Playa Hermosa en Nicaragua

Vrijdag 17/12


’s Morgens doen we eerst boodschappen in Liberia en besluiten dan naar de stranden te rijden hier zo’n 50 km vandaan. Als we aan de stranden zijn begint het gezoek weer naar een plekje om te staan en te overnachten. We mogen nergens tot vlakbij het strand en veel stranden zijn privébezit van de luxe hotels. We hebben bijna de moed opgegeven als we toch nog een wegje naar het strand zien, daar mag je normaal ook niet met de auto op maar, als ik zeg dat mijn man in een rolstoel zit en toch zo graag op het strand wil geraken, krijg ik vlotjes toestemming. Het is een prachtig strand, gelegen in een kleine baai maar het meest fantastische zijn hier de mensen. Wij worden uitgenodigd om iets te komen drinken en we zijn een heel gemengd gezelschap : een Amerikaan van Denver, nog een Amerikaan maar afkomstig van Nicaragua, iemand van Costa Rica geboren in Ecuador, de plaatselijke ijsjesverkoper is geboren in Nicaragua en twee Belgen. Het gemengde gezelschap heeft één ding gemeen, we vinden de rum heel lekker en hebben veel plezier en na een paar uur besluiten we alvast Kerstmis te vieren. We moeten hier morgen ook blijven want ze gaan mij het volkslied van Nicaragua leren , ze denken dat ik dat nodig ga hebben daar en ik ken nog maar één zin.


Zaterdag 18/12


We hebben fantastisch geslapen hier op Playa Hermosa , de mensen hier zijn allemaal heel vroeg wakker, om 6 uur zijn ze al aan het zwemmen in de zee. Het weer hier is echt zalig, de zon schijnt volop en er komt een fris windje van de zee. We hebben al weer vroeg bezoek van de plaatselijke ijsjesverkoper en de mensen van het restaurantje hier. Tegen de middag beginnen ze hier op het strand een tentje te bouwen, ze zetten tafels weg en alles wordt versierd. Volgens de locals hier trouwt er een meisje van Ecuador met een Fransman en dat gaat hier op het strand gebeuren. Tegen een uur of 6 komt het gezelschap, met veel show, eraan en er is een receptie op het strand maar na een uurtje zijn ze allemaal weg en hebben we het strand weer voor ons. Hier op het strand heeft één van onze nieuwe vrienden een restaurantje, het ziet er niet uit, wat plastieken stoelen en tafels en je zit in het zand maar ze brengen de vis direct uit de zee aan en hij wordt gekuist op het strand. Verser kan echt niet, we gaan bij hem eten en alhoewel het er niet uitziet kan het eten concurreren met een 5 sterren restaurant. Als we terugkomen van het restaurantje merk ik dat de sleutel in de auto ligt en dat ik de deur dicht gegooid heb, gelukkig staat het raampje aan ons bed op een spleetje. De man van het eethuisje is een hele tijd bezig geweest om het raampje open te krijgen zonder stukken te maken en dat is gelukt. Toen het raam open was is hij met een sierlijke duik, door de raam, op ons bed gesprongen en heeft de deur open gedaan. Morgen rijden we terug naar Liberia, daar gaan we boodschappen doen en een nachtje slapen en dan gaat het verder richting Nicaragua, wat volgens onze nieuwe vrienden helemaal niet zo onveilig is.


Zondag 19/12


Als we wakker worden, op Playa Hermosa, schijnt de zon weer volop, we wilden eigenlijk al vroeg doorrijden maar besluiten pas vanmiddag weg te rijden, Liberia is hier maar een uur vandaan. We zitten wat op het strand, babbelen wat met de ijsverkoper en met iemand die keramiek verkoopt op het strand, hij is ook afkomstig van Nicaragua en hij heeft heel wat informatie en wijst ons een paar mooie plekjes aan op de kaart. Rond een uur of twee rijden we dan toch verder, het is een hele afscheidsceremonie en we worden door heel de bende uitgewuifd aan de uitgang, we hebben hier echt genoten van het prachtige strand en vooral van het gezelschap. In Liberia gaan we nog eens naar de supermarkt en dan naar de camping 5 km van de stad, we twijfelen nog steeds of we toch niet terug gaan rijden naar Playa Hermosa.


Maandag 20/12


We gaan vandaag toch maar wat dichter naar de grens rijden, we hebben nog getwijfeld om terug te draaien naar Playa Hermosa, wat voor ons het mooiste en gezelligste plekje van Costa Rica was. 50 km voor de grens draaien we af naar een Nationaal Park en daar is een kleine camping, vlakbij het strand. Omdat we buitenlanders zijn moeten we juist 5 keer zoveel betalen dan de mensen van hier en dat vind ik er echt over dus zeg ik heel beleefd dat ik daar geen enkel probleem mee heb maar dat ik dan wil dat ze de Jos tot aan de zee dragen, zo dikwijls hij wil. Ze kijken mekaar eens aan en bekijken de Jos eens goed en ineens zakt de prijs met de helft, op sommige plaatsen in Costa Rica krijgen ze echt dollartekens in hun ogen als ze buitenlanders zien. ’s Middags zitten we buiten te eten als we een geritsel in de struiken horen, er komt een enorm reptiel aangewaggeld en wanneer we eens goed rondkijken zien we dat het stikt van die beesten maar gelukkig blijven ze op afstand. Het water van de zee is hier iets frisser maar toch nog zalig om te zwemmen alhoewel ik er geen 5 minuten in gezeten heb, vlakbij mij zwom een slang van ongeveer 1 meter lang misschien wel heel onschuldig maar dat weet je nooit zeker. Morgen gaan we naar de grens en dan het op naar het volgende land in Centraal Amerika, Nicaragua.


Dinsdag 21/12


Iets na 10 uur zijn we bij de grens met Nicaragua, dit is onze zevende grens op deze reis en we moeten er nog 6 doen. Ik pak al mijn papieren bij mekaar en ga er nog maar eens aan beginnen, het is weer hetzelfde geloop van hier naar ginder en het is er vreselijk druk maar na twee uur zijn we het land binnen en dat valt ons goed mee. Bij de douane heb ik van iemand een tip gekregen over een Nationaal Parkje waar ’s nachts schildpadden op het strand zouden komen, het is niet ver van de grens dus dat is perfect. De weg naar het parkje is niet goed maar als we er aankomen worden we heel vriendelijk ontvangen door de parkwachters en we mogen gratis op hun parking overnachten. Er zijn hier drie of vier parkwachters en op het strand zitten nog eens een aantal soldaten, dat is niet omdat het onveilig is maar gewoon om de schildpadden te beschermen tegen roofvogels en vooral tegen mensen. De soldaten beloven me te komen roepen als er schildpadden komen, het echte seizoen om ze te zien is voorbij dat is vooral in september en oktober. Tegen 11 uur komt er een soldaat bij de mobilhome en hij neemt me mee naar het strand, er zit een reuzegroot exemplaar in de struiken en ze is eieren aan het leggen, er mag geen licht aan en er mogen absoluut geen foto’s gemaakt worden met flitslicht. We zitten in het donker vlakbij het reuzedier en het is echt een unieke belevenis om haar, met haar grote poten, een kuil te zien graven. Een beetje later komt er weer een schildpad uit het water, het is zeker geen kleintje maar niet zo’n reuze exemplaar als de vorige en terwijl ze rustig naar het strand kruipt mag ik snel een foto maken. De baby schildpadjes worden ’s avonds in zee gezet en ’s morgens terug verzameld want overdag liggen de roofvogels op de loer en ze zouden het niet overleven, ik mag samen met de parkwachters de kleintjes terug in de zee zetten. Onze eerste dag in Nicaragua is supergoed meegevallen en we hebben alle twee een goed gevoel bij dit land, hopelijk blijft het zo.


Woensdag 22/12


We nemen afscheid van de mensen van het Nationaal Park en rijden naar San Juan del Sur, hier gaan we naar de supermarkt en naar de bank en rijden dan verder naar Playa Madera, we hebben onderweg een tip gekregen dat het daar mooi is en dat we er kunnen staan. Playa Madera is inderdaad prachtig, het is een kleine verborgen baai en er zijn weinig toeristen, vlakbij het strand is een kleine camping en het is zo mooi dat we ineens voor 2 nachten betalen. Buiten Antonio, de campingbaas en een paar Canadese surfers is er hier niemand en weer zijn we aangenaam verrast door Nicaragua. In alle omringende landen vertellen ze dat Nicaragua toch zo gevaarlijk is en wij staan nu voor onze 2de nacht op een supermooi en veilig plekje.


Donderdag 23/12


We hebben zalig geslapen met het geruis van de golven op de achtergrond, aankleden is snel gebeurd want meer dan een bikini heb je hier niet nodig. De Jos moet nog een paar dingen doen aan de auto en de rest van de dag zitten we onder een grote boom, lekker in de schaduw. ’s Namiddags horen we een raar geluid en een eindje verderop zitten brulapen in de bomen, als je terug roept stellen ze zich echt aan en brullen nog harder. Tegen de avond komt er nog een mobilhome door het smalle weggetje, het zijn Fransen en ze doen de trip andersom : van Alaska naar het zuiden van Argentinië. Morgen vertrekken we hier en rijden terug naar San Juan del Sur.