en de belangstelling voor de Josmobiel is groot en als de Jos zijne bike uit de auto haalt worden de Argentijnen helemaal zot.


Maandag 18/01


Het is zalig weer hier in Uspallata, de Jos gaat nog wat biken en ik wandel een beetje door het dorpje. ’s Avonds komen Niels en Elina aan op de camping en het is echt een prettig weerzien, we zetten ons bij mekaar en beginnen direct te babbelen alsof we mekaar gisteren nog gezien hebben. Omdat het al redelijk laat is besluiten we morgen onze asado te doen, dus wij blijven nog een dagje langer in Argentinië, Chili loopt niet weg.


Dinsdag 19/01


Gelukkige Verjaardag Caroline.


We zitten nog altijd in Uspallata, Niels en Elina gaan ook wat winkelen voor de asado en ik regel een hotel voor in Buenos Aires, het is een heel gezoek om een aangepast hotel te vinden maar uiteindelijk is het toch gelukt, 11 februari zijn we in Buenos Aires en 14 februari gaan we het vliegtuig op, richting België. De asado is geslaagd, het Argentijns vlees is superlekker en het gezelschap is goed, morgen gaan we naar Chili en Niels en Elina rijden naar Mendoza, de andere kant uit maar ik ben er zeker van dat we mekaar nog terug gaan zien, hier of in België.


Woensdag 20/01


Vandaag gaat het richting Chili, we zijn gewaarschuwd dat het geen simpele grenspost is maar het is niet de eerste keer dus het zal wel lukken. Voor we Chili binnen gaan rijden we eerst nog even langs de Aconcagua, de hoogste berg van Argentinië. De Aconcagua is 6959 m hoog en het is echt een machtige bergtop. Een paar kilometer voor de grens begint de file al, er staan honderden vrachtwagens te wachten. We moeten eerst bij de Argentijnse immigratiedienst en douane zijn en daarna bij de Chileense en dan krijgen aan de Chileense kant nog eens een hele strenge voedselcontrole. Bij de Argentijnen verloopt het vlotjes maar bij de Chilenen begint de miserie, bij de Chileense immigratie zijn ze één of andere stempel vergeten te zetten en als ik aan de laatste controle kom doen ze precies of ik ben illegaal het land binnen gekomen. Ik wordt van links naar rechts gestuurd en na een half uur discussiëren zien ze dat het hun eigen fout is en beginnen ze zich uitgebreid te verontschuldigen. Stomme Chilenos, maar we zijn het land binnen. Het landschap is fenomenaal maar er zijn overal wegenwerken en zo komen we geen meter vooruit. Omdat je in Chili niets van eten binnen mag brengen gaan we eerst naar een supermarkt en dat is een meevaller, ze hebben dan wel slecht vlees maar het aanbod in de supermarkten, vooral groenten en fruit, zijn beter dan in Argentinië. Het is al 8 uur voor we een camping vinden maar het is een proper campingske met veel bomen en een groot zwembad en dat voor 4 €.


Donderdag 21/01


Vanmorgen rijden we een stukje naar het Zuiden maar onze kaart van Chili is slecht en onvolledig, zo gauw we in een grotere stad komen gaan we een gedetailleerde kaart kopen. We hebben kaarten van Borch en het zijn sterke, geplastificeerde kaarten maar ze kloppen van geen kanten, vooral die van Bolivia en Chili zijn echt slecht en in Argentinië gebruiken we altijd de Atlas de la Rutas, die hebben we ter plaatse gekocht. Tegen de avond vinden we weer een campingske met een groot,proper zwembad. De Chilenen op de camping zeggen van ver goeiedag maar blijven afstandelijk, de kinderen daarentegen zijn gefascineerd door onze lift en komen steeds dichterbij tot ze met zijn allen op de lift zitten. Morgen willen we naar de Pacific rijden en een paar dagen op het strand doorbrengen. In Chili ben je zo van de ene kant aan de andere, het is een lang en smal land, het gaat op een paar honderd kilometer van ruim 5000 m tot 0 m. Volgens de Jos kan je in Chili onmogelijk voetballen omdat uwe bal altijd in de zee rolt.

Vrijdag 22/01


We zijn in Pichilemu, aan de Stille Oceaan. De zon schijnt volop maar er is een fris windje en huizenhoge golven. Pichilemu is vooral bekend bij de surfers maar meer dan op hun plankje in het water liggen doen ze eigenlijk niet, het is wel een aangenaam plaatsje, geen typische strandplaats vol appartementen maar een klein stadje met veel houten huisjes vlak aan het strand. We blijven hier twee dagen want ik heb mijne was nog eens afgegeven en dan zien we wel waar we uitkomen.

vrijdag 15 januari 2010

Dakar Rally 2010

Zaterdag 09/01



We nemen afscheid van Juan, Naty en Mica en vertrekken uit Belgrano. Voor we de regio verlaten willen we nog even langs de ouders van de Juan. Ze wonen iets buiten Belgrano en hebben een klein maar prachtig museum met oude koetsen en karren, El Museo del Carruaje, “El Tacu”. Er staan echt juweeltjes binnen en ook de oude foto’s zijn super, de vader van Juan restaureert de koetsen met veel liefde en de moeder van Juan heeft bij elke koets of foto een heel verhaal, er hangt zelfs een brief van de enige Argentijnse passagier van de Titanic, hij schreef de brief zes dagen voor de ramp. Als je er moest passeren moet je er even binnen wandelen, je wordt er gegarandeerd heel goed ontvangen. We wuiven nog eens naar Marianne en Pablo en rijden terug een stukje naar het Zuiden. In Rio Cuarto zien we een camping aan de rivier en daar parkeren we de Josmobiel, het is er stikdruk en omdat het zo warm is zit iedereen in de rivier. We zitten tot 1 uur ’s nachts buiten en dan is het fris genoeg om te gaan slapen.


Zondag 10/01


Vandaag willen we in één ruk naar San Rafaël rijden, dwars door de provincie San Luis. Er is weinig te zien in San Luis maar ze hebben wel goeie wegen. We willen terug naar San Rafaël omdat de Dakar Rally daar passeert en de Jos wil het perse nog eens zien, omdat we toch terug naar Chili moeten voor onze papieren is het geen enkel probleem. In San Rafaël gaan we eerst langs het toeristenbureau maar de precieze route weten ze daar nog niet, ze weten wel ongeveer hoe ze rijden en zeggen dat ze binnen een paar dagen meer weten. Vlakbij de stad is een mooie camping met hoge bomen en een zwembad en daar besluiten we te blijven. We zijn nog maar een uurtje op de camping als er een Duitse jeep aangescheurd komt, Hans en Bente zijn ook deze kant uitgekomen voor de Dakar. We hadden niks afgesproken en het is de 5de keer dat we mekaar tegenkomen en dat moet gevierd worden. De voorraad wijn wordt uit de kast gehaald en het is een reuze gezellige avond en late avond geworden.


Maandag 11/01


Rond 9 uur kruipen we uit ons bed en buiten is het al bloedheet, we rijden even naar de stad om boodschappen en Hans gaat naar de Toyota garage om het één en ander te regelen. De thermometer wijst 38° aan, alleen in het zwembad of onder de bomen is het te doen, de mensen van de camping zeggen dat er een serieus onweer aankomt. Tegen een uur of vijf steekt de wind op en begint het in de verte te rommelen. San Rafaël staat bekend om zijn stormen en hagelbuien maar als het begint te onweren schieten ze met kanonnen het onweer uiteen, ze doen dat omdat het niet zou gaan hagelen want dat is slecht voor de wijngaarden. Het regent efkes keihard en ik zit in mijn bikini in de regen maar een uurtje later is het terug droog en warm. We zitten weer veel te laat buiten samen met Hans en Bente maar het is wel gezellig.


Dinsdag 12/01


We willen vandaag door de canyon de Atuel naar El Nihuel rijden, de Dakar passeert in El Nihuel door de duinen en we willen daar nog eens gaan horen waar precies. Hans en Bente hebben nog het één en ander te regelen in de stad en ze komen morgen naar El Nihuel. We zijn al eens in de canyon de Atuel geweest maar het is echt een ongelooflijk stukje natuur, wij komen nu van de andere kant en dat is toch weer heel anders. Op het einde van de canyon, 6 km voor El Niuel, zien we een mooi plekje met bomen en we besluiten hier te blijven voor de nacht.


Woensdag 13/01


Gelukkige Verjaardag Gust met je 1ste verjaardag.


We hebben goed geslapen in de canyon en rijden naar El Nihuil, we gaan eerst langs het toeristenbureau maar die weten helemaal niks van de route van de Dakar Rally, ik stap het politiebureau binnen en de mannen die daar zitten te slapen weten ook niks, ze zeggen wel dat morgenvroeg alles afgesloten wordt. Ik wil nog even op internet gaan kijken maar het internet in El Nihuil is afgesloten dus dat wordt ook niks. We gaan dan maar wat rondrijden, richting duinen en daar is het een drukte van belang, iedereen is aan het zoeken en rijdt van hier naar ginder. Er zijn zoveel verschillende weggetjes naar het duinengebied en de rally volgt niet altijd de wegen dus niemand weet waar ze precies komen. We zien een officiële auto van de Dakar Rally rijden en samen met een hoop Argentijnen zetten we de achtervolging in maar de mannen van de organisatie willen niks zeggen en rijden terug naar het dorp. De Jos probeert alle weggetjes naar de duinen en rijdt de Josmobiel potvast in het losse zand, al goed dat ik redelijk met de schup overweg kan. Tegen de avond rijden we een heuvel op en daar hebben we een redelijk overzicht, we blijven hier vannacht en morgen zien we wel verder.


Donderdag 14/01


Het is vanmorgen nog drukker dan gisteren en de wegen zijn ’s middags nog altijd open, in Cordoba was een immense politiemacht op de been maar hier zie je geen politie. De mensen rijden met auto’s, mobilhomes, motors en quads van hier naar ginder maar niemand weet waar de rally komt. Wij blijven op onze heuvel staan en hebben inmiddels gezelschap gekregen van enkele Argentijnse families. Regelmatig komen er auto’s bij en, ik weet niet waarom, maar ze komen heel de tijd aan ons vragen wat de precieze route is. Het is hier gezellig op de heuvel, de Argentijnen doen een asado en omdat ze zo graag babbelen, hebben we de hele dag gezelschap en volop buurt. We zullen morgen wel zien of we de Rally zien passeren, het kan ons inmiddels niet veel meer schelen want het wordt steeds gezelliger op de heuvel en langs alle kanten zien we stofwolken van de auto’s die aan het zoeken zijn naar de route, het is hier gewoon mistig van al dat stof, als ik om 3uur ’s nachts even wakker wordt, zie ik overal nog lichten van auto’s die een plaats aan het zoeken zijn.


Vrijdag 15/01/10


Dakar Rally vandaag, we zijn al vroeg wakker en als het uur van de start voor motoren gepasseerd is weten we dat we er te ver vandaan staan om iets te zien, we rijden dan maar naar het dorp. Een paar behulpzame Fransmannen van de Dakar organisatie helpen de Jos, door het losse zand, naar de start. We hebben hier een fantastisch plekje, we kunnen alles van heel dichtbij zien en al zien we dan geen spectaculaire race, we zien de auto’s en trucs van heel dichtbij. Als we even bij een Hollands team staan te babbelen, blijven de Argentijnen rond ons staan en als de Hollanders ons een hand geven en goede reis wensen, zetten de Argentijnen de achtervolging op ons in. Ze denken dat we er iets mee te maken hebben omdat de organisatie eerst de Jos naar de start gebracht heeft en omdat we nu bij de mannen van het Hollands team stonden. De Argentijnen zijn gewoon stapelzot van de Dakar, ze springen bijna bij in de auto’s en als er een piloot uit zijn auto komt, vliegen ze er als zot op af, ze willen perse foto’s van hun kinderen met de auto’s en ze halen levensgevaarlijke toeren uit om hun kinderen toch maar op de foto te krijgen. Wij hebben ons in ieder geval goed geamuseerd en als iedereen gestart is rijden we terug naar San Rafaël voor één nacht, we gaan daar nog eens winkelen en op internet kijken.

vrijdag 8 januari 2010

Gelukkig Nieuwjaar iedereen

Donderdag 31/12


De laatste dag van 2009, het is ongelooflijk maar we zijn al bijna 10 maanden in Zuid-Amerika , we hebben voor vanavond een tafel besproken bij “La Posta de Arroyo”, het beste restaurant van Villa General Belgrano. Voor we vertrekken bellen we eerst met de familie en onze beste vrienden om ze alvast een gelukkig Nieuwjaar te wensen, het doet goed om iedereen nog eens te horen. La Posta de Arroyo bleek voor ons niet echt de juiste keuze, het is een toprestaurant, lekker eten en een goeie bediening maar alle dikke nekken van Buenos Aires hadden zich daar verzameld. Dat wil eigenlijk zeggen de mannen : veel te dik, met een grote zonnebril, de vrouwen : trendy ouwe wijven, zorgvuldig gebotoxed en de dochters : rokske, schoentjes, oorbellen enz… alles assorti en heel de avond met hun gsm bezig. Het eten was echt super en het was heel plezant om alles van op een afstand te bekijken maar Oudjaar is hier wel heel anders dan bij ons want om 1 uur was het daar afgelopen en moest iedereen buiten, we zijn dan maar op tijd gaan slapen.


Vrijdag 01/01


Gelukkig Nieuwjaar!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

We wensen iedereen, voor 2010, een jaar vol liefde, geluk en een goede gezondheid, meer heeft een mens echt niet nodig.


Vandaag hangen we een beetje rond bij de Juan zijn huis, het is lekker warm en ik neem een duik in het zwembad. Morgen komt de Rally Dakar hier 10 km vandaan in St. Rosa de Calamuchita en we willen alvast naar daar rijden om een goeie plek te hebben, zodat de Jos zeker ook iets kan zien. Als we in St. Rosa aankomen ziet het daar zwart van de politie en ze hebben alle wegen afgesloten, we mogen met de Josmobiel nergens staan. Ik ben daar wat gaan rondwandelen en een beetje later had ik een boer gevonden die vlak bij het parcours woont, hij verhuurt zijn wei als parking en hij heeft ook plaats voor tenten, als hij ziet dat de Jos in een rolstoel zit moeten we niet op de wei staan maar krijgen we een mooi plekje bij zijn boerderij, lekker onder de bomen. Als we ’s avonds over het parcours wandelen is ineens de weg niet meer afgesloten, de politie had blijkbaar een verkeerde weg afgesloten, echt een klucht die Argentijnse politie.


Zaterdag 02/01



We staan vroeg op want we willen een goei plekje voor de Dakar, we zitten maar 5 minuten wandelen van het parcours en we vinden een plaats iets boven de weg zodat er niemand voor de Jos kan komen staan. Het is echt één groot feest die rally, overal zijn er asado’s en keiharde muziek, de Argentijnen zijn helemaal zot van autosport. De Fridi heeft ons inmiddels ook gevonden en we komen Sammy, Sarah en Aaron tegen, Belgen die in Belgrano wonen. Eén of andere journalist heeft gehoord dat we buitenlanders zijn en komt ons interviewen, hij stelt ons wat vragen en hij schrijft in zijn boekje : de familie Balemans op reis met zijn zessen en we laten hem maar doen en we staan allemaal met een grote smile op de foto. Het was een heel gezellige dag, we hebben genoten van de Dakar en van het babbelen met Sammy, Sarah en de kleine Aaron. We wilden eigenlijk nog een nachtje bij de boer blijven maar tegen de avond is het rustig op de baan dus we rijden terug naar Belgrano.


Zondag 03/01


We doen vandaag wat boodschappen en de was maar voor de rest blijven we op ons gemakske bij de Juan, die Dakar Rally was voor de Jos toch vermoeiend dus vandaag is het vooral platte rust. Tegen de avond rijden we naar Belgrano want er is een groot vuurwerk om 2010 goed in te zetten. Er is een berg volk, overal vlees te koop en keiharde muziek, dat hoort er hier gewoon bij. Rond 10 uur begint het hier te knallen en het vuurwerk duurt minstens een half uur. Na het vuurwerk begint iedereen te applaudisseren en luid te toeteren met hun auto’s, Argentijnen zijn echt heel luidruchtig maar wel gezellig alleen spijtig dat het zo’n vetzakken zijn, als het vuurwerk gedaan is liggen er minstens 200 lege plastieken flessen langs de kant en al staat de vuilbak vlakbij, ze gooien het gewoon op straat.


Maandag 04/01


Vandaag rijden we naar Cordoba, we zijn er al zo dikwijls in de buurt geweest maar we zijn nog nooit echt in de stad geweest en ze zeggen dat het een mooie stad is. We moeten eerst nog een kabel van de lift vervangen en dan vertrekken we. In Cordoba is er een camping, ongeveer 4 km van de stad, het is een camping met security en dat is nodig want Cordoba is niet bepaald de veiligste stad van Argentinië. Als we op de camping aankomen vraagt de campingbaas van waar in België we precies komen want hij is in 1983 in België geweest om te dansen op een folkloristisch festival en als we vragen waar, zegt hij : in Essen, wat is de wereld toch klein.


Dinsdag O5/01


Om 10 uur is onze taxi op de camping en we stappen nog maar eens in het geel-zwarte gevaar, het is echt bangelijk in Argentinië met een taxi rijden, ik doe gewoon mijn ogen dicht en hoop dat we heel aankomen. We zijn veilig in Cordoba centrum, we wandelen wat rond en bezoeken de kathedraal maar het is bloedheet in Cordoba, de thermometer wijst 36°, in de schaduw, aan. Je kan echt niet langer dan 5 minuten in de zon en vooral de Jos heeft er last van, we gaan dan maar naar een grote Shopping Mall, daar hebben ze airco. In het Shopping Center is het zalig, we gaan er iets drinken en eten er een hapje maar als we buiten komen is het precies of we krijgen een klop van de hamer, echt ongezond warm. We hebben Cordoba gezien en pakken een taxi terug naar de camping waar we, bijna in onze blote, tot ’s nachts buiten liggen. Cordoba is een mooie stad maar de mensen zijn er niet echt vriendelijk, nog minder dan in Buenos Aires maar misschien zijn steden en shopping centers wel echt niets voor ons.


Woensdag 06/01


Gelukkige Verjaardag Sam!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
We pakken er ene (of meer) als we terug zijn.

Vanmorgen zijn we al om 9 uur bij Gibert Cars, de mobilhomebouwer. Ze gaan vandaag het raampje boven onze douche vervangen en ook een dakluik maken, als je zo lang onderweg bent moet je af en toe iets laten vervangen of veranderen. De Jos dacht dat het maximum een uurtje of twee zou duren maar hij was blijkbaar vergeten dat we hier in Argentinië zijn. De baas van Gibert Motorhomes is een Spanjaard en hij zit continu achter zijn volk, de Jos denkt dat hij af en toe aan de zuurstof moet om dat te overleven. Om 9 uur zijn ze aan onze ramen begonnen en ze hebben er tot 4 uur continu aan doorgewerkt (alléé gewerkt), volgens de Jos legt de Weking op die tijd minstens 4 veluxen in een dak en hij denkt dat als die erbij geweest was, hij die Argentijn van het dak gestampt had. We nemen uitgebreid afscheid van de mensen van Gibert Motorhomes want het zijn echt superlieve mensen en vertrekken met twee nieuwe ramen, hopelijk houden de ramen het want er staat “Made in China” op. Je kan echt alles kopen in Argentinië maar meestal is het brol want kwaliteit kennen ze hier echt niet. Wij rijden tot Embalse en daar zetten we ons op een camping bij het meer, het weer is zalig en het is er gezellig druk.


Donderdag 07/01


Vandaag komen we terug aan in Villa General Belgrano en we stoppen even bij de Juan zijn bike-shop, we wilden even stoppen maar Marianne, de moeder van de Juan, was er en dat is altijd plezant en voor mij een reden om te blijven babbelen. ’s Middags rijden we tot Atos Pampa en daar zien we een camping aan de rivier, we besluiten hier te blijven tot morgen. Het is een schitterend plekje en de rivier is er diep genoeg om serieus te zwemmen.


Vrijdag 08/01


Vandaag blijven we nog een dagje in Belgrano, de Jos moet nog het een en ander doen aan de Josmobiel en daar hebben we alles bij de hand. Eerst rijden we langs de bike-shop met facturas con dulche de leche, voor de Juan en de Mati en dan trek ik het dorp in. We zijn echt alles al aan het regelen voor onze terugreis, we gaan nog wel terug naar Chili maar als we hier terugkomen in februari willen we alles geregeld hebben. Ik loop nog even binnen bij onze verzekeringsagent en laat alles in orde maken voor volgend jaar. Vanmiddag gaan we nog even langs bij Karin van de Gustav en dan hebben we iedereen, die we hier kennen, gehad.