South-Carolina State Parks

Maandag 21 oktober

 

Vandaag leggen we een heel grillig parcours af. We rijden door South-Carolina over de Highway terug naar Georgia en gaan daar even langs bij het Welcome Center om kaarten en informatie en ook om het bord nog eens te zien als je die staat binnen komt : “We’re glad Georgia is on your mind”. Daarna rijden we terug South-Carolina binnen om daar in het Welcome Center informatie op te halen. Omdat we onze was nog eens moeten doen en internet nodig hebben gaan we naar een KOA camping waar alles voorhanden is.  De zon schijnt en we kunnen zalig buiten zitten, tegen de avond wordt het kouder maar er komen een paar Amerikanen, met hun pick-up truck vol hout, langs en geven ons een hoop hout voor het kampvuur. Vanaf morgen gaan we wat State Parks bezoeken.

 

Dinsdag 22 oktober – Woensdag 23 oktober – Donderdag 24 oktober – Calhoun Falls State Park

 

We staan 3 dagen op de camping van Calhoun Falls State Park en we hebben een prachtig plekje, vlakbij het meer.  De State Parks in de USA zijn meestal mooi gelegen, midden in de natuur en hebben goed uitgeruste campings en dat is hier ook het geval.  We hebben een mooi plekje vlak aan het meer, er is eigenlijk plaats voor 3 Josmobiels en zoals gewoonlijk in de State Parks zitten je buren een heel eind verder.  Ik ga in het bos op zoek naar een droge boomstam die ik naar onze kampplaats sleep en zo hebben we stookhout voor een paar dagen.  We wandelen elke dag minstens een uur en dat gaat niet altijd even vlotjes, het is hier niet bepaald vlak en ik moet Jos regelmatig bergop duwen.  Als ik boven nog wat uit sta te blazen van de inspanning sjeest hij met een rotgang naar beneden en ziet een hobbel in de weg over het hoofd. Als ik beneden aankom ligt hij naast zijn rolstoel maar met het nodige duw- en trekwerk krijg ik hem toch weer netjes in zijn stoel, de volgende keer zal hij wel voorzichtiger zijn, hoop ik.  Op de camping heeft de Halloween gekte duidelijk toegeslagen, overal staan uitgeholde pompoenen, er hangen spinnewebben met gruwelijk, grote spinnen in de bomen, heksen en spoken en hier en daar ligt zelfs een geraamte.  Als we vertrekken van de camping wil ik toch een foto nemen van al die Halloween gekte en ik vraag netjes aan de mensen of het OK is, gek genoeg zijn ze trots en poseren zelfs bij hun, voor ons stapelgekke, versieringen.

 

Vrijdag 25 oktober – Zaterdag 26 oktober – Elijah State Park

 

Gelukkige verjaardag Dietwin

Gelukkige verjaardag Sofieke

 

We willen een beetje Zuidelijker naar een volgend State Park rijden langs de Savannah River maar er zijn er al verschillende gesloten voor het seizoen. We proberen nog bij een paar campings van The Corps of Engineers (leger) maar die zijn ook gesloten dus we rijden een 25 km verder terug Georgia in. Het Elijah Clark State Park is wel open en de camping ziet er heel goed uit, we kiezen een mooi plekje uit en gaan hier 2 dagen blijven.  De eerste avond staat er een koude Noorderwind en we zitten al vroeg in de auto maar de volgende dag is het een stuk beter.  Ook hier gaan we weer verder met ons wandelprogramma, het valt altijd niet mee om een vlak parcours te vinden maar het lukt ons toch om hier een mooie wandelweg te vinden. Jos wil het uurtje wandelen uitbreiden tot 2 uur maar iedereen die mij kent zal er niet van verschieten dat ik dan allang terug in mijn zetel zit. Genoeg is genoeg hé, je moet nergens mee overdrijven.  We ontmoeten hier op de camping een Nederlands koppel, ze reizen al jaren door de USA en we brengen met hen een hele aangename en gezellige namiddag door. Morgen willen we stilaan richting de kust van South-Carolina rijden omdat het hier een beetje frisjes wordt.

 

Zondag 27 oktober – Maandag 28 oktober – Dinsdag 29 oktober – Poinsett State Park

 

We nemen afscheid van Herman & Marijke, we krijgen van hen een pak echte Hollandse stroopwafels en dat zet ik ergens weg waar Jos niet bij kan omdat het anders binnen een uurtje op is. We rijden, over een rustige weg, dwars door South-Carolina en het weer wordt steeds beter. Ook hier valt het weer op hoeveel ruimte de mensen hier hebben, we rijden nu al vanaf Virginia door de bossen met slechts hier en daar een klein dorpje en tussen de dorpjes is er niets, alleen maar natuur. Voor we naar de kust gaan willen we nog een paar State Parks doen en het eerste dat we tegenkomen is Poinsett State Park, we rijden eens over de camping, kijken naar de blauwe lucht en besluiten om hier 3 dagen te blijven.  South-Carolina geeft, in tegenstelling tot andere staten, wel korting aan gehandicapten die niet uit de USA komen en zo komt het dat we hier maar 12,50 dollar voor de camping betalen.  We hebben een prachtige campingplaats met elektriciteit en water, er zijn douches en de lege plaats naast ons wordt onze privé petanquebaan en dat voor 12,50 dollar. Je ziet echt aan de natuur dat je naar het Zuiden gaat, hier beginnen stilaan de swamps, het water van de rivieren wordt donkerder en je verwacht elke moment dat er een alligator opduikt.  Alligators heb ik hier nog niet gezien maar de muggen zijn aanwezig.  We hebben hier echt een paar mooie dagen gehad, het is zalig weer en de lange broeken en sweaters kunnen opgeborgen worden. Morgenvroeg rijden we een beetje zuidelijker naar een volgend State Park.

Foto's

Ik heb een nieuwe reeks foto's geplaatst maar om één of andere reden staat die reeks helemaal onderaan bij de foto's, onder 01. het ontstaan van de Josmobiel.

Ik heb het ongeveer 100 keer geprobeerd en het wilde niet anders lukken maar ik ga ervan uit dat jullie de foto's daar ook wel vinden.

Beren - alarm

Dinsdag 15 oktober

 

We zijn aan het einde gekomen van de Blue Ridge Parkway, het was een prachtige ervaring zo 755 km door de bossen rijden. We komen eigenlijk per toeval in een dorpje, Maggie Valley, terecht en het ziet er hier heel gezellig uit. We informeren hier of het Great Smoky Mountain NP al open is maar niemand weet wat de juiste stand van zaken is.  We blijven vannacht in Maggie Valley op een kleine camping en morgen zien we wel of we in de Smokies kunnen, we hebben al een alternatieve weg rond het park uitgestippeld. We komen in ieder geval zaterdag terug naar Maggie Valley want er staat hier, midden in het dorp, een oude barn (schuur) en daar zijn zaterdagavond country & bluegrass optredens.  Het is het laatste optreden van het seizoen en dat willen we niet missen, we hebben al zo lang midden in de natuur gezeten dat we ook wel eens wat anders willen.

 

Woensdag 16 oktober

 

Wat een ongelooflijke dag vandaag.  Toen we vanmorgen aan The Great Smoky Mountains aankwamen stond er een bord: “park fully open”. Bij het informatiecentrum vertelden ze ons dat de State Tennessee het park voor 5 dagen open gaat houden en tegen die tijd hopen ze dat de regering het weer over neemt. Wij zijn in ieder geval blij dat we de Smokies in kunnen en we zijn nog maar juist aan het rijden als we drie beren in een boom zien zitten : een moeder met twee kleintjes. We kunnen ze van een veilige afstand bekijken en volop genieten en foto’s nemen.  De parkwachters vertelden ons dat doordat het park twee weken gesloten geweest is, de beren nu overal opduiken en dat iedereen echt voorzichtig moet zijn en dat hebben we een uurtje later wel geweten. Wij rijden naar de, nu geopende camping, van het park en zoeken een mooi plekje uit, we zitten nog maar goed en wel buiten als er vlakbij de Josmobiel een grote beer opduikt. De parkwachters lopen rond met alarmpistolen en met pistolen met rubberen kogels, de beer vlucht het bos terug in maar loopt even later weer even lustig over de camping.  We hebben de beer 4 keer terug uit het bos zien komen en de parkwachters maar schieten met hun alarmpistolen, ik heb geen foto’s van de beer op de camping zelf want toen was ik bezig om snel in de auto te vluchten.  Een uurtje later stond de camping weer in rep en roer want er zat weer een beer op de camping, deze keer in een boom en niemand mocht in de buurt komen. De parkwachters hebben hem verjaagd met rubberen kogels en nu op het moment is alles rustig en beer-vrij maar we blijven voorzichtig.  We zijn vandaag ook nog geïnterviewd voor een magazine van full-time RV’ers, we hebben heel ons verhaal moeten vertellen en er zijn een hoop foto’s gemaakt. Het was in ieder geval een heel bewogen dag vandaag.

 

Donderdag 17 oktober

 

Toen we vanmorgen aan de koffie zaten was er weeral beer-alarm, de parkwachters lopen met hun alarmpistolen van links naar rechts maar hebben moeite om de beren terug in het bos te krijgen. De camping is heel aantrekkelijk voor de beren omdat de grond vol afgevallen eikels ligt, een lekkernij voor beren en tenslotte waren ze hier de laatste twee weken terug heer en meester. Op dit moment zwerven er twee moederberen rond onze camping, één met 2 jongen en één met 1 jong. Als de parkwachters de moederbeer beschieten met rubberen kogels slaat ze op de vlucht en laat haar jong achter, het jong kruipt in een boom en begint hartverscheurend te janken.  De kleine beer komt uiteindelijk uit de boom en loopt nog wat weg en weer over de camping op zoek naar zijn moeder, we vinden het allemaal zielig maar hopen toch dat de, inmiddels boze, moeder wegblijft.  We hebben nog nooit op geen enkele camping zo een spannende dagen beleefd en ik had nooit gedacht dat beren zo snel in en uit bomen konden klimmen, het zal nu wel rustiger worden omdat de camping volloopt en hoe meer lawaai en drukte er is, hoe minder beren je ziet. Tegen de avond loopt er een hele groep herten over de camping maar dat is een stuk minder bedreigend dan beren.

 

Vrijdag 18 oktober

 

Gelukkige verjaardag Lizette

 

Vandaag gaan we een stukje rijden door de Great Smoky Mountains en we gaan ook op zoek naar een internetverbinding.  In een stadje, juist buiten het park, pik ik het internet van een hotel op en zo kan ik Lizette een gelukkige verjaardag wensen en horen hoe het op het thuisfront gaat.  Qua natuur vinden wij het Great Smoky Mountain park één van de mindere maar wat betreft wildlife scoort het heel hoog.  Half namiddag rijden we terug naar onze camping omdat we het gevoel hebben dat daar het meeste te beleven valt en dat is heel goed gegokt.  We zijn nog maar juist op de camping als er weer een beer opduikt en het lijkt wel of ze brutaler worden, de beer loopt tussen de mobilhomes en snuffelt wat aan een tent waar gelukkig niemand in is.  Als we na het eten een wandeling maken duikt er vlak voor ons weer een grote beer op, we verstoppen ons achter een grote mobilhome en houden hem in de gaten.  De beer kruipt in een eikenboom en zit op 10 seconden zo’n 25 meter hoog, het is echt ongelooflijk hoe snel ze zijn en dus ook echt gevaarlijk. We staan met een hoop mensen zijn acrobatische toeren te volgen, hij breekt vlotjes takken af, zo dik als mijn bovenarmen en schudt af en toe eens flink met de boom.  Terwijl we met zijn allen omhoog staan te staren komt er weer een andere beer uit het bos,  wij houden het voor gezien en wandelen terug naar de Josmobiel. We hebben mensen gesproken die al 20 jaar lang hier op de camping komen en hier nooit een beer hadden gezien, hopelijk kunnen de parkwachters het in de hand houden en gebeuren er geen ongelukken.

 

Zaterdag 19 oktober

 

Wij vertrekken uit de Great Smokie Mountains, we hebben voorlopig genoeg beren gezien. De camping hier ligt midden in het bos en dus ’s avonds pikdonker, met al die beren hier zit je niet echt gerust buiten, je kijkt de hele tijd over je schouder of er weer geen beer is.  Wij rijden terug richting bewoonde wereld maar we zijn de Smokies nog niet uit als we een groep Wapiti herten zien lopen. Het is één bok met een 8-tal vrouwtjes en wat jongeren, het gewei van de bok is nu op zijn mooiste want het is volop bronstijd.  De bok mag dan wel 8 vrouwtjes hebben maar hoe hij zich ook aanstelt en brult, ze draaien zich om en wandelen elke keer weg, hij heeft echt geen succes vandaag.  Tegen de avond komen we aan in Maggie Valley en daar gaan we naar de Stompin Ground waar een Country & Bluegrass bandje speelt.  Het bandje speelt niet slecht en het is plezant om te zien hoe sommigen zich op de dansvloer storten, maar hoe raar sommigen ook doen of eruit zien schijnt hier niemand op te vallen. Het was een gezellige avond in de Stompin’Ground en we parkeren hier om te slapen.

 

Zondag 20 oktober

 

We blijven nog wat hangen in Maggie Valley want hier is ook een motormuseum : “Wheels trough time”, wij willen dat graag zien en ik heb Stany beloofd om foto’s te nemen. Het museum overtreft al onze verwachtingen, het is ronduit prachtig, wat een collectie heeft die mens bijeen gekregen.  Wij geraken met Dale, de eigenaar, aan de praat en hij leidt Jos rond door een heel stuk van het museum. Dale is echt een vriendelijke, warme mens en alhoewel hij redelijk bekend is door zijn TV show en boeken is hij een heel eenvoudig mens en als we afscheid nemen krijgt Jos nog een boek van hem cadeau.  We hebben echt genoten van het museumbezoek en met de geur van benzine en motorolie nog in onze neus rijden we stilaan verder naar het Zuiden.  We verlaten Noord-Carolina, rijden een klein stukje door Georgia en dan komen we South-Carolina binnen.  We hadden ons wat miskeken op de weg want die gaat de hele tijd door het bos, bergop en bergaf en zo bochtig, het is al donker als we een slaapplaats vinden, op een parking van een kerkje.

Blue Ridge Parkway

Woensdag 9 oktober

 

Gelukkige verjaardag  Mieke

 

We staan aan het begin van de Blue Ridge Parkway.  De Blue Ridge Parkway is 755 km lang en verbindt Shenandoah NP in Virginia met het Great Smokie Mountains NP in Tennessee, hij gaat ook nog een stukje door North Carolina. De Blue Ridge Parkway is een 2-baansweg die door de bossen van het Appalachen gebergte gaat, er zijn geen voorzieningen langs deze weg en alle commercieel vervoer is er verboden. Dit is echt één van die wegen, in de USA, die je gedaan moet hebben en we gaan er onze tijd voor pakken, enerzijds omdat we nog niets van Virginia en North-Carolina weten en anderzijds omdat we anders veel te vroeg in Florida zijn.  De informatiecentrums aan de Parkway zijn door de shutdown allemaal gesloten, het is wel jammer dat al de kleine campings van het National Forest ook allemaal gesloten zijn.  Wij zijn gelukkig gewoon om een plekje voor de nacht te zoeken en dat is deze keer ook geen probleem, we overnachten op een mooie look-out in de stromende regen.

 

Donderdag 10 oktober

Het weer is vandaag gelukkig een stuk beter dan gisteren, de zon komt af en toe voorzichtig door de wolken piepen. Het is, door de shutdown, stil op de Blue Ridge Parkway, de enige auto’s die we zien op de Parkway zijn…..veel Belgen. Een hele groep uit de Provincie Antwerpen is, met classic cars, bezig aan de Rally New-York -  Miami. Wij wisten al van deze rally maar we wisten niet juist wanneer en waar ze precies gereden werd, Stany had ons al verteld dat er iemand van Kalmthout meereed.  Op de look-outs babbelen we wat met mensen van Kapellen en bij een klein meertje hebben we een hele toffe babbel met een koppel van Lint.  Wij hebben Lieven Van Hooylant waarschijnlijk gemist toen we even van de Parkway af waren om brood te kopen maar hij zal vanavond  zeker van de anderen horen dat wij daar ook waren.  We gaan overnachten bij een (gesloten) informatiecentrum en terwijl we zitten te eten lopen de herten langs onze auto.

 

Vrijdag 11 oktober

 

Zalig rijden is het op de Blue Ridge Parkway, er zijn geen huizen, geen winkels, geen reclame, geen benzinestations langs deze weg,  hier ben je echt alleen met de natuur.  De weg slingert zich door het National Forest en hier en daar heb je een prachtig uitzicht op de valleien.  Op bepaalde punten kan je van de weg af en dan ben je vlakbij een dorp of stadje met de nodige voorzieningen, wij gaan even langs het stadje Roanoke om te tanken maar zijn blij als we terug op de rustige Parkway zitten. Onderweg stoppen we nog even bij een oude watermolen en blijven een hele tijd babbelen met een paar Amerikanen, zoals steeds vinden ze het ongelooflijk dat wij helemaal uit België komen en dan nog met onze eigen auto en de Jos wordt, zoals gewoonlijk, gefeliciteerd en moet heel veel handen schudden. Omdat wij hier zo lang blijven hangen zijn gaan we hier, op de parking van de watermolen, overnachten.

 

Zaterdag 12 oktober

 

 Het is een beetje bewolkt als we vertrekken maar het is helemaal niet koud. We rijden met een slakkengangetje over de Blue Ridge Parkway en genieten van het uitzicht.  We komen bij het Blue Ridge Music Center maar dat is door de shutdown ook gesloten, normaal zijn hier zaterdag verschillende optredens maar dat gaat jammer genoeg niet door.  Deze streek staat bekend als de geboorteplaats van de country, die ontstond hier door Schotse en Ierse immigranten met hun violen en banjo’s en door Afrikaanse invloeden.  We gaan vandaag even van de Parkway af om een camping te zoeken, liefst één met wasmachines en internet.  In Galax vinden we een kleine, gezellige camping die alles heeft wat we nodig hebben.

 

Zondag 13 oktober

’s Morgens worden we uitgewuifd door de mensen van de camping en rijden naar Galax om boodschappen. We stoppen even bij het oude theater “Rex” maar ook hier zijn vandaag geen muziekprogramma’s dus rijden we terug naar de Parkway.  Op de Blue Ridge Parkway passeren we de State Line met North-Carolina, weer een nieuwe staat op ons lijstje. Omdat de zon echt is gaan schijnen stoppen we op een mooi uitzichtpunt en zetten onze zetels in de zon. We geraken aan de praat met mensen van Michigan en het is al redelijk laat als we doorrijden, omdat we op de Parkway niet direct een overnachtingsplaats vinden rijden we er af. Het is inmiddels stikdonker geworden en het is heel moeilijk om een geschikt plekje te vinden, als we uiteindelijk bij een kerkje komen draaien we daar de parking op. We weten eigenlijk niet juist waar we zitten maar dat zien we morgenvroeg wel.

 

 Maandag 14 oktober

 

Nu het licht is buiten ontdekken we dat we vlakbij het dorpje Boone geslapen hebben, 15 km van de Parkway.  De lucht ziet grijs en het is inmiddels zachtjes aan het regenen maar zelfs dan is de Blue Ridge Parkway nog wondermooi. Het gedeelte door North-Carolina is wel een heel mooi stuk maar hoe hoger we klimmen hoe meer mist er komt opzetten en op een gegeven moment zien we niets meer.  We zijn vanmorgen vergeten te tanken dus we moeten even van de Parkway af, het is maar een goeie 20 km maar we hebben nu toch wel de steilste en bochtigste weg van heel North-Carolina gevonden denk ik. We hebben hier, in de kleine dorpjes langs de Parkway, al meer gemerkt dat er hier geen weelde is maar eerder armoede.  We rijden langs een paar trailer parken waar iedereen rommel en vooral autowrakken schijnt te verzamelen, het is in ieder geval een bende.  Terug op de Parkway parkeren we bij een informatiecenter waar we de rest van de namiddag in de zon kunnen zitten.

New-York-Pennsylvania-Maryland-W.Virginia-Virginia

Woensdag 2 oktober

 

We zijn op weg naar de Amerikaanse grens en dat is toch altijd een beetje spannend, alhoewel wij een visum hebben en dus recht hebben op 6 maanden heeft de douane aan de grens altijd het laatste woord, als ze weigeren om je 6 maanden te geven dan is daar niets aan te doen.  Aan de eerste stop geven we onze paspoorten af aan een stel hele vriendelijke douanes, we laten de auto achter voor controle en wandelen naar binnen.  Binnen wordt ons gewoon gevraagd waarom we 6 maanden willen blijven, waar we naartoe gaan en voor de rest zijn ze gewoon heel nieuwsgierig naar de auto, de stempels worden gezet en we moeten volgend jaar op 1 april het land uit zijn. Yes, we zijn binnen voor 6 maanden en dat is echt een pak van ons hart. De douanes vertelden ons dat we zeker The Adirondacks, een groot natuurpark, moeten bezoeken in de plaats van recht naar het Zuiden te rijden en dat gaan we doen.  In het eerste stadje dat we tegenkomen gaan we naar Wal-Mart om te winkelen en we blijven daar ineens overnachten.

 

Donderdag 3 oktober

 

We worden wakker met een stralende zon en zijn al vroeg op weg in The Adirondacks. De mannen aan de grens hadden gelijk, het zou jammer zijn van over de Highway naar het Zuiden te vlammen want het is hier prachtig.  We rijden door de bossen langs kleine meertjes en het wordt steeds warmer dus de Josmobiel wordt redelijk snel aan de kant gezet om te genieten van het weer. We zitten ergens midden in de Adirondacks aan een klein meertje in de zon, we besluiten vandaag niet meer verder te rijden want morgen zou het gaan regenen en dan zullen we wel wat kilometers doen. Rond een uur of zes wordt het wat frisser en rijden we naar de wasserij, het is al redelijk laat voor alles terug in de kast ligt en daarom slapen we op de parking van de wasserij.

 

Vrijdag 4 oktober

 

We rijden verder door de Adirondacks en het zal een beetje van het weer afhangen of we nog een dag langer blijven.  Ook hier hebben de bossen prachtige kleuren en de kleine meertjes zijn mooi maar je kan er moeilijk bij geraken omdat alles in privé bezit is.  We komen bij een klein State Park, wat eigenlijk gesloten is voor het seizoen, en daar kunnen we tot vlak bij een meer.  We eten buiten en zitten nog wat bij het meertje als de eerste regendruppels vallen, het ziet er naar uit dat het voor de rest van de dag is. We wilden hier eigenlijk overnachten maar we hebben geen zin om hier in de regen te zitten dus rijden we verder door de dichte, donkere bossen de Adirondacks uit. In Utica, de eerste stad die we tegenkomen, rijden we recht uit bij Wal-Mart en besluiten daar nog maar eens te overnachten en zoals gewoonlijk zijn we niet de enigen die dat doen.

 

Zaterdag 5 oktober

 

We zijn nog in New-York State maar we zijn op weg naar Pennsylvania. New-York is een aangename verrassing, je denkt meestal alleen aan de stad New-York maar de streek waar we nu doorrijden is heuvelachtig en groen met hier en daar een klein dorpje of wat boerderijen.  We stoppen aan het Welcome Center van Pennsylvania, hier krijg je gratis kaarten van de State en zoveel informatie je maar wilt. Ik ben verzot op landkaarten en ik heb er inmiddels al stapels zowel thuis als in de Josmobiel, het is zalig om de weg wat uit te stippelen en te zien waar je rijdt, het is veel plezanter dan met een GPS waarbij je niet meer moet nadenken of zoeken. We besluiten via de Highway door Pennsylvania te rijden want we zijn hier al eens geweest maar omdat het zo warm wordt stoppen we toch maar bij een State Park om in het zonnetje bij Lake Lackawanna te zitten. Omdat het parkje ’s avonds sluit gaan we nog maar eens bij Wal-Mart slapen, ik doe er nog wat boodschappen en bekijk wat “People of Wal-Mart” (zie You Tube)

 

Zondag 6 oktober

 

De plannen zijn weer gewijzigd, we gaan van de Highway af en rijden een kleinere weg op. We hebben een foldertje gevonden van een museum met oude motoren : “Bill’s old bike barn” en dat willen we niet missen al was het maar om wat foto’s voor onze Stany te nemen.  We dachten dat het wel niet veel zou zijn maar onze mond valt open als we het museum binnen komen, wat heeft die mens mooie spullen zeg. Ik denk dat er toch wel 100 motors staan van verschillende merken maar ook houten paarden en andere dingen uit paardenmolens, oude camera’s, een oud tandartsenkabinet, oude gokkasten enz…  We ontmoeten Bill himself en vragen hem waar hij al die oude, metalen reclameborden uit België gehaald heeft, hij heeft er van Belga, St.Michel, Rizla, Semois tabak enz. Bill is verschillende keren in België geweest en heeft de reclameborden en ook de houten paarden uit een paardenmolen bij iemand in Antwerpen gekocht, hij heeft ook vrienden in Zoersel wonen.  Als we hem vertellen dat mijn broer ook oude motoren heeft (oudere dan de zijne) wordt hij heel enthousiast en duwt een hoop folders in mijn handen voor Stany. Het was een heel toffe namiddag in Bills old bike barn en we zullen de folders zeker mee naar België nemen.  We rijden verder langs de Susquehanna  rivier en stoppen bij een picknickplek waar de barbecue bovengehaald wordt. Vorig jaar zijn we in Pennsylvania in Amish Country geweest, nu zitten we aan een hele andere kant maar nu blijkt dat hier ook Amish wonen, we horen en zien koetsjes rijden en er zit hier een familie te picknicken.  We zitten nog bij de rivier als het begint te schemeren dus blijven we hier maar overnachten.

 

Maandag 7 oktober

 

Er is voor vandaag veel regen voorspeld dus we gaan rijden, als we goed en wel op weg zijn begint het zachtjes te druppelen maar het wordt zo erg dat we van de weg af moeten.  We zijn inmiddels Pennsylvania uitgereden en Maryland binnen en daar staan we, met heel veel anderen, op een rest-area te wachten tot de regen iets minder wordt. Een uurtje later kunnen we weer verder  en rijden Maryland uit en West-Virginia binnen, het lijkt allemaal heel snel maar we rijden maar door een heel klein stukje van Maryland en dat geldt ook voor West-Virginia.  Half namiddag komen we aan in al weer een volgende staat, Virginia en daar gaan we naar het Welcome Center voor kaarten en informatie.  We wilden naar Shenandoah National Park maar dat is door de shutdown gesloten dus we moeten een alternatief zoeken, we vinden een weg die parallel met het park loopt en de Shenandoah rivier volgt.  We rijden het plaatsje Front-Royal uit om een slaapplaats te zoeken en zien een piepklein, afgelegen kerkje waar we onder de bomen kunnen parkeren.  Als we goed en wel geïnstalleerd zijn komen er een hoop auto’s opgereden, het plaatselijke zangkoor heeft vanavond zijn repititieavond maar ze hebben er geen enkel probleem mee dat we daar overnachten.

 

Dinsdag 8 oktober

 

Omdat we de afgelopen dagen geen internetverbinding vonden gaan we in het stadje Luray eens kijken maar daar wordt het ook niks, ik kan mijn mails wel checken maar niet bellen.  We gaan de Luray Caverns bezoeken en dat zou volgens de brochures de moeite zijn, we vragen eerst of Jos binnen kan maar dat is geen enkel probleem.  We dalen af in de grotten, Jos met de lift en ik met de trap, en het daar beneden adembenemend mooi. En ik, die altijd beweerde dat de grotten van Han de mooiste van de wereld waren, begin daar nu toch aan te twijfelen.  Er zitten stevige klimmen en flinke afdalingen op de wandeling door de grotten maar er zijn gelukkig ook stevige Amerikanen in de buurt die een handje willen helpen. We hebben echt genoten van de Luray Caverns, als Shenandoah NP open was geweest hadden we dit waarschijnlijk links laten liggen en dat zou jammer geweest zijn. Bij de ticketprijs van de grotten zat ook nog een gratis ticket voor een automuseum, we wilden dat eerst overslaan maar dat hebben we gelukkig niet gedaan.  Jos heeft duidelijk wel veel meer rijd nodig dan ik om al die blinkende auto’s te bekijken maar ik kan buiten in het zonnetje gaan zitten. Tegen de avond vinden we vlakbij de grotten een klein parkje en daar gaan we overnachten.

Walvissen en Vieux Quebec

Vrijdag 27 en zaterdag 28 september

 

We gooien de rem erop voor een paar dagen, het weer is schitterend en Saint Simeon is een gezellig plaatsje. We blijven tot ’s middags op de kleine camping en gebruiken hun internet om nog eens naar huis te bellen en dan rijden wij een kilometer verderop waar we een mooi plekje gevonden hebben om de walvissen te bekijken.  We zien verschillende walvissen, Jos ziet zelfs een paar Beluga’s, wat dolfijnen en zeehonden, de walvissen hebben steeds dezelfde routine: drie keer bovenkomen en de vierde keer nemen ze een duik en dan zie je ze lange tijd niet meer. Prachtbeesten zijn het en wij genieten van het schouwspel en van de zon.  Op het plekje waar we nu staan mag je niet overnachten maar er is een grote parking bij de ferryboot en daar gaan we zowel vandaag als morgen slapen.  ’s Avonds op de ferry parking is het een drukte van jewelste, er zitten een paar mannen te vissen maar de rest van het dorpje staat er bij te kijken en commentaar te geven maar het is een gezellige drukte en ik begin zelfs het Quebecois (soort frans) te verstaan, oefening baart kunst hé.  Het heeft ons goed gedaan zo twee dagen niet rijden en lekker in het zonnetje te zitten en hier, in Saint Simeon, hebben we ook echt een heel goed contact met de plaatselijke bevolking.

Zondag 29 september

 

We wuiven nog eens naar Saint Simeon en rijden verder richting Quebec.  Hans & Karola hebben  ons een tip gegeven over een plaatsje niet ver voor Quebec en daar gaan we eens langs. In Saint Anne de Beaupré staat een grote basiliek en rechtover is een kleine camping, voor 8 dollar kan je daar overnachten en voor 2dollar kan je de basiliek en het museum bezoeken.  Toen ze de basiliek bouwden hebben ze wat dingen overgenomen van de Notre Dame zodat hij er een heel klein beetje op lijkt. De basiliek en het bijbehorende museum zijn wel  interessant maar na een uurtje of zo begint het ons te vervelen en we gaan lekker bij de Josmobiel  in de zon zitten. Het is hier nu 23 graden wat echt heel warm is voor de tijd van het jaar maar de mensen zeggen hier dat het snel om zal slaan en ineens steenkoud zal worden, tegen die tijd zijn wij hier weg.

 

Maandag 30 september

 

Wij zijn in Quebec en we gaan vandaag Vieux Quebec bezoeken. We komen in Quebec aan en rijden direct naar de parking van de voetgangers ferry naar Vieux Quebec want daar kan je de hele dag parkeren maar ook overnachten. Wij zijn getipt door Hans & Karola en we rijden de 1^ste parking voorbij, daar betaal je 30 dollar voor een dag en nacht, en rijden naar de 2^de parking en daar betaal je 10 dollar voor een dag en nacht. Bedankt Hans & Karola.  Als we op de ferry gaan zien we iemand met een rugzak aan waarop staat : “Miele, er is geen betere” en dan weet je gewoon dat het Hollanders zijn, we hebben tijdens de oversteek een heel aangename babbel gehad met de Nederlanders. Vieux  Quebec is mooi en het doet heel Frans aan, gezellige terrasjes, heel goeie wijn en goei eten, het lijkt een beetje op Parijs tot en met de liften naar het hoger gelegen gedeelte van de stad.  Wij slenteren de hele dag door Vieux Quebec , gaan in een goei restaurantje eten en daarna terug met de ferry naar de Josmobiel. Langs de St. Laurence River ligt een prachtig wandelpad en in de late namiddag gaan we nog een kilometer of 10 wandelen om al het eten en de wijn te verteren.

 

Dinsdag 1 oktober

 

Het is nog steeds Indian Summer of beter gezegd l’été Indien hier, zalig weer is het. Normaal zouden we vandaag naar de grens met de USA gaan maar we hebben hier nog iets te doen in Canada. Wij maken een omweg naar het stadje Grand Mère, daar heeft een vriendin van mij gewoond en die heeft er nog wat spullen liggen die wij op gaan pikken. Wij hebben al gauw het adres gevonden waar ze gewoond heeft en haar spullen zitten veilig in de Josmobiel. Omdat we hier nu toch zijn gaan we een Nationaal Park, hier in de buurt, bezoeken.  Nationaal Park La Maurécie is echt een meevaller, prachtige herfstkleuren en schitterende kleine meertjes, ongelooflijk wat een natuur, wat een ruimte  Canada heeft. Toch zal Canada nooit mijn land worden, hoe mooi de natuur hier ook is, ik mis hier de spontaniteit van de Amerikanen, Canadezen zijn  eerder stug en afstandelijk. Morgen gaan we naar de grens met de USA, hopelijk valt alles mee want normaal hebben wij recht op 6 maanden via ons visum maar de beambte aan de grens heeft altijd het laatste woord dus het wordt afwachten.