Gelukkig Nieuwjaar iedereen

Donderdag 31/12


De laatste dag van 2009, het is ongelooflijk maar we zijn al bijna 10 maanden in Zuid-Amerika , we hebben voor vanavond een tafel besproken bij “La Posta de Arroyo”, het beste restaurant van Villa General Belgrano. Voor we vertrekken bellen we eerst met de familie en onze beste vrienden om ze alvast een gelukkig Nieuwjaar te wensen, het doet goed om iedereen nog eens te horen. La Posta de Arroyo bleek voor ons niet echt de juiste keuze, het is een toprestaurant, lekker eten en een goeie bediening maar alle dikke nekken van Buenos Aires hadden zich daar verzameld. Dat wil eigenlijk zeggen de mannen : veel te dik, met een grote zonnebril, de vrouwen : trendy ouwe wijven, zorgvuldig gebotoxed en de dochters : rokske, schoentjes, oorbellen enz… alles assorti en heel de avond met hun gsm bezig. Het eten was echt super en het was heel plezant om alles van op een afstand te bekijken maar Oudjaar is hier wel heel anders dan bij ons want om 1 uur was het daar afgelopen en moest iedereen buiten, we zijn dan maar op tijd gaan slapen.


Vrijdag 01/01


Gelukkig Nieuwjaar!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!

We wensen iedereen, voor 2010, een jaar vol liefde, geluk en een goede gezondheid, meer heeft een mens echt niet nodig.


Vandaag hangen we een beetje rond bij de Juan zijn huis, het is lekker warm en ik neem een duik in het zwembad. Morgen komt de Rally Dakar hier 10 km vandaan in St. Rosa de Calamuchita en we willen alvast naar daar rijden om een goeie plek te hebben, zodat de Jos zeker ook iets kan zien. Als we in St. Rosa aankomen ziet het daar zwart van de politie en ze hebben alle wegen afgesloten, we mogen met de Josmobiel nergens staan. Ik ben daar wat gaan rondwandelen en een beetje later had ik een boer gevonden die vlak bij het parcours woont, hij verhuurt zijn wei als parking en hij heeft ook plaats voor tenten, als hij ziet dat de Jos in een rolstoel zit moeten we niet op de wei staan maar krijgen we een mooi plekje bij zijn boerderij, lekker onder de bomen. Als we ’s avonds over het parcours wandelen is ineens de weg niet meer afgesloten, de politie had blijkbaar een verkeerde weg afgesloten, echt een klucht die Argentijnse politie.


Zaterdag 02/01



We staan vroeg op want we willen een goei plekje voor de Dakar, we zitten maar 5 minuten wandelen van het parcours en we vinden een plaats iets boven de weg zodat er niemand voor de Jos kan komen staan. Het is echt één groot feest die rally, overal zijn er asado’s en keiharde muziek, de Argentijnen zijn helemaal zot van autosport. De Fridi heeft ons inmiddels ook gevonden en we komen Sammy, Sarah en Aaron tegen, Belgen die in Belgrano wonen. Eén of andere journalist heeft gehoord dat we buitenlanders zijn en komt ons interviewen, hij stelt ons wat vragen en hij schrijft in zijn boekje : de familie Balemans op reis met zijn zessen en we laten hem maar doen en we staan allemaal met een grote smile op de foto. Het was een heel gezellige dag, we hebben genoten van de Dakar en van het babbelen met Sammy, Sarah en de kleine Aaron. We wilden eigenlijk nog een nachtje bij de boer blijven maar tegen de avond is het rustig op de baan dus we rijden terug naar Belgrano.


Zondag 03/01


We doen vandaag wat boodschappen en de was maar voor de rest blijven we op ons gemakske bij de Juan, die Dakar Rally was voor de Jos toch vermoeiend dus vandaag is het vooral platte rust. Tegen de avond rijden we naar Belgrano want er is een groot vuurwerk om 2010 goed in te zetten. Er is een berg volk, overal vlees te koop en keiharde muziek, dat hoort er hier gewoon bij. Rond 10 uur begint het hier te knallen en het vuurwerk duurt minstens een half uur. Na het vuurwerk begint iedereen te applaudisseren en luid te toeteren met hun auto’s, Argentijnen zijn echt heel luidruchtig maar wel gezellig alleen spijtig dat het zo’n vetzakken zijn, als het vuurwerk gedaan is liggen er minstens 200 lege plastieken flessen langs de kant en al staat de vuilbak vlakbij, ze gooien het gewoon op straat.


Maandag 04/01


Vandaag rijden we naar Cordoba, we zijn er al zo dikwijls in de buurt geweest maar we zijn nog nooit echt in de stad geweest en ze zeggen dat het een mooie stad is. We moeten eerst nog een kabel van de lift vervangen en dan vertrekken we. In Cordoba is er een camping, ongeveer 4 km van de stad, het is een camping met security en dat is nodig want Cordoba is niet bepaald de veiligste stad van Argentinië. Als we op de camping aankomen vraagt de campingbaas van waar in België we precies komen want hij is in 1983 in België geweest om te dansen op een folkloristisch festival en als we vragen waar, zegt hij : in Essen, wat is de wereld toch klein.


Dinsdag O5/01


Om 10 uur is onze taxi op de camping en we stappen nog maar eens in het geel-zwarte gevaar, het is echt bangelijk in Argentinië met een taxi rijden, ik doe gewoon mijn ogen dicht en hoop dat we heel aankomen. We zijn veilig in Cordoba centrum, we wandelen wat rond en bezoeken de kathedraal maar het is bloedheet in Cordoba, de thermometer wijst 36°, in de schaduw, aan. Je kan echt niet langer dan 5 minuten in de zon en vooral de Jos heeft er last van, we gaan dan maar naar een grote Shopping Mall, daar hebben ze airco. In het Shopping Center is het zalig, we gaan er iets drinken en eten er een hapje maar als we buiten komen is het precies of we krijgen een klop van de hamer, echt ongezond warm. We hebben Cordoba gezien en pakken een taxi terug naar de camping waar we, bijna in onze blote, tot ’s nachts buiten liggen. Cordoba is een mooie stad maar de mensen zijn er niet echt vriendelijk, nog minder dan in Buenos Aires maar misschien zijn steden en shopping centers wel echt niets voor ons.


Woensdag 06/01


Gelukkige Verjaardag Sam!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
We pakken er ene (of meer) als we terug zijn.

Vanmorgen zijn we al om 9 uur bij Gibert Cars, de mobilhomebouwer. Ze gaan vandaag het raampje boven onze douche vervangen en ook een dakluik maken, als je zo lang onderweg bent moet je af en toe iets laten vervangen of veranderen. De Jos dacht dat het maximum een uurtje of twee zou duren maar hij was blijkbaar vergeten dat we hier in Argentinië zijn. De baas van Gibert Motorhomes is een Spanjaard en hij zit continu achter zijn volk, de Jos denkt dat hij af en toe aan de zuurstof moet om dat te overleven. Om 9 uur zijn ze aan onze ramen begonnen en ze hebben er tot 4 uur continu aan doorgewerkt (alléé gewerkt), volgens de Jos legt de Weking op die tijd minstens 4 veluxen in een dak en hij denkt dat als die erbij geweest was, hij die Argentijn van het dak gestampt had. We nemen uitgebreid afscheid van de mensen van Gibert Motorhomes want het zijn echt superlieve mensen en vertrekken met twee nieuwe ramen, hopelijk houden de ramen het want er staat “Made in China” op. Je kan echt alles kopen in Argentinië maar meestal is het brol want kwaliteit kennen ze hier echt niet. Wij rijden tot Embalse en daar zetten we ons op een camping bij het meer, het weer is zalig en het is er gezellig druk.


Donderdag 07/01


Vandaag komen we terug aan in Villa General Belgrano en we stoppen even bij de Juan zijn bike-shop, we wilden even stoppen maar Marianne, de moeder van de Juan, was er en dat is altijd plezant en voor mij een reden om te blijven babbelen. ’s Middags rijden we tot Atos Pampa en daar zien we een camping aan de rivier, we besluiten hier te blijven tot morgen. Het is een schitterend plekje en de rivier is er diep genoeg om serieus te zwemmen.


Vrijdag 08/01


Vandaag blijven we nog een dagje in Belgrano, de Jos moet nog het een en ander doen aan de Josmobiel en daar hebben we alles bij de hand. Eerst rijden we langs de bike-shop met facturas con dulche de leche, voor de Juan en de Mati en dan trek ik het dorp in. We zijn echt alles al aan het regelen voor onze terugreis, we gaan nog wel terug naar Chili maar als we hier terugkomen in februari willen we alles geregeld hebben. Ik loop nog even binnen bij onze verzekeringsagent en laat alles in orde maken voor volgend jaar. Vanmiddag gaan we nog even langs bij Karin van de Gustav en dan hebben we iedereen, die we hier kennen, gehad.