donderdag 20 januari 2011

Austin - Texas

Donderdag 13/01 t/m Vrijdag 21/10


Gelukkige Verjaardag Gust 13/01
Gelukkige Verjaardag Maia 15/01
Gelukkige Verjaardag Carolien 19/01


Wij zijn bezig aan de laatste week van onze reis en hebben nog van alles te regelen. We rusten nog wat uit bij Margo en hangen wat rond in Austin, er is hier van alles te zien vooral veel winkelcentrums. We bezoeken samen met Margo een museum in Austin waar ze ons alles vertellen over het ontstaan van de staat Texas en we gaan in een echt steakhouse eten, daar zien we weer dat alles big is in Texas.
De ramen van de Josmobiel zijn gerepareerd en we gaan de auto wegzetten bij iemand van Margo haar werk, het is een uurtje rijden van Austin, in de country. De Josmobiel staat daar heel veilig en is bij Debby in goede handen. Wij hebben inmiddels tickets gekocht en we vertrekken hier vrijdagmorgen en, als alles goed gaat, zijn we zaterdagmorgen in Belgie.
Jos en ik hebben het goed getroffen bij Margo, we hebben haar bed, haar telefoon en haar auto in beslag genomen zo kunnen we wat uitstapjes maken. We rijden naar het stadje San Antonio en voor de Jos is het de 1ste keer in 12 jaar dat hij zonder problemen een stad kan bezoeken. Alles maar dan ook echt alles is hier aangepast, winkelcentrums, cafes, restaurants, overal zijn aangepaste toiletten, nergens zijn drempels, de Jos wil hier eigenlijk niet meer weg.
We maken ook een uitstapje naar een meer vlakbij Austin en zelfs daar is een aangepaste wandelweg rond het meer, het is een paradijs hier voor de Jos. Inmiddels zijn we aan het inpakken en morgenvroeg vertrekken we hier, we zijn heel blij dat Margo alles voor ons geregeld heeft en we hopen eens iets voor haar terug te kunnen doen.
Iedereen bedankt voor het volgen van onze blog en tot in Belgie.

woensdag 12 januari 2011

Everything is bigger in Texas

Donderdag 06/01


Gelukkige verjaardag, Happy Birthday, Feliz Cumpleanos , SAM (ik weet niet wat het in het Japans is)

Vandaag gaan we een heel stuk autostrade doen en we hopen dat het iets vlotter gaat dan gisteren. Over de autostrade rijden in Mexico is duur maar het is de moeite waard,er zijn tenminste geen drempels. ‘ s Morgens is de weg redelijk en het landschap waar we doorrijden is mooi, als ik kort na de middag met Vera bel zijn we al een heel eind opgeschoten. Na de middag wordt de autostrade slechter en het landschap saaier, we geraken niet op de plaats waar we naartoe wilden en omdat het donker wordt blijven we bij een tankstation om te overnachten. In het donker rijden is echt niet aan te raden in Mexico, de grote trucks razen over de wegen en het zijn echt grote trucks. (speciaal voor den Dany, 34 wielen). Bij het tankstation is een klein restaurantje en voor een paar € bestellen we van alles wat we niet kennen, guacamole, fajitas, enz… en het is heel lekker.


Vrijdag 07/01


Al vroeg in de morgen beginnen de grote trucks weer te rijden dus we komen ook maar uit ons bed. Vandaag hebben we een heel stuk gewone weg, dus veel drempels en door stadjes en dorpjes maar het valt mee en kort na de middag stoppen we om een plaatsje te zoeken. We gaan vandaag en ook morgen niet meer rijden, de Jos heeft een beetje rust nodig want het is vermoeiend om hier echt door te rijden. Als autostrades in Frankrijk zouden zijn zoals die in Mexico dan gingen er niet veel Belgen en Hollanders naar de Provence of naar de Spaanse Costa’s, het zou er een pak rustiger zijn. In Monte Gordo, aan de kust, zien we een kleine camping en het blijkt een supermooi plekje te zijn. De tuin grenst aan het strand en we zijn er alleen, er zijn dit jaar niet veel toeristen in Mexico en dat komt vooral door de negatieve publiciteit. Er zijn problemen in Mexico maar dat is vooral in de grensstreek, in de rest van het land is er niets aan de hand. Dat geldt trouwens voor alle landjes hier in Midden-Amerika, we hebben ons nog nergens één moment onveilig gevoeld. De Mexicanen zijn een vriendelijk, hartelijk volk en heel uitbundig en vrolijk. De eigenares van de camping hier verjaart morgen en wij zijn uitgenodigd om, samen met haar familie, te komen eten.


Zaterdag 08/01


We hebben eens goed uitgeslapen vandaag, het was nodig na al die grenzen en al die kilometers. De zon schijnt hier en het is zalig buiten. We gaan efkes naar het dorp voor wat boodschappen en om een cadeau te kopen voor Anna, de eigenares van de camping. Anna lust heel graag, zoals alle Mexicanen, tequilla dus we kopen een goei fles tequilla. Tegen 3 uur komen de familie en vrienden eraan, de potten staan al van deze morgen op het vuur te pruttelen, de barbecue is aangestoken en de karaoke installatie staat klaar. Voor ons is dit een ongelooflijke ervaring, de echte Mexicaanse keuken, de muziek en de tequilla, wij voelen ons alletwee echt op ons gemak tussen de Mexicanen.Tegen de avond komen er twee Mariachi’s, één man met een gitaar en één met een mondharmonica, de mannen zingen de jarige vol vuur toe, we genieten er echt van. Volgend jaar gaan we zeker terug naar Mexico, we willen dit land nog beter leren kennen en we komen zeker terug naar de Costa Emeralde naar deze kleine, maar ongelooflijk gezellige camping.


Zondag 09/01


We nemen afscheid van Anna en rijden naar het Noorden, de weg is redelijk goed en we schieten goed op. ’s Middags raken we, in een stadje, de weg kwijt en we worden tegen gehouden door de politie. Tot hiertoe hadden we nog geen last gehad van corrupte politieagenten maar nu is het raak, we weten zeker dat we niet in overtreding zijn maar volgens hem is onze auto te zwaar om over die weg te rijden, dikke bullshit natuurlijk maar er is niets aan te doen. De politieagent zegt dat we daar tot morgen moeten blijven om dan op het politiebureau de boete te gaan betalen maar we mogen nu ook direct aan hem betalen. Normaal zou ik nooit iets aan hem betaald hebben en serieus van mijn oren gemaakt hebben maar we willen verder en we zijn niet helemaal in orde met onze papieren, we rijden zonder verzekering door Mexico. In de andere landen van Centraal Amerika moet je, verplicht, aan de grens een verzekering afsluiten maar in Mexico kon dat niet en moesten we in de eerstvolgende stad gaan zoeken, we hebben dan besloten om gewoon zonder verzekering door te rijden. Om alle problemen te vermijden hebben we die politieagent gewoon wat geld in zijn handen gestopt en zijn door gereden. ’s Avonds zijn we gestopt bij een tankstation en als alles goed gaat zin we morgen bij de grens met de States.


Maandag 10/01

Afscheid van Latijns-Amerika,

Vandaag zullen we de States binnengaan en nemen we afscheid van Latijns-Amerika. Zuid-Amerika was fantastisch maar ook Centraal-Amerika was voor ons een aangename verrassing, we hebben echt genoten hier en dan vooral van Nicaragua en ook van Mexico, al was het kort. Je hoort ongelooflijke verhalen over Zuid- en Centraal Amerika, het zou gevaarlijk zijn, over overvallen en diefstallen enz…..Geloof er geen woord van, we reizen er rond vanaf 2007 en hebben geen enkele slechte ervaring gehad, alleen maar hele goede. We hebben ons nooit onveilig gevoeld, we hebben ons nooit opgesloten in onze mobilhome maar hebben de mensen steeds als vrienden begroet en daar hebben we heel veel warmte en vriendschap voor terug gekregen. De mensen hier zijn spontaan, open en hebben alle tijd van de wereld, stress kennen ze niet en geld is hier nog geen baas. Volgend jaar gaan we zeker terug naar Centraal Amerika, we willen Mexico en Guatemala beter leren kennen en we willen ook naar Belize en El Salvador, wat we nu overgeslagen hebben. Ik hoop dat we in de U.S.A. even goede ervaringen gaan hebben dan in Latijns-Amerika.


We staan op 300 km van de grens Mexico/U.S.A. en het gaat goed vooruit, er zijn verschillende controleposten van het leger en het staat vol zwaar bewapende mannen maar we merken niet echt iets van gevaar. Aan de grens staat er een file van een paar kilometer en we zijn Mexico uit voor we het weten. We komen de States binnen in Mc Allen en dat is heel wat anders dan in Zuid- en Centraal Amerika, we moeten uit onze auto en er stappen drie douanes in de Josmobiel om hem helemaal uit te kammen. Wij gaan ondertussen naar de immigratie voor onze papieren, hier verloopt alles heel clean, er worden vingerafdrukken en foto’s van ons genomen en ze zijn ver van vriendelijk, geef mij maar de chaos in Zuid- en Midden Amerika. Na een uurtje is alles in orde en kunnen we verder, we hebben al ons fruit en groenten moeten afgeven en we moeten nog stoppen bij een bureau voor alcoholinvoer. Ze vragen wat we bij hebben van alcohol, we hebben een halve fles wijn en 5 blikjes bier in de ijskast en ze zeggen dat het eigenlijk verboden is om dat in te voeren. Ik stel voor om de wijn ter plaatse uit te drinken maar ze laten ons toch verder rijden, wat een kinderachtig gedoe zeg. We willen een verzekering afsluiten omdat er overal borden staan dat je zonder verzekering een grote boete krijgt maar het wil niet lukken. Ik ben bij 6 verzekeringskantoren geweest en niemand wil een auto uit Europa verzekeren dus we rijden weer rond zonder verzekering. Morgen hopen we bij Margo te geraken en dan ga ik het in Austin nog eens proberen en anders zal ik het in Europa wel regelen. ’s Avonds vinden we een plek op een trailer park, bij heel vriendelijke mensen en dat maakt veel goed want ik was bijna terug gedraaid naar Mexico.


Dinsdag 11/01


We zijn op weg naar Margo en we hebben haar niet gebeld, we gaan gewoon voor haar huis parkeren en haar verrassen als ze van haar werk komt. Ondertussen rijden we over de brede en supergoede Amerikaanse wegen en het went snel, die goede wegen en overal goede richtingaanwijzers. ,s Namiddags bereiken we Austin en we hebben Margo haar huis al snel gevonden, ze woont op 5 minuten van het centrum in een hele rustige, aangename wijk met veel groen. Wij gaan nog wat winkelen in Austin en overal worden we vriendelijk begroet en iedereen wil alles van ons weten, de Jos kan overal binnen zonder problemen en nu begrijp ik wat ons Liesbeth bedoelde als ze over de States vertelde. Margo is blij verrast als ze ons op hare oprit vindt en babbelt honderduit, we eten samen en we mogen niet in de Josmobiel slapen maar krijgen haar warm en zacht bed want het is ijskoud hier, het vriest.


Woensdag 12/01


Margo is gaan werken en wij rijden naar de Camper Clinic waar we een nieuw raam gaan kopen voor boven de douche, onderweg is dat raampje eraf gevlogen. Ze willen ons direct verder helpen en een uurtje later hebben we een nieuw raampje. Morgen gaan we een garage zoeken want de Josmobiel heeft een flinke beurt nodig na al die kilometers door Zuid- en Midden Amerika. ,s Namiddags is Margo vrij en we gaan samen wat winkelen en weer valt het ons op dat de Jos overal binnen kan, overal speciale opritten, brede deuren en overal aangepaste toiletten, voor de Jos is het de hemel op aarde. Op de gehandicapten parkeerplaatsen is altijd plaats want daar durft niemand anders op parkeren, je auto wordt dan weg gesleept en je moet voor de rechtbank komen. We keken er eerst tegenop om naar de States te gaan en Latijns-Amerika te verlaten maar nu zijn we er zeker van dat we van rondreizen hier gaan genieten. We bellen nog eens met het thuisfront en daar zijn ze blij dat we al zover zijn, vooral Vera is blij dat ik bijna terug in ons Belgenlandje ben.

woensdag 5 januari 2011

Honduras - Guatemala - Mexico

1 januari 2011


Wij wensen iedereen, familie, vrienden, kennissen en lezers van onze blog een jaar vol warmte, liefde en geluk toe.

Wegens familieomstandigheden hebben wij beslist om onze reis in te korten, als alles goed gaat zijn we, in de plaats van eind maart, eind januari terug op de Nieuwmoer. Reizen is zalig maar dan moet op het thuisfront ook alles ok zijn en nu op dit moment staan wij alletwee echt met onze kop terug naar huis.
We hebben al onze landkaarten opengeslagen en om sneller in de States te zijn gaan we El Salvador en Belize overslagen, we rijden een dag langer door Honduras maar dan komen we Noordelijker uit in Guatemala. Door Guatemala rijden dwarsdoor en niet, zoals gepland, naar de ruines van Tikal in het noorden. Mexico weten we nog niet goed, we gaan niet naar het schiereiland Yucatan maar we zijn nog een beetje aan het zoeken naar de kortste maar ook de veiligste weg. Onze reisverslagen zullen iets korter worden maar we gaan proberen om toch nog foto’s door te sturen.
Wij rijden vandaag al tot vlakbij de grens met Honduras en een 30 km voor de grens vinden we een slaapplaats. Nicaragua was echt een fantastisch landje, de mensen zijn vriendelijk en nog echt spontaan, het was voor ons echt een aangename verrassing en als ik ooit terug ga naar Centraal Amerika is het zeker en vast naar Nicaragua.


Zondag 02/01


We zijn al vroeg uit ons bed en om 8 uur ’s morgens zijn we al bij de grens van Honduras, er is niks te zien. Gewoonlijk staat er een file met vrachtwagens van kilometers lang maar hier is het doodstil, gisteren was het Nieuwjaar en vandaag zondag en dat is echt wel een voordeel hier aan de grens. De grensformaliteiten gaan redelijk vlotjes, Nicaragua zijn we buiten op 10 minuten en Honduras binnen valt ook mee. Het enige probleem hier altijd is dat je fotocopies moet hebben van al je papieren, de winkeltjes waren gesloten dus ik moest terug over de grens naar Nicaragua om fotocopies te laten maken maar we waren in een dik uur over de grens en dat is echt een meevaller. We rijden flink door en tegen de avond zijn we bij een meertje en daar vinden we vlotjes een plek om te overnachten. Morgen proberen we tot bij de Copan Ruinas te rijden en dat is vlakbij de grens met Guatemala. Honduras is echt een totaal ander land dan Nicaragua, de mensen zijn niet echt vriendelijk en de politie is wantrouwig, de douanes hebben ons trouwens gewaarschuwd voor corrupte politie maar volgens hen is het op dit moment veilig in Honduras.


Maandag 03/01


We zijn op weg naar de Copan Ruinas en dat is vlakbij de grens met Guatemala, in het begin is de weg goed en gaat het vooruit maar later wordt de weg een stuk slechter. De weg zit vol putten en de Jos moet gewoon zigzaggen om die te kunnen ontwijken en dat is vermoeiend. In Nicaragua hebben we dikwijls gezien dat ze met veel volk achter op een pick-up zaten maar in Honduras verbreken ze alle records, we hebben een pick-up gezien waar ze met 21 op zaten. We geraken veilig in Copan en omdat het te laat is om naar de grens te rijden besluiten we de Maya tempels van Copan te bezoeken en hier op een kleine camping te overnachten. We bellen nog even met het thuisfront en ik bel naar Margo om te zeggen dat we vroeger bij haar zullen zijn.


Dinsdag 04/01


We zijn al vroeg aan de grens met Guatemala en de grensformaliteiten gaan redelijk vlotjes, op een dik uur zijn we Guatemala binnen. We hebben een weg uitgestippeld dwars door het land maar de kaarten houden geen rekening met wegverzakkingen en wegenwerken. We hebben ongeveer 50 km heel slechte weg. De streek waar wij doorrijden is echt wondermooi en de mensen zijn heel kleurrijk gekleed, elk dorp heeft zijn eigen stijl en kleuren. Ik heb in Guatemala geen enkele foto genomen, het eerste stuk heb ik heel de tijd in de zetel zitten nijpen omdat ik zo bang was op die bergwegen en de indio’s haten het om gefotografeerd te worden, we willen ook snel vooruit dus heb ik niet veel zin om met mijn fototoestel rond te zeulen. We bellen nog even met thuisfront en daar zijn ze blij dat we zo snel vooruit gaan. Tegen de avond zijn we nog maar 150 km van de grens met Mexico. We vinden een slaapplaats bij een piepklein ziekenhuisje, het is eigenlijk een gewoon huis en ze gebruiken een paar kamers als ziekenhuis.


Woensdag 05/01


De weg naar de Mexicaanse grens is slecht maar tegen de middag zijn we er geraakt. De grensformaliteiten gaan hier ook vlotjes en een uurtje later rijden we Mexico binnen. We hebben een snelle weg door Mexico gevonden en hopen er op 10 dagen door te geraken. We gaan onderweg wel een keertje een paar dagen ergens blijven want de Jos moet af en toe ook eens kunnen rusten. Mexico is het land van de verkeersdrempels, je wordt er gewoon onnozel van. We hebben vandaag 170 km gedaan er we zijn de tel kwijt geraakt maar ik heb er zeker 150 geteld. We staan in een stadje op de parking van een hotel, met security en dat is in Mexico echt nodig.