Uspallata (Oespazjatta) en op weg naar Chili

Zaterdag 16/O1


Toen we vanmorgen door wilden rijden in San Rafaël zagen we dat onze rechtse voorband redelijk plat stond dus we zijn eerst op zoek gegaan naar een gomeria. Vlakbij de camping zit gomeria “Polacka” en daar zijn we even gaan aankloppen. De man van de gomeria wilde er direct aan beginnen en zijn vrouw zette zich bij ons om eens goed te buurten. Er was een heel klein gaatje in onze band en het was direct in orde maar we zijn daar nog even blijven hangen. De grootouders van de mensen kwamen van Polen en dat kon je nog heel goed aan hun zien. Na Spanjaarden en Italianen zijn Polen en Russen de grootste bevolkingsgroep in Argentinië, in het Noorden, in Missiones, wonen er ongelooflijk veel Polen en Russen, alle bedrijven daar zijn Pools of Russisch. Voor 3 € is onze band hersteld en de andere banden opgepompt en ze zeggen dat we altijd welkom zijn bij hen. We rijden richting Chileense grens, binnen een paar dagen gaan we naar Chili, niet omdat we daar zo graag naartoe gaan maar voor onze papieren in orde te houden. In Uspallata, 100 km voor de grens, zetten we ons op een kleine camping vlakbij het dorp.


Zondag 17/01

Een supergelukkige verjaardag Fridi


Het is gezellig hier in Uspallata en we hebben vandaag een mail gekregen van Niels en Elina, een koppel van Berchem. We hebben hen leren kennen in Puerto Madryn en nadien zijn we hen nog eens tegengekomen in Esquel en het klikte heel goed, we hebben samen al heel wat plezante uurtjes doorgebracht. Niels en Elina zitten in Chili maar hun auto staat hier in Uspallata en ze komen morgen met de bus hier aan. Wij wilden eigenlijk morgen doorrijden maar dat gaat niet door, in de plaats daarvan ga ik naar de beenhouwer om vlees voor de asado en om een paar flessen wijn, we hebben alles in huis, Niels en Elina kunnen komen. De rest van de dag brengen we door op de camping, het is druk hier en de belangstelling voor de Josmobiel is groot en als de Jos zijne bike uit de auto haalt worden de Argentijnen helemaal zot.


Maandag 18/01


Het is zalig weer hier in Uspallata, de Jos gaat nog wat biken en ik wandel een beetje door het dorpje. ’s Avonds komen Niels en Elina aan op de camping en het is echt een prettig weerzien, we zetten ons bij mekaar en beginnen direct te babbelen alsof we mekaar gisteren nog gezien hebben. Omdat het al redelijk laat is besluiten we morgen onze asado te doen, dus wij blijven nog een dagje langer in Argentinië, Chili loopt niet weg.


Dinsdag 19/01


Gelukkige Verjaardag Caroline.


We zitten nog altijd in Uspallata, Niels en Elina gaan ook wat winkelen voor de asado en ik regel een hotel voor in Buenos Aires, het is een heel gezoek om een aangepast hotel te vinden maar uiteindelijk is het toch gelukt, 11 februari zijn we in Buenos Aires en 14 februari gaan we het vliegtuig op, richting België. De asado is geslaagd, het Argentijns vlees is superlekker en het gezelschap is goed, morgen gaan we naar Chili en Niels en Elina rijden naar Mendoza, de andere kant uit maar ik ben er zeker van dat we mekaar nog terug gaan zien, hier of in België.


Woensdag 20/01


Vandaag gaat het richting Chili, we zijn gewaarschuwd dat het geen simpele grenspost is maar het is niet de eerste keer dus het zal wel lukken. Voor we Chili binnen gaan rijden we eerst nog even langs de Aconcagua, de hoogste berg van Argentinië. De Aconcagua is 6959 m hoog en het is echt een machtige bergtop. Een paar kilometer voor de grens begint de file al, er staan honderden vrachtwagens te wachten. We moeten eerst bij de Argentijnse immigratiedienst en douane zijn en daarna bij de Chileense en dan krijgen aan de Chileense kant nog eens een hele strenge voedselcontrole. Bij de Argentijnen verloopt het vlotjes maar bij de Chilenen begint de miserie, bij de Chileense immigratie zijn ze één of andere stempel vergeten te zetten en als ik aan de laatste controle kom doen ze precies of ik ben illegaal het land binnen gekomen. Ik wordt van links naar rechts gestuurd en na een half uur discussiëren zien ze dat het hun eigen fout is en beginnen ze zich uitgebreid te verontschuldigen. Stomme Chilenos, maar we zijn het land binnen. Het landschap is fenomenaal maar er zijn overal wegenwerken en zo komen we geen meter vooruit. Omdat je in Chili niets van eten binnen mag brengen gaan we eerst naar een supermarkt en dat is een meevaller, ze hebben dan wel slecht vlees maar het aanbod in de supermarkten, vooral groenten en fruit, zijn beter dan in Argentinië. Het is al 8 uur voor we een camping vinden maar het is een proper campingske met veel bomen en een groot zwembad en dat voor 4 €.


Donderdag 21/01


Vanmorgen rijden we een stukje naar het Zuiden maar onze kaart van Chili is slecht en onvolledig, zo gauw we in een grotere stad komen gaan we een gedetailleerde kaart kopen. We hebben kaarten van Borch en het zijn sterke, geplastificeerde kaarten maar ze kloppen van geen kanten, vooral die van Bolivia en Chili zijn echt slecht en in Argentinië gebruiken we altijd de Atlas de la Rutas, die hebben we ter plaatse gekocht. Tegen de avond vinden we weer een campingske met een groot,proper zwembad. De Chilenen op de camping zeggen van ver goeiedag maar blijven afstandelijk, de kinderen daarentegen zijn gefascineerd door onze lift en komen steeds dichterbij tot ze met zijn allen op de lift zitten. Morgen willen we naar de Pacific rijden en een paar dagen op het strand doorbrengen. In Chili ben je zo van de ene kant aan de andere, het is een lang en smal land, het gaat op een paar honderd kilometer van ruim 5000 m tot 0 m. Volgens de Jos kan je in Chili onmogelijk voetballen omdat uwe bal altijd in de zee rolt.

Vrijdag 22/01


We zijn in Pichilemu, aan de Stille Oceaan. De zon schijnt volop maar er is een fris windje en huizenhoge golven. Pichilemu is vooral bekend bij de surfers maar meer dan op hun plankje in het water liggen doen ze eigenlijk niet, het is wel een aangenaam plaatsje, geen typische strandplaats vol appartementen maar een klein stadje met veel houten huisjes vlak aan het strand. We blijven hier twee dagen want ik heb mijne was nog eens afgegeven en dan zien we wel waar we uitkomen.