Nationale Parken in Costa Rica

Zondag 12/12


Vorige nacht hebben we op Playa Heradurra geslapen, heel mooi maar vlakbij was een karaoke bar en als ze één ding niet kunnen in Costa Rica is het zingen dus echt goed hebben we niet geslapen. We rijden een stuk verder langs het strand in de richting van San José want daar moeten we morgen op zoek naar een nieuwe voorruit. We rijden over een rivier en de oever ligt vol krokodillen en het zijn serieuze exemplaren, ze zien er redelijk vals uit. Aan de meeste stranden in Costa Rica staat het vol hotels en luxe resorts voor de toeristen en dan vooral Amerikanen, omdat we de gepensioneerde Amerikanen een beetje beu zijn zoeken we een strandje op zonder accommodaties en daar zit alleen de plaatselijke bevolking. De vakantie is hier ook begonnen en de mensen zitten met heel de familie op het strand, er wordt gebarbecued en ze slepen langs alle kanten bakken bier aan. We vervelen ons zeker niet, er komen heel de dag mensen langs om te babbelen en half Costa Rica heeft in onze mobilhome gezeten.


Maandag 13/12


We zijn op weg naar San José en dankzij het adres, dat we van iemand op het strand, gekregen hebben moeten we niet echt veel rondrijden. Bij “Teckno Parabrisas” hebben ze een nieuwe voorruit voor ons, ze beginnen er onmiddellijk aan en een dik uur later staat de nieuwe ruit erin. De eigenaar van de zaak is een toeristenbureau op zich en geeft ons een hoop informatie over Costa Rica. We willen vandaag nog naar de vulkaan Irazu rijden, in de krater van de vulkaan is een groen meer en je kan tot aan de rand van de krater wandelen. We willen hier vanavond slapen want de beste tijd om naar de krater te wandelen is ’s morgens tussen 8 en 9 uur. We wisten wel dat het koud zou zijn in de bergen maar zo berekoud hadden we het niet verwacht, we zijn natuurlijk ook niks meer gewoon. We vinden een plekje bij de parkwachter en hebben de chauffage aan in de auto, als we juist in ons bed liggen begint het echt te stormen en de wind giert langs de auto. Er staan hier vlakbij een paar hoge bomen en we hebben pas een nieuwe ruit dus verzetten we ’s nachts de auto nog, het is de koudste en stormmachtigste nacht van heel onze reis.


Dinsdag 14/12


Om 8 uur staan we bij de ingang van het park en het is nog altijd ijskoud, we zijn hier wel op 3280 m hoogte. We wandelen naar de vulkaan, die is laatst uitgebarsten in 1963 juist op de dag dat J.F. Kennedy Costa Rica bezocht. Het is een prachtig zicht, het groene meer zo diep in de krater maar lang blijven we niet kijken want we kunnen niet meer tegen de kou. We rijden verder naar een andere vulkaan “Volcan Arenal”, die ligt hier ongeveer 200 km vandaan en daar is het niet zo hoog en ook niet zo koud. Als we bij Arenal aankomen is het Nationaal Park al gesloten maar de poort is niet op slot en we besluiten op de parking te overnachten. Een paar uurtjes later komt er een parkwachter en die zegt dat het verboden is om in het park te overnachten en stuurt ons weg. De Nationale Parken in Zuid-Amerika, vooral in Argentinië, hebben allemaal gratis kampplaatsen en meestal zijn dat prachtige plekjes maar hier in Costa Rica mag je nergens in de parken overnachten en dat is echt wel een minpunt. In de meeste Nationale Parken van Costa Rica mag je niet met de auto in en dus zijn ze voor ons meestal ontoegankelijk. We vinden vlakbij de vulkaan een kleine camping en ik zit nog tot laat in de avond naar de vulkaan te kijken, naar het schijnt zie je dikwijls gloeiende lava uit de vulkaan komen maar het is te bewolkt en ik zie niets.


Woensdag 15/12


Als we wakker worden zijn de wolken rond de top van de vulkaan verdwenen en er komt rook uit, hij ziet eruit zoals je verwacht dat een echte vulkaan er uitziet. De laatste uitbarsting van de Arenal was in 1991. We rijden verder rond het meer en als we onderweg even stoppen komen coatamundi’s, dat zijn een soort wasberen, uit de struiken. Ze zijn niet schuw en komen tot vlakbij de auto en dat is raar. Wij denken dat de touroperators hier die beestjes voederen en als ze dan met busjes vol toeristen stoppen komen ze uit de struiken naar de auto’s want normaal gezien zijn coatamundi’s heel schuw. Bij het meer vinden we niet echt een mooi plekje om te staan dus besluiten we een stuk noordelijker te rijden. Vlak voorbij de stad Liberia zien we een camping, hier blijven we vannacht en morgen rijden we naar een ander Nationaal Park dat hier 60 km vandaan ligt.


Donderdag 16/12/10


We rijden al vroeg naar Liberia en geven onze was af en daarna gaat het richting Nationaal Park “Rincon de la Vieja”. De weg er naartoe is slecht maar we zijn al wat gewoon en de omgeving is wel mooi. Als we bij het Nationaal Park komen mogen we er weer niet binnen met de auto, je kan er alleen trekking doen, je mag er ook niet overnachten. De Nationale Parken van Costa Rica zijn niks voor ons en het frustreert de Jos een beetje dat hij nergens binnen kan, die gaat blij zijn als we in de States zijn want daar kan alles op dat gebied. We rijden terug naar Liberia en ik ga op zoek naar een coiffeur want dat is al van begin oktober geleden en mijn haar krijgt een raar kleurtje. We gaan ook al onze officiële papieren laten copiëren want dat wordt aangeraden als je naar Nicaragua en Honduras gaat.