woensdag 30 november 2011

Florida - The sunny state

Donderdag 24/11


Happy Thanksgiving

We zijn onderweg richting Florida maar omdat het weer zo goed is, hebben we niet veel zin om ver te rijden. ’s Middags zien we een wegwijzer naar een camping en dat hebben we ons niet beklaagd. Het was een piepkleine camping bij een klein meertje en toen we ons daar inschreven werden we direct uitgenodigd voor het Thanksgiving diner. Eerst wisten we niet goed of ze het wel echt meenden maar tegen 2 uur kwamen ze allemaal langs om ons op te halen. Het eten : kalkoen en beenham, een hoop groenten en nog meer verschillende desserts, was overvloedig en heel lekker. De mensen van de camping waren bijna allemaal New-Yorkers die daar de winter doorbrachten, we hebben een supergezellige namiddag gehad en moesten van de éne tafel naar de andere doorschuiven tot iedereen wist, waar we vandaan kwamen en welke landen we allemaal bezocht hadden. We mochten niet vertrekken zonder een hoop eten mee te nemen voor morgen, van gastvrijheid gesproken.


Vrijdag 25/11


We hebben iedereen nog eens vriendelijk bedankt en zijn vertrokken van het kleine campingske in Georgia. Vlak voor de grens met Florida rijden we naar Croocked River State Park maar er is geen plaats op de camping, het is overal druk met het Thanksgiving weekend. We blijven heel de dag in het park bij de rivier zitten waar we nog mensen van Florida ontmoeten die ons hun adres geven en ons uitnodigen voor een etentje. Tegen de avond rijden we Florida binnen en daar parkeren we bij het Welcome Center, het is een mooie parking en we hebben er internet. We zijn waarschijnlijk niet de enigen die geen camping vinden want we staan er met 11 mobilhomes.


Zaterdag 26/11


Het is stralend weer in Florida, ze noemen dat hier niet voor niks de Sunny State en daarom stoppen we ’s middags bij het Faver-Dykes State Park. We zitten de hele dag bij de rivier te kijken naar vissers die niks vangen en we krijgen veel bezoek bij de mobilhome. Hier in Florida wonen veel gepensioneerde Amerikanen uit alle hoeken van de States , veel van hen zijn al op bezoek geweest in België en kennen Brussel, Brugge en Antwerpen en natuurlijk de Belgische chocolade. Na één dag Florida zijn we ons bleek Belgisch kleurtje al helemaal kwijt, de zon is zalig maar de muggen zijn iets minder plezant.


Zondag 27/11


We rijden een stukje het binnenland in want daar zijn nog een aantal Parken die we willen zien, als we bij een zandweg een wegwijzertje zien met “campground” draaien we af. De zandweg gaat een kilometer of tien het bos in en de Jos en de Josmobiel zijn blij dat ze eens van de pekweg af zijn. Als we bij de camping, in het bos, aankomen zien we iets heel anders dan we gewoon zijn van de campings hier. Het staat er vol oude caravans en tenten en het volk dat er rondloopt en rondrijdt ziet er ook duidelijk anders uit maar we rijden toch maar verder. De camping zit vol jagers, alhoewel ik heb niemand zien jagen maar ze rijden wel heel de dag rond met camouflage kleding aan en ze zijn zwaar bewapend. Het is een grappig zicht, een pick-up truck vol met ruige, bewapende mannen die allemaal heel vriendelijk naar ons beginnen wuiven. Het is raar volk maar ze zijn vriendelijk, komen langs om te babbelen en zijn gelukkig niet zo gevaarlijk als ze eruit zien. In het bos woont ook een oude Indiaan van North-Dakota, hij heeft daar een oude caravan staan met een afdak en daar staan de rest van zijn spullen onder, hij heeft geen elektriciteit en waterleiding maar hij trekt zijn plan. Als de Jos met hem gaat buurten, beweert hij dat het morgen gaat regenen want hij voelt dat aan, ik hoop dat hij geen gelijk heeft.


Maandag 28/11


We worden wakker onder een stralende hemel en zeggen tegen mekaar dat de Indianen ook niet meer zijn wat ze geweest zijn. We rijden een paar uur verder naar het Silver Spring State Park en daar vinden we een mooi plekje. ’s Middags komen er steeds meer wolken maar we besluiten toch een wandeling naar de rivier te maken waar we een alligator van zeker anderhalve meter zien zwemmen. Tegen dat we terug aan de mobilhome zijn is het volop aan het regenen en we komen goed nat terug bij de auto, voortaan zullen we niet meer lachten met de voorspelling van een oude Indiaan. Het blijft regenen maar het is niet koud dus we draaien ons zonnescherm uit en kunnen buiten eten.


Dinsdag 29/11


Het is gelukkig terug droog en we besluiten nog een dag in het park te blijven, we wandelen eerst terug naar de Rangers om een dag bij te betalen en als we daar van terug komen hebben we al 5 km gedaan. ’s Namiddags wandelen we door een prachtig bospad naar de rivier, de rangers zeggen zeker 10 keer dat we hen moeten bellen als het voor de Jos te moeilijk wordt maar die mannen kennen de Jos duidelijk niet. Het is een prachtige rivier en in de verte zien we een alligator in het zonnetje zitten maar hij is te ver weg om er een foto van te maken, hetzelfde voor de apen die we door de bomen zien flitsen. Als we terugkomen bij de Josmobiel hebben we er weer 4 km opzitten, het is genoeg geweest voor vandaag.

woensdag 23 november 2011

Georgia on my mind.

Vrijdag 18/11


We laten Tennessee achter ons en rijden door de staat Mississippi, een paar uurtjes toch. Omdat de zon schijnt en het een stuk warmer is dan in Memphis stoppen we bij een Rest Area en gaan lekker in het zonnetje zitten. Kort na de middag rijden we de staat Alabama binnen, het landschap is heuvelachtig en overal bossen, het lijkt wel een beetje op het Zwarte Woud. We willen naar een parkje rijden maar dat is om één of andere reden gesloten. Als we ons beginnen af te vragen of er eigenlijk wel mensen wonen in Alabama, komen we door een aantal kleine dorpjes en in de meeste van die dorpjes staan wel 4 of 5 verschillende kerken. Inmiddels is het donker geworden en vlak voor de grens met Georgia vinden we een camping, niet de mooiste maar we zijn blij dat we een slaapplaats gevonden hebben.


Zaterdag 19/11


Als we Georgia binnenrijden staan er borden waarop staat :” Thank you, that Georgia is on your mind” , de volgende uren krijg ik dat liedje niet meer uit mijn hoofd en de Jos begint te zuchten als ik nog maar eens begin te zingen van : Georgia on my mind. We passeren zonder problemen Atlanta en een eindje verder stoppen we bij High Falls State Park. Wij krijgen, op de camping, een plek speciaal voor rolstoelen : de plaats naast de mobilhome is dubbel zo breed als bij de andere plaatsen en de tafel is aangepast om met een rolstoel makkelijk te kunnen zitten. Knap zenne. We steken de barbecue aan en bakken onze T-bone steak, we maken nog een wandeling en kruipen op tijd in ons bed.



Zondag 20/11


We rijden verder door de katoenvelden van Georgia, de katoen is nog niet volledig geplukt en we hopen dat ze morgen aan het plukken zijn, alhoewel plukken is dat niet meer want het gaat met grote machines. Vanmorgen was het aan het regenen maar kort na de middag klaart het op en we besluiten om naar een park hier vlakbij te rijden en te genieten van het goei weer. Het parkje is een aangename verrassing, het ligt helemaal aan de swamps en we kunnen er vlakbij parkeren. De swamps (moerasland) zijn echt de moeite, de cypressen in het zwarte water en we zien zelfs schildpadden zwemmen. We maken weer een grote wandeling en voor de rest profiteren we van de zon en van ons prachtig uitzicht. Morgen rijden we verder naar Savannah.



Maandag 21/11


Gelukkige verjaardag Toon en bij mij komt er ook weer een jaartje bij.


We zijn in Savannah. Al van toen jaren geleden series als North & South op de TV kwamen wilde ik al naar Georgia en speciaal naar Savannah en het is zover, we zijn er. We gaan efkes langs de toeristische dienst om te horen op er campings zijn. In Savannah zelf zijn er geen camping maar 25 km van Savannah, op Tybee Island aan de Atlantische Oceaan is er een grote camping. De camping ligt op 10 minuutjes wandelen van het strand en het weer is prachtig. Ik bel efkes met ons kinderen en de rest van de familie en dan maken we een strandwandeling, de Jos kan tot aan het water komen omdat er speciale matten liggen voor de rolstoelen. ’s Avonds zoeken we een goei restaurantje om mijn verjaardag te vieren.



Dinsdag 22/11/11
Gelukkige verjaardag Liliane


We blijven vandaag nog wat rondhangen op Tybee Island, we gaan Savannah morgen bezoeken, dat loopt niet weg. We willen naar het strand maar er zijn Duitsers, met een mobilhome, aangekomen en die blijven heel de voormiddag buurten, het zijn heel toffe mensen en ze rijden ook verder naar het Zuiden. Als we een beetje later gepakt en gezakt zijn voor het strand komen er wat Amerikanen en een Zwitser langs en uiteindelijk is het na de middag als we richting strand trekken. Het is zalig aan het strand en er zijn zelfs mensen aan het zwemmen maar ik vind het water toch maar frisjes. Als we terug naar de camping wandelen zeggen we tegen mekaar dat we precies op Nieuwmoer zijn, iedereen steekt zijn hand op en zegt ne goeiedag.



Woensdag 23/11


Toen we vanmorgen wakker werden kwam de regen met bakken uit de hemel maar gelukkig klaarde het tegen de middag helemaal op. We bezoeken vandaag Savannah en alhoewel het bewolkt blijft is de temperatuur heel aangenaam. We krijgen van de toeristische dienst een plan van het historische gedeelte van Savannah, speciaal met aanduidingen welke straten en huizen er rolstoeltoegankelijk zijn. We wandelen eerst tot bij de rivier en dan de stad in met de prachtige parkjes en schitterende oude huizen, Savannah lijkt wel een filmdecor en er worden hier ook regelmatig films opgenomen o.a Forrest Gump is in Savannah gefilmd. Tegen de avond hebben we heel de stad doorkruist en Savannah is echt wat we er van verwacht hadden, een schitterend stadje.

vrijdag 18 november 2011

Cowboys - Rodeo en Elvis.

Zaterdag 12 november


We hebben afscheid genomen van Margot en haar nog eens hartelijk bedankt voor alle goede zorgen. Vandaag begint onze reis, we zetten de radio op de Country zender die we heel de week al beluisteren en we zijn weg. We hebben inmiddels al veel geleerd over goeie Countrysongs en volgens de Texanen moeten die altijd gaan over : Mama, a train, prison, a truck and getting drunk . We zijn op weg naar Fort Worth waar we naar het Stockyard Discrict willen, dat is het oude stukje Forth Worth waar vroeger de grote veemarkten waren. We kunnen midden in Stockyard parkeren en mogen er ook blijven overnachten en dat is een meevaller. Alhoewel het heel toeristisch is, is het er toch keigezellig : saloons, countrybandjes op straat en overal winkels met cowboyhoeden en boots.
’s Avonds gaan we naar een rodeo, Jos moet niet betalen, wordt binnengeleid en we krijgen een plaatsje in de loges, SUPER. Voor de rodeo begint, spelen ze eerst natuurlijk het Amerikaans volkslied en dan kan het spektakel beginnen. De rodeo is fantastisch en het publiek leeft ongelooflijk mee, wij hebben er van genoten.


Zondag 13 november


We nemen afscheid van Forth Worth en rijden richting Dallas, waar ik stiekem rondkijk of ik JR of Sue Ellen nergens zie. Onderweg winkelen we nog even bij Wallmart en zoals overal in Texas komen de mensen naar ons om te vragen van waar we komen en of ze een foto van ons mogen maken. We zijn de laatste dagen al dikwijls gefotografeerd en iedereen roept van verre : Welcome in Texas, het is echt aangenaam reizen in de States.
Een stukje boven Dallas zijn we het rijden beu, de zon schijnt en we willen daar van genieten. We rijden een eindje van de snelweg naar Lake Tawakoni en daar vinden we, vlak bij het water, een kleine camping. We zetten ons in het zonnetje en doen voor de rest van de dag niks meer. Dat is vakantie hé.


Maandag 14 november


We hebben de steden achter ons gelaten en rijden door de vlaktes van Oost-Texas, buiten hier en daar een grote ranch is er weinig te zien. ’s Middags zijn we aan de State grens met Arkansas waar we een hoop informatie krijgen van de toeristendienst. We hebben geen zin om nog ver te rijden en de toeristendienst wijst ons de weg naar Lake Millbrook. We rijden door de bossen en door kleine dorpjes waar de tijd precies heeft stil gestaan, het is grappig dat bij elk dorpje het bevolkingsaantal staat : population 60 of population 245, het zijn in ieder geval piepkleine dorpjes. Bij Lake Millbrook wijzen ze ons een plekje vlakbij het meer, het weer is zalig en we kunnen tot 9 uur ’s avonds in T shirt buiten zitten. Het is wel raar, de bomen allemaal volop in herfstkleuren en dan nog zo warm maar laat ze maar doen.


Dinsdag 15/11


Goed uitgeslapen vertrekken we bij het meertje maar als we goed en wel aan het rijden zijn begint het te regenen en geen klein beetje. We zien weinig van de omgeving omdat het zo giet en een eindje voorbij Little Rock zien we een afslag naar een museum over de katoenplantages. Het is een klein museum en de mevrouw die er zit is blij met bezoek en dan nog wel van Europa. Ze zet voor ons een video op over de plantages en geeft ons een hele rondleiding, het is echt een mooi museum en we weten nu alles over de katoenpluk. Het blijft maar regenen en de mevrouw van het museum wijst ons een camping vlakbij, het is een schitterende camping vlakbij het water alleen jammer dat we niet buiten kunnen komen van de regen en het onweer. Morgen beter hopelijk.


Woensdag 16/11


Als we wakker worden is het gelukkig gestopt met regenen , vandaag gaat het richting Tennessee. Onderweg passeren we veel ondergelopen moerasland (swamps) en dat heeft wel iets, al die bomen en struiken in het water. Tegen de middag zijn we aan de Stategrens van Tennessee en het is droog maar koud en winderig, een heel verschil met Texas. We wisten van tevoren dat het hier kouder zou zijn maar we gaan op bezoek bij den Elvis en daar moet ge iets voor over hebben. In Memphis vinden we op 10 minuten van Graceland een park met camping. Zoals al de campings die we al gehad hebben is deze ook weer heel proper, goeie electriciteits- en watervoorziening, lekker warme douches en toch midden in de natuur. We staan hier voor 10 Dollar per nacht en voor 2 dollar kan ik de wasmachine en droogkast gebruiken, we hebben de afgelopen jaren heel andere campings meegemaakt en ik moet eerlijk toegeven dat deze luxe snel went. We hebben nog wat kleine reparaties aan de Josmobiel en terwijl de Jos aan het gasvuur werkt, kruip ik boven op het dak van de Josmobiel om het doucheraam opnieuw aan te kitten. De campingbeheerder komt langs en hij geraakt maar niet uitgepraat over zijn nieuwe heup en de heupoperatie, het is precies of ik hoor ons vader. Vanavond vroeg naar bed want we willen uitgeslapen bij de King op bezoek.


Donderdag 17/11


We zijn goed op tijd in Graceland waar we direct op de bus kunnen om het huis van Elvis te bezoeken, ook hier weer geen enkel probleem voor de Jos. In Graceland mag je een paar kamers bezoeken en die zijn echt allemaal in jaren 60 stijl en redelijk kitscherig maar toch knap. De bovenverdieping mag je niet bezoeken die hebben ze, uit respect, helemaal zo gelaten en afgesloten. De galerij met zijn gouden platen is indrukwekkend, een gouden plaat kreeg je toen pas als je 1 miljoen platen verkocht had, er hangen ook enkele van zijn podiumkostuums en overal klinkt muziek van Elvis. Het mooiste vind ik de oude films die je kan bekijken, van de optredens, de hysterische fans, Elvis met zijn gezin, met zijn ouders enz……… De Jos vindt de collectie auto’s van Elvis het mooiste en er staan er wel een paar tussen die hij zou willen hebben, ik ben ook nog een kijkje gaan nemen in zijn privé-vliegtuig : “Lisa Marie”, ook de moeite. In de tuin van Graceland ligt Elvis, samen met zijn ouders, begraven en daar zijn de mensen opvallend stil en rustig.
Ons bezoek aan Graceland zit er op en het was echt de moeite om het allemaal eens te zien, we waren natuurlijk al fans van Elvis, vooral de Jos en aan het aantal bezoekers te zien, zijn we niet de enige.

vrijdag 11 november 2011

Vertrokken voor een nieuwe reis

2 november t/m 11 november

Verjaardagen : 5 november Vader
10 november ; Annelies en Trigven


Liesbeth en Weking hebben ons afgezet in Zaventem en daar is alles vlotjes verlopen. In Chicago moesten we 6 uur wachten en daar moesten we ook al onze douaneformaliteiten doen. We hadden al veel verhalen gehoord over de Border Patrol in de USA maar van al die verhalen klopt dus niets. We zijn nog nergens zo vlotjes binnengeraakt, geen vragen over retourtickets, onze bagage is niet doorzocht en iedereen was even vriendelijk en beleefd. We mogen tot 1 mei volgend jaar in de States blijven.
Terwijl we zaten te wachten op onze aansluiting naar Austin ben ik terug ziek geworden en tegen dat we in Austin waren zag ik alles dubbel van de koorts.
Ik heb bijna heel de week in mijn bed gelegen maar met de goede zorgen van Margo en de pillen van Dr. Hines ben ik er weer bovenop en weer helemaal fris.
De Josmobiel had een paar bevroren leidingen en een bevroren pomp, we hebben een nieuwe pomp gekocht en na een paar dagen sleutelen is alles weer in orde.
Vandaag wordt de Josmobiel schoongemaakt, het bed wordt opgedekt, de ijskast vol en dan kunnen we weg. Morgenvroeg rijden we richting Forth Worth.