Dakar Rally 2010

Zaterdag 09/01



We nemen afscheid van Juan, Naty en Mica en vertrekken uit Belgrano. Voor we de regio verlaten willen we nog even langs de ouders van de Juan. Ze wonen iets buiten Belgrano en hebben een klein maar prachtig museum met oude koetsen en karren, El Museo del Carruaje, “El Tacu”. Er staan echt juweeltjes binnen en ook de oude foto’s zijn super, de vader van Juan restaureert de koetsen met veel liefde en de moeder van Juan heeft bij elke koets of foto een heel verhaal, er hangt zelfs een brief van de enige Argentijnse passagier van de Titanic, hij schreef de brief zes dagen voor de ramp. Als je er moest passeren moet je er even binnen wandelen, je wordt er gegarandeerd heel goed ontvangen. We wuiven nog eens naar Marianne en Pablo en rijden terug een stukje naar het Zuiden. In Rio Cuarto zien we een camping aan de rivier en daar parkeren we de Josmobiel, het is er stikdruk en omdat het zo warm is zit iedereen in de rivier. We zitten tot 1 uur ’s nachts buiten en dan is het fris genoeg om te gaan slapen.


Zondag 10/01


Vandaag willen we in één ruk naar San Rafaël rijden, dwars door de provincie San Luis. Er is weinig te zien in San Luis maar ze hebben wel goeie wegen. We willen terug naar San Rafaël omdat de Dakar Rally daar passeert en de Jos wil het perse nog eens zien, omdat we toch terug naar Chili moeten voor onze papieren is het geen enkel probleem. In San Rafaël gaan we eerst langs het toeristenbureau maar de precieze route weten ze daar nog niet, ze weten wel ongeveer hoe ze rijden en zeggen dat ze binnen een paar dagen meer weten. Vlakbij de stad is een mooie camping met hoge bomen en een zwembad en daar besluiten we te blijven. We zijn nog maar een uurtje op de camping als er een Duitse jeep aangescheurd komt, Hans en Bente zijn ook deze kant uitgekomen voor de Dakar. We hadden niks afgesproken en het is de 5de keer dat we mekaar tegenkomen en dat moet gevierd worden. De voorraad wijn wordt uit de kast gehaald en het is een reuze gezellige avond en late avond geworden.


Maandag 11/01


Rond 9 uur kruipen we uit ons bed en buiten is het al bloedheet, we rijden even naar de stad om boodschappen en Hans gaat naar de Toyota garage om het één en ander te regelen. De thermometer wijst 38° aan, alleen in het zwembad of onder de bomen is het te doen, de mensen van de camping zeggen dat er een serieus onweer aankomt. Tegen een uur of vijf steekt de wind op en begint het in de verte te rommelen. San Rafaël staat bekend om zijn stormen en hagelbuien maar als het begint te onweren schieten ze met kanonnen het onweer uiteen, ze doen dat omdat het niet zou gaan hagelen want dat is slecht voor de wijngaarden. Het regent efkes keihard en ik zit in mijn bikini in de regen maar een uurtje later is het terug droog en warm. We zitten weer veel te laat buiten samen met Hans en Bente maar het is wel gezellig.


Dinsdag 12/01


We willen vandaag door de canyon de Atuel naar El Nihuel rijden, de Dakar passeert in El Nihuel door de duinen en we willen daar nog eens gaan horen waar precies. Hans en Bente hebben nog het één en ander te regelen in de stad en ze komen morgen naar El Nihuel. We zijn al eens in de canyon de Atuel geweest maar het is echt een ongelooflijk stukje natuur, wij komen nu van de andere kant en dat is toch weer heel anders. Op het einde van de canyon, 6 km voor El Niuel, zien we een mooi plekje met bomen en we besluiten hier te blijven voor de nacht.


Woensdag 13/01


Gelukkige Verjaardag Gust met je 1ste verjaardag.


We hebben goed geslapen in de canyon en rijden naar El Nihuil, we gaan eerst langs het toeristenbureau maar die weten helemaal niks van de route van de Dakar Rally, ik stap het politiebureau binnen en de mannen die daar zitten te slapen weten ook niks, ze zeggen wel dat morgenvroeg alles afgesloten wordt. Ik wil nog even op internet gaan kijken maar het internet in El Nihuil is afgesloten dus dat wordt ook niks. We gaan dan maar wat rondrijden, richting duinen en daar is het een drukte van belang, iedereen is aan het zoeken en rijdt van hier naar ginder. Er zijn zoveel verschillende weggetjes naar het duinengebied en de rally volgt niet altijd de wegen dus niemand weet waar ze precies komen. We zien een officiële auto van de Dakar Rally rijden en samen met een hoop Argentijnen zetten we de achtervolging in maar de mannen van de organisatie willen niks zeggen en rijden terug naar het dorp. De Jos probeert alle weggetjes naar de duinen en rijdt de Josmobiel potvast in het losse zand, al goed dat ik redelijk met de schup overweg kan. Tegen de avond rijden we een heuvel op en daar hebben we een redelijk overzicht, we blijven hier vannacht en morgen zien we wel verder.


Donderdag 14/01


Het is vanmorgen nog drukker dan gisteren en de wegen zijn ’s middags nog altijd open, in Cordoba was een immense politiemacht op de been maar hier zie je geen politie. De mensen rijden met auto’s, mobilhomes, motors en quads van hier naar ginder maar niemand weet waar de rally komt. Wij blijven op onze heuvel staan en hebben inmiddels gezelschap gekregen van enkele Argentijnse families. Regelmatig komen er auto’s bij en, ik weet niet waarom, maar ze komen heel de tijd aan ons vragen wat de precieze route is. Het is hier gezellig op de heuvel, de Argentijnen doen een asado en omdat ze zo graag babbelen, hebben we de hele dag gezelschap en volop buurt. We zullen morgen wel zien of we de Rally zien passeren, het kan ons inmiddels niet veel meer schelen want het wordt steeds gezelliger op de heuvel en langs alle kanten zien we stofwolken van de auto’s die aan het zoeken zijn naar de route, het is hier gewoon mistig van al dat stof, als ik om 3uur ’s nachts even wakker wordt, zie ik overal nog lichten van auto’s die een plaats aan het zoeken zijn.


Vrijdag 15/01/10


Dakar Rally vandaag, we zijn al vroeg wakker en als het uur van de start voor motoren gepasseerd is weten we dat we er te ver vandaan staan om iets te zien, we rijden dan maar naar het dorp. Een paar behulpzame Fransmannen van de Dakar organisatie helpen de Jos, door het losse zand, naar de start. We hebben hier een fantastisch plekje, we kunnen alles van heel dichtbij zien en al zien we dan geen spectaculaire race, we zien de auto’s en trucs van heel dichtbij. Als we even bij een Hollands team staan te babbelen, blijven de Argentijnen rond ons staan en als de Hollanders ons een hand geven en goede reis wensen, zetten de Argentijnen de achtervolging op ons in. Ze denken dat we er iets mee te maken hebben omdat de organisatie eerst de Jos naar de start gebracht heeft en omdat we nu bij de mannen van het Hollands team stonden. De Argentijnen zijn gewoon stapelzot van de Dakar, ze springen bijna bij in de auto’s en als er een piloot uit zijn auto komt, vliegen ze er als zot op af, ze willen perse foto’s van hun kinderen met de auto’s en ze halen levensgevaarlijke toeren uit om hun kinderen toch maar op de foto te krijgen. Wij hebben ons in ieder geval goed geamuseerd en als iedereen gestart is rijden we terug naar San Rafaël voor één nacht, we gaan daar nog eens winkelen en op internet kijken.