Costa Rica

Dinsdag 07/12


We rijden vandaag al wat dichter naar de grens en trekken een eindje de bergen in. Boquete zou een mooi plaatsje zijn dus gaan we daar een kijkje nemen. Het is frisjes en het waait in Boquete en eigenlijk is er weinig of niks te zien dus we draaien terug richting Panamericana. Een 15 km voor de Panamericana zien we ineens een rivier, met een paar watervalletjes, waar je kan zwemmen. Bij de waterval is een soort hostal van een paar oude hippies en daar mogen we voor 3€ overnachten in de tuin. Ik ben even bij de waterval gaan zwemmen en de Jos heeft een duik genomen in het zwembad van het hostal. Wij zijn nog 60 km van de grens en hopen dat de aduana morgen werkt want het is morgen “dia de la madre” (Moederdag) en dan is alles gesloten en de mensen van het hostal hier twijfelen of de aduanas werken. Normaal zijn grenzen altijd open maar je weet het hier nooit, we zullen wel zien als het morgen niet lukt dan maar overmorgen.


Woensdag 08/12


Van Panama hadden we ons weinig voorgesteld maar het was voor ons een aangename verrassing. We zijn al redelijk op tijd bij de grens en de uitreis formaliteiten in Panama gaan heel vlotjes, nu naar Costa Rica. We waren al gewaarschuwd dat de grenzen in Centraal America een pak moeilijker zijn dan in Zuid-Amerika en ze hadden gelijk. Wat een gedoe met papieren, eerst Migracion, papiertjes invullen, een stempel hier en een stempel daar. Weer een ander bureau om fotocopies van alle papieren te laten maken en we krijgen weer wat stempels, dan een verplichte verzekering afsluiten en dat papier moet afgestempeld worden bij de douane. Daarna de auto invoeren bij de douane, dan bij een ander bureau wordt de auto van binnen gecontroleerd, dan de auto nog laten ontsmetten en ja, het is gelukt we zijn Costa Rica binnen. Als we ons na een uurtje langs de kant van de weg zetten om te eten stopt de politie bij ons en vertelt dat ze op zoek waren naar ons, de douane had per ongeluk hun copies aan ons meegegeven en via de radio de politie opgeroepen om ons te zoeken. We geven de vriendelijke agenten de nodige papieren en rijden naar een Nationaal Park. Het is prachtig hier, echt regenwoud met de nadruk op regen, de plantengroei is fantastisch. Een eindje verder zien we een hostal met restaurant, langs de ene kant zie je van ver de zee en langs de andere kant kijk je recht in het regenwoud, we mogen hier gratis op de parking overnachten dus gaan we bij hen in het restaurant eten. Als we op het terras zitten zien we vlakbij ons, in de bomen, toekans zitten, prachtige bontgekleurde vogels, we hebben hier echt een schitterend uitzicht. We blijven op het terras zitten om de zonsondergang te bewonderen en trekken dan terug naar de Josmobiel.


Donderdag 09/12


We worden al vroeg gewekt door het gekrijs van papagaaien en het zijn echt grote, bontgekleurde exemplaren, type : Flip van Jommeke. We trekken vandaag vanuit het regenwoud naar de kust, het is maar 120 km hier vandaan dus we hebben een rustige dag. Het is vandaag onze 2de dag in Costa Rica en we zijn echt aangenaam verrast, de mensen zijn vriendelijk en komen altijd naar de auto om een praatje te maken, sommigen geven zelfs hun adres of telefoonnummer. Aan de kust is een Nationaal Parkje en daar mogen we, op het strand, overnachten, weer hebben we een schitterend uitzicht en ook hier is de zee zalig om in te zwemmen. Heel de dag is het een komen en gaan bij de Josmobiel, iedereen komt een kijkje nemen en we vervelen ons echt niet. ’s Namiddags komt er een Duitse jongen langs en hij vraagt of hij morgen een stuk met ons mee kan rijden, normaal zou hij met de bus gaan maar hij zit krap bij kas en natuurlijk gaan we hem meenemen, het is een toffe gast, hij hangt hier al 6 maanden rond dus hij weet hier veel mooie plekjes. Ik ben er inmiddels ook achter gekomen dat ananas niet in bomen groeit maar, op de grond, in struiken. Daar moet je hier zolang voor rondreizen om daar nu pas achter te komen, maar ja, beter laat dan nooit.


Vrijdag 10/12


Wij hebben heel goed geslapen maar schrikken ons een bult als we de voorruit van de auto zien, ze is helemaal gescheurd en buiten, vlakbij de auto, ligt een kleine kokosnoot. We waren gisteren speciaal nog een stuk achteruit gereden omdat we weten dat het gevaarlijk is onder een kokospalm en de parkwachter zei ook dat we veilig stonden. Die kokosnoot moet een serieuze bocht gemaakt hebben om op onze ruit terecht te komen maar er is niks aan te doen, we moeten op zoek naar een andere ruit. We plakken tape over de scheuren en besluiten maandag naar de hoofdstad te rijden, de raam zit nog redelijk vast, we pikken de Duitse jongen op en rijden richting Quepes. In Quepes geven we de was af en rijden naar het Nationaal Park maar daar mogen we niet met de auto in en te voet kunnen we er weinig gaan doen. Vlakbij het park is een parking aan het strand en daar zetten de Josmobiel, we kijken eerst goed of er geen kokospalmen in de buurt zijn. De parkingwachter zegt dat we hier gerust vannacht kunnen blijven, het zou heel veilig zijn hier aan het strand. We krijgen heel de dag bezoek en ik moet verschillende rondleidingen geven in de Josmobiel. Tegen de avond weet iedereen dat onze ruit kapot is, er komt iemand langs die in de hoofdstad een zaak kent die gespecialiseerd is in autoruiten, hij schrijft het adres op en tekent een planneke voor ons. Het stikt in Costa Rica van de toeristen maar die zitten allemaal in hun hotels met zwembad en ze maken uitgestippelde trips naar de natuurparken. De lokale bevolking hier zegt dat ze met die toeristen eigenlijk nooit contact hebben, ook al omdat de meesten alleen Engels spreken maar met de mensen die reizen zoals wij maken ze heel gemakkelijk contact. Het volk van Costa Rica is echt een aangenaam, warm volk en we krijgen van hen ook nog een compliment omdat we Spaans spreken, ze zeggen wel tegen mij dat ik een Argentijns accent heb.


Zaterdag 11/12/10


We gaan vandaag toch naar het Nationaal Park hier vlakbij, de parkingwachter zegt dat er mannen zijn die ons met de auto tot in het park brengen. We stappen in een jeep en rijden in het park tot op het strand, echt een paradijslijk strand : blauwe zee, wit zand en palmbomen. Het stikt er van de neusbeertjes en die zijn redelijk brutaal, ze vallen gewoon aan op je rugzak. Aan de andere kant van het park zitten de bomen vol apen maar er zijn nog meer toeristen dan apen, vooral Amerikanen. Ik zwem een beetje in de lauwe zee en dan brengen ze ons terug naar de auto, we pikken onze was op en rijden naar een strand 70 km verderop. Maandag rijden we naar de stad om een nieuwe voorruit te kopen.