City of Rocks

Donderdag 13 november t/m zondag 16 november



Bezorgd over de minder goede berichten rijden we naar City of Rocks State Park, we hebben afgesproken om binnen een paar dagen terug te bellen met het thuisfront.

City of Rocks is miljoenen jaren geleden ontstaan na een enorme vulkaanuitbarsting, de kokende lava heeft rotsen gevormd die, door regen en wind, in de meest vreemde vormen geboetseerd zijn. We rijden door het State Park op zoek naar een kampeerplekje en het is moeilijk kiezen, de plekjes zijn stuk voor stuk schitterend.  De volgende dagen brengen we door met wandelen tussen de rotsen en genieten van de zon.

Zondag rijden we naar Deming en zoeken onmiddellijk een goede internetverbinding om het thuisfront te bellen.  De berichten zijn helaas niet goed en we besluiten om een punt achter onze reis te zetten en richting Austin te rijden.  We verwittigen Margot dat we op komst zijn, bellen KLM voor onze terugvlucht te wijzigen en beginnen aan de 1100 km die ons scheiden van Austin.

Onze terugvlucht naar België gaat zondag en maandag zetten we terug voet op Belgische bodem.



Rondtrekken, nieuwe mensen leren kennen en nieuwe plekjes ontdekken is fantastisch maar dan moet alles wel ok zijn thuis. In dit geval willen we zo snel mogelijk thuis zijn om bij onze familie te zijn, we kunnen misschien wel niet veel helpen maar we willen er toch zijn voor hen.

Bedankt iedereen die ons gevolgd heeft tijdens deze trip.


Travelling around, meeting new people and discover new places that's what we like but only when everything is ok at home. Because our brother and brother-in-law is ill, we fly back to Belgium to be with them.

Thanks, everybody who followed the blog during this trip.

Bosque del Apache en The Gila Mountains

Vrijdag 7 november t/m woensdag 12 november


Op nieuwe banden rijden we Albuquerque uit, richting Socorro. We zijn op weg naar "Bosque del Apache Wildlife Refuge", iets ten Zuiden van Socorro.
Het kleine natuurgebied is bij vogelliefhebbers vooral bekend om de enorme hoeveelheid vogels die er komen overwinteren.
Jos heeft al zijn kijkers al klaar liggen en als we bij Bosque del Apache aankomen, horen we van verre het geklepper van de kraanvogels al. Al ben ik niet echt de grootste vogelliefhebber toch ben ik enorm onder de indruk van de duizenden, sneeuwwitte ganzen uit Alaska.
Volgens de Rangers zouden er, op dit moment, al ongeveer 20.000 sneeuwganzen, 2000 kraanvogels en ongeveer 10.000 eenden (minstens 10 verschillende soorten).
We blijven tot na zonsondergang en omdat we juist buiten het park slapen, kunnen we morgen voor zonsopkomst terug zijn.
We zijn al rond 6 uur in het park om de zon te zien opkomen en we zijn echt niet alleen, het staat hier vol camera's en overal staan grote kijkers opgesteld.
De zonsopkomst is echt een prachtig moment, de kleuren van de lucht en het geluid van duizenden vogels die allemaal tegelijk opvliegen.  We blijven de rest van de dag in het park, Jos heeft de tijd van zijn leven maar ik heb voorlopig genoeg ganzen en eenden gezien.


We hebben onze kaarten en de weerberichten geraadpleegd en we gaan, voor het begint te sneeuwen, nog eens de bergen intrekken. We willen naar de Gila Mountains, een ruige wildernis van stenen en rotsen maar ook met prachtige bossen.
Midden in de Gila Wilderness liggen de "Gila Cliff Dwellings" een van de meest afgelegen archeologische bezienswaardigheden.
De Gila Cliff Dwellings zijn gebouwd rond 1250 door het Mogollon volk. Deze Indianenstammen bouwden hun woningen in natuurlijke grotten, hoog boven de rivier. Hier liggen 7 natuurlijke grotten hoog in de kliffen en in 5 ervan zijn resten van woningen.
De wandeling naar de kliffen was zwaar maar daarboven, in de grotten, was het zo mooi, ongelooflijk hoe die menesen daar geleefd hebben, heel primitief maar ze hadden wel echt "a room with a view".
Wij hebben onze barbecue opgesteld bij een schitterend plekje aan de Gila River en alhoewel het bewolkt is, is het aangenaam genoeg om buiten te eten toch zeker in zo'n ongelooflijk decor.


Continental Divide :

We hebben de laatste week een paar keer, "haasje over" gedaan met de Continental Divide, dit is in "dakwerkerstaal", de nok van het dak. Aan de Oostkant is het afwateringsbekken van de Rio Grande naar de Golf van Mexico en verder naar de Atlantische Oceaan en aan de Westkant het stromingsgebied van de Colorado River naar de Pacific Ocean.
Twee rivieren met naam en faam, de Rio Grande omdat hij over meer dan 1000 km deel uitmaakt van een van de best bewaakte grenzen ter wereld, tussen Mexico en de U.S.A. en de Colorado River omdat hij verantwoordelijk is voor een van de grootste natuurwonderen, nl. de Grand Canyon.
De twee rivieren hebben geweldig te kampen met de aanhoudende droogte in Zuidwest U.S.A, ze hebben bijna geen water meer aan de monding omdat alles opgebruikt wordt voor irrigatie en drinkwater voor de steden.. De droogte is echt een enorm probleem in het hele Zuidwesten van de States en stilaan veranderen hele delen van Texas, New-Mexico en Arizona in woestijn.

IN DE BERGEN ROND ALBUQUERQUE

Vrijdag 31 oktober t/m donderdag 6 november

Gelukkige verjaardag  vader met je 80 ste verjaardag.

We zijn op weg naar Santa Fe maar we hebben geen van twee zin om in een stad rond te lopen dus worden de kaarten geraadpleegd.  Er is een State Park iets boven Santa Fe maar daar zouden we ruim boven de 3000 meter zitten, dus dat valt af.  Iets ten Westen van Santa Fe zien we een meertje, Cochiti Lake, er zijn daar in de buurt verschillende mooie routes, oude Pueblo’s enz.. dus dat gaat het worden. Cochiti Lake is een meevaller, er is een prachtige camping, goeie douches en gezellige mensen om mee te babbelen, wat wil je nog meer.

 De volgende dag rijden we naar Kasha-Katuwe Tent Rocks National Monument, het ligt vlakbij Cochiti Lake, in het Indianenreservaat.  We rijden door de Cochiti Pueblo, de mensen spreken hier nog de traditionele taal, het Keresan en er wordt uitdrukkelijk gevraagd om geen foto’s van de bewoners te nemen.  Omdat het 1 november is, hebben de bewoners van de Pueblo hun traditionele kleding aan en dit is een prachtig, kleurrijk schouwspel maar, uit respect voor de mensen, heb ik geen enkele foto genomen.  Kasha-Katuwe Tent Rocks is een uniek natuurgebied, de tentvormige rotsformaties zijn ontstaan (6 à 7 miljoen jaar geleden) na vulkaanuitbarstingen. Wind en water hebben hun werk gedaan en hebben hier fantastische vormen gecreëerd, op sommige plaatsen hebben zich nauwe canyons, slotcanyons,  gevormd en de kliffen zijn prachtig beige tot roze gekleurd. We maken een wandeling naar één van de canyons en Jos gaat mee zo ver hij kan maar een slotcanyon is, zelfs voor een koppige Jos, onmogelijk.  Ik laat de Jos achter en verdwijn in de nauwe canyon,  hier en daar moet ik voetje voor voetje gaan omdat de canyon zo smal is, over en onder rotsen door kruipen en steil omhoog klimmen naar de top.  De canyon is zo indrukwekkend en mooi, ik maak een hele reeks foto’s voor de Jos maar de pracht van dit natuurfenomeen is moeilijk in een foto te vatten.  Als ik een paar uurtjes later terug uit de canyon tevoorschijn kom, zit de Jos lekker in het zonnetje, met koffie,  op mij te wachten en hij is, even blij als ik, dat ik de top gehaald heb.

Omdat ze voor vandaag een beetje regen voorspeld hebben, gaan we wat rijden. We zijn, met een grote omweg, op weg naar Albuquerque.  We hebben een route door de bergen uitgestippeld en alhoewel het bewolkt is, blijft het voorlopig droog.  We passeren verschillende Indianenreservaten en sommigen hebben echt sjieke, grote casino’s compleet met hotels en overnachtingsplaatsen voor mobilhomes, korting voor truckers die komen gokken, gratis buffet enz… je kan het zo gek niet bedenken maar het is echt. Bij één van de casino’s stond een reuzegroot reclamebord met de superaanbieding van gratis kinderopvang, zodat de ouders rustig en relaxed kunnen gokken terwijl ervaren verzorgsters op de kindjes letten.  We hebben een prachtige gravelweg door de bergen ontdekt, er zijn hier nog een paar oude tunnels waar we doorheen moeten en we genieten ervan nog eens op gravel te rijden. Inmiddels is het echt gaan regenen, de mooie gravelweg wordt een gevaarlijk, gladde baan en de Jos moet zich goed concentreren om de Josmobiel  op de baan te houden.  Opgelucht komen we terug op de asfaltweg maar de miserie is nog niet voorbij, iets later werkt de Jos zijn ruitenwisser niet meer. In New Mexico regent het zelden of nooit maar als het dan eens regent gebeurt er zo iets stoms, het is gelukkig niet druk op de baan maar we durven niet tot in Albuquerque rijden.  We stoppen onderweg om iets te eten en terwijl we daar zitten, zien we in de verte het vertrouwde, blauwe logo van een Walmart. Opgelucht parkeren we ons bij Walmart en hopen, ondanks dat ze hier de regen echt nodig hebben, dat het morgenvroeg droog is.

We worden wakker, met een stralende zon en rijden naar Albuquerque. Onze banden zijn dringend aan vernieuwing toe, het is jaren geleden, van in Colombia,  dat we banden gekocht hebben en we moeten de ruitenwisser laten repareren. Bij Albuquerque Tires worden we direct geholpen, ze hebben 2 banden binnen van de maat die we nodig hebben en de andere 2 zijn er op het einde van de week. De twee nieuwe banden worden er opgelegd, de voorwielen worden uitgebalanceerd  en we spreken met hen af dat we vrijdag terugkomen.  De banden mannen sturen ons, een paar huizen verder, naar een garage om onze ruitenwisser te repareren. Ook hier worden we direct voort geholpen, die nummerplaat voor op onze auto met “Belgium” erop en iemand in een rolstoel die uit dat rare voertuig komt, helpt toch altijd wel.

We besluiten om, voor enkele dagen, terug de bergen in te trekken want in Albuquerque stad blijven tot vrijdag, dat is echt geen optie voor ons.  We rijden een eindje naar het Westen en doen weer een klein stukje van de oude Route 66 voor we naar El  Malpais National Monument rijden.  El Malpais, ligt op een hoogvlakte tussen de Reservaten van de Acoma en Laguna People en de Navajo en de Zuni.  Het is een ruig gebied met aan de éne kant zwarte lavavelden en aan de andere kant prachtige, zandstenen rotsformaties , die al meer dan eens het decor voor een Western film waren.  We parkeren op de kleine, gratis camping en ons eerste werk is, een kampvuur aanmaken want er staat een frisse wind.  Bij ons vuur hebben we een gezellige babbel met iemand van Alaska, hij geeft ons verschillende goeie tips en mooie routes en waarschuwt ons voor de muggen in Alaska die, volgens hem, zo groot zijn dat je een geweer nodig hebt om ze weg te krijgen.

Als we de volgende morgen onderweg zijn naar Bluewater Lake, gaan we op zoek naar Wifi want ons vader wordt vandaag 80 jaar en dat is niet niks.  Het lukt ons om het thuisfront te bereiken en onze 80 jarige te feliciteren, jammer dat we er niet zijn want ons moeder heeft zelf taart gebakken en zoiets lekker is nergens ter wereld te koop.  Het is stralend weer als we aankomen bij Bluewater Lake State Park, we zitten wat in het zonnetje en maken een lange wandeling langs het meer waar ook weer bedroevend weinig water in staat, ze hebben hier echt regen nodig. 

Omdat we morgen terug in Albuquerque moeten zijn besluiten we alvast die richting uit te rijden, onderweg kijken we vol bewondering naar de schitterende vergezichten, we maken de éne foto na de andere maar New-Mexico is echt iets dat je live moet zien.  We brengen de nacht door bij de Walmart in Albuquerque zodat we morgenvroeg op tijd bij Albuquerque Tires zijn.