Honduras - Guatemala - Mexico

1 januari 2011


Wij wensen iedereen, familie, vrienden, kennissen en lezers van onze blog een jaar vol warmte, liefde en geluk toe.

Wegens familieomstandigheden hebben wij beslist om onze reis in te korten, als alles goed gaat zijn we, in de plaats van eind maart, eind januari terug op de Nieuwmoer. Reizen is zalig maar dan moet op het thuisfront ook alles ok zijn en nu op dit moment staan wij alletwee echt met onze kop terug naar huis.
We hebben al onze landkaarten opengeslagen en om sneller in de States te zijn gaan we El Salvador en Belize overslagen, we rijden een dag langer door Honduras maar dan komen we Noordelijker uit in Guatemala. Door Guatemala rijden dwarsdoor en niet, zoals gepland, naar de ruines van Tikal in het noorden. Mexico weten we nog niet goed, we gaan niet naar het schiereiland Yucatan maar we zijn nog een beetje aan het zoeken naar de kortste maar ook de veiligste weg. Onze reisverslagen zullen iets korter worden maar we gaan proberen om toch nog foto’s door te sturen.
Wij rijden vandaag al tot vlakbij de grens met Honduras en een 30 km voor de grens vinden we een slaapplaats. Nicaragua was echt een fantastisch landje, de mensen zijn vriendelijk en nog echt spontaan, het was voor ons echt een aangename verrassing en als ik ooit terug ga naar Centraal Amerika is het zeker en vast naar Nicaragua.


Zondag 02/01


We zijn al vroeg uit ons bed en om 8 uur ’s morgens zijn we al bij de grens van Honduras, er is niks te zien. Gewoonlijk staat er een file met vrachtwagens van kilometers lang maar hier is het doodstil, gisteren was het Nieuwjaar en vandaag zondag en dat is echt wel een voordeel hier aan de grens. De grensformaliteiten gaan redelijk vlotjes, Nicaragua zijn we buiten op 10 minuten en Honduras binnen valt ook mee. Het enige probleem hier altijd is dat je fotocopies moet hebben van al je papieren, de winkeltjes waren gesloten dus ik moest terug over de grens naar Nicaragua om fotocopies te laten maken maar we waren in een dik uur over de grens en dat is echt een meevaller. We rijden flink door en tegen de avond zijn we bij een meertje en daar vinden we vlotjes een plek om te overnachten. Morgen proberen we tot bij de Copan Ruinas te rijden en dat is vlakbij de grens met Guatemala. Honduras is echt een totaal ander land dan Nicaragua, de mensen zijn niet echt vriendelijk en de politie is wantrouwig, de douanes hebben ons trouwens gewaarschuwd voor corrupte politie maar volgens hen is het op dit moment veilig in Honduras.


Maandag 03/01


We zijn op weg naar de Copan Ruinas en dat is vlakbij de grens met Guatemala, in het begin is de weg goed en gaat het vooruit maar later wordt de weg een stuk slechter. De weg zit vol putten en de Jos moet gewoon zigzaggen om die te kunnen ontwijken en dat is vermoeiend. In Nicaragua hebben we dikwijls gezien dat ze met veel volk achter op een pick-up zaten maar in Honduras verbreken ze alle records, we hebben een pick-up gezien waar ze met 21 op zaten. We geraken veilig in Copan en omdat het te laat is om naar de grens te rijden besluiten we de Maya tempels van Copan te bezoeken en hier op een kleine camping te overnachten. We bellen nog even met het thuisfront en ik bel naar Margo om te zeggen dat we vroeger bij haar zullen zijn.


Dinsdag 04/01


We zijn al vroeg aan de grens met Guatemala en de grensformaliteiten gaan redelijk vlotjes, op een dik uur zijn we Guatemala binnen. We hebben een weg uitgestippeld dwars door het land maar de kaarten houden geen rekening met wegverzakkingen en wegenwerken. We hebben ongeveer 50 km heel slechte weg. De streek waar wij doorrijden is echt wondermooi en de mensen zijn heel kleurrijk gekleed, elk dorp heeft zijn eigen stijl en kleuren. Ik heb in Guatemala geen enkele foto genomen, het eerste stuk heb ik heel de tijd in de zetel zitten nijpen omdat ik zo bang was op die bergwegen en de indio’s haten het om gefotografeerd te worden, we willen ook snel vooruit dus heb ik niet veel zin om met mijn fototoestel rond te zeulen. We bellen nog even met thuisfront en daar zijn ze blij dat we zo snel vooruit gaan. Tegen de avond zijn we nog maar 150 km van de grens met Mexico. We vinden een slaapplaats bij een piepklein ziekenhuisje, het is eigenlijk een gewoon huis en ze gebruiken een paar kamers als ziekenhuis.


Woensdag 05/01


De weg naar de Mexicaanse grens is slecht maar tegen de middag zijn we er geraakt. De grensformaliteiten gaan hier ook vlotjes en een uurtje later rijden we Mexico binnen. We hebben een snelle weg door Mexico gevonden en hopen er op 10 dagen door te geraken. We gaan onderweg wel een keertje een paar dagen ergens blijven want de Jos moet af en toe ook eens kunnen rusten. Mexico is het land van de verkeersdrempels, je wordt er gewoon onnozel van. We hebben vandaag 170 km gedaan er we zijn de tel kwijt geraakt maar ik heb er zeker 150 geteld. We staan in een stadje op de parking van een hotel, met security en dat is in Mexico echt nodig.