Nicaragua - Granada

Vrijdag 24/12 Kerstavond


Vandaag rijden we van Playa Maderas tot in San Juan del Sur en dat is maar een uurtje rijden. De Fransen rijden met ons mee tot in San Juan del Sur, ze hebben een speciale missie : ze gaan op zoek naar wijn en ze hebben echt niet veel keuze in Nicaragu want hier drinken ze vooral rum, Flor del Cana. We nemen afscheid van de Fransen en gaan boodschappen doen, daarna rijden we rond in het plaatsje om een plek te vinden voor de nacht,. Vlakbij al de restaurantjes en het strand vinden we een bewaakte parking waar we voor 3 € een dag en een nacht mogen staan. Kerstavond vieren we op het strand, in een klein restaurantje. Ze hebben verse kreeft en het is een zalige avond, ’s nachts zijn er nog mensen aan het zwemmen in de zee. Ik mis mijn familie heel hard met deze dagen maar toch hebben we een zalige avond gehad hier in Nicaragua.


Zaterdag 25/12

Feliz Cumpleanos Nico Garcia.


We laten vandaag de zee en het strand achter ons en rijden het binnenland in, we rijden langs het Lago Nicaragua, een immens groot meer. In San José stoppen we even bij het meer en twijfelen of we naar de eilanden zullen gaan, je kan met een ferry naar de vulkanische eilanden. Het water van het meer ziet er grijs en donker uit, een heel verschil met de zee en we besluiten niet naar de eilanden te gaan. We rijden verder naar het stadje Granada, iedereen die we tegen gekomen zijn zegt dat het er mooi en gezellig is. In Granada is een groot park, vlakbij het meer maar vandaag met Kerstmis is het er stikdruk, er zitten enkele duizenden mensen van Managua, de hoofdstad, het is een traditie dat de mensen Kerstmis vieren aan het meer. Volgens een paar mensen, die we ontmoet hebben, kan je in het park overnachten maar ik heb er een vreselijk onveilig gevoel, het is er vuil en vies en tegen de avond komt er steeds meer raar volk het park in. We krijgen van een paar mensen hier het adres van het Rode Kruis in Granada, ze hebben een grote parking op 5 minuten van het centrum en er is dag en nacht security. We mogen er overnachten en kunnen er ’s avonds ook met een gerust hart de auto achterlaten als we een terrasje gaan doen in de stad.


Zondag 26/12

Gelukkige Verjaardag Annemie.


We hebben heel goed geslapen en gaan vandaag het stadje verkennen, omdat Nicaragua ons zo bevalt willen we hier Oudjaar vieren. Granada is echt het mooiste stadje dat we al gezien hebben, zowel van Zuid- als Midden Amerika. De gebouwen zijn in koloniale stijl maar dan geschilderd in alle kleuren van de regenboog, het ziet er heel vrolijk uit en het doet een beetje Cairibisch aan. Je kan de stad bezichtigen met een koetsje en dat blijkt helemaal geen probleem te zijn met de rolstoel, de mannen hier heffen de Jos in de koets en we zijn vertrokken. Het is hier 1STE communie en de meisjes zijn allemaal kleine prinsesjes, Tove zou het in ieder geval geweldig vinden. Ik neem van één van de kindjes een foto en heel de familie komt mij bedanken omdat ik van hun dochtertje een foto maak, als ik zeg dat ze een heel mooi dochtertje hebben glunderen ze van trots. ’s Avonds is Granada heel gezellig, overal terrasjes, overal muziek en de mensen zitten allemaal voor hun huizen in een schommelstoel, iedereen schijnt die hier te hebben. Wij trekken het stadje in, we eten op een terrasje en na een goei glas rum duiken we ons bed in.


Maandag 27/12


Vandaag gaan we de omgeving rond Granada verkennen en tegen Oudjaar willen we terug in het stadje zijn. We rijden naar het Nationaal Park “Volcan Massaya”, een nog actieve vulkaan. Als we bij het Nationaal Parkje aankomen wijzen ze ons direct een mooi plekje aan om te overnachten. We rijden door de lavavelden naar het kleine museum over vulkanen en vooral de Jos vindt het heel interessant. De vulkaan zelf is echt indrukwekkend, je kan tot boven bij de krater rijden en je ziet de rook uit de krater komen. Je ziet niet alleen de rook maar er hangt een indringende geur van zwavel en daarom raden ze aan om maar 20 minuten boven te blijven en als de wind verkeerd staat wordt alles afgesloten voor het publiek. Het is hier ’s avonds frisser dan in Granada, zalig om te slapen en nu maar hopen dat de vulkaan ook rustig blijft.


Dindsdag 28/12


We hebben goed geslapen en de vulkaan is heel rustig gebleven. Vandaag willen we hier verder de omgeving verkennen en we zijn op weg naar de Laguna Appoyo. De Laguna is echt niet klein maar toch is ze heel moeilijk te vinden, we rijden van hier naar ginder maar er is nergens een laguna te zien. Als je hier de weg vraagt zeggen ze meestal : rechtdoor, soms zelfs al voor je iets gevraagd hebt maar uiteindelijk zien we de blauwe laguna ergens beneden liggen. Na een steile afdaling geraken we eindelijk tot vlakbij het meertje en gaan op zoek naar een plekje voor de nacht en dat blijkt niet zo simpel te zijn. Bij de hotels geraken we niet binnen en voor de rest is het allemaal privé, als we voor de 2de keer langs het meertje rijden doen er mensen teken dat we bij hen mogen staan. Het is een familie met heel veel kinderen, ze wonen in een klein houten huisje maar ze hebben een groot stuk grond, bij het meer. We betalen hen de prijs die we overal zouden moeten betalen, zij zijn blij met het geld en wij met een mooi en veilig plekje voor de nacht , iedereen content dus. De kinderen houden ons, van op een afstand, heel de avond in de gaten. Een van hen durft tot vlakbij de mobilhome komen en wil op de foto, compleet met haar beer en haar sjakoske, de kindjes zien er niet proper uit, ze lopen heel de tijd op blote voetjes maar ze zien er supergezond en blij uit.


Woensdag 29/12

Gelukkige verjaardag Sarah.


We nemen afscheid van het kroostrijk gezin en voor we terug naar Granada rijden, gaan we nog een dagje naar de kust. Hier zo’n 70 km vandaan liggen een paar kustplaatsjes die we nog niet kennen en we hopen daar een plekje te vinden. In één van de dorpjes staan er een hoop restaurantjes (houten kotjes met een dak van palmbladeren) op het strand en ze staan overal te roepen en te zwaaien dat we naar hen moeten komen. We kiezen er één uit en als we bij hen eten mogen we gratis blijven overnachten, ze wijzen ons trots al hun faciliteiten aan : een vuile W.C en een waterput met een emmer naast om te douchen want waterleiding is hier niet. Heel de familie, grootouders, ouders, kinderen en kleinkinderen wonen hier ook op het strand dus we zijn vanavond zeker niet alleen. Een van de zonen komt vragen of hij binnen in de mobilhome mag kijken want hij heeft dat ooit eens in een film gezien, uren later horen we hem nog tegen iedereen vertellen over onze ijskast, douche en kranen waar gewoon water uit loopt. Na het zwemmen ga ik douchen bij de waterput en heel de familie knikt goedkeurend omdat ik hun douche gebruik. Wij hebben echt een goed contact met de mensen hier maar wij gaan altijd zelf naar de mensen toe, we laten ze in de mobilhome kijken , eten alles op wat ze ons voorzetten en halen onze neus nooit op voor een vuile douche of W.C en bewonderen hun talrijke kinderen en dan kan je niets meer verkeerd doen. Het eten in het restaurantje was heel lekker en overvloedig.


Donderdag 30/12


We worden door heel de familie uitgewuifd en laten het strand achter ons, we zijn terug op weg naar Granada. We eten bij het meer en daarna doen we boodschappen, halen de was op en gaan langs de bankautomaat. Op de parking van het Rode Kruis worden we weer vriendelijk ontvangen, ze vinden het geen enkel probleem dat we hier 2 nachten blijven en voor ons is dat super want we zitten bijna in het centrum. Je kan goed merken dat het morgen Oudejaar is, ze zijn precies aan het proberen of hun vuurwerk het wel doet, het knalt in ieder geval langs alle kanten.


Vrijdag 31/12/10


Vandaag is het de laatste dag van 2010 en die gaan we doorbrengen in Granada. We rijden langs het meer en slenteren wat door de stad, we bellen even met de kinderen, familie en beste vrienden om alvast een Gelukkig Nieuwjaar te wensen maar voor de rest doen we niets speciaals. Morgen rijden we dichter naar de grens met Honduras en waarschijnlijk zijn we binnen 2 dagen in Honduras. Mijn volgende verslag is voor volgend jaar.